ตอนที่ 564 แสงไฟยามวิกาล

ตอนที่ 564 แสงไฟยามวิกาล

ชายชราระดับกำเนิดวิญญาณคนหนึ่งชำเลืองมองสองคนด้านใน ผลักเหลิ่งซวงไปข้างๆ “ไปยืนข้างๆ” สิ้นเสียงร่างเขาพลันพุ่งไปด้านใน ได้ยินเพียงเสียงกรีดร้องโหยหวนสองเสียงดังมา จากนั้นทั้งเรือนก็กลับสู่ความเงียบสงบทันที

“พี่เหลิ่งซวง!”

เหลิ่งหวาให้ฮุยหลางพามา เมื่อเห็นพี่สาวในลานบ้านที่เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งก็สูดหายใจเฮือก รีบร้อนถอดเสื้อนอกบนร่างคลุมมาให้นาง “พี่เหลิ่งซวง ท่านเป็นอย่างไรบ้าง?”

ฮุยหลางพินิจมองนางจากบนลงล่าง เห็นว่าแค่คอเสื้อถูกฉีกขาด แขนโดนกรีดบาดเจ็บเลือดไหลเล็กน้อย ถึงจะแอบโล่งใจ โชคดีที่ไม่เป็นอะไร หากเกิดเรื่องอะไรขึ้นจริงนั่นต้องเป็นปัญหาแน่

“ข้าไม่เป็นไร” เหลิ่งซวงส่ายหน้า เห็นสีหน้าเขาเป็นกังวลจึงเสริมอีกประโยค “แค่โดนเศษแก้วบาด”

เหลิ่งหวาพันแผลหยุดเลือดให้นางโดยเร็ว พลางบอกว่า “พี่เหลิ่งซวง ท่านไม่รู้หรอกว่าตอนท่านหายไปข้ากับนายท่านร้อนใจแทบตาย นายท่านให้คนของเจ้าตำหนักยมราชตรวจสอบ ซ้ำยังไปตลาดมืดให้คนช่วยดูอีก นางพาข้าวิ่งไปตามหาท่านตั้งหลายที่ โชคดีที่ท่านไม่เป็นอะไร”