33rd Chapter

Eloisa's Point of View

Nag stay pa kami sa Craeven hanggang sa mag 5PM kahapon dahil pwede pa naman. Pagkahatid sa akin ni Paolo ay ibinagsak ko kaagad ang aking katawan sa kama kagabi. Yakap-yakap ko iyong ibinigay niyang bouquet of flowers pero kalaunan ay inalis ko rin iyon at nilagay sa flower vase. Maaga akong nakatulog dahil sa pagod.

Ang sarap ng higa ko kaya yung nag dodoorbell hindi ko magawang pagbuksan. Minulat ko ang isa kong mata para tingnan ang wall clock ko. What the-- 3 AM pa lang?! Sinong tao ang magbabalak puntahan ako ng ganitong oras? 'W-Wag mong sabihing... Ugh! Eloi! That's so impossible.

"Okay... I'll open the door and let me see kung sino iyon," ani ko sa aking sarili... nag doorbell muli. My doorbell's freaking me out!

"C'mon, Eloi. Ghost? They're not real so that's not a ghost," sambit ko. May hesiyitasyong binuksan ko ang pinto. Nang mapihit ko na ang doorknob ay dahan-dahan kong tingningnan kung sino iyon.

Halos kumalabog ang puso ko ng makita ko ang lalaking naka black jacket.

"Sumigaw ako. "Tulon一Paolo?!" nabunutan ako ng tinik ng alisin niya iyong hood niya.

"Bakit sumigaw ka?"

"Bwisit ka!" sabi ko at pinagpapalo ko ang balikat niya.

"Aray, Eloi. Ano bang problema mo!" aniya. Natigil lang ako sa sinabi niyang iyon sa pagpalo.

Inayos ko ang aking sarili. "What are you doing here?"

"Dinadalaw ka?"

"Dinadalaw mo ako? Paolo... it's 3AM in the morning tapos dinadalaw mo ako? Multo ka ba?"

"Yap. Baka?" sambit niyang sarkastiko.

"You know what bumalik ka na lang if nasa tamang pag iisip ka na. You're pissing me off." ani ko at sarado ng pinto.

"I'm just kidding. Hey open this! Okay, kakalipat bahay ko lang kaya nandito ako." what?

"Ano? What do you mean?" tanong ko sa kaniya. Bukas na ulit ang pintuan ko.

"I bought that unit." aniya at turo sa katabing unit ni Kean saka ngiti ng abot hanggang langit.

"What?!" sigaw ko. "Paanong--- hays, nag sasayang ka lang ng pera. Napaka lapit lang ng Mansion ninyo sa Craeven ah? If I were you I wouldn't waste money just for some worthless stuffs, you didn't used your thick head of yours again."

"This condo isn't worthless. Tss inisip kong mabuti iyon," sabi niya. "Iyong kapitbahay mo si Kean at Eros dapat pati ako. At saka I though you before don't stole someone's line." tinablan ako ng kilig doon.

"Fine, pumasok ka na nga... what the, bakit naka boxers ka lang?" ani ko ng makitang nakaboxer si Paolo.

"Rush eh. Nakasando nga lang ako sa jacket na suot kong ito. Paano ba naman ala-una tumawag yung personel nitong HLC na pede na daw akong lumipat. Kaya no choice hindi na ako nagbihis pa ng pang alis."

This is awkward. "Ah, you want a coffee?" tanong ko.

He shaked his head for disapproval. "Paano ako makakaidlip kung iinom akong kape." he said.

Humiga siya sa aking sofa.

"You'll not sleep on my sofa, right?" tanong ko. He removed his jacket. Bumalandra ang fitted sando niya. Oh God. Still a blonde hair, white sando and a gray boxers. Damn! Why is he so hot?

"I will, actually, I don't like the smell of my unit lalo na iyong kwarto. Nakakapanibago. Hindi ko type iyong scent ng aircon. I prefer sleeping without an aircon kesa mayroon nga ayoko naman ang amoy. But, if you don't mind I'll ask a question. Strawberry ang scent ng aircon mo sa kwarto mo hindi ba?" I nodded.

"Why?"

He smiled. "Nothing," anito.

Ipinikit niya ang kaniyang mata. "Umm. Paolo, you can sleep on my bedroom? May sofa rin doon." sambit ko. Naalala ko kasing mahilig siya sa strawberry hindi siguro strawberey scented iyong gamit na scent sa aircon sa kaniyang kwarto.

"Huwag na. Malamig doon tapos andon ka pa. Baka hindi ko mapigilan ang sarili kong kamahin ka." my eyes widened.

"P-Paolo. Ugh. Okay, fine. Matulog kang mabuti. Good nigh-- hays, umm kinda good morning." ani ko. I saw he smiled a little.

"Hinaan mo yung aircon mo baka masyadong kang malamigan baka magkasakit ka pa." I smiled a slammed my room's door. I don't use my aircon actually. Kaya may electric fan ako sa kwarto. Meron ding electric fan sa labas.

Nakatingin ako sa kisame. Never felt what's love before when I met Paolo now alam ko na. Loving a person doesn't come to his looks. Its what is in his heart. Mabait si Paolo at maalalahaning tao. Ayun ang dahilan kaya mahal ko na siya. Tanda ko pa noon ay inis na inis ako sa kaniya. Hindi ko nga magawang kiligin sa kagwapuhan niya, eh.

Ayon sa bible if love fails then it's not love. Palagay ko hindi na kami magkakahiwalay. But I still can't trust destiny. Mapaglaro ang tadhana. So I'm looking forward for our future. If we failed then it's still not love.

~*~

Paolo's Point of View

Ang ganda-ganda nya sa suot nya.

Habang papalapit sya ng papalapit mas lalong lumalakas ang tibok ng puso halos sya na nga lang ang nakikita ko.

Sya na talaga ang pinaka-magandang babaeng nakilala ko inside and out. She's too perfect.

She's with her father... I think?

Andito na sya sa harap ko ewan ko pero yung mga sinasabi ng tao hindi ko na nainitindahan masyadong nakatuon kay Eloisa ang atensyon ko.

Now nakaharap kami sa Priest na magkakasal sa amin.

"Do you Andrei Paulo Scott, take Eloisa Ramos to be your lawfully wedded wife, promising to love and cherish, through joy and sorrow, sickness and health, and whatever challenges you may face as long as you both shall live?" tanong ni Father sa akin.

"Yes. I do father." ani ko.

"And do you Eloisa Ramos. take Andrei Paulo Scott as your partner in life sharing your path; equal in love, a mirror for your true self, promising to honor and cherish, through good times and bad, until death do you part?" tanong ni Father. But si Eloisa still not responding.

"Yes. Yes I do Father," sabi nya. Nakahinga akong maluwag sa pagsang ayon niya.

Ibinigay ni-- Teka sino 'tong batang lalaking 'to I never saw him before or I just do forgotten him? Well ba't naman sya kukuning ring bearer kung hindi sya kilala ng family namin or ni Eloisa.

Yung dalawang sing-sing nakalagay yun sa isang white satin pillow na hawak-hawak nung batang hindi ko kilala na isang Ring Bearer.

"Wedding are made precious by our wearing them, your rings says that even in your uniqueness you have chosen to be bound together. Let these rings also be sign that love have subtance as well as soul, a present as well as a past, and that despite its occasional sorrows, love is a circle or happiness, wonder and delight. May these rings remind you always of the vows you have taken here today." sabi ni Father then he gave the rings to us.

"Eloisa Ramos, I offer this ring to you as a symbol of my love and of the vows I have just spoken." sabi ko then lagay ng sing-sing sa kanya.

"I, Eloisa Ramos, give to you Paulo Scott, this ring, as a symbol of my commitment to love, honor, and respect you." sabi ni Eloisa tas lagay sa akin ng sing-sing.

"You may now kiss the bride." sabi sa akin ni Father.

Alright. This is it. I'll kiss her and that kiss means were officially married. Inalis ko yung veil nya now mas lalong nakita ang kagandahan. She's so beautiful.

I'm about to kiss her but someone throw something. Inikot ko yung paningin ko sa buong paligid wala namang mapaghihinalaan I mean lahat ng tao nakatingin but.... What the hell asan yung ibinato sa kin?

Wala naman pala, eh. Ibinalik ko yung atensyon ko kay Eloisa I smiled to her. She smiled too.

And I started again the moment that been broken.

"Hell! Paolo! Wake up!" sigaw ng isang pamilyar na boses ng isang babae. Sino yun?

Tss. Baka guni-guni ko lang. Nasa kasal ako ngayon namin ni Eloisa I should b--- What the fvck?! Wake up? Shit that's just a dream.

Iminulat ko ang aking mga mata bumungad sa akin si Eloisa na may hawak-hawak na unan.

Fvck, I forgot umidlip nga pala ako sa condo niya kaso napasarap tulog ko.

"What's your problem? Para kang naaburido ah? Tss. Hulaan ko? Nakikipagano ka sa panaginip mo noh? Hell Paolo hindi ka na nagbago." sabi ni Eloisa. Napakamot ako ng ulo.

"God, Eloi! Hindi! Teka nga ba't mo ba kasi ako ginising?! Alam mo bang magki-kiss na tayo--- I mean--" I cutted off si Eloisa nanlaki ang mata.

"What the! Oh my God, Paolo! Ang mayak mo talaga." aniya habang umiiling-iling. Here we go again napaka-green minded nya.

"Magkikiss palang yun na agad iniisip mo? Hays, back to my question bakit mo ko ginising?" tanong ko.

"Two reasons, una ay magnanine na, so meaning open na ang gate for Craeven Day 2. Mag aayos na kasi kami nila Andy ng Booth. Second..." pag paused niya. Kinuha nya yung phone nya sa bulsa ng shorts nya.

Tas may pinakita syang text conversation.

Message:

I am on my way to your condo Eloi. Someone asked me to deliver something to you.

"Oh, sino ba yan?" tanong ko.

Iniharap nya ulit sa akin yung phone tapos itinuro nya yung itaas ng message which is yung name nung nagtext.

Kuya Eric Harrison Ramos

"Eric Harrison? Sin-- shit yung kuya mo!" napatayo ako ng biglaan sa napaprenteng higa ko sa sofa.

"Oo kaya magtago ka na!" sigaw nya.

"Saan!" sigaw ko naman.

"Pumunta ka na lang sa unit mo sure ako hindi pa siya on the way papaligo pa lang yun." ani Eloisa.

Tinulak niya ako sa labas pero hinigit niya ulit ako.

"Patay!" sabi nya tapos sumilip sya sa labas. "Nakalabas na sya sa elevator! Sa banyo ka na lang magtago bilis!" aniya. Dali-dali naman akong pumunta sa banyo para magtago.

Transparent na blurred yung taas ng pinto ni Eloisa so aninag yung taong nasa loob kaya hindi ako pum'westo sa tapat ng pinto sa gilid ako nagstay.

"Hi kuya!" bati ni Eloisa sa kuya nya.

"You're kinda weird. What's your problem, Eloi?" tanong ng kuya ni Eloisa. Never saw him before nakukuwento oo. Kinukwento sya sa akin ni Patricia. Gwapo daw but I'm sure mas gwapo ako.

"N-Nothing. Ano nga pala yung idedeliver mo kuy--- ano yan?" tanong ni Eloisa. Tinry kong tumingin sa blurred na pinto. Pero hindi ko makita.

"A gown. I think? Well, just saw it preparing by Patricia. Pumunta kasi akong boutique niya para dalawin siya. And nakwento niya iyung gown tinanong ko kung sino nag bumili. Aniya ay gift niya daw for you para sa Aquintance Ball mo. Why didn't you tell me? Na may aquintance ball ka para napagpagawa la namin ng gown and na kilala mo na pala si Patricia." ani Kuya nito sa kaniya. I actually bought that gown kaso baka hindi na kinuha ni Ate Patty ang bayad dahil magpinsan naman kami.

"Wala talaga akong balak kuya, napilit lang ako. Yeah. Kilala ko na siya kuya... pero you know not more than what you really were. Sabi mo sa akin noon may girlfriend ka siya ba iyon?"

"Ahhh. So yung naputol nating pag uusap noong sabado... sino ang boyfriend mo?" anito. Shit.

"Kuya... actually, we later on broke up. But, he's courting me again." sambit niya. What the?

"What? Eloisa, seriously?"

"Yea--" Eloisa cutted-off because of a call.

"I won't answer the call. So what's happening to you? Sino ba yung lalaking iyon? Is it Kean?" tngina.

Narinig ko nag ring ulit iyong tawag.

"Kuya, answer it na. Maybe that's important." sabi ni Eloisa.

Ugh, damn. Malaki itong banyo pero kahit na ayokong manatili dito forever.

"Okay." ani Kuya ni Eloisa.

Kita ko ang anino ni Eloisa. "Stay there, don't make a noise."

"Oo." mahina kong sagot.

"We'll talk on Saturday. Urgent lang ito. Meeting sa office. And anyway, remember Lolo's mind didn't change. I-aarrange ka pa rin niya sa isa sa top business holder ng kumpanya niya. You'll met the boy and his family on Sunday, tandaan mo yon. Don't worry kapag sinabi mo sa aking hindi mo gusto yung lalaki, ako ang magsesettle ng lahat. At oo nga pala pag uusapan pa natin iyang boyfriend mong nibreak mo tapos nilalagawan ka ulit sa Sabado. See you, sleepy head!"

"I'm not sleepy anymore!"

"Yeah, fine."

I heard the door closed. Pinagbuksan naman ako ni Eloisa ng pinto sa banyo.

"I thought maiistuck na ako dito."

"I thought, too."

~*~

Nandito kami sa kotse papunta na kaming Craeven. Day 2 na kasi ngayon. I asked her to wear red dahil kakapasa lang ng ganoong strategy sa pangalawang araw ng Craeven Day. Red means, sophomore. 2nd year college na kasi kami.

"Anong gusto mong name ng magiging anak natin?" I asked.

"Hindi pa nga tayo kasal anak na agad." sabi nya then she smirk.

"Dun din naman bagsak natin panigurado." sabi ko. I heard her chuckled.

"Hmmm. Oo na. Ylex." sabi nya.

"Alex?" tanong ko ganun kasi yung pagkakadinig kong pronounciation nya.

"Y-L-E-X but pronounce as I-lex." sabi nya

"Ah kapag lalaki anak natin? Siguro pagbabae. Pryshia nalang?" I request.

"No! Ang unfair kaya kapag isang parent lang ang nag isip ng pangalan ng anak nila. Hmmm. Kung Ylexis Pryshia na lang. That's sounds good." ani nya. I nodded.

"You're right. Ylexis Prishia R. Scott... Yshia's good nick name. Paano kung lalaki?" tanong ko.

"Easton?" sabi nya.

"Hunter?" sabi ko. "Easton Hunter R. Scott." ani ko.

"Wow! That's sounds good!" manghang sambit niya na may ngiti sa labi. Her smile's like a shining star. It shines.