ตอนที่ 1331 - 1332

บทที่ 1331 หนีไม่ได้

หยางซานแม้จะขุ่นเคือง แต่สายตากลับไม่เลว เล่นมาหลายตาขนาดนี้แล้ว ใจเขารู้ดีว่าเด็กหนุ่มตรงหน้าไม่ได้ชนะเขาเพราะอาศัยโชค แต่มีความสามารถซ่อนอยู่จริงๆ กอปรกับเมื่อชายร่างใหญ่คนนั้นเอ่ยปาก สองคนนั้นก็วิ่งหนีไปโดยไม่กล้าเถียงสักคำ แม้แรงกดดันในพริบตานั้นไม่ได้จู่โจมมาทางเขา แต่เขาก็ยังสัมผัสได้ถึงความน่ากลัวของฝ่ายตรงข้ามอย่างชัดเจน

เวลานี้หัวใจของเขารุ่มร้อนกังวล หน้าผากมีเหงื่อผุดซึม เขายกแขนเสื้อขึ้นปาดเหงื่อ ยกน้ำชาขึ้นจิบอึกใหญ่ ก่อนกล่าวว่า “ข้าไปห้องน้ำประเดี๋ยว กลับมาค่อยว่ากัน” เอ่ยแล้วก็ลุกขึ้นเดินออกไปอย่างรีบร้อน

“ท่านว่า เขาจะเอาการไปห้องน้ำมาอ้างแล้วหนีไปหรือไม่?” เฟิ่งจิ่วเท้าคาง ยิ้มตาหยีมองเซวียนหยวนโม่เจ๋อพลางถาม

เซวียนหยวนโม่เจ๋อจิบชาคำหนึ่ง แล้วตอบด้วยท่าทางผ่อนคลาย “เขาหนีไปไม่ได้หรอก”

ใช่ เขาหนีไปไม่ได้

หยางซานคิดจะใช้ข้ออ้างเข้าห้องน้ำเพื่อฉวยโอกาสหนีจริงๆ เขารู้สึกว่าถ้ายังเล่นต่ออีกเขาต้องเป็นเหมือนสองคนนั้นแน่ เล่นมานาน มากน้อยเขาก็พอจะสัมผัสได้ สองคนนั้นไม่ใช่คนที่เขาจะมีเรื่องด้วยได้ อย่างไรรู้หลบเป็นปีกรู้หลีกเป็นหางไว้ก่อนดีกว่า