Chapter 3

Flashback

Hawak hawak ang maliit na papel na sa gitna ay may hugis puso naghihintay ako na makalabas sa room yung pagbibigyan ko nito. May halong kaba ang pagbibigay ko sa kanya pero itutuloy ko to ng may lakas loob.

Lumiwanag ang mukha ko nung makita ko siya, bumakas sa labi ko ang ngiti at excitement mahigpit kong hinawakan sa dibdib ang papel na may sulat ko.

Lumabas na rin kasi siya sa wakas.

"Kin!" Pagtawag ko sa kanya bigla naman niya ako nilingon ng may kunot noo sa kanyang mukha.

"Ano na naman ba yan?" Bigla niyang bulalas at nakita niya nga yung hawak ko na papel.

"Ahh ito!" Sabi ko. Binigay ko sa kanya yun ng may ngiti sa labi.

"Sinabi ko naman sa'yo di ba?! Ayoko sa'yo, iwasan mo na ko dahil hindi naman kita magugustuhan. ALIS." Sabi niya sabay tabig niya sakin na biglang natanggal sa kamay ko yung letter na dapat ibibigay ko sa kanya.

Nahulog kaisa isang papel na binigyan ko pa ng pansin at damdamin. Nandun na lahat eh' pero sinayang niya yung pagkakataon.

Pinulot ko yung papel na yun ng may gusot. Umalis siya sa harapan ko at kasama na niya yung mga kaibigan niya habang masayang masaya siya sa nagawa niya.

Naiyak ako ng sobra ang sakit lalo na at binuhos ko lahat ng emosyon na meron ako dun. Tinupi ko sa kamay ko ang papel na meron ako saka tinapon yun at tumakbo.

End of flashback

"Mukhang tuwang tuwa ka ngayon ahh?" isang lalaki ang narinig ko sa tinig na yon, at hindi rin ako makalingon agad dahil kilalang kilala ko kung sino yung nasa likod ko.

"K-kin!"

It's been 7 years nung nangyari yun. I was in elementary when i have such a stupid feelings to someone who's only want that time is to make friends and play.

Masyado pa kong bata nun at hinding hindi na ko magkakagusto sa lalaking ito. As in! No way.

" sige! Alis na ko." Sabi ko na lang papalakad na ko nang hawakan niya ang braso ko.

" teka! Saglit lang. Kinakausap lang naman kita! Kumusta ka na?" Sabi ni kin sakin para saan?

"Okay lang." Matipid kong sagot

"Y-yeah, okay! Anyways i am here to say that Pheobie my cousin wants to say thank you!" Sabi niya. Bigla kong naalala yung girl na nagpakilala na Phoebie, cousin niya pala yun. I nodded

"Ahh! Oo sabihin mo wala yun." Ngumiti lang ako sa kanya.

" bakit ka nga pala niya pinasalamatan?" Tanong uli niya.

" ahh! Kasi nagkaroon ng problem sa school niya malapit lang dito, she ask for help na kahit man lang matulungan siyang tawagan friends niya na sunduin siya because marami siyang dala. So instead na maghintay siya dun sa maliit na eskinita tinulungan ko siyang magbuhat papunta sa parking lot para masundo siya ng maayos tsaka ko tinawagan friends niya." Mahaba kong paliwanag

"Oh! That's why, so nice of you!" Nakangiti niyanh sabi.

I just nodded. I can't look into his eyes.

'ugh! I don't know whhhyyyy?!'

"Sige alis na ko ah!" Sabi ko ulit.

Tumatagal na kasi usapan namin. He's not like that 7 years ago, pero i won't mind past is past anyway.

Tsk!

Hindi ko na hinantay na magsalita siya dahil umalis na ko sa harap niya. Ayoko na, tama na.

---

MONDAY

JOAQUINNE'S POV

" Thank you! Manong for the ride. Also remind my Mom that i will be late tonight cause we have to practice for short play, it will be tommorrow morning so we have to prepare for it." I told Manong driver as i close the door of the car.

" sige sir. Ingat po kayo!" As he said those words, di na ko lumingon at nagsalita pa.

Tsk! Mommy did not let me ride my car, a punishment to what i did to 'Stud and friends!'

" tsk! Hindi pa rin pala pinalagpas" nabulalas ko na lang sa bibig ko. Nagsumbong si kuya mo Stud sa mom ko and...

tada! I got my punishment.

So galing!!

In the middle of thoughts while walking i saw someone in the field. Looks familiar!

"Agghh!" Someone echoing through that voice.

Rinig na rinig ko yung boses, teka!

Lumapit pa ako ng lumapit hanggang sa~

"Hey man, what are you doing!" Sobra siyang namimilipit sa sakit.

Kitang kita sa mukha niya dahil pulang pula na siya at hindi na maipinta ang mukha niya.

As i tried to make him calm down, i watch the surroundings, baka may makakita sa kanya in the middle of fields doing this ridiculous moves.

Medyo wala pang tao, dahil maaga pa naman at yung mga maaga dito sadyang mga nagpapractice lang o gumagawa ng mga projects.

Ano ba nangyayari kasi dito?

" par! Kung t-tulungan mo kaya a-ako dito!" He said out of the blue habang hawak pa din yung tiyan niya.

" masakit ba tiyan mo?"

" t*ng*na pre! Kung tulungan mo muna kaya ako dito. Dami mong tanong." Gigil na siya sakin.

Pagkasabi niya nun tinulungan ko siyang makatayo at sobrang bigat niya, halatang nahihirapan siyang tumayo.

" ano ba kasi nangyari sa'yo pre?" Sabi ko saka ko siya ibinagsak sa bench na malapit lang samin.

" tsk! She kicked me!" He said, kumunot lang ang noo ko.

" sino?"

" the girl of your dreams!" He said irritably. At bigla kong narealize kung sino talaga tinutukoy niya.

"Eh! Ano ba kasi ginawa mo?"

" ahh! I'm just trying to joke pero napaka seryosong tao." Bigla tuloy akong nacurious sa ginawa niya.

"Ano ba kasi nangyari!" He finally glanced at me, bored look and sigh.

Kwinento niya lahat lahat simula umpisa hanggang sa yan na nga yung nangyari.

" nauna ka pa sakin magsabi ng babe ahh" medyo nainis ako kasi gusto ko yung tao, tapos biglang manghihimasok.

" tell me viblee, do you like her?" Seryosong tanong ko.

" NO WAAAYYY, i got better taste than yours. It's just! i wanted to tease her pero hindi epektib eh." Sabi pa niya. Napahilamos ako sa mukha. Nakakabanas yung ginawa niya.

I look at him once again.

" what is your real purpose why you join that science club?!" i ask him again, he innocently look at me like the-hell-i-care look.

" masama na ba talaga mag join sa gusto ko ding club, di ba quin tagal ko ng balak to. Tumatiming lang akong sumali kasi we've been student-athlete in the school, we are the representative." he sigh and stare at me.

" Baka nakakalimutan mo nagalit ka sakin, dahil inaayawan ko ang basketball over the club that i wanted to join actually kaya ko naman mag join pareho, ang maapektohan yung Acads ko. You know how much my mom expected me to excelled." Mahaba niyang paliwanag, natahimik ako.

'Oo nga!' Sobrang mali ko pala. Her mom expected him to be excelled in Acads, pwede siya mag join sa gusto niya but for her mom, the important thing is to have a higher grades with highest honors.

Nung una ayaw pa ng mom niya na sumama siya samin bilang student-athlete, napilitan lang dahil kami na ni Stud ang kumausap. Her mom is not a fan of any extracurricular thing in the school, she just wanted her son to be able to achieve a high honors para may maipagmalaki lang sa iba.

That's why i knew Viblee sobrang laki ng sakripisyo niya sa kasiyahan niya para lang mabigyan ng magandang image yung magulang niya.

"I'm sorry!" Natatanging nasabi ko after niyang sabihin yun.

" And to your girl? i don't like her! No way" He said again, and he pat my shoulder.

" i won't do that for my bestfriend who really likes the girl that he wanted for a long time. Trust me quin! This is not me who will benefited but you!" He said and tumayo na siya, mukhang okay na siya. Hindi na siguro ganun kasakit.

Nakikita ko na siyang palayo, medyo natawa ako sa ginawa ni Iyyah.

"So cute!" Lumabas sa bibig ko saka sinundan si Viblee.