ช่วงเช้าของวันแรกในโรงเรียน

'วันนี้ก็เป็นเวรของเราสินะ อ่ะ! ลืมแนะนำตัวไปเลย สวัสดีครับ ผมชื่อ ต้น วันนี้ก็เป็นวันที่สดใสอีกเช่นเคย ขอฝากตัวด้วยนะครับ!'

ในขณะที่ ต้น แนะนำตัวเองด้วยเสียงในหัวใจของเขาด้วยความมั่นใจอยู่นั้น ก็มีกลุ่มนักเรียนหญิง 3 คน กำลังเดินมาตรงทางเข้าที่กำลังจะเข้าโรงเรียน

กลุ่มนักเรียนหญิงที่กำลังจะเดินเข้าโรงเรียนสังเกตุเห็นคุณครูผู้ชายใส่สูทกำลังยืนยิ้มอย่างมั่นอกมั่นใจ

"สวัสดีค่ะ มาสเตอร์ ต้น~ (สวัสดีค่ะ มาสเตอร์ ต้น~)"

"โอ้ว! สวัสดีนักเรียนทั้งหลาย"

"วันนี้มีเรื่องอะไรดี ๆ เกิดขึ้นหรอคะ"

"อะ เอ่อ คือมาสเตอร์กำลัง... ไอนั้นไงที่เขาเรียกว่า ยิ้มกระชากใจน่ะ✨"

"ร...หรอคะ ถ้างั้นเจอกันในชั้นเรียนนะคะ"

"อืม! แล้วเจอกันนักเรียนที่รักทั้งหลาย"

เอาล่ะ ผมจะแนะนำตัวอีกครั้งแล้วกันนะครับ สวัสดีครับ ผมชื่อต้น เป็นครูของโรงเรียนที่ลูกหลานของเหล่าคนใหญ่คนโต ส่งมาเรียนกัน อ้อ แล้วก็ผมมีงานอดิเรกคือการอ่านนิยายของประเทศญี่ปุ่นครับ ไม่สิ...ไม่ใช่แค่ชอบถึงขั้นเป็นโอตาคุเลยครับ ทั้งอ่านนิยาย ดูอนิเมะ เล่นเกมจีบสาวก็ทำมาหมดแล้ว! ความรู้สึกที่ตัวเองได้เสพตัวละครสุดน่ารักของประเทศญี่ปุ่นมันช่างทำให้หัวใจของผมนุ่มฟูจริง ๆ ถ้าหากวันไหนผมขาดมันไปล่ะก็ผมต้องลงไปชักดิ้นชักงอกับพื้นแน่ ๆ

"อ๊ะ มาสเตอร์คะ ได้ข่าวว่าจะมีครูใหม่เข้ามาสอนตั้งแต่วันนี้นี่คะ"

"เอ๋ จะเป็นคนยังไงกันน้า~"

"อยากเจอแล้วเนอะ"

ผมที่ได้ยินกลุ่มสามสาวคุยกันก็นึกสงสัยว่า 'มีครูคนใหม่มาสมัครงานที่นี่ด้วยหรอเนี่ย'

อย่างที่ผมบอกไปว่า ผมเป็นครูของโรงเรียนที่ลูกของเหล่าคนใหญ่คนโตส่งมาเรียนกัน ซึ่งผมเป็นครูที่สอนในระดับชั้น ม.6 เรียกได้ว่าเป็นช่วงที่นักเรียนหลาย ๆ คนเริ่มที่จะไปตามหาความฝันของตัวเองบ้างแล้ว บางคนไปช่วยงานพ่อแม่ที่บ้าน บางคนไปรับช่วงต่อธุระกิจของพ่อแม่ บางคนไปเรียนต่อในระดับมหาวิทยาลัยที่ใฝ่ฝัน แต่ส่วนใหญ่นักเรียนในโรงเรียนนี้จะเลือกเรียนต่อในมหาวิทยาลัยกัน เพราะอย่างที่ผมบอกไปโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนสำหรับลูกคนใหญ่คนโตมาเรียนกันทั้งนั้น เรื่องธุระกิจส่วนตัวจึงไม่ต้องเป็นห่วง แล้วก็มหาลัยที่นักเรียนโรงเรียนนี้เข้ากันส่วนใหญ่จะเป็นมหาวิทยาลัยในเครือ เป็นมหาลัยที่มีชื่อเสียงมาก เรียกได้ว่าเป็นมหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งของประเทศไม่เป็นสองรองใครเลย โรงเรียนนี้ก็มีชื่อเสียงไม่แพ้กัน โรงเรียนต่าง ๆ ทั้งประเทศพยายามเลียนแบบระบบ และหลักสูตรของโรงเรียนนี้แต่ก็ไม่มีโรงเรียนไหนสามารถทำได้เลย และแน่นอนว่าการสอบเพื่อที่จะเป็นครูของที่นี่ยากกว่าการสอบที่อื่น ๆ เป็นเท่าตัว ต้องสอบสัมภาษณ์สุดโหดไปจนถึงการทดลองงานอีกหลายอาทิตย์กว่าจะได้มาเป็นครูโรงเรียนนี้ การที่ผมได้มาสอนในโรงเรียนนี้ก็สามารถบอกระดับความสามารถของผมได้แล้วสินะ หึ ๆ ๆ

"นี่ ๆ ได้ข่าวว่าครูที่มาใหม่คนนี้เก่งมากเลยนี่ เห็นว่าผ่านการสอบสัมภาษณ์และก็ช่วงทดลองงานได้ภายในหนึ่งสัปดาห์เองนะ"

"อู้ว! จริงดิ กูว่าครูโรงเรียนนี้มีแต่คนเก่งระดับปีศาจทั้งนั้น แต่ครูคนนี้เป็นครั้งแรกนะเนี่ยที่ทดลองงานสำเร็จได้ภายในหนึ่งสัปดาห์ กูว่าเขาต้องเป็นครูที่จริงจังและโหดแน่ ๆ เลย ฮ่า ๆ ๆ"

"!?"

ผมที่ได้ยินเรื่องที่นักเรียนตรงหน้าผมพูดถึงกับมีอาการตกใจเล็กน้อย เพราะไม่มีทางเป็นไปได้ที่จะมีครูที่สามารถผ่านการสอบสัมภาษณ์ และช่วงทดลองงานของโรงเรียนนี้ได้ภายในหนึ่งอาทิตย์ ครูคนนั้นต้องเป็นปีศาจแน่ ๆ นี่คือพลังของจอมมารแห่งความรู้!

"หรอ...อืม...มาสเตอร์ไม่เคยได้ยินข่าวว่าจะมีครูเข้ามาใหม่เลยนะ ฟังมาผิดรึเปล่า?"

"งั้นหรอคะ...ไม่เป็นไรค่ะ ยังไงมาสเตอร์ก็เป็นครูที่พวกหนูรักที่สุดนะคะ♡"

"ใช่แล้วค่ะมาสเตอร์ อย่าน้อยใจไปเลยนะค้า~"

"เด็กพวกนี้นี่ ล้อเล่นกับครูอาจารย์อย่างนี้กันรึ!"

"ฮ่า ๆ ๆ งั้นพวกหนูไปก่อนนะค้า~ จุ๊บ"

หลังจากที่พวกเธอพูดเสร็จก็พร้อมใจกันทำท่าจุ๊บพร้อมกันให้ผมดู ผมเกิดอาการเขินเล็กน้อย

จากนั้นพวกเธอก็เข้าไปในโรงเรียน

"เห้อ...ล้อเล่นกับหัวใจของผู้ชายแบบนี้มันบาปนะรู้ไหม"

ผมก้มหน้าลงทำหน้าเหมือนผู้ชายที่เพิ่งโดนหักอกมา

สักพักนึงก็มีกลิ่นแชมพูหอม ๆ โชยมาจากด้านหน้าผม และพูดกับผมว่า

"เป็นอะไรหรือเปล่าคะ?"

เป็นเสียงของผู้หญิงที่อ่อนหวานนุ่มนวลพูดได้เลยว่า ฟังจากเสียงเธอดูเป็นกุลสตรีอย่างแท้จริงและเธอก็กำลังพูดประโยคที่แสดงความเป็นห่วงกับผม ผมรู้สึกดีใจนิด ๆ แถมกลิ่นแชมพูก็หอมมาก มันเป็นกลิ่นแชมพูที่ผมไม่รู้จักเลย หรือว่าจะเป็นครูใหม่ที่พวกนักเรียนเมื่อกี้พูดถึงกันนะ

"นี่จะได้เวลาเข้าแถวของนักเรียนแล้วไม่ใช่หรอ~ เดี๋ยวจะไปเช็กชื่อนักเรียนไม่ทันนะ!!"

เสียงอันอ่อนหวานนุ่มนวลเมื่อกี้กลับกลายเป็นเสียงที่ตำหนิผมอย่างหนักเรื่องที่ว่าทำไมผมถึงยังอยู่ตรงนี้

ผมเงยหน้าขึ้นไปหลังจากผู้หญิงตรงหน้าผมพูดประโยคนั้นจบ สิ่งที่อยู่ตรงหน้าผมคือ หัวหน้าระดับชั้นสุดสวยที่ทำท่าทางและสีหน้าไม่พอใจเป็นอย่างมากต่อการที่ผมยังอยู่ตรงนี้

"ส...สวัสดีครับมิสฟ้า วันนี้ลมกระไรพัดท่านมางั้นรึ"

"เห้อ...ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลย รับผิดชอบหน้าที่ของครูประจำชั้นหน่อยสิ"

"ร...รับผิดชอบหน้าที่อันใดงั้นรึ ข้าพเจ้าก็แค่ยืนตรวจเวรตามหน้าที่ที่ข้าพเจ้าได้รับมอบหมายมา ข้าพเจ้าไม่รับผิดชอบตรงไหนกัน!"

"นี่ต้นพูดดี ๆ ได้แล้วน่า และก็พูดแบบนั้นน่ะรู้ไหมตอนนี้กี่โมงแล้ว หือ?!"

"ตอนนี้งั้นหรอ ก็ 7 โมง 55 นาที...เอ๊ะ?"

ทันใดนั้นผมก็รู้ตัว...ใช่ครับ ผมไปเช็กชื่อนักเรียนสายครับ!

หลังจากที่รู้ตัวแล้วว่าผมสาย ผมเลยตั้งท่าเริ่มต้นวิ่งเหมือนกับนักกีฬาวิ่งที่กำลังฟังเสียงสัญญาณเริ่มวิ่งจากกรรมการให้สัญญาณ

"ต้น...นั้นกำลังทำท่าอะไรน่ะ"

"เข้าที่ ระวัง!"

"ระวังอะไร๊!"

"งั้น...ขอตัวลาไปก่อนนะคร้าบบบ!!"

"เดี๋ยวก่อนกลับมานี่นะ ต้น!!"

ผมวิ่งหนีออกจากตรงนั้นเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ก่อนที่หัวหน้าระดับชั้นสุดโหดจะตำหนิผมไปมากกว่านี้

'เห้อ วันนี้ไม่ได้ดูเวลาเลยพลาดไป'

'เดี๋ยวก่อนนะ...งั้นพวกกลุ่มนักเรียนหญิงเมื่อกี้ก็เข้าแถวสายน่ะสิ!'

ผมกำลังรีบวิ่งไปตรงที่นักเรียนระดับชั้นม.6 เข้าแถวกัน แต่ผมต้องแวะไปเอาเอกสารเช็กชื่อเพื่อที่จะได้เช็กชื่อคนที่มาทันเข้าแถวในช่วงเช้าก่อน

ผมวิ่งมาจนถึงห้องพักครู และรีบเดินมาที่โต๊ะทำงานของตัวเอง หยิบเอกสารรายชื่อของนักเรียนห้อง ม.6/10 มา ระหว่างที่ผมกำลังจะวิ่งออกจากห้องนั้นก็ได้มีเสียงทักมาจากข้างหลังผม

"อ้าวไอต้น!"

ผมหยุดเดินและหันหน้าไปข้างหลัง เห็นผู้ชายหน้าตาธรรมดาโบกมือทักทายผมด้วยรอยยิ้ม นั้นคือเพื่อนของผมเองชื่อว่า เอ็ม อ๊ะถึงจะเห็นว่ามันหล่อน้อยกว่าผมก็เถอะ แต่มันดันแต่งงานก่อนผมแล้วนี่สิ

"ว่าไงเพื่อน มาเอาใบเช็กชื่อนักเรียนสายหรอ"

"ใช่น่ะสิ กูชมวิวเพลินไปหน่อยวะ"

"เรื่องนั้นช่างมันเถอะ เห็นว่าจะมีครูใหม่ย้ายเข้ามาในระดับม.6 วันนี้นี่แหละ"

"จริงดิ ไหนอะ?"

"มึงมาช้าไปแค่วินาทีเดียวเองนะ เธอพึ่งออกไปจากห้องเมื่อกี้เอง"

"เห้ย! ผู้หญิงงั้นรึ สวยรึเปล่า? สูงปะ? สัดส่วนอ่ะ? ตอบมาเร็ว ๆ สิไอชาย!"

"แหม่ ๆ ทีเรื่องผู้หญิงนี่รีบลงรายละเอียดเชียวนะ"

"รู้ไหมลูกผู้ชายน่ะเกิดมาเพื่อตามหาผู้หญิงที่เป็นรักแท้ให้พบยังไงละ!"

"หึ ๆ ๆ นายรู้ไหมว่ากูมีไอจีเขาด้วยนา~"

"เห้ยจริงดิ ต้องแจกกันบ้างละ"

"ไม่อะ แน่จริงไปขอเขาเองสิไอ้ลูกผู้ชาย"

"หึ คนที่ทรยศเพื่อนน่ะเป็นได้แค่เศษสวะ แต่เพื่อนที่ไม่ให้ไอจีของผู้หญิงที่อยากได้น่ะ มันเป็นยิ่งกว่าเศษสวะเสียอีก!!"

"เอ้าพูดงี้ก็สวยสิ้!"

"หือจะเอางั้นรึ!"

"โอ้ย!! (อ๊าก!!)"

ในระหว่างที่ทั้งสองคนยื่นหน้าเข้ามาใกล้กันและคิดจะวางมวยกัน อยู่ดี ๆ หัวของพวกเขาทั้งคู่ก็ถูกใครบางคนจับดันเข้ามาให้หัวโขกกัน

พวกเขาทั้งสองคนจึงพูดพร้อมกับหันหน้าไปข้างหลัง

"ใครมันเอาหัวพวกกูมาโขกกันฟะ!"

"เจ็บโว้ย! มีใครอยากกินข้าวต้มโรงบาลฯเพิ่มอีกคนรึไง!!"

หลังจากที่พวกเขาหันหน้าไปด้านหลัง ทันใดนั้นก็ถูกรังสีระดับซุปเปอร์ อัลตร้าหน้ากลัวกำลังกัดกินจิตใจของพวกเขาอยู่ และรังสีนั้นก็มาจากมิสฟ้า หรือหัวหน้าระดับชั้นที่กำลังจ้องพวกเขาเหมือนเสือที่กำลังข่มขู่ม้าลายด้วยความหน้ากลัวของมัน

"นี่~ รู้ไหมนี่กี่โมงแล้ว? แล้วทำไมพวกนายถึงมาอยู่ที่นี่กันอีกห๊ะ!!"

"ขอโทษคร้าบ~ (ขออภัยเป็นอย่างสูง)"

หลังจากที่ถูกหัวหน้าระดับชั้นตำหนิไปอีกรอบ ต้น และ เอ็ม ก็เดินคอตกมาที่ที่นักเรียนเข้าแถวกัน

ต้นกวาดสายตามองไปมองมาหาครูคนใหม่ที่ว่าแต่ก็ไม่เจอเธอเลย จึงทำได้แค่ยืนคอตกเช็กชื่อนักเรียนไป

"สวัสดีครับ/ค่ะ มาสเตอร์"

นักเรียนห้อง ม.6/10 พร้อมใจกันสวัสดีมาสเตอร์ต้นหรือครูประจำชั้นของพวกเขาด้วยหน้าตาที่ยิ้มแย้มแจ่มใส

"อืม...สวัสดี…"

ต้น ทักทายนักเรียนในห้องของตัวเองด้วยความหดหู่

"มาสเตอร์ต้น เป็นอะไรรึเปล่าคะ? ไม่สบายตรงไหนรึเปล่า?"

"เป็นอะไรรึเปล่าครับ"

"สภาพนี้คงโดนหัวหน้าระดับชั้นตำหนิเรื่องเช็กชื่อเข้าแถวช้ามาอีกแล้วสินะครับ"

"รู้ได้ไง! ร…หรือว่า อ่านใจครูได้งั้นหรอ!"

"ก็มันเป็นอย่างนี้ประจำนั้นแหละ!"

นักเรียนทั้งห้องพร้อมใจกันพูดด้วยเสียงดังฟังชัด

ดูเหมือนว่านักเรียนเหล่านี้จะรู้สึกชินกับการที่มาสเตอร์ต้น มาเช็กชื่อช้าเป็นประจำแล้ว

"ding ♫ dong ♫ ding ♫ dong ♫ ~"

'อ๊ะ ดูเหมือนว่าเสียงออดสัญญาณเข้าแถวของโรงเรียนจะดังแล้วสินะ มา 8 โมงตรงพอดีเลยเรา'

เพลงโรงเรียนขึ้น - "Studying is the purpose of life~"

เมื่อเพลงโรงเรียนจบ หัวหน้าระดับชั้นก็ขึ้นมาบนเวทีเพื่อกล่าวทักทายเหล่านักเรียนในวันเปิดปีการศึกษาใหม่

"สวัสดีค่ะนักเรียนทุกคน วันนี้เป็นวันที่หนึ่งในปีการศึกษาใหม่ส่วนใหญ่ก็หน้าเดิม ๆ กันล่ะนะ"

'อืมนั้นสินะ โรงเรียนนี้มันสอบเข้ายากอยู่แล้วทั้งนักเรียนและครูด้วย' ต้นคิดในใจ

"แต่ว่าในวันนี้จะมีคุณครูคนใหม่เข้ามาในระดับม.6 เพิ่มอีกคน ขอให้พวกเธอต้อนรับครูใหม่ให้ดี ๆ กันด้วยล่ะ"

'อืม…ได้ยินมาตั้งแต่เช้าแล้วจะเป็นคนยังไงกันนะ' ต้นคิดในใจอีกครั้ง

ทันใดนั้นก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินออกมาจากข้าง ๆ เวทีตรงมาข้างหน้าที่ ๆ นักเรียนเข้าแถวกันอยู่

ทุกสายตาจับจ้องมองตามเธอแต่เพียงผู้เดียว ผู้หญิงผมสีทองยาวระยิบระยับประมาณเอว สูงประมาน 160 กว่า ๆ ดูรวม ๆ แล้วเหมือนเจ้าหญิงที่หลุดมาจากในเทพนิยาย ผมไม่สามารถละสายตาจากเธอได้เลย มีคำเดียวเท่านั้นที่จะสามารถใช้นิยามเธอในช่วงเวลานี้ได้ นั้นคือคำว่า 'สวยงาม'

"อ้อ~ ลืมบอกไปเธอมาจากอังกฤษนะ" หัวหน้าระดับชั้นพูดใส่ไมค์

'ห๊ะ?!' ต้นคิดในใจอีกครั้งแบบตกใจ

ผู้หญิงชาวต่างชาติคนนั้นขึ้นมาบนเวที แล้วจับไมค์ และพูดใส่ไมค์ว่า

"Hello everyone, I'm a new teacher to teach you guys. today is a good day"

[คำแปล : สวัสดีค่ะทุกท่านดิฉันคือคุณครูคนใหม่ที่จะมาสอนพวกคุณ วันนี้ช่างเป็นวันที่ดีจริง ๆ]

ณ ตรงนั้น ในห้วงเวลานั้น ในวินาทีนั้นที่เธอพูดทักทายนักเรียนและคุณครูใส่ไมค์ที่ตั้งไว้อยู่บนเวที ผมก็ได้รู้ตัวว่า ผมถูกสะกดด้วยเวทมนต์ความสวยงามของเธอไปซะแล้ว…