บทที่ 65 ： ความทรงจำวิญญาณกับสตรีชุดดำทอง
เซี่ยหยางเหาะตามหลังศิษย์หญิงเขาซีซานทั้งสองมาถึงหน้าตำหนักสีนิลสูงเสียดฟ้า เทียบกับตำหนักอื่นแล้ว ที่แห่งนี้ใกล้เคียงกับตำหนักในภพมนุษย์ที่สุด ลักษณะเป็นอาคารทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้า มี 5 ชั้น ทำด้วยศิลาสีนิลเงาแวววับทั้งหลังไม่เว้นแม้แต่หลังคา เมื่อกระทบกับแสงแดดอ่อนก็สะท้อนเงาทัศนียภาพโดยรอบเฉกเช่นกระจกเงา ดูวิจิตรแปลกตาไม่น้อย ทว่าไร้ทางเข้าออก ส่วนที่ดูเป็นกรอบนูนคล้ายบานประตูหรือหน้าต่างก็ถูกผนังสีดำปิดทึบไว้หมด เขายืนมองศิษย์ซีซานเหาะวนรอบตำหนักหาทางเข้าไม่นานนัก กลุ่มเซียนที่เหลือจึงติดตามมาถึง
"ตำหนักอัคคี ในที่สุดก็มีโอกาสเห็นแล้ว"
หนานหมิงก้าวเข้าใกล้ ใช้ฝ่ามือทั้งสองสัมผัสกับผนังด้วยความตื่นเต้น เขาหันมองหนานมู่เสวี่ยซึ่งรีบก้าวเข้ามายืนเคียงข้าง นางวางฝ่ามือทั้งสองต่อจากศิษย์พี่ของตัวเอง ทันใดนั้น ศิษย์หนานซานก็เลือนหายไปกะทันหัน
"นั่นมันอะไรกัน!"
ตงชิงเหอร้องตื่นตระหนกเช่นเดียวกับเซียนผู้อื่น คราวนี้เป่ยคงอันก็ประหลาดใจเช่นกัน เหยียนซวนลอบสังเกตอีกฝ่าย จึงเอ่ยถาม
"คราวนี้ผู้รอบรู้เช่นเจ้าถึงทางตันแล้วหรือ?"
鎖定章節
在webnovel.com支援您喜歡的作者與譯者