ตอนที่ 36 : ผัดกะเพรายัดไส้ซาลาเปาดึ๋ง – 3

"เวลามึงอยู่หน้ากล้อง มึงเหมือนกลายเป็นอีกคนเลยเนอะ"

เกลือพูดกับเขาขณะที่ทั้งสองคนพากันเดินกันมาจนสุดสายถนนเส้นเล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยร้านรวง สุดท้ายต่างฝ่ายต่างก็ไม่ได้ซื้ออะไรอีกนอกจากตุ๊กตากันคนละหนึ่งถุงโต แถมยังช่วยเจ้าของเก็บร้านจนเรียบร้อยเสียด้วย ยอดฟอลของร้านในไอจีขึ้นมาหลักพันเศษ ๆ ในวันเดียว อาจจะไม่มาก แต่ก็คงดีกว่าการเริ่มต้นจากศูนย์เลย

"อาชีพมั้ง"

ปลาวาฬตอบพร้อมกระดกเบียร์กระป๋องที่แวะซื้อจากร้านโชว์ห่วยขนาดเล็กที่เจอระหว่างทาง ขมปี๋ กินแล้วนึกถึงร้านเบียร์ของเมธัสขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก จะว่าไปช่วงชีวิตไม่กี่เดือนที่ผ่านมานี่ก็เต็มไปด้วยรสชาติประหลาดเต็มไปหมด โลกใหม่ ๆ คนใหม่ ๆ อาชีพใหม่ ๆ และความรู้สึกใหม่ ๆ แต่คิดไปคิดมาก็สนุกดี คนอย่างไอ้ปลาวาฬชอบผจญภัยอยู่แล้ว ชีวิตได้เจอแต่เรื่องเดิม ๆ น่าเบื่อตายชัก

"เหมือนมึงไง เวลามึงอยู่หน้าเตามึงก็เป็นอีกคน"

เขาตอบกลับไปบ้าง เริ่มรู้สึกว่าอยากรู้จักไอ้เกลือนี่นอกร้านอาหารอีก มันเป็นคนแบบไหน ชอบทำอะไร เขาแทบไม่รู้สักอย่าง เห็นแต่ก็ตอนมันทำงาน