เก็บรักษา(ไปทำไม)

หลังจากไม่สามารถเปลี่ยนสแตรงเกอร์ให้กลายเป็นผลแห่งชีวิตได้ เขาก็รีบกลับมาบ้านเพื่อดูว่ามีสแตรงเกอร์โผล่มาที่บ้านเขาหรือไม่ แต่โชคดีที่บริเวณนี้มีสแตรงเกอร์ปรากฏมาเพียงตัวเดียว ถ้ามีมาอีกเขาคงสู้ไม่ไหว

พอถึงยามเที่ยงทั้งสองครอบครัวก็มานั่งรับประทานอาหารด้วยกันและเปิดทีวีดูข่าวสารตามปกติ

ในข่าวทีวีกำลังรายงานสถานการณ์เกี่ยวกับสแตรงเกอร์อยู่พอดี โดยเหล่านักวิเคราะห์ได้ออกมาให้ความเห็นว่า พวกมันน่าจะฉวยโอกาสที่กองทัพเทพส่วนใหญ่กำลังไปช่วยเหลือดาวเคราะห์ดวงอื่น ในการฝ่าเข้าประตูไปสู่แดนเทพและสังหารประชาชนชาวเทพให้มากที่สุด แต่นักรบสกิลของโลกรู้ตัวซะก่อน และเหล่าเทพผู้เฝ้าประตูก็ปิดประตูได้ทัน พวกมันจึงพลาดโอกาส ก่อนจะถูกนักรบสกิลไล่จัดการจนหมด

ชีฟดูทีวีที่กำลังฉายภาพนักดาบหญิงที่มีปีกสีขาวบินไปจัดการกับสแตรงเกอร์อย่างนึกอิจฉา เพราะนักดาบหญิงคนนั้นเพียงแค่ใช้โล่กระแทกใส่แล้วฟันฉับเดียว เจ้าสแตรงเกอร์ก็ขาดเป็นสองท่อนอย่างง่ายดาย

หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ แม่ของชีฟและพ่อแม่ของครูน้ำตาลก็พากันขับรถเบนซ์ออกไปจับจ่ายซื้อของที่ห้างสรรพสินค้าในตัวเมือง เพราะเมื่อการโจมตีพึ่งจะผ่านไป กว่าฝูงปีศาจจะมาบุกอีกครั้งอย่างน้อย ๆ ก็กินเวลาสองถึงสามวัน นั่นทำให้หลังวันปีศาจบุกจึงเป็นช่วงที่มนุษย์เรียนรู้แล้วว่าเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการออกจากบ้านไปทำกิจกรรมต่าง ๆ

ชีฟเดินมาที่หน้าบ้าน เพื่อดูภูเขาสองลูกและตรวจความเรียบร้อยว่าแถวบ้านของเขานั้นยังมีพวกปีศาจเหลืออยู่อีกหรือไม่

วันนี้ครูน้ำตาลอยู่ในชุดเสื้อยืดคอกลมสีขาวและกางเกงขายาวสีน้ำตาล ครูสาวกับอีฟนั่งเรียนนั่งสอนกันอยู่ที่โต๊ะไม้หินอ่อนที่เดิม แต่วันนี้ครูน้ำตาลมีท่าทีแปลก ๆ เพราะขอบตาของครูนั้นมีรอยช้ำเหมือนผู้หญิงที่พึ่งจะร้องไห้มาอย่างหนัก แม้จะมีรอยช้ำจนเห็นได้ชัด แต่ตอนนี้ครูน้ำตาลก็สอนอีฟด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส นั่นทำให้ชีฟไม่คิดที่จะไถ่ถามแล้วหันหลังกลับเดินเข้าบ้านของตัวเอง

ชีฟนอนลงบนโซฟาตัวโปรดแล้วเปิดดูข้อมูลของต้นมักกะลีผล เพื่อหาสาเหตุว่าทำไมสแตรงเกอร์ถึงทำให้สาว ๆ ของเขากลายเป็นเศษไม้ไปได้ ซึ่งเมื่ออ่านจนหมดทุกบรรทัดชีฟก็ถึงกลับบางอ้อ

มักกะลีผลคือพืชที่ถูกออกแบบมาเพื่อบำเรอเหล่าบุรุษเทพโดยเฉพาะ พวกเธอนั้นไร้จิตวิญญาณและหัวใจ ในสมองของพวกเธอมีเพียงแค่ความต้องการที่จะรับใช้เท่านั้น โดยมักกะลีผลนั้นถูกดัดแปลงพันธุกรรมให้ผลที่ออกมามีอายุสั้น เพื่อป้องกันเรื่องชู้สาวและจะได้ไม่ต้องเสียเวลาในการเลี้ยงดู ผลของมักกะลีผลจึงมีสภาพเป็นสาวสวยที่มีเนื้อหนังเหมือนสิ่งมีชีวิตอยู่ได้เพียงแค่เจ็ดชั่วโมง เมื่อครบเจ็ดชั่วโมงเนื้อหนังที่เนียนนุ่มก็จะกลายสภาพเป็นเนื้อไม้ที่ผุพังได้ง่ายแม้จะยังติดอยู่กับต้นก็ตาม นี่คือเหตุผลที่ชีฟไปเจอมักกะลีผลในสภาพกลายเป็นเศษไม้นั่นเอง เมื่อเข้าใจเหตุผลและศึกษาข้อมูลของมักกะลีผลจนเข้าใจแล้ว ชีฟก็เปิดดูเมนูสกิลอื่น ๆ ต่อ

หลังจากชนะเจ้าสแตรงเกอร์มาได้ ค่าประสบการณ์ของชีฟก็เพิ่มขึ้นมาในระดับหนึ่งและทำให้เขาสามารถปลดล็อกสกิลทองเก็บรักษาได้

เมื่อปลดล็อกแล้วชีฟก็ลองกดดูอีกครั้ง ก่อนจะพบว่ามันมีหน้าต่างช่องเก็บของเหมือนในเกมแสดงขึ้นมา ซึ่งช่องสี่เหลี่ยมแต่ละช่องนั้นตอนนี้ยังคงว่างเปล่าอยู่ ชีฟอ่านคำอธิบายที่อยู่ล่างสุด

"ช่องเก็บของ สามารถเก็บรักษาทุกอย่างให้คงสภาพไม่เน่าเสีย โดยของที่เก็บได้นั้นจะต้องเป็นของที่สร้างด้วยสกิลของเจ้าของช่องเก็บเท่านั้น และสิ่งของเหล่านั้นจะต้องอยู่ห่างจากเจ้าของไม่เกินหนึ่งกิโลเมตร อืม"

อ่านแล้วชีฟก็ขมวดคิ้วนึกคิดอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะสังเกตเห็นไอคอนสี่เหลี่ยมทางด้านขวาสุดที่อยู่แยกกับไอคอนของช่องเก็บของ โดยแต่ละไอคอนนั้นมีรูปใบแห่งการรักษาและจำนวนระบุอยู่ด้วย ไอคอนรูปใบแห่งการรักษานั้นมีทั้งหมดหกสิบรูป ซึ่งตรงกับจำนวนใบแห่งการรักษาที่เขาปลูกไว้รอบบ้านพอดี

ชีฟลุกจากโซฟาเดินออกมานอกบ้าน แล้วเดินเข้ามาใกล้ต้นใบแห่งการรักษาที่ปลูกเอาไว้ ในหน้าจอเมนูบนรูปไอคอนใบแห่งการรักษาแต่ละรูป ที่มุมซ้ายล่างจะมีตัวเลขติดอยู่ ซึ่งตัวเลขนี้คือระยะห่างของเขากับต้นแห่งการรักษาแต่ละต้นนั่นเอง ชีฟลองลากไอคอนรูปต้นแห่งการรักษาไปใส่ในไอคอนสี่เหลี่ยมที่ว่างเปล่าในโซนช่องเก็บของ ก่อนจะมีรูปต้นแห่งการรักษารูปใหญ่ปรากฏขึ้นมาและมีข้อความแสดงว่า 'เลือกส่วนที่ต้องการเก็บเกี่ยว'

"สะดวกแฮะ"

ชีฟมองภาพโฮโลแกรมตรงหน้าอย่างนึกชอบใจ ก่อนจะแตะที่ใบใบหนึ่ง เขาก็พบว่าบนต้นใบแห่งการรักษานั้นมีใบหนึ่งมันหายไป และในช่องเก็บของก็มีไอคอนรูปใบแห่งการรักษาเพิ่มขึ้นมาหนึ่งรูป นอกจากรูปต้นไม้แล้ว ที่ข้างใต้รูปยังมีข้อความว่าเก็บทั้งหมดอยู่ด้วย ชีฟลองกดดู ก็พบว่าต้นใบแห่งการรักษาทั้งต้นหายไปจนหมดไม่เหลือแม้แต่ราก ก่อนจะไปปรากฏในช่องเก็บของ ซึ่งมันมีทั้งใบทั้งลำต้นทั้งรากปรากฏขึ้นมาเต็มไปหมด แถมใบไหนที่มีขนาดและอายุใกล้เคียงกัน มันยังเอามารวมกันให้ด้วยแล้วแสดงตัวเลขจำนวนขึ้นมาที่มุมขวาล่างแทน

"ทำไมไม่อัพแต่แรกหว่า โคตรสะดวกเลย เอ่อ แล้วเรียกออกมาละ"

ชีฟลองจิ้มใส่ใบแห่งการรักษาที่เก็บไว้ แต่กลับมีแต่ข้อมูลรายละเอียดแสดงขึ้นมา

"อ้าว จะเรียกยังไงเนี่ย"

ชีฟหาอ่านวิธีการเรียกของจากช่องเก็บรักษา ก่อนจะพบประโยคคำว่า 'ให้นึกถึงสิ่งของที่อยากได้' ชีฟเงยหน้าและนึกคิด

'ใบแห่งการรักษาสี่ใบ'

ใบไม้สี่ใบปรากฏออกมาลอยอยู่ตรงหน้าชีฟทันที มันลอยอยู่แค่สามวินาที ก่อนจะร่วงลงพื้นตามแรงโน้มถ่วงของโลก

"อ้อ เจ๋งเลยแบบนี้"

เมื่อศึกษาสกิลทองอันใหม่จนพอใจ ชีฟก็เดินกลับเข้าไปในบ้านแล้วล้มตัวลงนอนบนโซฟา ก่อนจะศึกษาสกิลกรอบสีอื่น ๆ ไว้ด้วย

หลังจากศึกษาได้สักพัก ชีฟก็รู้สึกเบื่อ และเดินไปที่หน้าจอทีวีเพื่อเปิดเครื่องเกมที่เรียกว่าพีเอสขึ้นมาเล่น

ชีฟเปิดเกมเก่าเกมหนึ่งที่มีชื่อว่าเอลเดนริงขึ้นมา เกมนี้เหล่าผู้เล่นขนานนามว่าให้เป็นเกมระดับตำนาน ที่ไม่ว่าจะกลับมาเล่นกี่ครั้งก็ไม่เบื่อเลย

เมื่อชีฟเล่นเกมไปได้สักพัก ก็มีเสียงใสแจ๋วเสียงหนึ่งตะโกนใส่หูจนชีฟสะดุ้งโหยง

"ขอเล่นหน่อย!"

ชีฟหันขวับกลับไปถลึงตามองด้านหลังที่ยัยน้องสาวตัวดีพึ่งจะโผล่มา ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายสองแล้ว ซึ่งเป็นช่วงที่อีฟมักจะเลิกเรียนพอดี เวลาเลิกเรียนของอีฟนั้นไม่แน่ไม่นอน โดยวันไหนอีฟสามารถเข้าใจโจทย์ของครูน้ำตาลได้เร็ว วันนั้นอีฟก็จะได้เลิกเร็ว แต่วันไหนเข้าใจช้าก็เลิกช้าหน่อย

ชีฟปิดเกมของตัวเองก่อนจะส่องจอยบังคับเกมให้

"เอ้า"

"ขอบคุณค่ะ"

สาวน้อยรีบมานั่งหน้าจอก่อนจะเปิดเกมของตัวเองขึ้นมาเล่น

ชีฟมองซ้ายมองขวาหาอีกเครื่องหนึ่ง

"อีฟ แล้วอีกเครื่องหนึ่งละ"

สาวน้อยเงยหน้าคิด

"อืม หนูลืมไว้บ้านครูน้ำตาลค่ะ"

"เฮย..."

ชีฟถอนหายใจอย่างนึกเซ็งนิด ๆ เวลาเขาเล่นเกมเครื่องไหนอีฟจะอยากเล่นเครื่องนั้น นั่นทำให้เขาต้องสละให้อีฟตลอดแล้วไปเอาอีกเครื่องมาเปิดเล่นแทน

ชีฟลูบหัวน้องสาวตัวแสบอย่างหมั่นไส้ แล้วเดินออกจากบ้านเพื่อไปยังบ้านของครูน้ำตาล

ภายในบ้านอีกหลัง ครูน้ำตาลกำลังนั่งเสียน้ำตาให้กับผู้ชายเส็งเคร็งคนหนึ่งอยู่ที่โต๊ะทำงานภายในห้องบนชั้นสอง อีกฝ่ายสัญญากับเธอเอาไว้ว่าถ้าเรียนจบแล้วจะมาขอเธอแต่งงาน แต่นี่เธอเรียนจนจบปริญญาโทแถมมีงานทำแล้ว อีกฝ่ายก็ยังไม่มาขอให้เป็นจริงเป็นจังเสียที แถมพอมาวันนี้ยังมีผู้หญิงคนหนึ่งส่งคลิปที่กำลังมีอะไรกับแฟนของเธอพร้อมกับข้อความว่า 'คนนี้ของกู' มาให้อีก มันช่างเป็นอะไรที่หยามกันสุด ๆ เธอส่งคลิปนั้นกลับไปให้แฟนของเธอแล้วบอกเลิกทันที

หญิงแกร่งอย่างครูน้ำตาลปาดน้ำตาอันไร้ค่าทิ้งไป ก่อนจะหันมาจดจ่อกับหน้าจอโน๊ตบุ๊คของตัวเอง เธอแต่งนิยายลงเว็บทุกวัน แต่ยอดนิยายของเธอนั้นไม่ค่อยดีเท่าไหร่ นั่นเพราะว่านิยายของเธอนั้นไม่มีฉากเลิฟซีนแบบผู้ใหญ่อยู่เลย หรือบางเรื่องที่ใส่ลงไปก็โดนนักอ่านบอกว่าไม่สมจริงและมีความคิดเห็นในเชิงลบมามากมาย ที่เธอไม่สามารถบรรยายให้สมจริงได้ ก็เพราะว่าเธอนั้นไม่เคยมีสัมพันธ์กับใครมาก่อน ด้วยเหตุผลว่าเธอต้องการเก็บความบริสุทธิ์ไว้ให้ผู้ชายเลว ๆ คนหนึ่ง นั่นทำให้เธอไม่เคยสัมผัสเรื่องพวกนี้อย่างจริงจังเลยสักครั้ง ได้แต่ดูคลิปตามอินเทอร์เน็ตเพื่อหาความรู้เล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อมาเขียนนิยายของเธอ

ในขณะที่ครูน้ำตาลกำลังคิดอะไรเพลิน ๆ เสียงเรียกของชีฟก็ดังขึ้น

"ครูน้ำตาลครับ ขอเข้าบ้านหน่อยนะครับ"

ครูน้ำตาลตะโกนกลับไป

"จ้า"

หลังจากตอบกลับ เธอก็นึกถึงเหตุการณ์ที่เด็กหนุ่มข้างบ้านคนนี้ชอบแอบมองหน้าอกเธอบ่อย ๆ เธอสังเกตเห็นทุกครั้งแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร และพอนึกถึงตรงนี้เธอก็นึกย้อนไปถึงตอนที่โดนอีกฝ่ายเอามือที่มีแต่หมามุ่ยมาจับ แอบจับฟรีไม่พอ ดันเอาหมามุ่ยที่คันสุด ๆ มาฝากเธอด้วยซะงั้น ซึ่งกว่าเธอจะขูดออกหมด ก็เล่นเอาเสียวสะท้านไปทั้งทรวง พอนึกถึงเรื่องนี้เธอก็รู้สึกเคืองขึ้นมานิด ๆ ก่อนจะแอบคิดอะไรบางอย่างในใจ

ในขณะที่ครูสาวกำลังคิดอะไรเพลิน เสียงตะโกนของชีฟก็ดังขึ้นมาอีกรอบ

"ครูครับ อีฟเอาเครื่องเกมไว้ไหนครับ"

"อีฟเอามาเล่นบนห้องของครูจ้ะ"

ชีฟที่พึ่งจะเดินเข้ามาในครัวพอดี ก็ถึงกับเลิกคิ้วและจ้องมองหลังตู้เย็นในครัวอย่างสงสัย เพราะเครื่องเกมของเขามันอยู่บนนั้น