074

บทที่ 74 ความคิดเห็น

โหวซีหลิ่งไม่ได้เขียนหนังสือมาหลายปีแล้ว แต่ทว่าฝีมือของเขาไม่ด้อยลงจากตอนนั้นเลย

ในบทหนังมีตัวละครมากมายหลายแบบ อันจิ่วยวี่นั้นเป็นคนจิตใจอำมหิตและไร้ซึ่งความรู้สึก

แต่เซียวจือนั้นเป็นคนที่ขยันขันแข็ง รักประเทศและใสใจกับความทุกข์ยากของประชาชน

ในตอนที่เป่ยผิงตกอยู่ในสภาวะโดนข้าศึกยึดครอง พวกทหารศึกต่างก็ใช้โอกาสนี้ในการแย่งชิงอิทธิพลและอาณาบริเวณ ไม่สนใจความเป็นความตายของคนในประเทศ แต่ละตัวละครต่างโลดแล่นและมีชีวิตอยู่ในกระดาษ

โหวซีหลิ่งนัดเจียงเซ่อเอาไว้ในวันพรุ่งนี้ ดังนั้นพอเห็นว่าสามทุ่มครึ่งแล้ว ถึงแม้ว่าจะยังอ่านบทไม่หมด แต่เจียงเซ่อก็วางมันลง

เมื่อวานหลังจากที่โหวซีหลิ่งโทรมาหา เขาก็ส่งที่อยู่บ้านของตัวเองมาให้ทันที

คนแก่ไม่ค่อยคุ้นชินกับการติดต่อสื่อสารในสมัยนี้นัก เขาจึงส่งมาเป็นข้อความสั้นๆ เธอกดเปิดดู รีบล้างหน้าแปรงฟันเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกจากห้องทันที แล้วหาร้านอาหารแถวๆ นั้นทานให้เรียบร้อยและขึ้นรถไฟฟ้าทันที