139 จากกัน
บทที่ 139 จากกัน
หมิงเวยพาตัวฝูเข้าไปในห้องหลิวจิ่ง นางหยิบไม้ปัดฝุ่นออกมาทำความสะอาดโต๊ะบูชาเทพเจ้าอย่างที่ฮูหยินสามเคยทำ
“คุณหนู...” ตัวฝูอยากรับมาทำเองแต่หมิงเวยห้ามไว้
“เทพเจ้าไม่สนใจเรื่องของมนุษย์หรอก” หมิงเวยจุดธูปแล้วกล่าว “กราบไหว้ต่อเทพเจ้าเพื่อความสบายใจเถอะ” ตัวฝูอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้าเมื่อนึกถึงสิ่งที่ฮูหยินสามเคยเผชิญ
กราบไหว้สามครั้งเสร็จก็ปักธูปลงกระถาง หมิงเวยหมุนตัวกลับมา “ตัวฝู เจ้าดูให้ดี นี่เป็นวิชาเรียกวิญญาณ”
นางงอนิ้วแล้วท่องคาถาเสียงเบาดึงพลังออกมาช้าๆ แล้วตวัดนิ้วออกไป
“ไป!” พลังลอยกระจัดกระจายออกไป ผ่านไปสักพักตัวฝูก็ได้ยินเสียงเบาๆ จากด้านนอกประตู นางหันกลับไป และเห็นร่างคนผู้หนึ่งที่กำลังเดินผ่านประตูแล้วมายืนอยู่ตรงหน้าพวกนาง
เมื่อเห็นใบหน้าของคนผู้นั้นชัดเจน ดวงตาของตัวฝูไม่ขยับปากของนางสั่นแล้วพึมพำออกมาว่า “คุณหนู...”
ผู้ที่ยืนอยู่ตรงนั้นเป็นเพียงภาพลวงตา รูปร่างหน้าตาของนางเหมือนหมิงเวยราวกับแกะ เป็นภาพลักษณ์ในความทรงจำของตัวฝู
แน่นอนว่ามีความต่างกันอยู่เล็กน้อย แววตาของนางดูคล่องแคล่วกว่าเมื่อก่อนเล็กน้อยไม่ได้เฉื่อยชาขนาดนั้นแล้ว
鎖定章節
在webnovel.com支援您喜歡的作者與譯者