ส่วนที่ 1 ตอนที่ 097

ตอนที่ 97 เหตุจลาจลของสำนักในสายฝนฤดูใบไม้ร่วง

เวลานี้เอง เงาของคนเคลื่อนไหวเล็กน้อย รองขุนพลทหารหนุ่มผู้นั้นถือโอกาสไปยังบนกำแพง ยื่นมือเข้าไปขัดขวางเขา กล่าวเสียงทุ้มต่ำ “พอประมาณก็คงจะพอแล้ว! ถ้าหากก่อเกิดถึงชีวิตคนจริงๆ เมื่อตรวจสอบแล้วผู้ใดล้วนไม่จบได้ เจ้าเด็กคนนั้นรูปร่างใหญ่โตขนาดนั้น เจ้าคิดว่าจะไม่มีผู้ใดจำได้จริงๆ หรือ”

ถังซานสือลิ่วแผ่มือออก จึงนำแผ่นหินโยนกลับไปหย่อมต้นเหมยในสำนัก กล่าวว่า “ขอบคุณแล้ว”

วันนี้ถ้าหากไม่มีรองขุนพลทหารและกองพลทหารรักษาพระราชวัง เป็นธรรมดาที่เขาจะไม่ให้สำนักฝึกหลวงกับเฉินฉางเซิงถูกเหยียดหยามต่อไปได้ เพียงแค่ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรก็ไม่อาจสบายใจอย่างเช่นตอนนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่สนใจปัญหาใดๆ หลังจากเรื่องราวผ่านพ้นไป

รองขุนพลทหารหนุ่มใบหน้าไร้ความรู้สึกกล่าวว่า “การขอบคุณนั้นไม่จำเป็น เพียงคาดหวังว่าเจ้าจะสามารถจดจำประโยคนั้นที่ตนเคยกล่าวเอาไว้”

ท่าทางของถังซานสือลิ่วเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย เอ่ยว่า “วันนี้ข้ากล่าวประโยคไปแล้วมากมาย”