ตอนที่ 1329 - 1330

บทที่ 1329 ไม่ใช่โชค

“เจ้าหนู เจ้าเล่นอะไรอยู่ตรงนั้น? ข้าเรียกเจ้ามาก็เพื่อให้เจ้ามาพนันกับข้า” เขาตะโกนอย่างไม่สบอารมณ์

“ข้าขอหาเงินทุนก่อน!”

เฟิ่งจิ่วกล่าวโดยไม่หันไปมอง จ้องถ้วยสีสองใบบนโต๊ะ ฟังคนรอบข้างตะโกนเสียงสูงเสียงต่ำ เธอคลี่ปากยิ้ม แล้วตะโกนเสียงดังตามด้วย “สูง!”

เซวียนหยวนโม่เจ๋อมองดูเฟิ่งจิ่วเล่นอยู่ตรงนั้น ไม่ได้ห้ามปรามเช่นกัน เห็นนางเล่นหลายตาก็ชนะได้เงินมาไม่น้อย จนคนรอบข้างฮือฮาร้องบอกว่าหนุ่มน้อยโชคดีนัก

แต่ว่า ใช่โชคหรือ? สำหรับเฟิ่งจิ่ว เขาไม่เคยคิดว่านางอาศัยโชคเลยสักครั้ง

“พรวด! ไม่ใช่บอกว่าเจ้ามีเงินหรือ? ที่แท้แม้แต่เงินทุนก็ยังไม่มี!” หยางซานหัวเราะพรืด กางพัดแล้วโบกไปมาให้เกิดลม เขาเหล่ตามองเด็กหนุ่มที่กำลังเล่นอย่างสนุกสนาน แล้วหันไปมองชายหนุ่มมีหนวด ถามว่า “นี่ เจ้าไม่ลงไปเล่นด้วยสักตาสองตาเล่า?”

เซวียนหยวนโม่เจ๋อไม่สนใจเขาแม้แต่น้อย ความสนใจของเขาอยู่ที่เฟิ่งจิ่วคนเดียวเท่านั้น

“หมดหน้าตัก!” เฟิ่งจิ่วตะโกนพลางดันกองเหรียญทองขนาดเท่าภูเขาลูกเล็กที่ชนะมาได้ไปข้างหน้า วางให้อยู่ตรงฝั่งสูง