347
บทที่ 347 ลักพาตัว
ตั้งแต่แรกจนมาถึงวันนี้ เผยอี้ก็ยังคงรออยู่เสมอ
ทุกครั้งที่เจียงเซ่อไปเยี่ยมเยียนตระกูลเผยกับเฝิงจงเหลียง เท่าที่จำได้ ภาพเหล่านั้นมักจะเป็นเธอที่เอาแต่นั่งเงียบๆ อยู่ในรถตัดขาดกับคนภายนอก แต่เป็นเขาเองที่มักจะคอยยืนมองจากที่ไกลๆ เสมอ
เวลาที่ได้พูดคุยกับเธอ ส่วนมากก็เป็นเธอที่วางสายไปก่อน เหลือให้เขาได้ยินเพียงแค่เสียงสัญญาณที่ถูกตัดไปเท่านั้น
คอยเดินตามทางที่เธอเดิน ดูหนังสือต่างๆ ที่เธออ่าน กินอาหารที่เธอเคยกินบ่อยๆ “ผมเดินไปตามทางที่พี่เคยเดิน พี่เรียนที่ไหนผมก็ไปที่นั่น” แต่ทุกครั้งเลยเป็นเธอที่เรียนจบออกไปก่อน และเขากลับยังต้องอยู่ที่เดิม
เธอไม่รู้หรอกว่าเวลาที่ตัวเองใจดีกับใคร ตัวเขานั้นรู้สึกร้อนใจแค่ไหน แต่ก็ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี เพื่อที่จะให้เธอหันมาสนใจตัวเองบ้าง
鎖定章節
在webnovel.com支援您喜歡的作者與譯者