จิ้งจอกแถมคุณ

เรื่องนี้เป็นเรื่องราวที่แต่งขึ้นตามจินตนาการของผู้เขียน ไม่ได้พาดพิงถึงบุคคลใดหรือสถานที่ใดที่หนึ่ง ตัวละครและสถานที่คือสิ่งที่ถูกสมมติขึ้นเท่านั้น

ณ ป่ากลางหุบเขาแห่งหนึ่ง มีจิ้งจอกติดกับดักอยู่ มันพยายามดิ้นรนจะออกจากกับดักนั้น แต่ยิ่งดิ้นก็ยิ่งเจ็บ มันเลยทำได้แค่นั่งร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด จนมันเริ่มอ่อนแรงลง มันรู้สึกสิ้นหวัง ที่ตัวมันทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว นอกจากรอความตายที่กำลังจะมาเยือนในอีกไม่ช้า

ในขณะเดียวกันก็มีผู้ชายคนหนึ่งที่ได้ยินเสียงร้องของมันเข้า จึงเดินตามเสียงของมันมา แล้วเดินเข้ามาใกล้มัน มันจึงพยายามฮึดดิ้นขึ้นมาเพื่อที่จะหนีออกจากตรงนั้น แต่เพราะตัวถูกกับดักหนีบอยู่จึงทำให้ออกไปไหนไม่ได้ ชายคนนั้นโยนผ้ามาปิดตามัน เพื่อทำให้มันสงบลง พยายามอยู่ครู่หนึ่ง ก็เอามันออกมาจากกับดักได้ แต่เพราะแผลจากกับดักค่อนข้างหนัก จึงทำให้มันอ่อนแรงจนยืนเองก็ยังทำไม่ได้ หากปล่อยมันเข้าป่าไป มันอาจจะตาย ไม่เพราะพิษของบาดแผล ก็อาจถูกนักล่าตัวอื่นกินแทน ชายผู้นั้นจึงเอาผ้าห่อตัวมันเพื่อเพิ่มความอบอุ่นแล้วอุ้มกลับบ้าน

หลังจากนั้นเขาก็ทำการรักษาอย่างทุลักทุเล เนื่องจากเจ้าจิ้งจอกไม่ค่อยให้ความร่วมมือ เลยทำเอาเหนื่อยไม่ใช่น้อย แต่ถึงอย่างนั้น หลังรักษาเสร็จ ได้กินอาหารและน้ำเข้าไป ท่าทีมันก็เริ่มดูสงบลง ค่อยๆลดความระแวง และยอมให้ความร่วมมือในเวลาต่อๆ มา หลังเปลี่ยนผ้าพันแผลมาแล้วหลายรอบ ก็ดูเหมือนมันจะหายดีแล้ว เขาจึงปล่อยมันกลับเข้าป่า พอมันถูกปล่อยตัว มันก็วิ่งออกไปทันที แล้วหันกลับมาเหมือนกับจะขอบคุณ ทำให้เขายิ้มออกมาอย่างมีความสุข

หลังจากผ่านไปหลายเดือน เขาก็ต้องรู้สึกแปลกใจ ที่จู่ๆ ก็มีกระต่ายมาวางอยู่ข้างบ้าน เขาหยิบขึ้นมาพลางมองดูรอบๆ ก็เห็นเจ้าจิ้งจอกยืนอยู่ ทำให้เขารู้ได้ในทันทีว่ามันคือของขวัญจากเจ้าจิ้งจอก เขายิ้มและโบกมือให้ ด้วยเอ็นดูในความน่ารักของมัน แล้วมันก็วิ่งกลับเข้าป่าไป

ในวันถัดๆ มา มันก็คาบกระต่ายป่าบ้าง นกบ้าง บางวันก็ไก่ป่า มาวางไว้ที่ข้างบ้านบ่อยๆ จนเขาไม่ต้องขัดสนเรื่องของกินอีกเลย และบางวันเขาก็ทำอาหารให้มันกินด้วย

จิ้งจอกนั้นรู้ว่าเขานั้นช่วยมัน มันจึงอยากตอบแทน เมื่อมันหาเหยื่อเก่งแล้ว มันจึงคอยนำมาแบ่งให้เค้าอยู่บ่อยๆ แต่สองสามวันมานี้ เหยื่อที่มันล่ามาให้เขานั้น ไม่ถูกเก็บไป มันยังคงอยู่ที่เดิม จิ้งจอกเอียงคอไปมา เดินดูรอบๆ บ้านมองหาชายคนนั้น แต่ก็ไม่เห็นเลย

มันพยายามหาทางเข้าไปในบ้าน จนสุดท้ายก็เข้าไปได้จากทางหน้าต่าง มันเดินหาอยู่ครู่นึง ก็เจอเขานอนสลบอยู่บนพื้น แต่ตัวยังอุ่นอยู่ มันจึงพยายามปลุกเขา เอาจมูกดันก็แล้ว เอาเท้าสะกิดก็แล้ว เขาก็ไม่ตื่น มันไม่รู้จะทำยังไงได้แต่เดินรอบตัวเขา ส่งเสียงครางหงิงหงิง ด้วยความเป็นห่วง มันเริ่มร้อนใจมากขึ้นทุกที มันจึงเริ่มเห่าเพื่อปลุกเขา และหอนเพราะกลัวเขาจะตาย จนมีเพื่อนบ้านได้ยินเข้า

เพื่อนบ้านถือวิสาสะ เดินเข้ามาสำรวจในบ้านด้วยความสงสัย เพราะเขาไม่เคยเห็นบ้านนี้เลี้ยงหมา แต่พอมาถึงก็เห็นหมาจิ้งจอกยืนอยู่ ต่างคนก็ต่างตกใจ แต่เขาก็ตั้งสติได้ เมื่อเห็นเพื่อนบ้านล้มอยู่จึงพาเขาออกไปส่งโรงพยาบาล ส่วนจิ้งจอกที่ตกใจก็รีบวิ่งหนีออกมาเหมือนกัน

หลายวันแล้ว ที่เจ้าจิ้งจอกมาป้วนเปี้ยนอยู่รอบบ้านของชายคนนั้น มันคอยมาดูว่าเมื่อไหร่ชายคนนั้นจะกลับมา แล้วในที่สุด มันก็เห็นมนุษย์สองคน เดินเข้ามาที่บ้าน และมันก็จำชายคนนั้นได้ มันจึงวิ่งมาวนรอบตัวเขาและกระดิกหางใส่ ก่อนกระโจนใส่ตัวเขาด้วยความดีใจ ทั้งเขาและเพื่อนบ้านแปลกใจอย่างยิ่ง ที่จู่ๆ เจ้าจิ้งจอกก็กระโดดใส่ แถมยังกระดิกหางให้ด้วย

เพื่อนบ้านเล่าให้เขาฟังว่า เพราะเขาได้ยินเสียงเจ้าจิ้งจอกตัวนี้เห่า เพื่อนบ้านเลยมาเจอเขาได้ทันเวลา เขาจึงยิ้มออกมาด้วยความซาบซึ้งใจ ที่เจ้าจิ้งจอกน้อยได้ช่วยชีวิตของเขาเอาไว้ แต่เหมือนเจ้าจิ้งจอกจะพึ่งนึกขึ้นได้ ว่ามันจะต้องระวังตัวจากมนุษย์ มันเลยถอยออกมาจากเขา แต่ก็ยังยืนส่ายห่างอยู่ห่างๆ เขาและเพื่อนบ้านที่เห็นอย่างนั้นก็เลยหัวเราะกันยกใหญ่ เอ็นดูในความไร้เดียงสาของมัน สงสัยมันจะลืมตัว เพื่อนบ้านได้กล่าวเอาไว้ ชายคนนั้นจึงนั่งลงและยื่นมือให้มันช้าๆ มันก็ค่อยๆเข้าหาแบบลังเล แต่ทันทีที่มือของเขาแตะบนหัวของมัน มันก็เหมือนจะรู้สึกสบายใจ จึงยอมให้ขอลูบหัวและจับตัว 

ชายผู้นั้นมีสมาชิกครอบครัวเพิ่มแล้ว เพราะตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา นอกจากเจ้าจิ้งจอกจะหาเหยื่อมาให้แล้ว มันก็มักจะมานอนพักที่บ้านของเขาด้วย ส่วนตัวเขาเองก็มักจะนำเหยื่อที่มันคาบมา ไปทำอาหารและนำมาแบ่งกันกิน ในวันไหนที่เขาจะต้องออกไปทำงาน เจ้าจิ้งจอกก็มักจะมาเฝ้าบ้านให้ หลังจากนั้นทั้งสองคนก็ได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขจวบจนวาระสุดท้ายของชีวิตเจ้าจิ้งจอก

เจ้าจิ้งจอกมีความสุขมากที่ได้อยู่กับเขา และเขาเองก็รู้สึกขอบคุณมันเช่นกัน ที่มาเติมเต็มความอบอุ่นให้กับเขา หลังจากเจ้าจิ้งจอกจากไปตามอายุขัยของมันแล้ว เขาก็ไม่ได้รู้สึกโดดเดี่ยวเท่าไหร่นัก แม้จะมีบ้างที่คิดถึงมันเป็นบางครั้งบางคราว แต่เขาก็ไม่เหงาเลยแม้แต่น้อย เพราะว่าเจ้าจิ้งจอกได้ทิ้งลูกไว้เป็นเพื่อนเขา ตั้ง 2 ตัว และเขาก็ได้อยู่อย่างมีความสุขหนึ่งคนกับอีก 2 ตัว ต่อไป

จบบริบูรณ์...