ตอนที่ 113 ร้องอุทานอย่างลืมตัว
ตอนที่ 113 ร้องอุทานอย่างลืมตัว
เขามองไปยังท่านปู่ของตน รอยยิ้มบนใบหน้าค่อยๆ จางหาย กลิ่นอายข่มขวัญคนที่เด็ดเดี่ยวบนร่างกระจายออกมาพร้อมๆ กัน น้ำเสียงหยาบกระด้างที่มีความหนักแน่นดังออกมาจากปาก
“ไม่! วันนี้ข้ากลับมาเพื่อเข้าร่วมการประลอง ท่านปู่วางใจเถอะ ข้าไม่สนใจตำแหน่งนายน้อยตระกูลกวน เพียงอยากให้พี่สีหร่วนช่วยชี้แนะเสียหน่อย”
กล่าวจบ เขาก้าวเท้ายาวเดินไปด้านหน้า ไม่ให้โอกาสอีกฝ่ายหยุดรั้งเขาอีก
ส่วนผู้เฒ่ากวนอึ้งตะลึงไปเล็กน้อยในพริบตานั้น มองกลิ่นอายกดดันที่ผันเปลี่ยนทั่วร่างกวนสีหลิ่นอย่างค่อนข้างประหลาดใจ รัศมีที่แข็งกร้าวเฉยชาและแข็งแกร่งเช่นนั้น ทำให้เขาราวกับเห็นเงาของบิดาตนสะท้อนอยู่บนร่างหลานชาย จึงนิ่งงันเหม่อลอยไปครู่หนึ่ง...
เฟิ่งจิ่วที่มองอยู่ข้างๆ มาตลอดยกมุมปากใต้ผ้าคลุมหน้าขึ้นเล็กน้อย เธอมองผู้เฒ่ากวนที่นิ่งอึ้งใจลอยแวบหนึ่ง จากนั้นเคลื่อนฝีเท้าเดินตามไป
เหลิ่งซวงในชุดสีดำเฝ้าอยู่ด้านหลังเธอตามปกติ คอยอารักขาเธออย่างเงียบเชียบ
鎖定章節
在webnovel.com支援您喜歡的作者與譯者