10-1 无情的恶魔 ปีศาจไร้หัวใจ++++++
"ข้าจะผลัดเกล็ดของข้าเสียใหม่ แต่นี่ไม่ใช่การจำศีล ข้าจะไม่อ่อนแอและมีรูปลักษณ์อัปลักษณ์เช่นนั้น"
เสียงเข้มขรึมบอกสตรีข้างกายซึ่งเคยพบเห็นการจำศีลของปีศาจอสรพิษมาก่อน
ดวงตาคู่สวยใสยังคงจับจ้องร่างที่ขดตัวนอนเป็นวงกลมอยู่เบื้องหน้า ราวต้องมนตร์ปีศาจ เทพอู่เฉินบัดนี้ตัวสูงใหญ่ยิ่งกว่าตัวนาง เกล็ดสีนิลกลายเป็นสีเหลือบม่วง ยามแสงนวลอ่อนในถ้ำสะท้อนเข้านัยน์ตาของนาง เกล็ดอันงดงามทอประกายเป็นสีสันของรุ้งกินน้ำ
"เทพอู่เฉิน... ร่างกายของท่านในยามนี้ช่างงดงามจับตา... ข้ามีความคิดเห็นว่าไม่ว่าจะยามใดของท่าน ท่านมิใช่ผู้อ่อนแอ ท่านงามสง่า องอาจเยี่ยงเทพปีศาจ"
นางเอ่ยคำเชยชมอสรพิษ ทั้งเขี้ยวคมตรงมุมปากและลิ้นของงูหาได้ทำให้นางรู้สึกรังเกียจ ครู่หนึ่งนั้นดวงตาสีแดงสบตานาง เลื้อยเข้ามาหานาง ซุกตัวเข้ามาในอาภรณ์ชั้นนอก รอบกายท่านปรากฏเป็นไอหมอกสีดำจาง ๆ นางรู้สึกอบอุ่นเมื่อลองแตะต้องหมอกดำเหล่านั้น
"ข้าว่าเจ้านอนกอดเจ้าเหลียนเหลียนได้ ข้าควรได้ใกล้ชิดกับเจ้า ไม่น้อยไปกว่ามัน"
"ท่านเป็นบุรุษเทพปีศาจ มีร่างเป็นบุรุษ แต่เจ้าเหลียนเหลียนเป็นเพียงอสูร"
"สัตว์อสูรบางตนมีร่างจำแลงอีกหนึ่งร่างเป็นบุรุษ แต่ก็น้อยนัก สักหมื่นปีจะเห็นสักตนหนึ่ง ข้าคงได้แต่หวังว่ามันจะไม่เติบโตขึ้นมารูปงามเช่นข้า มิฉะนั้น ข้าคงสังหารมันทิ้งเสียตั้งแต่ตอนนี้"
อาเป้ยประหลาดใจ นางจะต้องฝันไปแน่ ๆ เทพอู่เฉินไม่เคยถึงเนื้อถึงตัวนางขนาดนี้ หากมิใช่เพื่อปกป้องดูแลนาง ท่านไม่เคยแตะต้องนางด้วยซ้ำ นางหันมองไปทางเหลียนเหลียนมันกลับนอนหลับตานิ่ง
เมื่อกลับมาสนใจอสรพิษที่เลื้อยพันรอบเรียวขา นางแทบไม่เชื่อเลยว่าเกล็ดสีนิลเหล่านี้ช่างแข็งแกร่งราวมัดกล้ามของบุรุษเพศ ต่างที่เทพปีศาจในร่างงูยามนี้เคลื่อนไหวไปอย่างไร้จุดหมาย บนผิวกายของนาง
นางหาได้รู้ล่วงหน้าว่าท่านกำลังจะรัดนางให้สิ้นใจไปเสียหรือแค่หยอกเล่นกับนาง กระทั่งเกล็ดสีนิลเลื้อยผ่านต้นขาด้านใน โอบรอบกายนางผ่านเอวคอดบาง นางปิดตาลงรับสัมผัสประหลาดนี้อย่างกลัวเกรง ทว่าเป็นสุขยิ่ง
ไยนางจึงชื่นชอบให้เทพอู่เฉินละลาบละล้วงเรือนกายเช่นนี้! นางหลงใหลในทุกสัมผัสของปีศาจอสรพิษ นางต้องเสียสติไปแล้วแน่ ๆ
"กลิ่นกายของเจ้าช่างยั่วยวนข้านักอาเป้ย แม้กระทั่งแววตาไร้เดียงสาของเจ้า ทำให้ข้าพึงพอใจ..." เสียงก้องในอากาศผ่านใบหูของนาง ไม่ใช่เสียงของอสรพิษแต่เป็นเสียงของบุรุษเทพ นางหันไปสบมองใบหน้าคร้ามคม เพียงชั่วพริบตาเดียวที่ลำคอของนางถูกแตะด้วยริมฝีปากอุ่นร้อน เทพอู่เฉินกลับกลายเป็นอสรพิษอีกครั้งหนึ่ง เลื้อยไปตามเรือนร่างของนางอย่างลื่นไหล
อาเป้ยรู้สึกว่าร่างกายท่านนุ่มนวลกว่ามัจฉาในท้องทะเล ทว่าไม่มีกลิ่นเหม็นคาวแม้แต่น้อย เกล็ดของท่านต่างจากเกล็ดปลา ผิวกายของเทพปีศาจในร่างอสรพิษแสนสวยงามและทรงเสน่ห์
ถึงแม้ว่านางจะใส่อาภรณ์หลายชั้น เทพปีศาจในร่างงูดำกลับทำให้ทุกการเคลื่อนไหวกลายเป็นเรื่องง่ายดาย ราวกับว่าเป็นผู้จัดแจงสวมมันด้วยมือของท่านเอง นับจากชั้นในสุดลักษณะเป็นผ้าคลุมอกยาวถึงตาตุ่ม จนถึงชั้นนอกเป็นแขนยาวสวมทับ ยังเฝ้ารัดตรึงเรียวขาคู่งามใต้อาภรณ์สีดำไปจนถึงเอวคอดบาง อย่างแสนช่ำชองนัก แม้แต่เนินอกนุ่มนิ่ม สองเต้ากลมกลึง เกล็ดสีนิลอันนุ่มนวลถูไถไปกับผิวขาวละเอียดลออแทบทุกอณูอย่างเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ หยอกเย้าเคล้าคลอนางจนเคลิบเคลิ้ม
"เทพอู่เฉิน... ท่าน... ลูบไล้เนื้อกายข้าในร่างปีศาจของท่าน ทำให้ข้ารู้สึกประหลาด... แต่มันก็แสนจะวิเศษ... ข้าหาได้รู้ไม่ว่าการกระทำเช่นนี้ของท่านคืออะไร"
"มนุษย์บางตนหลงใหลในการมีสัมพันธ์กับปีศาจ เพราะพวกข้ารู้จักเรือนร่างของสตรีเป็นอย่างดี... ข้าสามารถทำให้เจ้าสุขสมกว่าชายใด..."
"บัดนี้ท่านเป็นเพียงอสรพิษ... ข้าว่าท่านไม่น่าจะมี..." นางเงียบไป เบิกตากว้างมองอสรพิษเบื้องหน้า ชูคอขึ้นเหนือศีรษะของนาง บีบรัดขาทั้งสองข้างของนางในร่มผ้า ไขว้พันร่างไปมาเหมือนเชือกป่านขนาดใหญ่ยักษ์ ซึ่งนางไม่มีทางที่จะหลุดรอดจากพันธนาการ
อสรพิษร้ายแหวกขาของนางออก สัมผัสกลางกายนางด้วยบางอย่าง มันแข็งกระด้างต่างจากเกล็ดบนลำตัวของมัน ลักษณะเหมือนอวัยวะของบุรุษเพศ นางก็คงจะไม่เคยเห็นแต่เคยผ่านตามาจากภาพวาดด้วยพู่กันในตำราเรื่องเพศ
แท่งอุ่นร้อนที่ช่วงปลายเป็นทรงมน ถูไถผ่านเมล็ดสีแดงสดและฉ่ำหวานกลางกายนาง อาเป้ยไร้ประสบการณ์ จึงยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวนาง
"อา... ข้า... อื้อ!"
อาเป้ยไม่ขัดใจเทพอู่เฉินแม้สักน้อย เมื่อเรียวขาทั้งสองถูกดึงให้อ้าออกกว้าง มือทั้งสองข้างของนางถูกรัดตรึง ข้อมือไขว้ติดกันข้างหลัง อสรพิษตนนี้ตรึงนางเอาไว้ด้วยการเลื้อยพันเป็นงูเหลือม นางรู้สึกเสียวกระสัน ภายในช่องท้องของนางเคลื่อนไหว แม้สิ่งแปลกปลอมนั้นยังไม่ได้ละลาบละล้วงเข้ามาในกายนาง
แก้มฉ่ำแดงของนางบอกถึงอารมณ์รุ่มร้อนกำหนัด ราวไฟสุมทรวง ความรู้สึกอันมากล้นของนางดังเพลิงอัคคีอันคุกรุ่นอย่างถาวร ไม่มีวันมอดดับ ทว่ามอดไหม้ไปกับบุรุษผู้นี้ไม่ว่าในร่างใด นางยินยอมพร้อมใจ เมื่อนัยน์ตาสดสวยดั่งสีโลหิตของอสรพิษสบมองนาง ด้วยแรงปรารถนาอันมากล้น
"หากข้าจะมีสัมพันธ์กับเจ้าในร่างนี้ เจ้ารังเกียจข้าหรือไม่อาเป้ย..."