0205 ทำไมโลกใบนี้ถึงได้ยุ่งเหยิงไปหมด

บทที่ 205 ทำไมโลกใบนี้ถึงได้ยุ่งเหยิงไปหมด

อวิ๋นตั่วกับอวี่ซีจูงมือกันเดินเล่นอยู่ในห้าง อวี่ซีเห็นเสื้อผ้าในตู้โชว์แล้วก็พูดขึ้นมาว่า “เดี๋ยวในอนาคตถ้าฉันรวยขึ้นมานะ ฉันจะซื้อเสื้อผ้าในนี้ให้หมดเลย”

ที่อวี่ซีมักจะฝันกลางวันว่าเธอเดินเข้าไปในร้านขายเสื้อผ้า แล้วบอกกับพนักงานว่า ตัวนี้ไม่เอา ตัวนี้ไม่เอา นอกนั้นเอาหมดเลย

แต่คิดๆ ไปแล้วก็พาให้เสียกำลังใจ คืนวันแบบนั้นมันสุดจะเอื้อมถึงจริงๆ

“อวิ๋นตั่ว ทำไมเธอไม่อยากซื้ออะไรเลยล่ะ?” อวี่ซีแปลกใจ อวิ๋นตั่วไม่ใช่คนไม่มีเงิน เธอสามารถใช้ชีวิตอย่างที่เธอต้องการได้ แต่ทุกครั้งที่ออกมาชอปปิ้งด้วยกันนั้น อีกฝ่ายเพียงแต่เดินเป็นเพื่อนเธอ ไม่ซื้ออะไรเลย อวี่ซีไม่มีเงิน อยากซื้อก็ซื้อไม่ได้ ในขณะที่อวิ๋นตั่วมีเงิน แต่กลับไม่ซื้อ สำหรับอวี่ซีแล้ว ช่างน่ารู้สึกผิดต่อเงินที่พ่อของเธอหามาได้จริงๆ

“หนูไม่รู้จะซื้ออะไรนี่คะ” อวิ๋นตั่วว่า

“ก็จริง เธอเกิดมาก็มีพร้อมแล้วทุกอย่าง ทุกอย่างที่เธอต้องการ ทุกคนก็เตรียมไว้ให้หมดแล้ว” ถ้าจะบอกว่าเธอไม่อิจฉาเลยสักนิดก็คงจะเป็นเรื่องโกหก