642-1

บทที่ 642-1 เสือสองตัว

ในใจของลัวหยิ่น หล่อนสามารถดื่มชาแก้วนี้ที่เขาเป็นคนชงให้ได้ แต่ไม่สามารถที่จะเอาผลกำไรไปจากมือของเขาได้

เถาเฉินยกแก้วน้ำชาขึ้นมา แล้วจิบมันเล็กน้อย กลิ่นหอมเย็นๆ ของชายังคงติดอยู่บนริมฝีปาก ปลายลิ้นของหล่อนลิ้มรสได้ถึงความเจ็บขมและฝาด สถานการณ์แบบนี้ มันก็เหมือนกับความเป็นไปของหล่อนในตอนนี้นั่นแหละ

หล่อนไม่ชอบชา เทียบกับชาที่ต้องลิ้มลองพิจารณารสชาติอย่างไม่มีที่สิ้นสุดแล้ว หล่อนก็ชอบที่จะดื่มกาแฟมากกว่า กาแฟที่ทั้งหอมและเข้มข้น

“ดิฉันจำได้ว่า ครั้งล่าสุดที่ได้นั่งดื่มชากับคุณแบบนี้ คือเมื่อเจ็ดปีก่อน”

หล่อนวาวแก้วชาลง ลัวหยิ่นเองก็ยิ้มขึ้นมา

สาเหตุการมาของเถาเฉินในครั้งนี้ ในใจของทั้งสองคนต่างก็รู้ดี

ตอนนี้ในซื่อจี้หยินเหอเจียงเซ่อกำลังพัฒนาและก้าวหน้าไปอย่างฉุดไม่อยู่ และดูเหมือนว่าเถาเฉินกำลังตามหลังเธอห่างออกไปแล้ว