0922 เข้าร่วม

ตอนที่ 922 เข้าร่วม

หลังจากอัญเชิญอยู่หลายครั้ง ในที่สุดกู่ฉิงซานก็เลือกมารได้

นี่คือมารแห่งความหวาดกลัว เส้นผมสีแดงยาว มีเขาแรกเกิดหนึ่งเขา ใบหน้าคล้ายกับเผ่าพันธุ์มนุษย์

“ตนนี้ล่ะ” กู่ฉิงซานถาม

หลินชำเลืองมองมันแล้วตอบว่า “ก็ได้แหละ”

กู่ฉิงซานดึงเส้นผมออกจากศีรษะของมารตนนั้นก่อนที่จะสังเกตเห็น จากนั้นก็ทำให้หมดสติแล้วพากลับที่เดิม

แน่นอนว่าต้องให้เงินไป

ก่อนมารจะจากไป กู่ฉิงซานยัดหนึ่งเหรียญไว้ในมือของอีกฝ่าย

เขาครุ่นคิดไปมาก่อนยัดเข้าไปอีกเหรียญ

ปรากฏควันสีขาวขึ้น...ในตอนนี้มารหายไปแล้ว

กู่ฉิงซานบิดเส้นผมนั่นก่อนใช้ความลึกลับของทุกชีวิต

ไม่ช้าเขาก็กลายเป็นมารเขาเดียวผมสีแดง สวมชุดคลุมแห่งความเงียบสีดำบริสุทธิ์ ดูลึกลับเล็กน้อย

หลินมองเขาแล้วกล่าวว่า “ไม่สะดุดตาก็จริง แต่หลังจากเจ้ากลายเป็นมันก็ยังดูสะดุดตานิดหน่อย”

“ช่างเถอะ เอาร่างนี้แหละ ไม่เปลี่ยนแล้ว” กู่ฉิงซานกล่าว

เขานั่งยานเหาะ ตัดผ่านท้องนภา มุ่งสู่โลกชายฝั่งที่สว่างไสวรุ่งเรืองอยู่เบื้องล่าง

หลินชี้ไปทางหนึ่ง

“ดูสิ โรงแรมนั่นค่อนข้างดีเลยทีเดียว ไปที่นั่นกันเถอะ”

“ได้!”

…

สองวันต่อมา

ตกบ่าย

หลังจากกู่ฉิงซานฝึกวิชาดาบแล้ว เขากระโดดออกจากทะเลลึกขณะเหาะกลับโรงแรมท่ามกลางลมทะเล

ถึงแม้การฝึกวิชาดาบของวันนี้จะจบลงแล้ว กู่ฉิงซานยังมีอีกหลายสิ่งที่ต้องทำ

เขายืนอยู่บนระเบียงของโรงแรม มองทะเลสีครามอ่อน ท่องคัมภีร์วิชายุทธ์ที่หลินมอบให้อยู่เงียบๆ

มันช่างน่าทึ่งจริงๆ

ทุกครั้งที่ได้อ่านคัมภีร์นี้ ความรู้ความเข้าใจในหัวก็จะพลันเปิดออก ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับโลกหรือพลังของร่างกาย มันจะกลายเป็นความรู้ที่เข้าใจมากขึ้น

ส่วนวิชาดาบของเขา นี่นับว่าเป็นผลดีเช่นกัน

“กลับมาแล้วหรือ”

เสียงของหลินดังขึ้นจากด้านหลัง

“อืม วันนี้เจ้ารู้สึกอย่างไรบ้าง” กู่ฉิงซานถาม

“วันนี้ นิ้วข้างหนึ่งฟื้นฟูพละกำลังคืนมาสามสิบส่วน”

หลินยกมือขึ้นก่อนเผยนิ้วกลางที่ขยับไปมา

“…ความคืบหน้าช้าเกินไปนะ” กู่ฉิงซานกล่าว

หลินส่งกระดาษแผ่นหนึ่งให้

กู่ฉิงซานรับมาดู มีสมุนไพรมากมายเขียนอยู่บนนั้น

“ข้าต้องการสิ่งเหล่านี้เพื่อทำให้สามารถฟื้นฟูได้เร็วขึ้น มีร้านขายยาอยู่ตรงมุมหนึ่งของโรงแรมทางฝั่งซ้าย” หลินกล่าว

“ได้! ข้าจะไปซื้อเดี๋ยวนี้แหละ”

กู่ฉิงซานวางรายการขณะกล่าว

หลินพยักหน้าและเริ่มขยับร่างกายมาที่ระเบียง

นางยกมือขึ้นอย่างสงบแล้วเริ่มต่อย

เพราะบาดเจ็บทางกายภาพอย่างสาหัส นางจึงเคลื่อนไหวได้ช้า

กู่ฉิงซานมองสักพัก ถอนหายใจออกมา หันหลังแล้วเดินออกจากห้อง

“นายท่าน ท่านจะออกไปข้างนอกหรือ”

สาวใช้งดงามเดินเข้ามาถาม

“ใช่” กู่ฉิงซานตอบ

“ห้องสูทวิวทะเลหรูหราสองห้องที่ท่านจองไว้จะครบกำหนดในครึ่งวัน ถ้าท่านต้องการจองต่อ เชิญมาหาข้าได้ตามสะดวก” สาวใช้กล่าวด้วยรอยยิ้มหวาน

“ข้าขอต่อค่าธรรมเนียมหนึ่งวันก่อนแล้วกัน” กู่ฉิงซานกล่าว

เขาหยิบเหรียญออกมาส่วนหนึ่งก่อนส่งพวกมันให้สาวใช้

“รับทราบ ขอให้เป็นวันที่ดี”

สาวใช้นับเหรียญก่อนพยักหน้า

กู่ฉิงซานเดินออกจากโรงแรมก่อนมาอยู่บนถนน

เขาอดที่จะหยิบกระเป๋าเงินสีดำใบเล็กขึ้นมาแล้วบีบดูไม่ได้

ว่างเปล่า...

หากไม่นับเหรียญที่สามารถกลายเป็นตู้เย็นได้ เขาก็ไม่เต็มใจที่จะใช้มัน นั่นคือเหรียญหมายเลขสิบเหรียญสุดท้าย

กู่ฉิงซานอดที่จะยิ้มแห้งออกมาไม่ได้

ใครจะรู้ล่ะว่าค่าใช้จ่ายในโรงแรมจะแพงขนาดนี้

จะว่าไปแล้ว หลินเป็นคนฉลาดจริงๆ โรงแรมนี่ดีที่สุดในโลกนี้แล้ว

กู่ฉิงซานปล่อยจิตเทพออกไป ไม่ช้าก็พบร้านขายยาบนถนน

เขาเดินมาที่ประตูร้านขายยาก่อนหยุดนิ่ง

เขาเห็นป้ายประตูร้านขายยาเขียนไว้ว่า “รักษาสารพัดโลกตั้งแต่หนึ่งหมื่นเก้าพันปีก่อน”

เป็นร้านที่เก่าแก่จริงๆ

แมวตัวหนึ่งหลุดออกมาก่อนมาหมอบอยู่ตรงหน้าเขาแล้วถามว่า “แขกที่เคารพ ท่านอยากซื้อสมุนไพรหรืออยากให้พวกเราช่วยจ่ายยา”

“ข้าต้องการสมุนไพรน่ะ” กู่ฉิงซานส่งรายการให้ดู

แมวมองรายการของกู่ฉิงซานแล้วถามด้วยความประหลาดใจว่า “แขกที่เคารพ ท่านใช้กับตัวเองหรือ”

“เปล่า สหายข้าฝากให้มาซื้อน่ะ”

“สหายท่านน่าทึ่งนัก หลายอย่างในรายชื่อนี้เป็นสมุนไพรหายากและมีค่า”

เมื่อกู่ฉิงซานได้ยินดังนี้ หัวใจของเขาพองโต

เมื่อเห็นว่าเขากำลังจะพูด แมวคำนับแล้วกล่าวว่า “โปรดเข้ามาก่อน ข้าจะช่วยท่านเตรียมสมุนไพรให้”

แมวคาบรายการไว้ที่ปากก่อนหันหลังกลับ

หลังจากผ่านไปหลายสิบอึดใจ

แมวช่วยกู่ฉิงซานหาสมุนไพรทั้งหมดตามรายการที่บันทึกไว้

“เชิญดูได้” แมวกล่าว

กู่ฉิงซานปล่อยจิตเทพออกมาเพื่อสัมผัสสมุนไพร

สมุนไพรเหล่านั้นเต็มไปด้วยพลังงานที่น่าทึ่ง ในจิตเทพของกู่ฉิงซาน พวกมันคล้ายกับกำลังเผาไหม้

“ราคาเท่าไหร่หรือ” กู่ฉิงซานถาม

แมวยื่นรายการให้กู่ฉิงซานพร้อมกับใบราคา

กู่ฉิงซานมองใบราคาก่อนลอบถอนหายใจ

ต่อให้ขายตัว เขาก็ไม่สามารถจ่ายให้กับใบราคาอันน่าตกตะลึงนี้ได้

“ขอบคุณที่ช่วยข้าเตรียมสมุนไพรทั้งหมดในคราวเดียว”

กู่ฉิงซานยิ้มให้แมว

“นี่เป็นหน้าที่ของข้าน่ะ” แมวกล่าว

กู่ฉิงซานครุ่นคิดสักพัก จากนั้นหยิบเหรียญหมายเลขสิบเหรียญสุดท้ายออกมา

“นี่คือทิปสำหรับเจ้า”

ดวงตาของแมวทอประกาย

มันรับเหรียญมาแล้วกล่าวอย่างจริงจังว่า “เหรียญหมายเลขสิบในพื้นที่จ้าวโลกมีค่ามาก ท่านช่างใจกว้างยิ่งนัก”

กู่ฉิงซานกล่าวทันทีว่า “ตอนนี้ข้ามีบางสิ่งที่ต้องทำ ช่วยข้าห่อสมุนไพรพวกนี้ก่อนแล้วข้าจะกลับมาเอาทีหลัง ได้หรือเปล่า”

“แน่นอนสิ! แต่ที่นี่จะปิดห้าโมงเย็น โปรดมาก่อนเวลานั้นด้วยนะเหมียว!” แมวกล่าว

“ห้านาฬิกาหรือ ได้! ขอบคุณมาก ลาก่อน”

“เดินทางปลอดภัย”

กู่ฉิงซานออกจากร้านขายยาขณะเดินไปตามถนนอย่างไร้จุดหมาย

ตอนนี้สามโมงเย็น

อีกสองชั่วโมงจะถึงห้าโมงเย็น

เวลามีไม่มาก

หลินต้องรีบหายให้ไวจริงๆ ไม่อย่างนั้น ไม่มีใครรู้ว่ามังกรมารจะไล่ตามมาทันเมื่อไหร่

ถึงแม้นางจะเสียร่างหุบเหวไปแล้ว ถึงระดับวิชายุทธ์ของหลินเหนือกว่าพวกจ้าวโลก แต่ก็เทียบกับมหาอำนาจของยุคนี้ไม่ได้

อีกอย่าง ถ้าอยากอัปเกรดระดับการ์ดก็ต้องซื้อการ์ดเพื่อกลืนกินเข้าไปเช่นกัน

เมื่อวาน เขาไปร้านประมูลใหญ่ในหมื่นโลกเพื่อตรวจสอบราคาการ์ด

การ์ดเป็นสิ่งที่มีราคาแพงมากที่สุดแน่นอน ไม่ว่าจะการ์ดใบไหนก็สามารถหาซื้อได้ที่โลกใบนี้

แต่สุดท้าย เขาก็ยังขาดเงินอยู่ดี

กู่ฉิงซานจมสู่ความคิด

เขาจะไปหาเงินจำนวนที่มากขนาดนั้นได้อย่างไร

เขาปล่อยจิตเทพเพื่อตรวจสอบโลกทั้งใบ

ความบันเทิงและการท่องเที่ยว การฝึกวิญญาณ การติดต่อทางธุรกิจ การประมูลสมบัติ สมาคมนักล่าค่าหัว กาสิโนใต้ดิน สมาพันธ์เชฟโลก

เดี๋ยวนะ สมาพันธ์เชฟโลกหรือ

กู่ฉิงซานเพ่งจิตเทพไปที่สมาพันธ์นี้ ไม่ช้าก็จากไป

เขาถอนหายใจด้วยความผิดหวัง

เชฟที่เก่งกาจต้องมีวัตถุดิบชั้นเยี่ยมเพื่อทำให้อาหารอร่อยจนสิ่งมีชีวิตทุกอาณาจักรคลั่งไคล้

ถึงแม้โลกใบนี้จะเจริญรุ่งเรือง แต่ก็ไม่ใช่โลกของกูร์เมต์ขนาดใหญ่ เชฟไม่ได้อยู่ระดับสูง ทำให้ไม่มีวัตถุดิบชั้นยอด รายได้ของพวกเขาจึงไม่เป็นไปตามที่กู่ฉิงซานคาดหวัง

ส่วนด้านธุรกิจ เขาก็ไม่รู้ว่าจะทำธุรกิจอะไร

การฝึกวิญญาณล่ะ

เรื่องนี่จะยึดตามผลของการฝึก วัฏจักรการระดมทุนนานเกินไป หลินไม่มีทางรอได้ แถมไม่มีทางจ่ายค่าห้องให้ได้แน่

ส่วนเรื่องกาสิโนก็ลืมไปได้เลย

สมาคมนักล่าค่าหัว…

เดี๋ยวนะ ค่าหัวหรือ

กู่ฉิงซานรวบรวมจิตเทพไปที่สมาคมนักล่าค่าหัวเพื่อตรวจสอบการเคลื่อนไหวข้างในอย่างละเอียด

ไม่ช้าเขาก็พบว่านักล่าค่าหัวถูกแบ่งเป็นหลายกลุ่ม แต่ละกลุ่มทีหน้าที่มากมาย

แบบนี้มันก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่

กู่ฉิงซานปล่อยจิตเทพออกไปเพื่อตรวจสอบตึกอีกหลัง

…หลังนี้สิดี

กู่ฉิงซานพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

ร่างของเขาหายไปจากถนนทันทีก่อนปรากฏตัวตรงหน้าตึกที่อยู่ห่างออกไปหนึ่งพันไมล์

นี่คือสมาคมนักฆ่าโลกเก้าร้อยล้านชั้น

กู่ฉิงซานดึงฮู้ดของชุดคลุมแห่งความเงียบงันสีดำสนิทไว้เหนือศีรษะขณะเดินเข้าไปในประตูของสมาคมนักฆ่าอย่างช้าๆ

ทั่วโถงสมาคมนักฆ่าเงียบสงัดยิ่ง

นอกจากเสมียนสองสามคนแล้วก็ไม่มีใครอยู่ที่นี่

“สวัสดี ท่านมารที่เคารพ ท่านมาที่นี่ทำไมหรือ” เด็กผู้หญิงผิวสีน้ำเงินทักทายเขา

ทำไมถึงมีมารอยู่ที่นี่ล่ะ

ชื่อเสียงของมารมักจะแย่เสมอ ชอบยั่วยวนให้ผู้คนตกต่ำ เป็นตัวปัญหาพอสมควร

“ขอลงทะเบียนเป็นนักฆ่า จากนั้นก็รับรางวัล” กู่ฉิงซานตอบ

เด็กผู้หญิงกล่าวว่า “ถ้าท่านจะมาหาเงิน ข้าขอแนะนำให้ท่านเป็นนักล่าค่าหัวจะดีกว่า อย่างไรเสีย รายการค่าหัวจำนวนมากก็เป็นเรื่องธรรมดาสำหรับสมาคมนักล่าค่าหัวและพวกเราอยู่แล้ว…”

กู่ฉิงซานกล่าวอย่างจริงจังว่า “นักล่าค่าหัวมีปัญหามากเกินไป ต้องตั้งกลุ่มถึงจะลงทะเบียนได้ นักฆ่าเพียงแค่คนเดียวก็สามารถทำได้ ดังนั้นข้าก็เลยมาเป็นนักฆ่าน่ะ”

เด็กผู้หญิงกลอกตา

มารตนนี้ช่างแปลกประหลาดนัก เพียงเพราะมีปัญหามากเกินไปก็เลยตัดสินใจเลือกทางนี้หรือ

ทว่าอีกฝ่ายปกคลุมด้วยชุดคลุมสีดำ ไม่สามารถรับรู้ถึงร่องรอยของกลิ่นอายจนตัดสินพละกำลังได้

ในกรณีที่เป็นมารใหญ่…

ช่างเถอะ ระวังไว้หน่อยดีกว่า

เด็กผู้หญิงอดทนไว้ก่อนพูดอย่างไม่มั่นใจว่า “ท่านมารที่เคารพ เงื่อนไขการลงทะเบียนเป็นนักฆ่าค่อนข้างเยอะนะ…”

ความหมายนั้นชัดเจนมาก

กู่ฉิงซานถามว่า “เงื่อนไขอะไร”

เด็กผู้หญิงตอบว่า “ท่านต้องผ่านการลอบสังหารตามที่กำหนดก่อนจึงสามารถกลายเป็นนักฆ่าฝึกหัดได้”

กู่ฉิงซานกล่าวว่า “แต่หลักการของข้าก็คือการฆ่าอยู่แล้วนี่”

เด็กผู้หญิงกล่าวอย่างยินดีว่า “ถ้างั้นท่านก็ไปสมาคมนักล่าค่าหัวเสียสิ”

“ช่างเถอะ คงดีกว่าที่จะอยู่ที่นี่กับเจ้า หากไม่ได้ผล ข้าก็จะไปเอง” กู่ฉิงซานกล่าว

เด็กผู้หญิงแทบสำลัก

เสียงผู้ชายพลันดังขึ้นในหูของนาง

“สำหรับมารแล้ว เจ้าจะประมาทไม่ได้ พาเขาไปให้ม้าหินยืนยันตัวตน”

เด็กผู้หญิงมองเคาน์เตอร์

ชายหนุ่มแข็งแรงพยักหน้าเล็กน้อย

เด็กผู้หญิงพากู่ฉิงซานไปฝั่งซ้ายของโถงเพื่อเผชิญหน้ากับรูปปั้นม้าหิน

“นายท่าน หากท่านอยากเป็นนักฆ่าจริงๆ ท่านต้องอธิบายเหตุผลต่อหน้าม้าหิน”

“ทำไมล่ะ”

เด็กผู้หญิงตอบว่า “พวกเราไม่อยากให้คนที่ไม่มีความเมตตาอยู่ในสมาคมนักฆ่าน่ะ แต่โปรดวางใจได้ว่าพวกเราไม่ได้มีบรรทัดฐานกับมารเพราะเหตุนี้”

“นี่คือการจับโกหกหรือ”

“ใช่! ปกติแล้วไม่มีใครสามารถปกปิดจากม้าหินนี้ได้” เด็กผู้หญิงตอบอย่างภาคภูมิใจ

กู่ฉิงซานมองม้าหินแล้วเงียบ

ตอนนี้ พนักงานในโถงมองมา

หากคนจากสมาคมศัตรูอยากลอบเข้ามา ย่อมไม่มีทางรอดไปได้เมื่ออยู่ต่อหน้าม้าหิน

หรือก็คือ มารตนนี้มาที่สมาคมนักฆ่าด้วยความมุ่งร้าย

ทันทีที่เป็นแบบนี้ พวกเขาจะลงมือพร้อมกันเพื่อจัดการสายลับผู้พยายามเข้ามาในสมาคมนักฆ่า

กู่ฉิงซานสังเกตเห็นถึงการเปลี่ยนแปลงในบรรยากาศ

เขายักไหล่แล้วกล่าวกับม้าหินว่า “ข้าแทบจะไม่เหลือเงินแล้ว เรียกว่าถังแตกน่ะ”

เด็กผู้หญิงมองเขา จากนั้นมองรูปปั้นม้าหิน

หนึ่งอึดใจ

รูปปั้นม้าหินพลันมีชีวิต

มันหันศีรษะมาช้าๆ ก่อนมองกู่ฉิงซาน

ม้าหินถอนหายใจออกมา “ยาจกยิ่งนัก”

หลังจากกล่าวเช่นนี้ มันหันกลับมาอยู่สภาพเดิม

เด็กผู้หญิงวิ่งไปข้างหน้า บีบมือที่กำลังจะชักดาบของกู่ฉิงซานอย่างแรงแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “นายท่าน ข้าขอโทษด้วย คำพูดคำจาของมันออกจะแย่สักหน่อย ดังนั้นอย่าคิดมากเลย”

“ข้าพูดความจริงใช่ไหมล่ะ” กู่ฉิงซานถามด้วยสีหน้าน่าเกลียด

“ฮ่าๆ ก็แบบนั้นแหละ พวกข้าเองก็เหมือนกัน ฮ่าๆ …”

เด็กผู้หญิงยังคงพูด

กู่ฉิงซานนิ่ง

ในโถงนักฆ่า บรรยากาศค่อยๆ ผ่อนคลายลง

แต่มุมมองของสมาคมนักฆ่าที่มีต่อกู่ฉิงซานกลับเต็มไปด้วยความสงสัยเล็กน้อย

ไม่เหลือเงิน

เหตุผลที่บริสุทธิ์และจริงใจเช่นนี้…พวกเขา…ไม่เคยเจอแบบนี้มาหลายปีแล้ว

“เอาล่ะ ข้าคิดว่าน่าจะผ่านแล้วใช่หรือเปล่า” กู่ฉิงซานถาม

เด็กผู้หญิงมองไปทางเคาน์เตอร์ราวกับขอความช่วยเหลือ

“พาเขามาตรงนี้”

ด้านหลังเคาน์เตอร์ ชายหนุ่มแข็งแรงกล่าว

เขาวางบุหรี่ลง ดึงรายการออกจากตู้ จากนั้นวางบนโต๊ะ

“นี่ ไปฆ่าเจ้านี่ซะ” ชายหนุ่มแข็งแรงกล่าว

กู่ฉิงซานรายการค่าหัว

เขาเห็นงูที่เต็มไปด้วยเกล็ดอันเงางาม ศีรษะเป็นผู้ชาย มีกริชอยู่ที่ปาก ซ่อนตัวอยู่ในทะเลลึก

นี่คือมนุษย์งู เป็นสัตว์อสูรที่ดุร้ายและแปลกประหลาด ทุกวันเขาต้องกินเหยื่อที่เพิ่งสังหารเพื่อมีชีวิตรอดด้วยการดูดกลืนพลังงานพิเศษบางอย่างเมื่อเหยื่อกำลังตาย

สำหรับโลกธรรมดา ตัวตนของสิ่งมีชีวิตแบบนี้นับเป็นภัยคุกคามทางระบบนิเวศ

กู่ฉิงซานถอนหายใจด้วยความโล่งอก

สิ่งนี้ เขาเต็มใจสังหารอยู่แล้ว

“มีข้อมูลอะไรเกี่ยวกับมนุษย์งูคนนี้หรือเปล่า เขาปรากฏตัวที่ไหน” กู่ฉิงซานถาม

“ไม่ ทุกสิ่งขึ้นอยู่กับเจ้าเอง เมื่อเจ้าลอบสังหารเสร็จแล้ว เจ้าเอาตรานักฆ่าฝึกหัดไปได้เลย” ผู้ชายแข็งแรงยักไหล่

“ฝึกหัด…” กู่ฉิงซานพึมพำ

ผู้ชายแข็งแรงกล่าวชัดเจนว่า “ในเมื่อเจ้าขาดเงินและอยากได้เงิน เจ้าก็ต้องทำภารกิจพื้นฐานหลายอย่างให้เสร็จอย่างทันท่วงที จากนั้นเจ้าจะสามารถเลื่อนขั้นเป็นระดับกลางและระดับสูงได้ จากนั้นเป้าหมายลอบสังหารจะยากมากขึ้น รางวัลจะเพิ่มขึ้นด้วย”

“เข้าใจแล้ว”

กู่ฉิงซานกล่าวขณะปล่อยจิตเทพออกไป

ภายใต้การปกคลุมของชุดคลุมแห่งความเงียบงันสีดำสนิท เขาปล่อยวิญญาณระดับสามพันโลกออกมาทั้งหมด

ท้องนภา ปฐพี มหาสมุทร

ฝูงชน ตึก ใต้ดิน

สิ่งมีชีวิตทั้งหลาย สิ่งของต่างๆ

จิตเทพอันยอดเยี่ยมของเขากวาดไปทั่วโลก

ดวงตาของกู่ฉิงซานพลันทอประกาย

“เจอแล้ว”

เขาพึมพำออกมา

จากนั้น ดาบยาวเรียบง่ายปรากฏขึ้นในความว่างเปล่า

ดาบยาวกลายเป็นลำแสงก่อนพุ่งออกจากโถงไป

......................................