สารตั้งต้น
"คุณวาซิลคะ สวัสดีครับคุณวาซิล คุณวาซิล" เสียงนักข่าวที่กำลังรอสัมภาษณ์นายวาซิล นักธุรกิจค้าทองคำ ที่ตกเป็นผู้ต้องสงสัยในคดีจ้างวานฆาตรกรรมนายโปย่าเจ้าของผับดังในเมือง รวมถึงพนักงานในร้านอีกหนึ่งราย
วาซิลที่กำลังเดินไปศาลอย่างช้าๆ โดยมีนักข่าวกลุ่มนึงที่กำลังล้อมสัมภาษณ์วาซิลอยู่
"จริงไหมคะที่คุณวาซิล มีส่วนได้ส่วนเสียกับธุรกิจที่เกี่ยวข้องกับคุณโปย่าน่ะค่ะ" นักข่าวรายหนึ่งที่กำลังสัมภาษณ์วาซิล
"จริงๆแล้วผมแทบไม่รู้จักกับคุณโปย่าเป็นการส่วนตัวเลย ผมจะไปเกี่ยวข้องกับธุรกิจของเขาได้อย่างไร ฮ่าๆๆๆ" วาซิลตอบนักข่าวด้วยท่าทางและคำพูดที่่มั่นใจ
"ขอโทษครับ ขอโทษนะครับ คุณวาซิลกำลงรีบครับ หลีกทางให้คุณวาซิลหน่อยครับ" ลูกน้องของวาซิลที่กำลังกั้นนักข่าว เพื่อให้วาซิลรีบเดินไปยังศาล
"คดีฆาตรกรรมนายโปย่าเป็นที่สนใจต่อประชาชนในเมืองเป็นอย่างมาก โดยนายโปย่าถือเป็นบุคคลที่มีอิทธิพลในเมืองโฟลเอ็มแห่งนี้ รวมถึงเป็นที่รักและศรัทธาของผู้คนในเมืองเป็นอย่างมาก
การพิจารณาคดีฆาตรกรรมนายโปย่าโดยที่นายวาซิลถูกต้องสงสัยว่าเป็นผู้จ้างวานฆ่าในศาลครั้งนี้ไม่เป็นที่เปิดเผยต่อสาธารณะชน อย่างไรก็ตาม หากมีความคืบหน้าอื่นๆ ดิฉันจะรายงานให้ทราบในครั้งต่อไปค่ะ" เสียงบรรยายของนักข่าวที่กำลังรายงานข่าวสดในคดีฆาตรกรรมนายโปย่า
ณ ศาลยุติธรรม
"จริงหรือไม่ ก่อนหน้าที่คุณโปย่าจะเสียชีวิต คุณวาซิลได้รับประทานอาหารกับคุณโปย่าที่โรงแรมมารีน่า" ทนายฝ่ายครอบครัวโปย่าเป็นผู้ซักถามพยาน
"อ๋อ... วันนั้นเหรอครับ ใช่ครับ ผมนั่งทานข้าวโต๊ะเดียวกับคุณโปย่า ซึ่งผมและคุณโปย่าถูกเชิญให้มางานเลี้ยงระดมทุนของพรรคประชาธิปไตยเบ็ดเสร็จ ที่โรงแรมมารีน่า" วาซิลตอบทนายฝ่ายครอบครัวโปย่า
"หลังจากงานเลี้ยงระดมทุนของพรรคประชาธิปไตยเบ็ดเสร็จเสร็จสิ้น คุณได้นั่งคุยกับคุณโปย่าต่อใช่หรือไม่" ทนายฝ่ายครอบครัวโปย่าถามวาซิลอีกครั้ง
"เราก็ทักทายพูดคุยกันนิดหน่อย ไม่ถึงสองนาที ก่อนที่จะแยกย้ายกันกลับ" วาซิลตอบทนายฝ่ายครอบครัวโปย่า
"ถ้างั้นคลิปเสียงต่อไปนี้ อาจยืนยันว่าคุณได้คุยกับคุณโปย่าเกินสองนาทีแน่ๆ ขอเบิกหลักฐานคลิปเสียงด้วยครับ" ทนายฝ่ายครอบครัวโปย่าเบิกหลักฐานคลิปเสียง
"โปย่า... งานเลี้ยงก็เลิกแล้วนะ คุณตัดสินใจได้หรือยังว่า คุณจะขายกิจการธุรกิจเหมืองพลอยให้ผมหรือเปล่า หากคุณไม่ขาย คุณรู้ดีนะว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมสามารถยืดทุกอย่างที่เป็นของคุณโดยที่ผมไม่ต้องขอคุณก็ได้ ถือว่าผมให้เกียรติคุณแล้วนะ" เสียงที่ต้องสงสัยว่าวาซิลเป็นผู้พูด
"วาซิล.... ผมขอคิดดูอีกทีละกันนะ ขอเวลาให้ผมหน่อย หรือคุณจะเอาผับของผมไปเลยก็ได้นะ ผมว่าอย่างน้อยๆปีหนึ่งผับของผมก็สามารถทำกำไรให้กับคุณได้มากเท่ากับหนึ่งในห้าของหนี้ที่ผมติดคุณเลยนะ" เสียงที่ต้องสงสัยว่าโปย่าเป็นผู้พูด
หลังจากที่ได้มีการพิจารณาคดีอยู่สักพักใหญ่ๆ การพิจารณาก็ได้เสร็จสิ้นลง ฝ่ายทนายครอบครัวโปย่าเดินออกมายังหน้าศาลยุติธรรมเพื่อให้สัมภาษณ์กับนักข่าวที่อยู่รอติดตามสถานการณ์พิจารณาคดีฆาตรกรรมนายโปย่า
"วันนี้ถือเป็นความพ่ายแพ้อีกวันหนึ่งของความยุติธรรมในสังคม เป็นที่ประจักษ์แล้วว่าความยุติธรรมที่เราเหล่านิติกรผู้ซึ่งทำหน้าที่ศึกษาและใช้ รวมถึงอยู่ใต้กฎหมายนั้น ไม่สามารถใช้ความรู้ความสามารถทางด้านกฎหมาย มาสู้และต้านสิ่งที่เรียกว่าความอยุติธรรมได้เลย" ทนายฝ่ายครอบครัวโปย่าแถลงการณ์ให้สัมภาษณ์
หลังจากฝ่ายทนายครอบครัวโปย่าแถลงการณ์ให้สัมภาษณ์จบ วาซิลได้เดินออกจากศาลด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม และขึ้นรถเดินออกจากพื้นที่บริเวณศาลยุติธรรมพร้อมกับนักข่าวที่เดินตามวาซิลเพื่อขอสัมภาษณ์
หลังจากเหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้ประชาชนในเมืองโฟลเอ็มตั้งคำถามกับเหตุการณ์ครั้งนี้ว่าเหตุใดศาลไม่เปิดพิจารณาคดีเพื่อให้ประชาชนได้รับทราบข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้น ทำให้ศาลยุติธรรมของเมืองนี้เกิดข้อครหามากมาย เช่น เจ้าหน้าที่ศาลหลายคนรับเงินจากวาซิล เพื่อไม่ให้วาซิลถูกดำเนินคดี
มีการพบเห็นผู้พิพากษารับประทานอาหารกับวาซิล และมีคนพบลูกน้องคนสนิทของวาซิลอยู่บ้านพนักงานที่ทำงานในผับของโปย่า เป็นต้น
ความไม่เชื่อมั่นในระบบความยุติธรรมของเมืองโฟลเอ็ม ทำให้ประชาชนเริ่มมีการประท้วงอยู่เนืองๆ เกิดการจลาจลในหลายๆครั้ง เพื่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงต่อระบบความยุติธรรมในเมือง จนในที่สุดประชาชนเริ่มระดมกำลังสมองคิดค้นระบบความยุติธรรมแบบใหม่ที่พวกเขาสามารถเชื่อใจและไว้ใจได้ ซื่อสัตย์ ไม่มีอารมณ์และความรู้สึกใดๆที่มามีผลกระทบต่อการพิจารณาคดีในแต่ละครั้งได้
แปดปีต่อมา ณ บ้านพักตากอากาศติดทะเลใกล้เมืองโฟลเอ็ม
"คงถึงเวลาแล้วที่ไซเลมระบบที่เราศึกษาวิจัยมานานจะได้เป็นที่เปิดเผยต่อสาธารณะชน แปดปีที่รอคอย สังคมจะได้รู้จักกับคำว่าความยุติธรรมที่แท้จริงสักที" วิศวกรคอมพิวเตอร์นิรนามพูดขณะกำลังจ้องมองจอคอมพิวเตอร์