บทที่ 589 แรงกระตุ้น
หยางชูเพิ่งได้ทราบสถานการณ์ในตอนค่ำ
“อะไรนะ เป็นอัมพาตงั้นหรือ”
หมิงเวยเหลือบมองออกไปข้างนอก “เบาเสียงลงหน่อยเจ้าค่ะ ท่านไม่กลัวคนอื่นได้ยินหรือ”
ที่นี่คือจวนตระกูลจี้เรือนจึงมีขนาดใหญ่ หยางชูตื่นเต้นมากจนต้องเดินวนไปวนมาในห้องกว่าจะยอมหยุดเดินไม่ง่ายเลยเขาถามขึ้นว่า “มีโอกาสหายหรือไม่”
หมิงเวยพูด “อาการไม่ดีเท่าไรนักเจ้าค่ะ ท่านเองก็รู้ว่าเขามีโรคเก่า”
หยางชูถือพัดไว้ในมือแน่นเขายังอยู่ในอารมณ์สับสนมึนงง
หมิงเวยถอนหายใจแล้วพูดเสียงอ่อนว่า “ข้าไม่ได้ทำอะไรเลย พอรู้ว่าเขาล้มไปเช่นนั้นก็ตกใจดูเหมือนว่านี่จะเป็นชะตากรรมของเขาเจ้าค่ะ”
หยางชูหลับตา ถอนหายใจ และพยายามสงบสติอารมณ์ลง
“เขาจะมีชีวิตอยู่ได้อีกเท่าไร”
หมิงเวยพูด “หากรักษาดีๆ ก็อาจจะอีกสองสามปีเจ้าค่ะ”
หยางชูพยักหน้า “คงตามเวลาที่ท่านบอกมา”
หลังปีใหม่นี้ก็เป็นศักราชหย่งเจียปีที่ยี่สิบสอง หมิงเวยเคยบอกว่าเหวินตี้ทรงครองราชย์มายี่สิบห้าปี ดังนั้นจึงเหลือเวลาอีกสามปี หยางชูไม่พูดอะไรเป็นเวลานาน
หมิงเวยเองก็ไม่คิดรบกวนเขา
在webnovel.com支援您喜歡的作者與譯者