1211 การคำนวณที่ไม่มีทางเป็นไปได้

ตอนที่ 1211 การคำนวณที่ไม่มีทางเป็นไปได้

โลกผืนป่ากว้างใหญ่

กู่ฉิงซานเอื้อมมือออกไปถือคันธนูยาวสีเขียวเข้ม

แถวหิ่งห้อยขนาดเล็กปรากฏขึ้นจากความว่างเปล่า

“ท่านได้รับธนูแห่งวิญญาณล่วงลับ”

“พลังวิญญาณระดับความฝันนี้แก่กล้า แต่มันต้องการพละกำลังที่สอดคล้องกันเพื่อใช้งาน”

“จากพละกำลังของท่านในตอนนี้ หากใช้คันธนู ท่านจะได้รับพลังพิเศษต่อไปนี้”

“พลังแห่งการเหี่ยวเฉา: ทุกสิ่งที่ถูกลูกธนูของท่านจะแก่อย่างรวดเร็วจนผุพังและสามารถถูกทำลายได้ทุกเมื่อ”

“แหล่งกำเนิดการกัดกร่อน: เมื่อสิ่งมีชีวิตถูกลูกธนูของท่าน ร่างกายจะถูกกัดกร่อนอย่างรวดเร็วจนไม่สามารถถูกช่วยได้เว้นแต่ส่วนที่ถูกกัดกร่อนจะถูกตัดทิ้ง”

“หมายเหตุ: เมื่อพละกำลังส่วนตัวของท่านเพิ่มขึ้นอีกครั้ง ท่านจะสามารถใช้พลังอันแก่กล้าของสิ่งประดิษฐ์วิญญาณระดับความฝันได้”

ในวินาทีต่อมา ร่างหนึ่งพุ่งออกมาจากคันธนูยาว

แม่นางฟู่สื่อ

นางโบกไม้เท้าขณะปลดปล่อยแสงและเงาแห่งจินตนาการนับร้อยออกมา

ฉากต่อสู้อันตรายทั้งหมดในแสงและเงาปรากฏขึ้นมา

กู่ฉิงซานผ่านการทดสอบมากมายในโลกใบนี้ จัดการศัตรูทรงพลังมานับไม่ถ้วน ท้ายที่สุดก็ชนะสิ่งประดิษฐ์วิญญาณระดับความฝันนี้…

ธนูแห่งวิญญาณล่วงลับ

“พวกเราต้องใช้วิชาจำนวนมากเพื่อถักทอกระบวนการทั้งหมดในการทดสอบของเจ้า ทำให้สามารถซ่อนจากการตรวจจับของศัตรูได้… ตราบที่คู่ศัตรูไม่เก่งจนเกินไป เจ้าจะเป็นที่โปรดปรานของความโกลาหลทั้งมวล”

ฟู่สื่อนึกบางอย่างขึ้นมาได้ก่อนเสริมว่า “ไม่ต้องห่วง ข้าขยับมือและเท้าน้อยๆ บางส่วนเพื่อชี้นำให้ศัตรูของเจ้าเดินเส้นทางผิด”

“ผ่านวิธีไหนหรือ” กู่ฉิงซานถาม

“ผ่านการเลือกรูปปั้นแตกหักนั่นแหละ ผู้รอคอยที่อยู่กับรูปปั้นนั่นหายไปแล้ว” แม่นางฟู่สื่อตอบ

“ฟังดูน่าเศร้าจริงๆ ” กู่ฉิงซานกล่าว

เขาพลันเงียบ

“เป็นอะไร” แม่นางฟู่สื่อถาม

“ขอข้ายืนยันหน่อย ผู้รอคอยของกลุ่มความโกลาหลและกลุ่มบัญญัติไม่อย่างสูญเสียทั้งสองฝ่าย ดังนั้นพวกเขาจึงสร้างความโกลาหลและบัญญัติเอาไว้ในโลกและทุ่มพละกำลังก่อนจะเข้าสู่การหลับลึก นั่นเป็นความจริงใช่หรือไม่” กู่ฉิงซานถาม

“จริง” แม่นางฟู่สื่อตอบ

ดวงตาของกู่ฉิงซานทอประกายก่อนถามช้าๆ ว่า “แม่นาง ในกลุ่มความโกลาหล มีผู้รอคอยบางส่วนที่พละกำลังเทียบเท่ากับท่าน นั่นเป็นความจริงใช่หรือไม่”

แม่นางฟู่สื่อตอบว่า “แน่นอน มีผู้รอคอยที่มีคุณสมบัติและความสามารถเหมือนกับข้า”

กู่ฉิงซานก้มมองคันธนูสีเขียวเข้มในมือก่อนกล่าวในใจอย่างแผ่วเบาว่า “หน้าต่างระบบเทพสงคราม ตรวจสอบธนูนี้ แสดงคุณลักษณะของมันทั้งหมดด้วย”

บนหน้าต่างระบบเทพสงคราม แถวหิ่งห้อยขนาดเล็กผุดขึ้นอย่างรวดเร็ว ข้อมูลวัตถุที่แสดงก่อนหน้านี้ปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง

“ไม่มีปัญหา… แปลกแหะ” กู่ฉิงซานพึมพำ

เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

มันเหมือนกับกำลังเดินอยู่ในหุบเขาเงียบสงัด ถึงอย่างนั้นเขากลับรู้สึกว่ามีผู้คนนับไม่ถ้วนกำลังซ่อนอยู่ในความมืดเพื่อพยายามทำบางสิ่ง

นี่ไม่เกี่ยวอะไรกับจิตเทพ มันคือการรับรู้ของทหาร… ไม่สิ ของผู้บัญชาการบนสมรภูมิที่ค้นพบเบาะแสบางอย่าง

มันราบรื่นเกินไป

สงครามที่ยาวนานจะจบลงด้วยแนวโน้มที่ราบรื่นยิ่งอย่างนั้นหรือ

เป็นความจริงที่นี่คือสิ่งที่ทุกคนปรารถนา แต่นักรบที่สงบจะไม่มีวันเพิกเฉยคลื่นใต้น้ำที่ซ่อนอยู่ใต้พื้นผิวสงบเพียงเพราะความปรารถนาลึกๆ ของพวกเขา

ไม่มีสิ่งที่เรียบง่ายอยู่บนโลก

ต่อให้ผู้คนพยายามเปลี่ยนชะตากรรมของตัวเอง พวกเขาก็ต้องผ่านการเดินทางอันยากลำบากนับไม่ถ้วน ยิ่งกว่านั้น นี่จะเป็นการดิ้นรนสำหรับโชคชะตาสุดท้ายของสิ่งมีชีวิตนับไม่ถ้วน ของผู้รอคอยทั้งหมดและของวันสิ้นโลกอย่างนั้นหรือ

ด้วยเหตุทั้งหมดที่กล่าวมา ความราบรื่นสามารถเป็นตัวแทนได้เพียงอย่างเดียว

…บางสิ่งที่ถูกเผยเฉย

กู่ฉิงซานไม่มั่นใจก่อนค่อยๆ เคร่งขรึมขึ้นมา

แม่นางฟู่สื่อสังเกตเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของเขาจึงถามว่า “กู่ฉิงซาน นี่คือช่วงเวลาสำคัญสำหรับบัญญัติที่จะแสวงหาความอยู่รอด ทำไมสีหน้าของเจ้าถึงเผยความลังเลออกมาล่ะ”

กู่ฉิงซานตอบว่า “ไม่มีอะไร ข้าแค่คิดอย่างอื่นน่ะ… แม่นาง มีอะไรที่จะสามารถพลิกแผนทั้งหมดของท่านหรือทำให้ศัตรูตรวจจับได้หรือเปล่า”

แม่นางฟู่สื่อครุ่นคิดสักพักก่อนตอบว่า “ไม่มี”

นางตอบสนอง สีหน้าค่อยๆ เคร่งขรึมขึ้นมา “เจ้าคิดว่ามีกับดักอยู่ที่นี่งั้นหรือ”

กู่ฉิงซานตอบว่า “ข้าไม่มีหลักฐานใดๆ แค่คิดว่าพวกเราควรจะระวังให้มากกว่านี้… เพราะพละกำลังของศัตรูกับพวกเราใกล้เคียงกัน ถ้าอย่างนั้น… หากท่านสามารถทำสิ่งต่างๆ ในกลุ่มความโกลาหลได้ ศัตรูก็น่าจะสามารถทำได้ในกลุ่มบัญญัติเช่นกัน”

แม่นางฟู่สื่อขมวดคิ้วเล็กน้อย

นางโบกไม้เท้าก่อนแตะร่างของกู่ฉิงซานอย่างแผ่วเบา

แสงสว่างนับไม่ถ้วนพุ่งออกจากกู่ฉิงซานก่อนรวมตัวเป็นหนังสัตว์ที่ม้วนออกมาจากอากาศบาง

“ไม่มีปัญหา ความลับทั้งหมดต่างมีพละกำลังเป็นของตัวเอง พวกมันจะทำให้แน่ใจว่าตัวตนของเจ้าจะไม่ถูกค้นพบ” นางกล่าว

กู่ฉิงซานกล่าวว่า “ข้าอยากรู้ว่าพลังอะไรที่คล้ายกับความสามารถและคุณลักษณะที่ท่านครอบครองตอนอยู่ในกลุ่มความโกลาหล”

แม่นางฟู่สื่อตอบว่า “เขาคือศาสดาแห่งความโกลาหล เขาสามารถข้ามมิติและเวลาจากอากาศบางเพื่อดูสิ่งที่เกิดขึ้นในอนาคตได้เหมือนกับข้า”

“หรือก็คือ ผู้รอคอยอาจจะเห็นฉากนี้ที่ท่านกับข้าพบกันสินะ” กู่ฉิงซานกล่าว

“ไม่ เขาจะไม่แตะต้องเศษเสี้ยวมิติและเวลาที่ข้าใช้วิชาป้องกันเอาไว้… การทำแบบนั้นใช้พลังงานมากเกินไปจนต้องหลับใหลอีกครั้ง พวกเราต่างฝ่ายต่างหวาดกลัว” แม่นางฟู่สื่อกล่าว

กู่ฉิงซานกล่าวทันทีว่า “ถ้างั้นในกรณีเดียวกัน ท่านสามารถดูเศษเสี้ยวมิติและเวลาที่เขาใช้วิชาปกปิดได้หรือเปล่า”

แม่นางฟู่สื่อตอบว่า “ถ้าข้าพยายามสุดความสามารถก็ได้อยู่ แต่หลังจากนั้น ข้าจะเข้าสู่การหลับใหลเพราะใช้พละกำลังไปจนหมด”

กู่ฉิงซานกล่าวว่า “โปรดตรวจสอบที ในช่วงเวลาที่เกี่ยวกับท่านและข้า ช่วงเวลาไหนที่เขาปกปิดเอาไว้”

แม่นางฟู่สื่อมองกู่ฉิงซานอยู่นานก่อนกล่าวว่า “เทพปฐพี ความระแวดระวังของเจ้าทำให้ข้าประทับใจเหลือเกิน”

“ทุกการเคลื่อนไหวตัวหมากในสงครามจะต้องใช้ความระแวดระวังยิ่งเมื่อก้าวเดิน ไม่อย่างนั้น สิ่งมีชีวิตนับร้อยล้านชีวิตจะตาย” กู่ฉิงซานกล่าว

“แต่แม่น้ำแห่งกาลเวลาสายยาวกว้างใหญ่นัก ต่อให้ข้าใช้พละกำลังทั้งหมดก็ไม่สามารถสังเกตภาพทั้งหมดที่ข้องเกี่ยวกับเขาได้” แม่นางฟู่สื่อกล่าว

นางยื่นมือออกไปก่อนชูสามนิ้ว

“ข้าเลือกได้เพียงสามช่วงเวลาเพื่อดูว่าเขาทำอะไรบ้าง”

“หลังจากนั้น ข้าจะเข้าสู่การหลับใหลเหมือนผู้รอคอยคนอื่น จะไม่สามารถช่วยเจ้าได้ในระยะสั้น”

“พวกเราต้องเดาช่วงเวลาที่เขาเคลื่อนไหว ไม่อย่างนั้น เจ้าจะเผชิญหน้ากับกับดักที่ไม่รู้จักเพียงลำพัง พวกข้าจะไม่สามารถช่วยอะไรเจ้าได้”

กู่ฉิงซานตกอยู่ในความเงียบ

…นี่คือการเดิมพันแห่งความสิ้นหวัง

เขาครุ่นคิด “หากเดาช่วงเวลาที่ถูกต้องได้ตั้งแต่ครั้งแรกว่าลงมือตอนไหน ท่านจะยังมีพลังมากพอมาสู้ร่วมกับข้าหรือเปล่า”

“มี การตรวจสอบครั้งที่สองจะกินพละกำลังของข้า การตรวจสอบช่วงเวลาครั้งที่สามจะต้องทุ่มสุดตัว” แม่นางฟู่สื่อตอบ

กู่ฉิงซานกระซิบว่า “ถ้าท่านไม่สามารถเข้าร่วมการต่อสู้ได้ โอกาสที่พวกเราชนะจะลดลงไปมาก… เพราะอย่างนั้น พวกเราต้องเดาช่วงเวลาที่เขาลงมือให้ถูกตั้งแต่ครั้งแรก”

เขาจมสู่ห้วงความคิด

หากศัตรูที่ไม่รู้จักวางกับดักบางอย่างในช่วงเวลาที่คาดเดาไม่ได้

จะต้องเป็นช่วงไหน

จะต้องลงมืออย่างไร

เวลายาวนานเกินไป จะระบุช่วงเวลาที่แน่ชัดด้วยวิธีใดดี

มีโอกาสครั้งเดียวเท่านั้น ไม่มีที่ว่างมาลองผิดลองถูก ถ้างั้นเขาจะเดาให้ถูกได้อย่างไร

เกรงว่าทุกคนคงรู้สึกไร้พลังเมื่อเจอกับปัญหาดังกล่าว

…นี่เป็นการคำนวณที่ไม่มีทางเป็นไปได้

แม่นางฟู่สื่อครุ่นคิดถึงเรื่องนี้ก็ถอนหายใจออกมา “เจ้าตั้งสมมติฐานเกี่ยวกับพละกำลังและกลยุทธของทั้งศัตรูและพวกเราได้สมเหตุสมผลนัก ข้าซุ่มซ่อนอย่างระแวดระวังมาหลายปี สังเกตความผิดปกติในมิติและเวลาแทบจะทุกช่วง ข้าเกรงว่าเขาตระเตรียมบางสิ่งไว้จริง แต่ไม่ทีทางหาพบได้”

“แสดงว่าท่านระวังเขามาตลอดเลยงั้นหรือ” กู่ฉิงซานถาม

“ใช่ เขากับข้ามีความสามารถคล้ายกัน ข้าย่อมอยากป้องกันไม่ให้เขาพบว่าข้ากำลังทำอะไรอยู่” แม่นางฟู่สื่อตอบ

“ท่านไม่สังเกตเห็นความผิดปกติใดๆ … เช่นนั้นพวกเราสามารถคำนวณได้อย่างหนึ่ง หากเขาตระเตรียมบางสิ่งจริง เขาจะต้องไม่อยากถูกท่านพบแน่ ดังนั้น…”

กู่ฉิงซานนิ่งก่อนตัดสินว่า “เขาตระเตรียมบางสิ่งก่อนที่ท่านจะลอบเข้ามา”

แม่นางฟู่สื่อส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า “ก่อนข้าจะลอบเข้ามาก็เป็นช่วงเวลานานกว่าหนึ่งร้อยล้านปี ยังเป็นไปไม่ได้ที่จะระบุช่วงเวลาที่เขาลงมือ ยิ่งสิ่งที่เขาทำยิ่งไม่ต้องพูดถึง”

“เจ้ารู้จักเขางั้นหรือ” กู่ฉิงซานถามอีกครั้ง

“เปล่า ข้าเคยเล่นเกมกับเขามาก่อน ข้ารู้แค่ว่าเขาเป็นคนที่มีความสามารถเหมือนกับข้า ไม่ได้รู้จักอะไรกันหรอก” แม่นางฟู่สื่อตอบ

เป็นการยากเกินไป เป็นไปไม่ได้ที่จะหาคำตอบพบ นางคิดแบบนั้น

กู่ฉิงซานพึมพำว่า “ต่างฝ่ายต่างหวาดกลัวกันสินะ…”

“ถ้าข้าเป็นเขา ข้าจะระวังตัวเพื่อหลีกเลี่ยงเจ้าก่อนจะคิดหาวิธีเริ่มต้น”

“…ท่านก็หลีกเลี่ยงเช่นกัน”

“สิ่งที่เขาอยากทำจะต้องข้องเกี่ยวกับการต่อสู้เพื่อกลายเป็นเทพครั้งนี้แน่ๆ ยังไงเสีย นี่คือช่วงเวลาสำคัญที่จะตัดสินว่ายุคแห่งความโกลาหลจะมาเยือนได้หรือไม่และบัญญัติจะสามารถกำจัดมันจนสิ้นได้หรือไม่”

“ดังนั้นก่อนช่วงเวลาอันไร้ขีดจำกัด เขาจะต้องตระเตรียมในช่วงเวลาที่ท่านไม่สามารถสังเกตเห็นได้”

แม่นางฟู่สื่อกล่าวว่า “เขาสามารถทำได้หลายสิ่งมากเกินไป… เหมือนกับการคิดคำนวณโดยไม่ได้ตั้งใจ ไม่มีทางเดาได้ว่าเขาคิดอะไรอยู่”

กู่ฉิงซานส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า “ครั้งนี้ ถ้าท่านละเว้นทุกสิ่งที่ทำ อาจจะมีร่องรอยที่เขาทำให้ตามก็ได้”

“จากมุมมองด้านผลลัพธ์ เพื่อให้แน่ใจว่ายุคแห่งความโกลาหลจะสมบูรณ์ ผู้ชนะจากการต่อสู้เพื่อกลายเป็นเทพจะต้องเป็นผู้สืบทอดความโกลาหลที่แท้จริง ไม่ใช่คนที่พยายามฆ่าเทพแห่งความโกลาหลเช่นข้า”

“เขาจะต้องอยากหยุดเรื่องนี้แน่… เว้นแต่…”

แม่นางฟู่สื่อเพียงรู้สึกว่าตัวเองประหม่าเช่นกันจนอดที่จะถามไม่ได้ว่า “เว้นแต่อะไร”

“เว้นแต่ท่านจะทำให้เรื่องนี้แน่ชัดก่อนถึงช่วงเวลาอันไร้ขีดจำกัด” กู่ฉิงซานตอบ

แม่นางฟู่สื่อกล่าวว่า “แต่หลังจากผ่านเวลามาเนิ่นนาน มีตัวแปรมากเกินไป เป็นไปไม่ได้ที่จะแน่ใจได้ว่าจะมีเหตุการณ์ที่แน่ชัดเกิดขึ้นในช่วงหลายร้อยล้านปีต่อมาที่เริ่มต้น ดำเนินและสิ้นสุดตามความต้องการของตัวเอง… แม้กระทั่งพวกข้าที่เป็นผู้รอคอยก็ไม่สามารถทำในส่วนตรงนี้ได้”

“ไม่”

กู่ฉิงซานโพล่งออกมา

ความคิดของเขาขยับไปมาเพื่อคิดเกี่ยวกับวิธีที่จะทำลายเกมของอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว

“เทพแห่งความโกลาหลที่แท้จริงมีการสนับสนุนจากทั้งยุคและจะไม่มีวันตาย ดังนั้นมีเพียงเปิดฉากการต่อสู้เพื่อกลายเป็นเทพเท่านั้นที่จะทำให้ข้าครอบครองตำแหน่งเทพเพื่อฆ่าเทพที่แท้จริงได้”

“ข้อกำหนดเบื้องต้นในการเปิดฉากการต่อสู้เพื่อกลายเป็นเทพคือการสละบัญญัติเพื่อยุคแห่งความโกลาหล… แม่นาง ตรงส่วนนี้มีปัญหาอะไรหรือเปล่า”

แม่นางฟู่สื่อตอบว่า “ไม่มีปัญหา มันควรเป็นแบบนี้แหละ”

กู่ฉิงซานพูดต่อว่า “ถ้าเป็นแบบนี้ เช่นนั้นก็มีไม่กี่ที่ที่อีกฝ่ายสามารถขยับมือและเท้าของตัวเองได้”

“อย่างแรกคือใช้มือและเท้าของตัวเองเพื่อข้องเกี่ยวกับการต่อสู้เพื่อกลายเป็นเทพ… จุดนี้ข้าเชื่อใจในสหายเพราะรู้จักพวกเขาดี อีกอย่าง หากเขาขยับมือและเท้าด้วยตัวเอง พละกำลังก็มากพอที่จะเล่นงานสหายของข้าได้”

แม่นางฟู่สื่อพยักหน้าแล้วกล่าวว่า “ข้าเคยเห็นสหายของพวกเจ้ามาหมดแล้ว ไม่มีปัญหาอะไร”

กู่ฉิงซานเงียบสักพักแล้วกล่าวต่อว่า “ถ้างั้นก็เหลืออีกวิธีหนึ่ง ศัตรูสามารถตระเตรียมล่วงหน้าได้เมื่อหลายร้อยล้านปีก่อน”

“ว่าไงนะ”

“บัญญัติ บัญญัติที่ข้าสละไป”

กู่ฉิงซานนึกถึงฉากที่เขาสละบัญญัติราชามารไป

ตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่มีสัญญาณหรือการตอบรับจากบัญญัตินี้

…ด้วยความเจ้าเล่ห์ของบัญญัตินี้ มันไม่น่าจะเป็นแบบนี้ได้เลย

กู่ฉิงซานคิดย้อนไปมาอยู่ในใจหลายครั้งก่อนยืนยันว่า “นี่คือที่เดียวที่ศัตรูสามารถพลิกผันได้ อีกทั้งยังเป็นวิธีเดียวที่สามารถใช้ได้ในช่วงหลายร้อยล้านปีก่อน นี่หมายความว่ามันจะเป็นตัวกำหนดทิศทางสุดท้ายของการต่อสู้เพื่อกลายเป็นเทพ”

“อย่างที่แม่นางว่า ท่านเข้าสู่ส่วนลึกของตำหนักทองแดงโกลาหลเพื่อเป็นสายลับและลอบเปลี่ยนการทดสอบในการต่อสู้เพื่อกลายเป็นเทพ ศัตรูเก่าแก่ของท่านก็ต้องทำแบบเดียวกัน”

กู่ฉิงซานสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนสรุปว่า “ข้าคิดว่าช่วงหลายร้อยล้านปีก่อนเขาข้องเกี่ยวกับหมื่นสวรรค์สิ้นโลกออนไลน์: บัญญัติราชามาร”

ขณะมองเขา แม่นางฟู่สื่ออดที่จะนับถือไม่ได้

นี่เป็นครั้งแรกที่นางแสดงความเคารพต่อผู้ที่อ่อนแอกว่าหลายร้อยเท่าจากใจจริง

นางกล่าวว่า “ตามที่เจ้าว่ามา พวกเราต้องกลับไปช่วงเวลาที่บัญญัติราชามารถูกสร้างขึ้น… เพราะหลังจากบัญญัติถูกสร้างขึ้นแล้ว จะไม่มีใครสามารถจัดการกับบัญญัติได้”

“นี่คือคำตอบเดียวที่ข้าสามารถคิดได้” กู่ฉิงซานกล่าว

“ไปกันเถอะ!”

แม่นางฟู่สื่อโบกไม้เท้าก่อนทะลวงผ่านความว่างเปล่า

ทั้งสองเข้าสู่ส่วนลึกในความว่างเปล่าขณะยืนอยู่ในอากาศ

เบื้องล่างพวกเขาคือแม่น้ำกว้างใหญ่สว่างไสว

แม่นางฟู่สื่อกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “พวกเราจะไปต้นน้ำเมื่อหลายร้อยล้านปีก่อนเพื่อย้อนรอยกลับสู่ช่วงเวลาที่ หมื่นสวรรค์สิ้นโลกออนไลน์: บัญญัติราชามาร ถูกสร้างขึ้นมา กู่ฉิงซาน เจ้าต้องอย่าปล่อยมือจากข้าเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นเจ้าจะถูกกฎเกณฑ์ฆ่าเพราะทะลวงออกมาไกลเกินไป”

“ข้าเข้าใจแล้ว แม่นาง”

………………………………