ตอนที่ 353 หายไปทันใด

ตอนที่ 353 หายไปทันใด!

เฟิ่งจิ่วชำเลืองมองเขา บอกว่า “เรือเหาะลำนี้ขยายใหญ่และย่อส่วนได้ แน่นอนว่าข้าวของบนเรือจะใช้ได้เมื่อขยายใหญ่ขึ้น” สิ้นสุดเสียงเธอก็กำชับ “เรื่องเรือเหาะออกจากที่นี่ก็ลืมๆ ไปซะจะได้ไม่เกิดปัญหา”

“ขอรับ ข้าน้อยเข้าใจ” เขาขานรับ หากคนอย่างผู้ครองแคว้นรู้ว่านางมีเรือเหาะจะต้องมาแย่งไปแน่ ถึงอย่างไรพาหนะเหาะเหินที่น่าอัศจรรย์เช่นนั้นก็ไม่ใช่สิ่งที่ใครก็ได้จะมีไว้ครอบครอง

นางไม่พูดเขาก็ไม่ถามอะไรอีก ทั้งสองกินอาหารไปเงียบๆ จนกระทั่งถึงเวลาฟ้าสว่าง

หลัวอวี่ลุกขึ้นยืนมองไปรอบๆ เอ่ยด้วยความสงสัยอยู่บ้าง “นายท่าน แม้ป่าเก้าหมอบนี้เป็นสถานที่อันตรายแต่ก็ไม่ได้บอกว่าไม่มีคนมา พวกเรานั่งอยู่ตรงนี้ตั้งนานทำไมยังไม่เห็นใครเข้าไปสักคนล่ะขอรับ?”

“ข้าก็ไม่ได้มาบ่อย ไหนเลยจะรู้” เธอกรอกดวงตาแล้วสาวก้าวเดินไปด้านใน พลันได้ยินเสียงอะไรบางอย่างจึงเงยหน้ามองไปกลางอากาศ

เพียงเห็นพวกผู้ฝึกเซียนที่ร่อนกระบี่ลอยฟ้ากำลังเดินทางไปยังป่าเก้าหมอบ ความเร็วที่ว่องไว้ทำให้พวกเขาได้ยินแค่เสียงลมวาดผ่านเหนือศีรษะไปชั่วขณะและกลับคืนสู่ความสงบในเวลาต่อมา