ตอน คืนสู่พระนคร2

   ดวงใจปักษา32

ตอน คืนสู่พระนคร2

" เจ้าว่าใครเมื่อกี้เจ้านาง..? " เสียงเข้มขรึมถามกังวานมาทางด้านหลัง..

.. ศิรินภาหันกลับไปทางด้านหลัง ตามเสียงที่เอ่ยถามมา ก็เห็นชายหนุ่มเดินมา พร้อมกับผลไม้ในมือ..

" เอา..นี้ผลไม้ ข้าไปเก็บมาให้เจ้า " ชายหนุ่มยื่นส่งผลไม้ในมือมาตรงหน้านาง..

ศิรินภายื่นมือรับผลไม้ พร้อมเอ่ยขอบใจ กับผลไม้ที่เขาหามาให้..

" ขอบน้ำใจท่านมากนะ ที่หาผลไม้มาให้เรา "

" มิเป็นไรดอก..ว่าแต่เมื่อกี้ เราได้ยินเจ้าว่าให้ใคร!!?"

" เปล่า..ข้าก็บ่นไปงั้นล่ะ!! ก็ข้าตื่นมาไม่เจอท่าน ข้าก็นึกว่าท่าน ผิดคำสัตย์ที่ให้กับข้านะสิ😅 "

" ชายชาติเวหล เยี่ยงเรา มิเคยผิดในสัจจะ เจ้าอย่าได้กังวลไปเลย แม้นเราจักเป็นครุฑ ที่ไม่ค่อยจะถูกกับเหล่านาค แต่เมื่อเราได้ให้คำสัตย์ เรามิเคยลืมหรือผิดคำแน่แท้..!!"

"เจ้ารีบกินเสียเถอะ เราจักได้พาเจ้าไปส่งยังเมืองของเจ้า...!! " ว่าแล้วพญาสุพรรณภาคีปักษี ก็เดินมานั่งลงบนก้อนหินข้างๆ นาง พร้อมสายตามองผ่าน ไปยังสายธารน้ำ ที่ไหลลอยไปเบื้องหน้า..

•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

ณ นครไพลินมรกต (แสนเพตรานคร)

" องค์จ้าวแสนพระเจ้าค่ะ องค์จ้าวแสน..." เสียงร้องเรียกหาของยอดองครักษ์..

" มีอันใดรึ..รสินทรา?? "

" มีรับสั่งจาก ท่านพ่อเมือง ให้องค์จ้าวแสนเข้าเฝ้า พระเจ้าค่ะ "

" ท่านพ่อ มีกิจด่วนอันใดกับเรางั้นรึ ถึงได้เรียกเราเข้าเฝ้าด่วนเยี่ยงนี้? "

" หม่อนฉัน ก็มิแน่ใจพระเจ้าค่ะ เพียงมีทหารจากในวังมาทูล หม่อมฉัน จึงมาแจ้งแก่พระองค์ พะย่ะค่ะ..!! "

" อึมมม..งั้นเจ้ารอเราสักครู่ ประเดี๋ยวเจ้าไปเข้าเฝ้าท่านพ่อพร้อมกับเรา รสินทรา "

" พะย่ะค่ะ " รสินทรา รับคำ...

ณ เรือนรับรองของท้าวพญาสุทโธธนบดีนาคราช....

" ถวายบังคมพะย่ะค่ะพ่อท่าน " แสนธนบดีนาคา เอ่ยคารวะต่อผู้เป็นบิดา..

" มาแล้วรึลูก...เจ้าคงแปลกใจสิท่า ที่พ่อให้คนไปตามเจ้า เข้าพบด่วนแบบนี้? "

" พะย่ะค่ะ..ท่านพ่อ มีการณ์อันใด จักให้ลูกกระทำกระนั้นหรือ พระเจ้าค่ะ? "

" พ่อเพียงแค่อยากจักถามเจ้า เป็นการส่วนตัวก็เท่านั้น เกี่ยวกับเรื่องการเดินทาง ไปยังนครอนันตะศิลาลัยของเจ้า ว่าเจ้านั้นพร้อมมากน้อยเพียงใดแล้ว ก็เท่านั้น ด้วยเวลานั่น ก็ใกล้เข้ามาทุกทีแล้ว? "

" ท่านพ่ออย่าได้กังวลไปเลย พระเจ้าค่ะ ตัวของลูกนั้นพร้อมเต็มร้อยกับงานในการณ์นี้ และลูกเองยังได้จัดเตรียมกำลังเอาไว้ปกป้องนครของเรา และยังได้จัดชุดลาดตระเวนหาข่าวการศึกต่างๆ เอาไว้โดยพร้อมเพรียง พระเจ้าค่ะ "

" พ่อภูมิใจในตัวเจ้ามากนะ แสนธนบดี พ่อดีใจที่มีลูกชาย ที่กล้าหาญเยี่ยงเจ้า..แต่การณ์ครานี้ มันต้องแลกด้วยอะไรเจ้าเองก็รู้ดี พ่อจึงต้องยังมีกังวลเป็นธรรมดา สำหรับผู้ที่ได้ชื่อว่า'พ่อ' เช่นนี้😔 "

" ขอพ่อท่านอย่าได้วิตกกังวลไปเลยพระเจ้าค่ะ ตัวลูกเอง รู้ว่าจักเกิดอันใดขึ้น แลลูกก็พร้อม หากมันทำให้บ้านเมืองของเรา นั้นสงบพ้นภัยสงคราม แม้นต้องแลกด้วยชีวิต ลูกก็พร้อมแลก พระเจ้าค่ะ "

" ซึ่งเพลานี้ ลูกก็ได้ส่งคตตะนาค ไปสำรวจลู่ทางหาข่าว ที่เขมรินทร์ปุระเอาไว้แล้ว ป่านนี้คตตะนาค คงได้พบกับสุริยะคุปต์ และกองกำลังคงได้จัดเตรียมเอาไว้พร้อมแล้ว พระเจ้าค่ะ ท่านพ่อ "

" อืม เรื่องการศึกนั้น พ่อมิได้ห่วงดอก ที่พ่อยังเป็นห่วง ก็มีเพียงเรื่องเดียว เจ้าก็พอจักรู้ มิใช่รึ จ้าวแสน..!? "

" หากเรื่องนั้น พ่อท่านอย่าได้เป็นห่วงเลยพระเจ้าค่ะ จบศึกครานี้ ลูกจักยอมแต่ง ตามที่พ่อท่านต้องการ พะย่ะค่ะ "

" พ่อมิได้บังคับเจ้านะ จ้าวแสน ที่เจ้าจักต้องอภิเษกกับหญิงที่พ่อจัดหาให้ แต่พ่ออยากให้เจ้านั้น ได้พบเจอกับผู้หญิงที่เจ้ารัก และหญิงนางนั้นก็รักเจ้า มิใช่ให้เจ้าทำตามที่พ่อบัญชาเสียทุกอย่างนะลูก "

" เรื่องแต่งหรืออภิเษกนั้น ให้ท่านพ่อจัดหาดีที่สุดแล้วพระเจ้าค่ะ ส่วนเรื่องหญิงที่ลูกรักนั้นคงมิมี ด้วยลูกนั้นคงยากที่จักใคร่พบรักจริง ขอพ่อท่านอย่าได้ห่วงไปเลยพระเจ้าค่ะ การณ์ครานี้ หากลูกยังมีชีวิตได้กลับมายังบ้านเมืองเรา ลูกก็พร้อมจักอภิเษก กับหญิงที่พ่อท่านจัดหาให้ พระเจ้าค่ะ " ......

******************************************************************