2566 ข้าหัวรั้น

2566 ข้าหัวรั้น!

ควันดำมันค่อยๆ พุ่งออกมาจากร่างของเย่หยวน

ความน่ากลัวของควันพิษนี้มันทำให้คนทั้งหลายต่างต้องวิ่งหนีไปเมื่อเห็น

ถังหยูได้แต่กล่าวขึ้นมาด้วยหน้าเหยเก “พิษที่รุนแรงพอจัดการนักยุทธชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศใหญ่จนไม่มีแรงขัดขืนใดนั้น ความเสียดายที่มันจะสร้างต่อนักยุทธชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อยคงเหนือล้ำเกินกว่าจะคาดเดาได้! ท่านพี่คิดจะทำอะไรกันแน่!”

ได้เห็นท่าทางของเย่หยวนในตอนนี้คนทั้งคฤหาสน์ราชครูต่างต้องตัวสั่นไปสิ้น

พวกเขานั้นคิดว่าเย่หยวนคงได้ตายลงแน่แล้ว

แต่ไม่นานควันสีดำก็พวยพุ่งออกมาจากร่างของเย่หยวนจากนั้น

ควันสีดำนั้นมันก็ค่อยๆ จางลงหายไปสิ้น

สุดท้ายเย่หยวนก็กลับมามีสภาพเป็นปกติอีกครั้งหนึ่ง

คนทั้งหลายนั้นต้องอ้าปากค้างอย่างไม่รู้จะพูดกล่าวอะไรออกมาได้

พิษร้ายที่สามารถสังหารได้แม้แต่นักยุทธชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศใหญ่นั้น ท่านราชครูกลับรอดจากมันได้?

“นี่... ท่านกลับหายดีแล้วหรือ?” หลินหลานกล่าวขึ้นมา

เมื่อถังหยูได้เห็นเช่นนั้นเขาก็ย่อมจะต้องยิ้มกว้างขึ้นอย่างโล่งอก