Chapter 02: Weekend's Breathe (To The Girl He Prioritize, I sarcastically like you!)

Itinigil ko ang pagbasa sa manhwa na aking dinownload kanina sa aming bahay ng biglang sumulpot sa aking unahan si Kuya Cali. Nakatayo kaming dalawa ngayon sa harap ng Apparel Store na malapit sa entrance kaya di na ako magtataka kung nadalian siya sa paghahanap sa akin. Pero teka… kaninong suitcase ang dala-dala niya?

"Para kang basang sisiw na namatayan ng inahin," aniya, at ibinaba sandali ang hawak hawak niyang suitcase.

My forehead creased, ignoring his dark joke, "Kanino 'yan? Pera ba laman niya, Kuya?" tanong ko sa kanya. Kuya Cali shrugged his shoulder, at muli kinuha ang suitcase sa lapag. Dying from curiosity, I can't help but squint.

"Anna, bawal bang magdala ng bag?" patanong na sagot niya habang kinakamot ang kanyang batok. Hindi ko siya makapaniwala na tinitigan, "Eh, napasobra ata outfit mo nga-… huy joke lang! Concern na curious lang kasi ako!"

Agad akong naalerto ng bigla niya akong tinalikuran at nagsimulang maglakad palayo. I stomped my feet once, and composed myself. Calli fastly walks away kaya patakbo ko siyang sinundan.

From the entrance, I ran to at least seven stalls which is the equivalent of one corner. When I reached the end of the corner, napahawak ako sa pader at hinabol ang aking paghinga while watching Calli rode the escalator. Callisto , may kapatid ka pang kasama. Baka nakakalimutan mo lang.

Hindi ko mapigilang matawa ng sarkastiko. Nang maging stable ang aking respiratory, I opened my phone, and searched through my contacts para tumawag sa kanya. But sadly, biktima na naman ako ng sarili kong misfortunes.

I didn't know na it was already my sim's deadline na pala.

"Huy, okay ka lang? Mukhang na-reject ka ni crush mo, Isla."

Napalingon ako sa aking paligid when I heard someone utter my name nang may biglang kumulbit sa aking balikat. I almost hopped in surprise ng bumungad sa aking ang dalawang lalaki na parehong nakasalamin. May ngiti sa labi nakatingin sa aking ang lalaki na sa tingin ko ay ang tumawag sa akin upang magsing level sila ng aura ni Prince Charming.

And for the his friend na kanyang kasama na nakatayo sa likuran na may kausap ata sa phone, he has this Han's aura from frozen.

"Is it Alive, right?"

The edges of his lips descend para umiwas ako ng tingin.

Anu ba kasi… Ali o Oli? Geez.

"I know you, but I am not sure if your name is either Olive or Alive, sorry." pagde-defend ko sa aking sarili after those embarrassing remarks.

His face softened, "Okay lang, nakakalito talaga pangalan namin ni Oliver, sandali-"

"Hindi ko na pala kailangan magpa-tawag sa control room."

Nagulat ako ng makita ko si Kuya Cali na nakapamewang, ilang metro ang layo sa amin. Alive's friend suddenly stopped upon seeing him, habang kami dalawa naman nitong ni Alive ay parehong na-estatwa.

"Yow! Akala ko may urgent na lakad ka Laurente. Bili na, para kumpleto naman barkada natin sa welcome party ko." Sinalubong ng yakap ng kasama ni Alive si Kuya Calli na sobra naman nagulat upang mayakap ang kanyang sarili. Kunyare naman nagtampo si Harry, sa aking pagkaka-alala ang kanyang pangalan.

"I thought ya'll Laurente are already immune to my virus!" aniya para maalala ko si Shawntell sa tuwing bumi-bisita siya sa room namin upang asarin si Viene.

They look so alike, except sa vibes na binibigay nilang dalawa.

"Harley, respect Cali's decision. Mukhang nagmamadali talaga sila." singit nitong si Alive sa dalawa, leaving me behind para maging spectator nila akong tatlo.

"But it is not a good chance para magkaroon siya ng chance kay Valerie?" walang malisya niyang sinabi bago linungin si Kuya.

Agad ako lumapit kay Kuya Calli para makisali narin sa sitwasyon. Si Alive naman ay hinahatak si Harley sa hem ng kanyang t-shirt at narinig ko siyang may ibinulong sa kanyang kaibigan.

'Come on, Jacques. Nasa parking na sina Arevalo at Fernandez, diba plano mong supresahin si Eliza,'

Hindi ko masyadong naawatan ang kanyang binulong but I think it's enough to calm his Fox friend. Mula sa isang simpleng ngisi, pumorma ang mapaglarong ngiti sa kanyang labi. I can't feel any regret from that smile of his, as it is only full of sarcasm that is intentional.

"By the way, I haven't formally introduced myself yet to your sister," Akala ko ay aalis na sila dahil tumalikod na si Alive, pero ano magagawa ng pag-iwas by duo if yung kaduo mo naman is palaban. Humarap sa akin si Harley, and offered his left hand, "I'm Harrison Leenard Henson, you can call me Harley. Islanna Cielle Tesio, right?"

Civilly, I accept his hand shake offer, and nod, "Yup. You can call me Islanna nalang."

The hand shake lasts for a mere minute. Nang magbitaw kaming dalawa ni Harley at nang umalis na sila, bigla akong hinila ni Kuya Calli papunta sa Escalator.

"Islanna, aalala-hanan na kita para maaga pa. Sa magka-kaibigan nila Jerome, sina Elliot, Eddy, Harley, at Sanchez ang huwag huwag mong lalapitan,"

Ilang beses akong napakurap sa kanyang sinabi.

"Elliot? Ano naman kinalaman ni Robin, eh mabait naman siya Kuya pati rin si Sanchez," naguguluhan kong aniya at huminto kami sa may gilid.

Binitawan niya ang aking braso at napahilamos siya sa kanyang mukha, "You will never understand, Anna. Gawa ako… Oo, at hanggang posible, ayaw kong madamay ka sa karma ko,"

Magsasalita pa sana uli ako para bawiin ang sinabi ko sa kanya, pero hindi ko na nagawa ng magsalita siya gamit ang malamig na tonong 'yon. G, matanong lang kita, may bagong mainit na tsaa ba akong hindi pa nalalaman?

"Remember that, Isla,"

I scoffed ng talikuran niya ako. Hindi ko alam kung matatawa o maiinis ba ako sa kanya. I know my limits bilang kapatid dahil may sari-sariling kaming buhay. But seeing him badmouthing those friends of his who did him a favor.

Ang swerte mo naman talagang girl bestfriend, lalo tuloy akong natatakpanan dahil sa iyo.

***

Kahit hindi ko na feels ang gala namin ngayon or should I say, appointment para maging suporta ng kapatid ko, I tried my best to walk composed as always Tita Laurie said. My mind is still battling over the enormous feelings and thoughts that are enveloping my clouded mind. Naalala kong sinabi ko that I will never interfere with my brother's life except if they indirectly need someone's guidance na mas nakakakilala sa kanila.

Pero iba na eh, parang gusto ko na kahit hindi ko alam kung paano ko sisimulan.

"Isla, kanina pa kita hinihintay. Papasok ka ba o hindi?"

I snapped back out of my own thoughts when I heard my elder brother spoke. Hindi narinig ang kanyang sinabi kaya I asked him for clarity, "Paka-kainin mo ba muna ako?"

I didn't mean to make myself sound stewpid. But that is what I heard based on my understanding. He tilted his head, "Huh? Compose yourself Anna, papasok tayo ng jewelry store." Lumabas siya mula sa dent ng glass door at lumapit sa akin.

Inangat ko ang aking tingin sa sign ng stall at muli ibinalik ito sa aking kapatid, "Then why you brought that suitcase," turo ko sa kanyang bag.

"Dummy, hindi sila tumatanggap ng card payment." sagot niya

"Eh, magkano ba bibilhin mo? Kung halagang ten thousand lang naman, pwede ka naman mag withdraw sa ATM,"

"Know what, it is better to make a transaction face to face. Also it is a secret between us that I ordered a jewelry set costing one hundred thousand pesos."

Naiwan akong tulala sa kanyang sinabi…

What the fudge? Did he just say he is gonna spend One Hundred thousand casually now!?

"One hundred thousand. Is that for Tita Laurie's birthday?" tanong ko sa kanya, slowly recovering from shock on what he just blurted. He didn't answer me, instead he went inside into this dull looking store. Sinundan ko siya papasok and a cold chilling air from the centralized aircon embraced my body.

"Good afternoon Sir, what can I do for you?"

Pinatong ni Cali ang kanyang dala na suitcase sa ibabaw ng counter. The woman who assisted him squeaked in surprise na sya naman napatingin sa aking direction. I don't know why I feel second embarrassment sa ginagawa ni kuya kahit alam kong malaki ang laman ng bag na 'yon.

Umiwas ako ng tingin, and tried to avert my whole attention sa mga cufflinks na naka-display sa salamin. A pair of colored gold cufflink with an engraving of a fox first caught my attention.

'I'm here to recei…'

Kung ganito kaya i-regalo ko kay Kuya Sello sa darating na Birthday niya?

Inilabas ko ang aking phone and went to the camera. Pumantay ako sa height ng salamin at hinarap ang camera to take this pair cufflink a picture. When I assured na meron akong clear shot, I opened my gallery then clicked the picture I just took, and zoomed to clearly check the price.

Eighty-five thousand nine hundred-ninety nine pesos?!

Tila bang binuhusan ako ng mainit na tubig sa sakit sa ulo, and at the same time sa gutom nang kumulo ang aking tyan.

"Isla, mauna ka na lang kaya sa Casa Vida?"

Nagulat ako ng tanungin ako ng aking kapatid na nasa may counter. Umayos ako sa pagkaka-tayo, at siya ay nilapitan. My forehead is still creasing from the mixed emotions.

"Matatagalan ba?" tanong ko sa kanya. He nodded at kinuha niya ang kanyang wallet.

Hindi na ako naka-imik ng ibigay niya ang kanyang debit card sa akin pati ang kanyang driver license.

"It's up to you kung ano ang o-orderin mo, basta ang akin is still that." aniya.

Patango tango ko tinanggap ang kanyang debit card, at driver license.

"Why so quiet sis?" he asked.

I looked at him for a few seconds, and respond, "Ang swerte naman ng babaeng pagbibigyan mo niyan,"

Is it just hunger or my Hidden Sarcasm?

#

aiberu