Chapter 8

Mikkadaise is like waking up in an island kung saan pamilyar ang paligid na kaniyang nakikita, but like in an island, kahit gaano man kaganda ang kabuuan nito, hahanap ka rin ng pagkakataon na para makauwi. Dali-dali siyang bumangon mula sa pagkahiga sa isang malambot na kama kaya lang, hindi pa siya nakalakad ay nabangga na siya sa isang matigas na pader.

"Ouch."

Galing pa niya sa pagkakatulog kaya marahil tulog pa din ang kaniyang diwa. Iniba niya ang kaniyang direksyon pero parang sinusundan siya ng matigas na mainit na pader na iyon. Kinapa niya ang pader habang nakapikit pa din ang mga mata. Masyado kaseng siyang napuyat kagabi dahil hindi talaga siya tinigilang kulitin ni Kendrick. She likes what she's doing though kahit hindi niya ito kadugo.

Umiwas na naman siya sa pader at muli na namang nauntog. Palagay niya gumagalaw daw ito. "Ouch!"

"Para kang tanga."

Pansin niya ang kakaibang init na nanggaling sa pader. Nagtataka tuloy siya sapagkat dapat malamig ang pader at tsaka may katatamang lambot. Parang matigas na malambot. Ewan. Kaya Ang ginawa niya, sinusundot niya ito. Humagikhik pa siya dahil sa napansin niyang kakaibang katangian ng pader.

"What the heck are you doing? Wait— are you sleep talking?"

"Ayy bet, pader na nagsasalita. Hehehe."

"What? You think I'm a wall? Tang'na. Wag mo nga akong susundutin. Fuck."

He then grabbed her arms and pulled her closer, but they lose balanced. Later on, with Mikkadaise' eyes wide open, nasa kama na sila. And Blare is above her. Wala itong emosyon but he is intently staring at her making her conscious.

"You're blushing."

Napaiwas siya ng tingin, nakakahiya. "Ahh ano..." She can't find words to say hanggang sa nasulyapan niya ng oras sa wallclock. Doon pa siya nagising ng tuluyan. Dali-dali niyang itunulak ang lalaki sa kaniyang ibabaw. Natataranta siya nang napagtanto niyang late na siya sa trabaho niya.

"You look like a worm."

Kanina, tanga, ngayon naman, uod? The heck!

"Paki ko, close tayo?"

She only said that habang sinusuot ang tsinelas. Kailangan niya ng umuwi, magbihis at pumasok sa trabaho. Ano ba tong pinasok niya.

"Putek- late na ako." She murmured in her head, pero hindi iyon nakatakas sa pandinig ni Blare.

"Sa'n ka naman malelate?" She plan on ignoring her pero napansin niyang sunod ito ng sunod sa kaniya habang naglalakad papunta sa pinto. Hinarap niya ito ng biglaan pero nauntog siya sa matitigas na dibdib nito. She's a petite woman kaya kailangan pa niyang iangat ang mga mata upang mahuli ang mga titig nito.

"May trabaho ako."

"I already submit your resignation letter." He said it like it was nothing. Biglang umusok ang ilong niya. Nasabi na ba niyang importante para sa kaniya ang kaniyang trabaho dahil kung hindi, sa kalye siya pupulutin. Damn. And she can't believe that he did it! Pano na siya nito. Alam niyang hindi maganda ang ugali ni Blare pero hindi inakalang malala na pala ito. Na pati personal niyang buhay pinapakialaman nito. Such an insensitive handsome creature! Teka, ba't pinupuri niya ito? Nevermind, galit pa din siya dito.

"Wala ka bang ibang magawa sa buhay kaya ka nakikialam sa buhay ng iba? Hindi pa ba sapat na kinaladkad mo ako dito na parang pag-aari mo at ngayon, gusto mong diktahan sarili ko?! Bakit hindi ka na lang bumili ng kausap na kayang gawin ang gusto mo–"

Her words cut, as he matched his lips against her. Totoo pa lang, the only way to shut woman's mouth is through a kiss.

"...I'm sorry..."

Sa dami ng sinabi nito, iyon lang Ang rumihestro sa kaniyang diwa. She's still in the after shock of their kissing scene. Kahit hindi naman gumalaw ang mga labi ni Blare pero pakiramdam niya nagunaw ang lahat ng pait sa kaniyang dibdib.

"You ruined everything, I hope you know that." She hide her feelings by acting mad. At mukhang nadali niya naman ang lalaki.

Blare is panicking inside. It's not supposed to be like this. Damn. Hindi niya planong galitin si Mikkadaise 'cause God knows he doesn't like seeing her mad. He doesn't like the feeling and he doesn't even know why he is acting like this. Buti na lang nakaya niyang kontrolin ang sariling emosyon kundi, mayayakap niya ito para pakalmahin. Damn. What is he thinking!

"Alright. It's my fault but can we just talk."

He forked his hair with his fingers because of too much frustration.

"Talk?! E nong pinakialaman mo Ang trabaho ko, naisipan mo bang kausapin man lang ako?! Tang'na ang pangit-pangit mo!"

Blare blink several times.

"Let's talk, B please... Come on. I know you're worried but, this is just nothing, I swear. Just don't ignore me like this."

"Talk?! Nabugbog ka tapos pinili mong ilihim kung sino man ang may gawa sayo n'yan. It's so unfair. I've been honest with you all the time, yet, you're the one who choose to not tell. Tang'na, B, pinag-alala mo'ko. Ang pangit-pangit mo!"

Natatarantang nilapitan no Mikkadaise si Blare na ngayon ay parang Wala sa sariling sapo-sapo ang ulo at mariing nakapikit ang Mata na parang sobrang sakit ng parteng 'yon. There it goes again. Pansin na din ito ng dalaga na kahit medyo naiirita siya sa pagiging bossy nito, meron pa din siyang pag-alalang nararamdaman para dito.

"Ah, damn. Fuck. Argh!" And Blare can't take it anymore, he groan in pain while she's huggging him habang hinihimas ang braso nito. Like she's comforting him, telling him that he's not alone.

As she did that, she can feel her own heart beating. It's darn fast. Dahil ba iyon sa pag-alala o baka higit pa? Hindi niya matukoy. The only thing she knows this time is he need her. Kung pwede lang niya akuin Ang sakit, ginawa niya na.

Katahimikan ang namayani sa pagitan nina Mikkadaise at Blare at parehong walang planong magsalita. For Mikka, she's afraid to break the silence and trigger Blares' pain. And for Blare, he's afraid to speak for unknown reason. Both unknowingly sigh in churos sanhi para mapatingin sila sa isa't-isa with their unbelievable reaction. Pareho din silang umiwas ng tingin. Damn. It was akward as hell.

Pero mas awkward kung hahayaaan na lamang nila ang katahimikan na kumain sa pagitan nila, Mikkadaise thought in her head.

"Ahmm, ano, okay na ka?" She looks stupid, right? Of all possible questions in the world bakit Yun pa ang natanong niya. She's freaking panicking.

Natataranta kase siya sa paraan ng pagtitig nito, like she's kind of precious thing. His right hand then touches the left side of her face. Gusto man niyang umiwas ng tingin dahil sa pagkailang, hindi niya magawa. Tila hinihigop siya ng mga kapeng matang iyon. Nararamdaman niya ang init ng kamay nito na dumadaloy pababa. She can feel her own heart beating and it was so fast! Para siyang bumabalik sa pagiging teenager. Damn. She's already in her late twenties for goodness' sake!

"Ahm... Ano..."

"What are you doing to me?"

"H-ha? A-ano bang sinasabi mo?" She tried hard not to stuttered again.

"Why you keep on bugging in my mind?" He sounds so frustrated with confusion in his dark sparkling eyes, still cupping her face. "Everytime you're near, something will happen to me. Like there are strange scenes in my mind that are coming back and make my senses numb. I don't know what's happening, I don't even know myself anymore.

Mikkadaise blink several times before the thought finally sinked in her mind. Wala sa sariling napalunok ng sariling laway. Mas lalong lumakas ang pintig ng kaniyang puso. Parang nagkakarera ang mga iyon at parang gusto na nitong lumabas sa kaniyang katawan dahil sa lakas. She then feel sudden hope. Isa lang ang naiisip niya sa panahong iyon.

"War..."

May possibilidad Kaya? Gusto niyang umasa na sana totoo na lang ang mga nasa isip niya. Sana ito na lang ang taong matagal na niyang hinihintay kahit alam niyang imposible. Pero ayaw niya ring masaktan. Sobrang sakit na ang mga nangyari sa buhay niya. She can't bear another pain. She sigh.

"You know what," He sounded disappointed. Saksi ang pagsalubong ng mga kilay nito. She then realized that she mentioned War infront of him earlier. At kahit hindi niya alam ang mali niya, she can feel na mali talaga siya. Oh damn. Naguguluhan na siya sa mga nasa isip niya.

Blare sigh in frustration. "Nevermind."

"Ha?" Spell tanga, M-i-k-k-a-d-a-i-s-e.

"And don't worry about the job, I'll gonna hire you as my son's nanny. It's 20 k per month and you'll receive your salary twice a month. Get your things, and you can start after you came back."

"Mama, saan ka po nagpunta? Bakit ang tagal mo akong binalikan?"

Mikka just smile habang ginugulo ang buhok ni Kendrick. Hindi kase niya alam kung ano ang isasagot. Una, hindi naman talaga siya ang mama nito. Pangalawa, bakit niya naman sasabihin dito, e sobrang bata pa nito. Pangatlo, e sa hindi nga siya ang mama nito at tsaka isa pa, napakabilis ng pangyayari. Hindi niya alam kung pa'no kumilos. She can't act natural lalo na dahil ginugulo ni Blare ang sistema niya. Staying in one roof with Blare Alvarez is enough to shook her world. Hindi niya alam kung tama ba ang pumasok sa kokote niya at tinanggap ang alok nito.

"Hoy, mama nagiging pipi ka na, po?"

"Ha?"

"Naku po, mama. Naadik ka na yata sa kape."

"Stop it, Kendrick." Sabay silang napalingon sa hamba ng pintuan. Nandon pala ang taong gumugulo sa buhay niya. "That's not the proper way to treat your nanny." Then he crossed his arms. Tsk, arrogant sexy beast. She shook her head, kailan pa siya nagiging manyak mag-isip.

She supposed to disagree with this set up but he's leaving her no other choices but to follow what he want. Nanggigigil pa rin siya dito. At Isa pa, her girl bestfriend slash cousin, Nanika gave her caution that her parents now know she is. And that means that she needs another place to hide.

"Then what's the proper way, dad?"

"You should respect her."

"I do respect her, dad, gumagamit naman ako ng 'po' at 'opo', di ba PO, mama?"

Umiiling lang si Mikkadaise at ginulo na naman ang buhok nito. Kendrick is a wise kid. Sana 'di Ito magmana sa ama paglaki.

"What's your real name, mama."

"Mikkadaise Osorio." Alvarez, she wanted to add it but then she smile bitterly instead, remembering that everything is different now.

"May asawa ka na po?"

She blink several times. Wala naman sigurong masama kung maging totoo siya. "Oo."

"What the hell?"

Nabigla ang dalawa sa biglaang pagtaas ng boses ni Blare na ngayon ay nakatayo ng matuwid sa hamba ng pintuan. "Late reaksyon ka na po, dad."

Blare just "tsk." And act as if he's not interested. Tumalikod siya sa eksena at umaktong umalis niya pero ang totoo, nagtago lang siya sa likod ng pinto at patuloy na nakikinig sa pag-uusap ng dalawa.

What am I thinking?

It's kinda weird for him, pero nasa isip niyang gusto niyang makilala ito. At kapag kaharap niya si Mikkadaise, may possibility na magsisinunggaling ito sa kaniya. And that's because of his handsomeness. Malay ba niyang may gusto ito sa kaniya at may balak na akitin siya. Well dude, he likes to fuck. A lot. But he's kind of mapili. Ayaw na ayaw niyang ma hook sa taong may sabit. Tsk. Lol. What is he thinking by the way. At talagang fuck pa. Damn. Baka meron na siyang deperensya sa pag-iisip.

"Talaga po, mama? May husband ka na? Bakit parang wala naman po? Sigurado po ba kayo? Baka nag-iimagine ka Lang po. O baka Naman naadik ka na sa kape?"

Mikkadaise almost laugh because of Kendricks' cuteness. How could this 8 years old kid thinks that way? Ginulo niya lang ang buhok nito after pinching slightly at his nose.

"It was a puppy love, that's what they describe it. But for us, it is more than that. It's deeper than what they thought. Marami kaseng hadlang sa'min. That's why, we decided to get married at the age of 18 para siguradong wala ng makapaghihiwalay sa'min."

Mikkadaise smiled dreamly while the kid listen to her intently. As if he's listening to some fairytale story. 'Ni hindi nito napansin ang pagdaan ng kalungkutan sa mga mata ni Mikkadaise.

"Then what happened?"

"He lost." She paused. She look at him and smile sadly. "He went somewhere. Somewhere far that I can't even reach."

"Do you still love him?"

"Of course, and will always."

Natahimik ang bata, tila nag-iisip. Nabigla na lang siya nang tiningnan siya nito ng napakaseryoso. She almost gasped upon looking at the kids' dark coffee eyes. His thick eyelashes, his eyeball, she can't be mistaken. It's so familiar and she can't look away. Parang hinihigop siya ng mga matang 'yon. She then suddenly feel her own heart beats. It's so damn fast. Parang gusto na nitong kumawala sa dibdib.

No.

"Tell me, what's his name, mama." Then, she got hypnotized by his stare. And then the next thing she knew, she said something she must not tell everyone

"War... Alvarez."

-Preciousjean88