019

ตอนที่ 19 สามีฉันก็นั่งอยู่ตรงนี้ไม่เห็นรึไง?

“โซดาแก้วนึงค่ะ” ยวี่หว่านเองก็สั่งบาร์เทนเดอร์เช่นกัน

หล่อนนั่งอยู่ข้างเขา ตัดสินใจตามเขาอยู่อย่างนั้น เพราะยังไงหล่อนก็มีเวลามากพอที่จะดื่มเป็นเพื่อนเขา

“คุณเฉิง ทำไมคุณไม่ตามเพื่อนคุณไปชนแก้วกับสาวๆล่ะคะ” ยวี่หว่านมองไปที่ฟลอร์เต้นรำที่จี้ซ่าวกำลังสนุกสนานอยู่แวบหนึ่งจึงถามอย่างติดตลก

“ถ้าคุณยังตามผมอีก ผมจะทำให้คุณกลายเป็นคนไร้ชื่อในทะเบียนบ้าน คำพูดของเฉิงฉีตงแฝงด้วยการคุกคามและการเยาะเย้ย

ยวี่หว่านใจเสีย นึกไม่ถึงว่าเขาจะใช้บัตรประชาชนของหล่อนมาคุกคามหล่อน ช่างไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเอาเสียเลย

หล่อนหยิบโซดามาจากบาร์เทนเดอร์แล้วดื่มอย่างผ่อนคลาย “ฉันต้องไปอยู่ในทะเบียนคนไร้ชื่อในทะเบียนบ้านก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ยังไงคุณเฉิงก็คงมีวิธีทำให้คุณนายเฉิงในอนาคตอย่างฉันมีตัวตนอยู่แล้ว จริงมั้ยคะ?”

ยวี่หว่านรู้สึกว่าตัวเธอตื๊อเฉิงฉีตงเสียจนหน้าของเธอหนาขึ้นทุกวัน

หล่อนกัดฟัน พร่ำบอกกับตัวเองว่าทั้งหมดที่ทำไปก็เพื่อหยุดการแต่งงานของลู่อี้หนง

“คุณนายเฉิงต้องมาจากครอบครัวที่ดี ไม่มีคดีติดตัว”

ประโยคที่ว่า“ไม่มีคดีติดตัว” ทำให้ยวี่หว่านรู้สึกเสียใจ ปลายจมูกแดงขึ้นมาเหมือนคนจะร้องไห้

หล่อนสูดจมูก แต่ใบหน้ายังคงเสแสร้งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “เหมือนว่าคุณเฉิงจะตรวจสอบฉันเรียบร้อยแล้วนะคะ”

“มันเป็นมารยาท” เขาหมายถึงเรื่องที่เขาตรวจสอบเธอ เฉิงฉีตงผู้ชายคนนี้ใช้คำว่าคนบาปในคราบนักบุญก็ดูเหมือนจะไม่ผิดนัก

เบื้องหน้าดูเหมือนเป็นสุภาพบุรุษ แต่ข้างในลึกๆก็คือ “คนไม่ดี” ดีๆนี่เอง

เขายกแก้ววอดก้าขึ้นดื่ม ลูกกระเดือกขยับไปมา จากมุมที่ยวี่หว่านเห็นใบหน้าด้านข้างของเขาช่างดูสุขุมเยือกเย็น

“ฮัดชิ้ว!” ยวี่หว่านจามออกมา เพราะหลังจากที่หล่อนเปียกฝนก็ไปโรงพยาบาลจึงไม่ทันที่จะเปลี่ยนเสื้อผ้า ดูเหมือนว่าหล่อนจะไม่สบายซะแล้ว

เธอจามติดต่อกันหลายครั้ง จึงยื่นมือไปหมายจะหยิบทิชชู่มาเช็ดน้ำมูก แต่มือของหล่อนกลับถูกใครบางคนจับข้อมือเอาไว้

ยวี่หว่านชะงักทันที เงยหน้ามอง เห็นเป็นผู้ชายหน้ากลมตัวอ้วนคนหนึ่ง

“คุณผู้หญิง คืนนี้มาคนเดียวเหรอครับ” ยวี่หว่านขมวดคิ้ว ผู้ชายคนนี้ต้องมาทำหมาหยอกไก่กับเธอแน่นอน เธอจะดึงมือกลับแต่กลับถูกเขาจับไว้แน่น จนขยับไม่ได้

“ปล่อยมือ” หญิงสาวพูดเสียงเย็นชา แล้วชำเลืองมองผู้ชายคนนั้น

“แหมๆ ดุซะด้วย เสื้อผ้าเปียกมาขนาดนี้ อยากจะยั่วว่างั้น” ผู้ชายคนนั้นยื่นมือมาจับที่ไหล่ของยวี่หว่าน หญิงสาวจึงเบี่ยงตัวหลบทันที เพราะหล่อนรังเกียจการถูกเนื้อต้องต้องแบบนี้

“ตาไหนของคุณเห็นว่าฉันมาคนเดียวห้ะ สามีฉันก็นั่งอยู่ตรงนี้ไม่เห็นรึไง” ยวี่หว่านกัดฟัน แสงรำไรทำให้มองเห็นท่าทางไม่สนใจของเฉิงฉีตงที่นั่งอยู่ข้างๆ เขายังคงถือแก้วดื่มอยู่อย่างเดิม

คำว่า “สามี” ที่พูดออกมา ทำให้ผู้ชายคนนั้นหันไปมองเฉิงฉีตงที่นั่งอยู่ข้างหญิงสาว เขาจึงคลายมือออกเล็กน้อย กลิ่นอายแห่งความสุขุมสงบนิ่งของเฉินฉีตงที่ได้มาจากวงการธุรกิจ ทำให้ดูน่าเกรงขาม

เสน่ห์เฉพาะที่เป็นของผู้ชายอายุสี่ห้าสิบแบบนี้ พออยู่บนตัวของเฉิงฉีตงที่มีอายุเพียงเท่านี้ดูยังไงก็เหมาะสม กลิ่นอายแบบนี้นี่แหละที่หาได้ยากในตัวผู้ชาย

ผู้ชายคนนั้นเห็นว่าเฉิงฉีตงไม่ได้สนใจไยดียวี่หว่าน เลยลากเธอลงมาจากเก้าอี้บาร์ตรงนั้น

“สามีเหรอ หึ ลากผู้ชายมาคนนึงแล้วบอกว่าเขาเป็นสามีคุณ ถ้างั้นคืนนี้ผมจะเป็นสามีให้คุณเอง”