ส่วนที่ 6 ตอนที่ 162

ตอนที่ 189 หลังจากนั้นหนึ่งพันปี

วันหนึ่งที่นานมากหลังจากนั้น ราชามารหนีลู่ก็มองไปยังพายุหิมะที่ตกลงมาจากตากฟ้าก่อนจะถูกเหวลึกด้านหลังของพระราชวังมารดูดกลืนไปเสียสิ้น จู่ๆ เขาก็นึกถึงหิมะในตอนนั้นที่ตกลงมาในเมืองไป๋ตี้

เมืองเสวี่ยเหล่ามีลมหิมะเกิดขึ้นตลอดทั้งปี เขาไม่รู้ว่าพบเห็นพายุหิมะมาทั้งสิ้นแล้วกี่หน แต่ก็ล้วนไม่เท่ากับหิมะในปีนั้นที่ทำให้เขามีความสุขมีความทรงจำลึกซึ้ง

พื้นที่ของเมืองไป๋ตี้อยู่ทางทิศใต้ ภูมิอากาศอบอุ่น ทั้งยังอยู่ใกล้กับทะเลซีไห่ ดังนั้นจึงน้อยมากที่จะมีหิมะตก แต่ว่าในวันนั้นหิมะกลับตกหนักมาก

ใช้เวลาเพียงครึ่งคืน เมืองที่อยู่ริมแม่น้ำแดงต่างถูกหิมะปลุกคลุมไปหมด ทรายสีเหลืองที่อยู่เต็มพื้นในบ้านหลังนั้นล้วนถูกหิมะย้อมสีไปนับไม่ถ้วน

ราชามารถอนสายตากลับมาจากเหวลึก เอ่ยกับเฉินฉางเซิงว่า “ข้าผิดไปแล้ว วันนั้นข้าควรจะสังหารเจ้าโดยไม่คำนึงถึงสิ่งใด”

หนานเค่อมีสีหน้าเย็นชาก่อน “ข้าก็คิดอย่างนี้เช่นกัน”

ทั้งกายของเฉินฉางเซิงล้วนโชกโลหิต แต่สีหน้าและอารมณ์กลับสงบนิ่งยิ่งนัก เขาเอ่ยว่า “นั่นเป็นเรื่องที่ผ่านไปแล้ว”

……

……