บทที่ 46 : มหาเทพวารี
เซี่ยหยางก้าวเดินไปข้างหน้า สายตาไล่กวาดโดยรอบ หวังให้พบสิ่งอื่นนอกจากเหล่าวิญญาณในฟองอากาศ แต่แล้ว เขาก็เริ่มรู้สึกถึงความแสบร้อนร่างกาย เซียนจวินล่วงรู้ทันทีว่าเวลาของเขาเหลือน้อยลงแล้ว เขาก้าววิ่งไปข้างหน้าสุดฝีเท้า ใช้ประสาทสัมผัสจับคลื่นกระแสรอบทิศทาง กลับได้ยินเพียงเสียงร่ำไห้ไม่ขาดสาย เหล่านั้นเริ่มพาให้ใจของเขาหดหู่ เศร้าหมอง ถึงขั้นหวาดกลัวตาม ในที่สุด เซียนหนุ่มก็หยุดวิ่ง คุกเข่าลงกับพื้น อุดหูไว้แน่น
"พวกเจ้าหยุดร้องได้แล้ว หยุดเดี๋ยวนี้!!!"
เขาตะโกนออกไป พยายามสงบอารมณ์ เอาชนะความกลัว ยิ่งถูกปั่นประสาทด้วยเสียงร้องอันทุกข์ทรมานตลอดเวลา เขาก็ใกล้สติแตกมากขึ้นทุกที ทว่าเสียงหนึ่งของสตรีที่อยู่ใกล้สุด กลับดังขึ้นเสียก่อน
"ท่านเซียน ท่านต้องกลืนโอสถลงไป"
"??!!"
เซี่ยหยางหยุดชะงัก เงยมองรอบกายหาต้นเสียงนั้น พบเงาหนึ่ง ดูคล้ายสตรีสูงวัย ถูกขังอยู่ในฟองอากาศไม่ไกลจากตัวเอง ผู้นั้นดูสงบมากกว่าวิญญาณดวงอื่น
"ท่านกล่าวกับข้าหรือ?...ท่านเป็นใคร"
鎖定章節
在webnovel.com支援您喜歡的作者與譯者