คู่หมั้นของเขา

**กลับสู่ปัจจุบัน**

เพียงหนึ่งสัปดาห์หลังจากที่ฉันเริ่มฝึกงานกับเอ็ดเวิร์ด พวกเราก็ร่วมรักกัน...ในที่ทำงานของเขา!

ฉันพยายามทรงตัวเดินให้เป็นปกติในระหว่างที่ก้าวขาไปขึ้นรถของเขา

หว่างขาของฉันปวดมากและน้ำรักที่ชื้นแฉะของเขาก็ไหลซึมออกมาจนกางเกงชั้นในและต้นขาของฉันเปียกโชก

ตายแล้ว… ฉันต้องรีบกลับไปล้างตัวทำความสะอาดอย่างด่วน

และแล้วช่วงเวลาที่ฉันหวาดหวั่นก็มาถึง ฉันยืนอยู่หน้าประตูรถเบนท์ลีย์สุดหรูของเอ็ดเวิร์ด ฉันกำลังจะประจันหน้ากับเขา

ฉันต้องแสดงให้แนบเนียนให้ได้...ต้องไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในวันนี้...โดยเฉพาะลูเซียน ฉันสูดหายใจเข้าลึก เปิดประตูรถ แล้วนั่งลงบนเบาะหนังสีแดงข้าง ๆ เอ็ดเวิร์ด

พอฉันปิดประตูออก เอ็ดเวิร์ดก็โน้มตัวมาขโมยจูบที่ริมฝีปากของฉัน เขาค่อยๆ สอดลิ้นเข้ามาในโพรงอุ่นอย่างช้าๆส่วนฝ่ามือก็บีบหน้าอกขวาของฉันแน่น ฉันหันหน้าหนีเพื่อหลบจูบของเขาและพยายามแกะมือเขาออก

"หยุด! ได้โปรด…อย่าทำอีกเลย!” ฉันท้วงเสียงดัง

“ร่างกายเธองดงามมาก เราควรทำกันบนรถอาอีกรอบ ดีไหม หลานสาวที่รัก” เอ็ดเวิร์ดกระซิบข้างหูฉันด้วยน้ำเสียงเย้ายวน ทำให้ฉันสั่นสะท้าน

จากนั้นเขาก็สอดมือเข้ามาใต้กระโปรง ดึงเป้ากางเกงในของฉันปัดออกไปเพื่อลูบไล้ส่วนที่เปียกชื้นโดยตรง ร่างบางตกอยู่ภายใต้มือหนาในขณะที่ร่องรักยังคงบวมเสียวจากบทรักก่อนหน้านี้ เสียงครางแผ่วเบาเล็ดลอดออกมาโดยไม่ตั้งใจ

“อย่าแตะต้องฉัน!อืมม อ่า” การประท้วงของฉันหยุดลงเมื่อนิ้วเปียกๆ ของเขาเข้ามาในปากของฉัน ทำให้ฉันได้ลิ้มรสน้ำรักที่ผสมกันของเราซึ่งมีรสหวานและมีกลิ่นแรงมากจากเซ็กส์ของเรา

เขาเอานิ้วออกในขณะที่หัวเราะกับตัวเองและนำนิ้วไปที่ริมฝีปากของเขาเอง

“ร่างกายของเราเข้ากันได้ดีมาก คุณไม่คิดเหรอ นาตาลี ฉันสงสัยว่าลูเซียนจะทำหน้าแบบไหนถ้าเขารู้ว่าวันนี้ฉันทำให้คุณหลั่งติดต่อกันถึงสองครั้ง? คุณอยากนอนกับเขามากถึงขนาดตะโกนชื่อเขาขณะช่วยตัวเองเชียวหรือ?” เขาถามมองลึกเข้าไปในดวงตาของฉันด้วยใบหน้าที่ห่างจากฉันเพียงไม่กี่นิ้ว

ฉันรู้สึกเหมือนลูเซียนที่อายุน้อยกว่ากำลังถามคำถามนั้นกับตัวเอง…

"คุณรู้ได้อย่างไร?ขอร้องล่ะ อย่าบอกเขานะ” ฉันอ้อนวอนขณะที่น้ำตาไหล

ฉันรักลูเซียนและแม้ว่าเราจะไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนั้น แต่ฉันไม่อยากให้เขามองว่าฉันเป็นอีตัวน่ารังเกียจ ฉันไม่อยากให้เขารู้เรื่องความต้องการทางเพศของฉันที่มีต่อเขา หรือน้องชายของเขาที่มารังแกฉัน...

“กำแพงมีตา ประตูก็มีหู นาตาลี...อาจะไม่พูดอะไรตราบใดที่เธอยังคงสร้างความบันเทิงให้อา แม้ว่าตอนนี้อาอยากจะกินเธออีกรอบ แต่อาคิดว่าพ่อของเธอกำลังรอเธออยู่” เอ็ดเวิร์ดพูดในขณะที่แกล้งถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วรถของเขาก็เคลื่อนตัวพาฉันกลับบ้าน

…..

ในที่สุดฉันก็กลับถึงบ้านโดยปลอดภัย โชคดีที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นในรถระหว่างที่ฉันนั่งมากับเอ็ดเวิร์ด พอฉันเข้าไปในบ้านสาวใช้ก็ออกมาต้อนรับและแจ้งว่าพ่อเลี้ยงรออยู่ที่ห้องอาหาร

“บอกท่านว่าฉันอยากไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน แล้วเดี๋ยวจะตามลงไป…” ฉันสั่งสาวใช้แล้วรีบตรงไปที่ห้องนอนของตัวเอง

น้ำอุ่นจากฝักบัวที่สัมผัสผิวเนียน ทำให้ฉันรู้สึกดีมากเป็นพิเศษ ฉันขัดถูร่างกายเพื่อกำจัดสัมผัสและกลิ่นของผู้ชายคนนั้นพลางกางขาเล็กน้อยและวางหัวฝักบัวไว้ฉีดลงกลางสะโพก

ฉันครางออกมาเล็กน้อยเมื่อน้ำอุ่นกระทบกับปุ่มกระสันที่ยังบวมอยู่ ฉันใช้นิ้วลูบช่องรักเพื่อล้างน้ำกามเหนียวๆ ของเอ็ดเวิร์ดออก รู้สึกเจ็บแปลบ ๆ ที่หว่างขา เพราะท่อนดุ้นใหญ่ที่ทรงพลังของเขาที่กระทุ้งอย่างดุเดือดแบบไม่ยั้ง กินยาดีไหมนะ?

ฉันสลัดความคิดเกี่ยวกับเอ็ดเวิร์ดออกเมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังน้ำตาจะไหล

หลังจากนั้นฉันก็รีบแต่งตัวไปทานอาหารเย็นกับพ่อเลี้ยง เขาส่งยิ้มอบอุ่นให้ตอนฉันเดินไปนั่งตรงข้ามเขาซึ่งทำให้ฉันรู้สึกอุ่นใจขึ้นมาทันที ดวงตาสีเขียวคู่สวยที่ฉันชอบมากมองมาทางฉัน

“วันศุกร์สักที เป็นไง สัปดาห์แรกของการฝึกงานกับเอ็ดเวิร์ด? งานน่าสนใจไหม” ลูเซียนถาม

“ค่ะ หนูยังไม่แน่ใจว่าหนูชอบทำงานที่ห้องทดลองหรือเปล่า แต่...ทุกอย่างก็...ดีค่ะ” ฉันพยายามตอบด้วยน้ำเสียงปกติ

“เอ็ดเวิร์ดดูแลหนูดีหรือเปล่า? เขาอาจจะเป็นค่อนข้าง…จุกจิกจุ้นจ้านในบางครั้ง แต่หนูวางใจได้ว่าเขาเก่งที่สุดในสายงานนี่แล้ว หนู่จะได้เรียนรู้อะไรจากเขาเยอะเลย” ลูเซียนกล่าวชมน้องชายในระหว่างที่รับประทานอาหารด้วยกัน

“ไม่สบายหรือเปล่า? วันนี้หนูดูเหนื่อยมากเลย…เข้านอนเร็วหน่อยก็น่าจะดีนะ?” ลูเซียนพูดก่อนจะเดินมาหาฉันพลางอังมือบนหน้าผากแสดงความเป็นห่วง สัมผัสของเขาอ่อนโยนเช่นเคย

“ฉันสบายดีค่ะ…ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ” ฉันตอบเสียงเบาพร้อมกับจ้องไปที่ดวงตาสีเขียวมรกตของลูเซียน

"งั้นก็ดีแล้ว ก่อนที่ฉันจะลืม ฉันอยากจะบอกคุณว่าพวกเราจะไปล่องเรือกับแองเจลาในสุดสัปดาห์หน้า ฉันคิดว่ามันคงจะดี สาว ๆ จะได้สนิทกันมากขึ้น และพวกเราทุกคนจะได้เจอแสงแดดบ้าง หวังว่าหนูจะไปได้นะ” ลูเซียนอธิบายด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

ใช่สิ…ผู้หญิงคนนั้นอีกแล้ว: แองเจล่า คู่หมั้นของเขาที่ฉันเห็นครั้งสุดท้ายตอนเธอกำลังขย่มลำเขาอย่างดุเดือด...

"ไปได้แน่นอนค่ะ!ดีจังเลย พวกเราไม่ได้เที่ยวด้วยกันมานานมากแล้ว พูดแล้วก็อยากให้ถึงวันเร็ว ๆ จังเลย” ฉันตอบด้วยอาการกระตือรือร้นแบบปลอมๆ

ถึงแม้ว่าพวกเราจะไม่ได้ไปกันแค่สองคน แต่ตอนนี้ฉันแย้งอะไรมากไม่ได้ ได้มีโอกาสไปเที่ยวเพื่อผ่อนคลายสมองสักหน่อยก็ดีเหมือนกัน...

เออ…แซค

“ฉันเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าฉันวางแผนไปดูหนังตอนกลางคืนกับแซคที่บ้านของเขา เดี๋ยวฉันออกไปเลยดีกว่า; ฉันไม่อยากให้เขารอนาน แล้วเจอกันนะลูเซียน!” ฉันพูดพร้อมกับรวบรวมความกล้าจูบลูเซียนที่แก้มของเขา ซึ่งเป็นการกระทำที่ฉันไม่ได้ทำมานานหลายปีตั้งแต่ฉันรับรู้ถึงความรู้สึกของฉันที่มีต่อเขา

ฉันหันหลังกลับและเดินออกจากคฤหาสน์ของเราไปยังคฤหาสน์ข้างๆ

ลูเซียนมองดูฉันเดินออกไปด้วยสีหน้าเป็นกังวลเมื่อฉันเอ่ยชื่อเพื่อนสมัยเด็ก