C1

[This Chapter is EDITED. Edited chapters sometimes have 2k words below and some are 10k words above.]

‡

‡

†

†

‡

‡

†

†

Chapter 1 (Start)

The Journey Starts

[ Sean's POV]

"Goodmorning Classmates, I am Sean Falcon....amm I'm 14 years" I think that's also I need to say. at bumalik na ako sa upuan ko na nasa gitna. First day ko dito sa Stelan high-school and there's also place where I supposed to sleep, di ko alam tawag don.

Maganda ang school. Hindi pa ako nakalibot pero sapat na ang mga nakita ko para mapahanga. Subrang ganda talaga. Malinis ang paligid, Maaliwalas din, Medyo malamig ang hangin, madaming malalaking kahoy. Hindi maingay dito pero alam kong sa first day lang hindi maingay. Nang ilibot ko ang paningin ko ay halos lahat ay bago sa paningin ko pero may iba din na familiar na sakin. Siguro nakita ko papunta dito o nakilala kona noon.

The whole day ay nag pakilala lng kami sa mga teachers, list ng mga gamit, schedules, etc and nothing much. I already know where i supposed to sleep and someone told me it's called boarding house, The important thing for me is knowing where I will sleep.

4:00pm na at nag labas na kami sa room and the teacher also said "To the students who are new here can walk around the school and be familiar with stuff" so nag simula nakong mag ikot sa school, the school is so big dahil abot sa 5 floors ang buildings and there are also plants near the high walls na subrang linis.

Pagkatapos ko tignan ang school ay hinanap kona ang mga room na meron ang magagandang school like Library, and ano....amm so nag tour kona ang sarili ko.

I looked like a bored student that just wants to wonder around, hindi na ako mag try humanap ng friends kasi di naman ako palakaibigan...or nahihiya lng makipag usap sa mga tao.

Nang dumilim na ang paligid ay bumalik nakp don sa tutulogan, yes, diko parin alam ano tawag don but who cares? It's not that important anyway...maybe importante yun, nah malalaman ko din naman yun.

My tulugan is nice, malinis ang tulugan ko, malaki yong foam ng bed at masarap higaan yun, I also notice that there are 2 rooms at malinis din ang isang room pero wala namang mga gamit na nakalagay don so maybe walang gumagamit non so nag paplano nako kong anong gagawin ko sa room na walang gumagamit bukas.

Ang tulugan na may dalawang kwarto ay may ref kaya pumunta agad ako don para tignan kong ano ang pwede makain and I saw NOTHING,

Syempre walang laman yun so kakainin ko nalng yung baon ko pa punta dito sa school na may mga tulugan, also hindi kopa alam kong saan bumili ng pagkain kasi nagpa balik balik ako sa library kanina hanggang dumilim.

Ang mga 'tulugan' ay wala sa LOOB ng school. May narinig lang akong nag sabi na ang may ari ng school ay ang may ari sa mga 'tulugan', kaya pwede naring sabihin na MAY 'tulugan' sa school HAHAHA.

Matapos ilibot ang tingin sa paligid ay  pumasok ako sa kwarto upang kunin ang pagkain ko at pag labas ko ng kwarto ay may nakita akong dumating na babae. 'Bat siya nandito?? Di na ako mag isa? :<

"amm, hi po" tawag ko dito sa babaeng medyo familiar ang mukha.

"H-hello" bati ng babae sakin at nginitian kunaman siya kunti. "D-dito po ang dorm ko" dagdag niya pa. Tinignan kunaman ang bakanteng kwarto at tinignan niya rin 'yun. Naglakad siya palapit dun at sinilip iyon. After 2 seconds ay bumaling siya sa'kin at mahinhing tumango at pumasok dun.

Umupo ako sa upuan at nag isip isip.

'Saan kiba siya huling nakita?'

Pakiramdam ko talaga ay nakita kuna siya pero diko matandaan kong kaylan.

Pilit kong inaalala kong saan ko siya huling nakita pero bigo't di namalayang nakatulog. Nagising ako sa isang engay ng pinto at tinignan kumanan 'yun. Nakita ko yong babae na parang pinapagpag ang pinto na gawa sa kahoy at hinihipan iyun. Taka ko naman siyang tinitignan. Ilang sigundo ang nakalipas ay itinaas niya ang kan'yang kaliwang kamay na may hawak na papel. Pinikit niya ang papel at nong akma siyang titingin sa direksyon ko ay iniwas ko agad ang tingin ko't tumingin sa kamay kong nasa mesa. Tumayo ako't nag act na may hinahawakan sa kanang kamay at nilagay ang kanang kamay ko sa bulsa ko para parang may nilagay ako sa bulsa ko. Dumeretso ako sa kwarto na hindi siya tinitignan. Nakita ko siya sa gilid ng mga mata ko't nakatingin lang siya sa'kin. Pagkapasok ko ay sinara ko ang pinto pero may one inches pang awang. Sinadya kong hindi tuluyang isarado ang pinto para marinig ang pag sara niya ng pinto at para tignan kong nasa loob ba siya o labas ng kwarto n'ya.

Pag pasok ko sa kwarto ay inarange ko kaagad ang gamit ko kasi nakakahiya naman pag nakita nya ang gamit ko na nagkalat.. At nasiyahan ako sa pag-arrange ng gamit. 'Masaya pala mag arrange, noh?'

Maswerte ako kasi ang outlet ay nasa dingding at nandon ang kama ko so makakalaro parin ako habang nakahiga't nag chacharge. Pagpasok mo kasi sa room ay makikita mo agad sa left side ang kama at nandon ang outlet na pwede'ng tatlo ang isasaksak na charger at sa kabila namang side ay may lamesa at drawers. Hindi maliit ang room ko at pati narin ang kabila kaya mas maganda kasi marami akong malalagay ng gamit.

Pagkatapos ko mag arange ay sumilip ako sa pinto at tinignan ang labas at nakita ko yong babae na kumakain. di na ako don kakain kasi ayaw ko ng katabi, isang side lng kasi ng mesa ang may upuan at kapag umupo ka ay mahaharap mo ang dingding, sa left side ay may water dispenser at sa kabila ay may lutuan kong saan mag luluto kaya di na ako don kakain kasi para kaming couple--...SELF! wag ka mag isip nyan....pwede namang mag ina ang itawag don keysa sa 'couple'.

Lumabas ako sa kwarto para tignan ang gagawin niya o ano magiging reaction niya pag nakita ako. Lumingon siya sa akin at akmang tatayo para umalis sa mesa kasi baka nahihiya din pero bumalik ako sa kwarto ko at sinilip ko siya kong ano ginawa nya, bumalik naman siya sa pagka upo at kumain.

Lumapit ako sa kama ko at naupo dun. Inilibot ko ang mga mata ko sa kwarto at huminto ito sa mga gamit ko na nasa nag iisang mesa sa kwarto. "Wala na akong mesa na pwede pag-lagyan ng gamit" mahinang sambit ko sa sarili ko. Naalala kong may maliit na mesa sa labas at napag desisyonan kong yun ang gagamitin ko. Hindi naman siguro magagalit yong babae.

Paglabas ko ay nakita ko ang babae na kumakain pa din. Nilibot ko ang paningin sa labas ng kwarto ko at natigil sa maliit na mesa. Dahan dahan akong nag lakad papunta sa mesa para kunin yun. Pagkalapit ko sa mesa ay naramdaman kong nakatingin siya sa'kin kaya lumingon ako sa kanya't tama nga ako, nasakin na ang paningin niya! Kaya nag normal na ako sa pag kuha ng mesa at normal na nag lakad papunta sa kwarto. Iniisip kolang na sana di niya ako nakita kaninang parang nag nininja moves para lang di makagawa ng ingay.

Pag dating ko sa harap ng pintuan ay naramdaman kong nakatingin parin siya sa'kin kaya nilingon ko 'to. "amm, ibabalik ko mamaya 'tong mesa.. Hehe" sabi ko at pumasok sa aking kwarto.

'Buti nalang nakakuha ako ng confidence para mag salita'

Pag lagay ko ng mesa malapit sa kama ko ay kinuha ko agad ang pagkain ko at umupo sa kama para kumain.

Pagkatapos ko kumain ay lumabas na'ko sa kwarto ko na dala-dala ang mesa, at paglabas ko.. Wala akong nakitang tao. Siguro nasa kwarto na siya ngayon. nilagay ko ang mesa kong saan ko kinuha kanina at pag lingon ko ay nakita ko siya sa LIKOD KO!

O_O <— ako

Na gulat ako pagkakita ko sa kanya! sino bang 'di magugulat non na parang bigla lng siyang sumulpot sa likuran ko!

"p-pwede mag tanong?" nahihiya niyang sabi.

"ano po 'yon?" sagot ko at 'di pinahalata na nagulat ako sa kanya kanina.

"A-ano po p-pangalan n'yo?"

Nakaramdam agad ako ng tuwa sa tanong niya! Tuwang nanggagaling sa puso't utak ko!

"I a-am sean" nahihiyang sagot ko sa kanya, tinry kong di ipahalata na nahihiya ako kasi baka mahiya din siya pag nahiya ako't di niya na itutuloy ang pag pakilala niya.

O_O <— babae

O_o?? <— ako

"Sean!?" aniya na gulat talaga.

"Y-yes. Sean"

"Isa kabang Falcon?!" parang na e-excite na tanong niya na ikinagulat konaman.

"Hindi ako literal na ibon pero Falcon ang apelyido ko—"

"YEEEEEEEES!!!!" sigaw niya na tinataas pa ang dalawang kamay. Tumingin ito sakin at bakas sa mukha niya ang saya. Lumapit siya sa'kin at pahigpit akong niyakap!

^o^ <— Babae

O_O? <— Ako

Humiwalay siya sa pag kakayakap sakin at hinawakan ang dalawa kong balikat at tumingin ng diretso sa'kin!

"'Di mo talaga ako kilala??" ang babae.

"H-hindi." tipid na sagot ko. Lumapit siya sa'kin at ginamit niya ang mga paa niya para pumantay ang height niya sa'kin. Dinikit niya ang forehead niya sa'kin. "Pumikit ka sean." sabi niya at pumikit ako. Familiar talaga sa'kin ang boses niya. Pati ang ginagawa niyang pag dikit sa noo niya sa'kin ay familiar din! "Naalala mo yong sinabi mo saakin noon na........ikaw ang poprotekta saakin?" tanong niya pero di ako sumagot. Familiar rin saakin ang sinabi niya! Pilit kong inaalala kong saan ko sinabi 'yun pero wala akong maalala. "Naalala mo yong.....lugar kong saan tayo una nag kita? Sa sapa yun! Haha.. Nililigtas kupanga ang buwaya dun na na-trap sa net. Hahaha. Tapos tinulungan mo 'ko no'n. Tapos pareho tayong takot na takot nong habulin tayo non ni Renan nong nakawala na siya Hahaha.. Si Renan, yong pangalan ng buwaya na muntikan na tayong makain hahahahaha" mahinang sabi niya na ikinagulat ko naman!

>>>>FLASHBACK<<<<

"Ha!" rinig kong malakas na pag exhale ng isang babae kaya nilingon kunaman kong saan ito nang galing. Dumeretso ako sa direksyon kong saan ko narinig yun at di ko namalayang nasa malapit na ako ng sapa. May nakita akong babae na kapareho kolang yata ng edad at parang grade 1 din siya, nag lalaro yata sa sapa. Hanggang tuhod niya ang tubig dun at parang may kinukuha siya dun. Nilapitan ko siya at nagulat ako sa nakita ko. nakita ko ang isang buwaya na nasa net na hinahawakan niya! Lumapit ako sa kanya.

"Ano ang ginagawa mo sa buwaya?" tanong ko at tinignan niya naman ako.

"Tinutulungan kong makawala dito. Nakakaawa siya.. Iniwan ata siya ng pamilya niya" nalulungkot niyang sabi sa'kin at tumingin ulit sa net na nasa katawan ng buwaya. tinignan konaman ang buwaya. 'nakakaawa na buwaya. sad.'

Lumapit ako at ginaya ang ginagawa niya. "Tulungan na kita" sambit kopa habang ginagawa ang ginagawa niya. Naramdaman ko namang tumingin siya sa'kin kaya inangat ko ang tingin ko para tignan siya.

^_^ <— bago kong kaibigan!

^_^ <— Ako!

Mabait ang buwaya.. Di siya malikot.. Nong maka alis siya ay lumangoy siya palayo! Tinignan kunaman yong babaeng bata. "May pangalan ba siya?" tanong ko sa babae na bata.

"Hmmm.. Wala pa." umasta siyang parang nag iisip at nalungkot.

"Ahy.. Tawagin nalang yata siyang Renan?"

O_O <— Kaibigan

^_^ <— Kaibigan

"Sige!" masayang sagot niya at tinignan naman namin yong nilangoyan ni Renan kanina. Nasa tubig si Renan at nakaharap sa'min.

^_^ <— Kami ni kaibigan

"Ano ang pangalan mo?" Tanong ng babae na bata na kaibigan ko.

"Sean! Ikaw? Ano pangalan mo?"

"Andrea! Hi sean!"

^_^ <— ako at si andrea

"Hi Andrea!!!" sabi ko at nag yakap kami. Pag hiwalay namin sa pagkayakap habang nakatayo ay tinignan namin si Renan. Lumalangoy ito palapit saamin kaya nakaramdam naman ako ng tuwa at sigurado akong ganon din si Andrea.

O_O <— kami ni Andrea!

NAKABUKAS NA ANG BIBIG NI RENAN AT LUMALANGOY PALAPIT SAAMIN!

^_^ <— kami ni Andrea!

"Aaaaah. Ang sweet ni Renan. Bumalik sa atin" si Andrea.

"Oo nga! Parang gusto ko soyang yakapin—"

*KLAK!*

O_O!! <— kami ni andrea!

Nagulat kami nang gumawa ng malakas na tunog ang bibig ni Renan nong isara niya bigla yun! Agad naman kaming nagkatinginan ni Andrea at nakaramdam kami ng Takot at pareho kaming nanginginig! Mabilis kaming umahon sa tubig at lumayo kay Renan na nasa tubig! Pag lingon namin sa pinanggalingan namin ay nandon si Renan na tumatakbo palapit saamin! Agad naman akong kumuha ng mahaba na kahoy at tinamaan nito si Renan nong tamaan ko siya ng kahoy! Lumingon ako kay andrea pero naka upo lang siya sa lupa't umiiyak habang nasa mukha ang dalawang palad. Kumuha agad ako ng mga bato at tinapon papunta kay Renan para masaktan si Renan! Nakahinga naman ako ng maluwag nong lumiko siya't bumalik sa sapa. Tinignan ko si Andrea at umiiyak parin siya. Hinawakan ko ang kalawang kamay niya na nasa mukha niya at tinayo siya. Nagkatinginan kami at kitang-kita ko sa mga mata niya ang parang umaagos na luha niya papunta sa pisnge niya at pababa. Yinakap ko siya. Humiwalay ako sa pagkakayakap at hinawakan ang dalawa niyang balikat. Dinikit ko ang noo ko sa kanyang noo. "Pumikit ka" sabi ko at pumikit siya. "Isigaw mo ang pangalan mo kong may mananakit sayo. Tandaan mo na..... Ako ang poprotekta sayo.." sabi ko at inilayo na ang noo ko sa kanya at binuka ang mata. Binuka din niya eyes niya. "Pwede ba kitang maging kaibigan?"......"Andrea?"

>>>>END OF FLASHBACK<<<<

"A-andrea" sabi ko at yumakap sa kanya. Ilang sigundo ang nakalipas ay humiwalay na ako sa pagkakayakap sa kanya. "K-kumusta kana?" pangungumusta ko sa kanya.

"Okay lang, sean. Ikaw ba? Kumusta kana?"

"Okay lang din. Hehehe. Miss na kita"

"Same"

^_^ <— kami dalawa!

"So...anong section ka, sean?" tanong nya habang pinapahid ang luha gamit ang mga daliri.

"A"....."Section A"

O_O <— Andrea

^_^ <— Andrea

"Yay! Hehehehe.. Classmate tayo!"

^_^

"Nice!"

"Bakit hindi kita nakita kanina?"

"Saan?"

"Sa Classroom"

"Ahh. Baka nakatulog kalang?"

"Hmm. Siguro. Ikaw? Nakita mo'ko?"

"Hmmm" umasta akong parang nag iisip "Di kita nakitang nag pakilala dun sa room pero parang nakita kitang naka-upo. Familiar sakin ang iba sa mga nakita kong pag mumukha sa room kanina, siguro isa ka dun."

"Ahhh. *yawn* matulog muna ako, sean"

"S-sige sige" sabi ko at nag lakad na siya papasok sa kwarto niya. Tinignan kopa siyang isara ang pinto niya staka ako pumasok nong nasara na niya ang pinto niya.

[-K-I-N-A-B-U-K-A-S-A-N-]

*EEEENGK*

Nagising ako galing sa mahimbing kong tulog sa tunog na nilikha ng pinto na na-open.

"Nakakaiyak" si andrea habang naka-upo sa kama ko't umiinom ng kape.

"Ang ano?" nag tataka kong tanong at bahagya naman siyang natawa.

"Aaaaaahhh. Late kana..." parang naaawa niyang sabi at dali-dali ko namang tinignan ang cellphone kong nasa gilid ko.

O_O

'7:59!?'

"Hahahahaha!" malakas na tawa ni Andrea at mas lalong nagulat ako.

"B-bakit?" kunot-noo kong tanong at huminto naman siya pero nakangisi parin.

"Gulat kabang 8 am na?" tanong niya habang nakangisi parin!

'weird.. Weird.. WEIRD.. WEIRD!!'

"No worries.."

"W-why?"

"Wala daw tayong Klase"

O_O

^_^

'YAY!!... Pero... Bakit wala?'

"Ha?" paninigurado ko at mas ngumiti naman si Andrea "B-bakit daw?"

"Dimo ba narinig yong Announcement kanina?"

"Syempre hindi! Tulog nga diba?"

"Hahaha!" tawa n'ya.

O_o????

"May pina iimbestigang bagay sa Library" sabi niya't tumayo at pumunta sa pintuan. Tinignan niya uli ako. "Mag bihis kana. Titignan natin kong ano yun" sabi niya't tuluyang lumabas ng kwarto't isinara ang pinto.

Agad akong nag-bihis ng pang-labas na suot. Pagkalabas ko ng kwarto ay nakita kona si andrea na kumakain. Tumabi ako sakanya't tinignan ang food.

"Fried egg?" tanong ko.

"Yup!"

"Very 'fried' egg"

"Hahahaha! Yep Yep! Di ako marunong e kaya kumain kanalang hehehe"

Umupo ako sa tabi niya at tinignan siya "Why?" Tanong ko at binigyan niya ako ng nag tatakang tingin "Bakit ka nag luto kong dikapa naman marunong?" tanong ko at tinignan niya lang ako at tumingin ulit sa pagkain niya't kumain.

"Di nga ako marunong kaya nag luto ako" sabi niya habang ngumunguya.

"Ha?"

"Hahaha! Syempre mag luluto ako! Pa'no ako matututo kong di ako mag practice?" natatawang tanong niya habang nakatingin sakit at sumubo ng rice.

"Hahahaha! Oo nga no'. Diko naisip yun" sabi ko at tumingin sa 'very' fried egg na madaming nang kulay itim na parte

'Hahahahaaaaaaaaay'

Kumain kami ng mapayapa at nong matapos na kami ay umupo muna kami sa sofa saglit. "Mamaya na tayo umalis" sabi ko at tumango siya. Ilang minuto ang nakalipas ay napag desisyonan na naming umalis. Pagkalabas namin ng 'tulugan' ay may ilang tao ang nag lalakad-lakad, hula ko ay mga istudyante din sila kagaya namin. Inilibot ko ang tingin ko at huminto ito sa isang kumpolan ng mga tao kaya sinabihan ko si andrea na pumunta dun. Paglapit namin dun ay dun kolang napansin na nasa tapat ng library ang mga tao. Lumapit kami dun para tignan ang pinalilibutan nila. Dipa kami makalapit kasi subrang kapal ng mga nag kukumpulang tao kaya nakinig nalang kami sa mga bulungan ng mga tao dun

"Woi, Hikai! A-anong nandyan?"

"Parang kahon daw.. May nag sabi daw na may ganong bagay daw sa isang laro na nilalaro nila"

"Weh? Totoo?"

"Mm! At subrang weird din non! May mga malilit na kulay purple na lumilitaw sa paligid nito at pumapasok! Bigla lang yung nag aappear ang mga maliliit na bagay sa paligid nito!"

"Omaygash! Totoo?!"

"Yes!"

Dinig naming bulungan ng dalawa sa mga tao dun na nag uusap at nagkatinginan naman kami ni Andrea. Tumingin siya s bulsa niya't may kinuha dun. Inilabas niya ang cellphone niya na nasa bulsa niya't binigay sa'kin, Nagtataka naman akong tumingin dun.

"Ano gagawin ko?"

"Pictur-an mo. Hawakan mo ang cellphone ko at iibabaw mo ang kamay mo at picturan mo yong tinitignan nila. Masyadong maraming tao kaya picturan monalang at sa dorm na natin tignan" sabi niya't sinunod kunaman 'yun. Pagkatapos ko mag picture ay lumayo agad kami sa mga taong nandun staka naupo sa bench na nandon at tinignan 'yun.

O_O!!! <— Ako at si Andrea!

"Ender Chest!?" sabay naming sabi ni Andrea at nagkatinginan. "Totoong Ender Chest!" sabi niya.

"Sampalin mo'ko"

O_O?? <— Andrea

"B-bakit?"

"Sige na! Tignan kolang kong nananaginip ba ak— o-ouch.. Totoo nga" sabi ko habang nakadikit ang kaliwang kamay ko sa kaliwa kong pisnge nang matapos n'ya akong sampalin ng may kalakasan!

"Totoo talaga..." sabi ni Andrea kabang nakatingin sa picture.

"Andrea"

"Mm?"

"Dimo gusto magpasampal? Baka natutulog kalang..."

"Hindi na! Medyo masakit din ang palad ko kanina pagkatapos kitang sampalin kaya no need akong gisingin" sabi niya at ngumiti.

'Andaya'

"Balik na tayo sa dorm, sean"

"Bakit?"

"Anong bakit? Dikaba natatakot!?"

"Medyo"

"Haaaaaays. Bumalik na tayo, pleaseeee??" pag papakyut niya at tumango naman ako bilang sign na pumayag ako. "Yes." mahinang usal niya.

Pag dating namin sa 'tulugan' ay agad kaming pumasok sa mga kwarto namin. Pag pasok ko sa kwarto ko ay nag bihis agad ako ng pang-bahay na kasuotan. Pagkatapos kong mag bihis ay patalon akong humiga sa kama ko at kinuha ang cellphone ko para mag Facebook. Nasa kalagitnaan ako ng pag scroll nang may biglang nag chat sa'kin na diko kilala.

[chat head]

Neeloc Aerdna

'Nei?'

Nakita ko namang may nag friend request sa'kin kaya tinignan ko yun, at si Neeloc yun. Inaccept kumaman ito at tinignan ang chat niya.

[Neeloc] - messenger

•Hi

Neeloc sets her nickname to Andrea.

•Woi!

•Ako to!

•Hoy!

•Sean na ang pronounce sa pangalan ay "seen" imbis na "shawn" dapat ang pronunciation! Mag reply ka!

'Nei!? 'Shawn' ang pronunciation sa name ko!?'

•HOY!

•Antagal mo mag reply!

°Andrea?

•Oo!

•Subrang bagal mo mag type

•Mag practice ka kaya gumamit ng keyboard sa cellphone?

°Mabilis akong mag type

•Weh????????

°Bat ka nag chat?

•Bakit? Bawal ba?

O_O

°Ano kaylangan mo? Pumunta kanalang dito sa kwarto

•E?

°Anonh e?

•Typo ka tol

'Tol??? Anyari sayo??'

°Typo? Ano yun?

•Yong madaming kasalanan!!

O_O???!!?!?!?

°Anong madaming kasalanan!?

•Hahahahaha

>_<

•Typo is yong mali spelling yata, Hahahahaha.

°Ano konek ng Typo sa Rason kong bakit ka nag chat?

•Pake mo? Hahahahahaha

°Hahahaha boang

•Boang? Ano yun?

°Wala wala.. Sabi kolang I Love You

Nagulat ako nong nabasa ko ulit ang chat ko! 'I Love You? What the heck sean??'. Tinry ko edelete ang chat pero bigo ako, WALANG NAKALAGAY NA 'DELETE FOR ALL'!

'A-anong gagawin ko? Kong ganon ang pag-amin ko ay parang ang korni! Ang pinaplano kong pag amin ay kapag nasa yate kami pero ngayon ay sa chat!? At hindi pa ngayon ang magandang oras sa pag amin!

Napaisip ako dahil sa nasend kong message at maswerte ako nang may maisip ako agad. Kinuha ko ang cellphone ko na nasa tabi ko at inopen yun. Pag kuha ko ng cp ay may isang message siya.

[Andrea] - messenger

•I love you, too

°ITS A PRANK!!!!!

Agad ko yong tinype at senend at laking gulat ko nang mabasa ang reply niya! Hindi ko kasi nabasa ang reply niya dahil tinype ko agad yong 'It's a prank' at agad na senend. Parang nagsisisi ako sa nareply ko sa 'I love you, too' niya. Binalot din ako ng kaba.

[Andrea] - messenger

•It's a prank din

Bigla akong nalungkot sa reply niyang yan pero nakaramdam din ako ng guilt :<. Assuming na kong assuming, pakiramdam ko talaga ay may gusto siya sakin!

[Andrea] - messenger

•Hahahaha ang galeng mong mang-prank

Diko alam kong ano ang nararamdaman ko ngayon. Feeling ko ay dapat makahinga ako ng maluwag sa sinabi niya pero parang mas na-guilty ako sa sinabi niya. Pakiramdam ko ay nasaktan ko siya dahil sa naging reply niya!!

TT^TT

[Andrea] - messenger

•May nakita akong multiplayer na game. Mag laro tayo. Terraria. Punta ako diyan sa kwarto mo. Bye.

'Ngayon. Feeling ko talaga ay nasaktan ko siya!!!!! Huhuhuhu'

Di na ako naka reply nang makita siyang pumasok sa kwarto at humiga sa kama.

"Bili mo anv Terraria. Mag laro tayo. Please??" tanong niya habang nakatingin sa 'kin at naka ngiti. Nakyukyutan naman ako sakanya pero natigilan ako nang makita ang mga mata niya! Halatang halata na galing pa ito sa pag iyak! Pero diko yun pinansin at ngumiti nalang ako sakanya. "Sige sige" sabi ko habang pilit na ngumiti.

Nag download ako ng Terraria at nag simula kaming mag laro non. Normal lang si Andrea mag salita habang nag lalaro kami kaya sinikap kong maging normal sa pananaw niya. Subrang lakas ng pakiramdam kong nasaktan siya sa reply ko kaninang 'it's a prank'. At kong totoo ang nararamdaman ko ay pwede siyang masaktan pag nakita akong normal na normal ang mga galaw at pag sasalita pero alam kodeng mas masasaktan siya kapag pinakita ko sakanyang na nalulungkot at gusto koden siyang sumaya sa paglalaro kaya kaylangan kong mag act na walang nangyari. Deretso deretso na kaming nag lalaro at diko namalayang nalimutan kona ang nangyari kanina. Nang may matalo kaming isang boss ng game ay staka pa namin namalayang gabi na pala! Lumabas kami at kumain. Pagkatapos kumain ay pumasok ako sa kwarto ko at siya naman ay pumasok sa kanyang kwarto. Humiga ako sa kama at natulog.

N:E:X:T  N:A  A:R:A:W

*KRING!!!*....*KRING!!!*....*KRING!!!*

Nagising ako ng maaga dahil sa alarm ng cp ko. Inoff ko ang alarm at tinignan ang oras.

6:30am

'6:30!? 5:30 alarm ko tapos naging 6:30?!!!!!!'

Nainis ako dahil sa pagkakamaling ginawa ko! 'bakit ngaba ako nagkamali!?' napa-facepalm ako dahil sa kabobohan ko.

Inis kong pinalitan ang alarm time. Pagkatapos kong palitan ang time ng alarm ng cp ko ay padabog akong lumabas ng kwarto ko. Nilibot ko ang paningin ko sa sala, dining area, at sa kusina pero diko nakita si andrea. 'tulog pa sya??' pumunta ako sa harap ng pintuan ng kwarto niya at kinatok yun ng tatlong beses pero ilang segundo ang nakalipas ay walang sumagot. Dahan dahan kong binuksan ang pinto at nakita ko si Andrea na naka higa sa kama niya habang nakikinig sa music sa cellphone niya. Nakapikit siya. Dahan dahan kong tinusok tusok ang hintuturo ko sa noo niya pero diparin niya binuka ang kanyang mga mata. 'tulog ba talaga ito?'. Inoff ko ang music niya at humiga sa tabi niya at tumingin sa kisame.

"Andrea" tawag ko pero di siya sumagot.

"Andrea" diparin siya sumagot.

"Andrea?" ulit ko pero diparin siya sumagot.

"Andrea? Patay kanaba?"

"Shut up"

O_O

"Shut up— Shut up ka diyan. Nag eenglish kana ngayon ah? Wag ka muna mag english-english diyan at isipin mo kong ano ang isasagot natin sa teacher pag tinanong tayo kong bat tayo late"

-_- <— Andrea na nakapikit

"Wag kang lumabas" si Andrea.

"Bakit?"

"Bawal daw"

"Bakit?"

"May nag announce kanina"

"Baki—"

"Aong bakit!?!? Wga ako tanongin mo kong bakit di pwede lumabas kasi di ako ang nag announce!" sabi ni Andrea. Ganon parin ang posisyon niya, nakapikit at nakahiga.

"Titingnan konalang"

"S-sigurado ka?" nag aalalang tanong ni Andrea.

"S-siguro" biro kopa pero tipid at napipilitan na ngiti lang ang pinakita niya pero kita paden sa mata niya ang pag aalala. Agad namang nawala ang ngiti sa mukha niya't tumingin sakin ang mga mata niya habang nakaharap padin ang mukha niya sa kisame. Tumayo ako para mag lakad palabas. Paglakad ko ay nahinto ako sa pintuan at nilingon siya. Gumapang siya papunta sa gilid ng kama niya. Umupo siya sa gilid ng kama, tinignan niya ang mga paa at staka tinapak ang mga paa sa sahig at tumayo. Dun kolang napansing mapula na ang sahig niya. Nilibot ko ang tingin ko at nakuha iyun ng lampaso at floorwax. 'ang sipag ah?' tumingin ako sa kanya kasi naramdaman kong nag lalakad siya palapit sakin. Huminto siya sa harap ko.

"Excuse me" mahinang sabi ni Andrea at agad konamang naalala na nasa pinto ako at nakaharang sa daan. Agad naman akong lumabas para may madaanan siya. "Dikaba natatakot?" tanong niya sa 'kin habang nakatingin sa pinto. Maya maya pa ay linipat niya ang atensyon sa 'kin.

"Hmmm.. Medyo. Dalawa ang dahilan ng takot ko, Takot sa posibleng mangyari at takot sa Ender Chest.. Malaki kasi ang stansa na may kinalaman iyon.".

"Huh?" kunot-noong tanong niya "para kalang nag sabi na Takot ka sa Posibleng mangyari at Takot ka sa posibleng mangyari. hahaha! "

"Huh? Bakit?" kunot-noong tanong ko. Lalo akong nag taka nang mahina itong tumawa.

"Pwede modeng sabihin na 'Natatakot ka sa posibleng mangyari' kong ang 'ender chest' ang tinutukoy mo. Pwede moden yong sabihin kahit wala kang hinihinalaang bagay. Hahahaha!"

Binigyan ko siya ng nag tatakang tingin. "Iba naman yun," tinaasan niya lang ako ng kilay.

"Sabihin mo ang kaibahan non."

"umm.... Natatakot ako sa posibleng mangyari kasi baka may giyera o may nakawan o patayan. Natatakot din ako sa ender chest na yun, pero iba ang takot na nararamdaman ko dun. Takot na hindi pa sigurado. Takot na baka magkatotoo ang iniisip ko, kasi hindi malayong maging totoo ang naiisip kong mangyayari." mahabang maliwanag ko. Tumango-tango naman siya.

"okay, okay, naiintindihan kona." sabi niya at tumingin sa kisami na parang nag iisip. Tumingin siya sa'kin "Teka— teka.. Wag mo munang buksan 'yan, may kukunin muna ako" sabi niya at lakad papasok sa kwarto niya. Nakikita ko siya mula sa labas. Kinuha niya ang mga maleta niyang nasa ilalim ng kama niya at nilagay ang mga 'yun sa ibabaw ng kama. Sandali'ng lumake ang mga mata ko nang makita ko ang mahabang kahon na galing sa ilalim ng kama niya at itinabi yun sa kanya. Binuksan niya iyun at...

'espada?'

Kinuha niya ang isang mahabang espada mula sa kahon at sinara iyun. Tumayo siya kasabay ng pag angat niya sa espada at sinuri iyun. Makintab ang espada'ng 'yun at parang subrang talinis. Napaisip ako.

'Kong ako ay marunong ng martial arts, siya naman ay sa espada.. Shems, lugi ako huhu'

Hindi ko namalayang nasa harap kuna siya, ang ang espada ay nakapatong sa balikat ko! Hindi ako gumalaw. Ang kabilang side lang naman na hindi talinis ang naka dikit sa'kin pero nakakatakot! Pwede n'ya akong mapatay nang isang segundo lamang sa posisyon ng espada na hawak-hawak niya ngayon!

Parang kakawala na ang Puso ko sa malakas na kabog nito!

'Sana ay 'di niya ako papatayin dahil sa pag paasa sa kanyang crush ko siya! Huhuhuhuhu.... Pero totoo namang crush ko siya pero dahil sa nasabi ko kahapon ay sigurado akong mukang pag-paasa ang ginawa ko! Feeling ko kasi gusto niya rin ako—natigil ako sa pag sasalita sa utak ko nang mag salita si Andrea.

"Bat ka namumutla?" nakangiwi at kunot-noong tanong niya. "Takot ka sa 'aking' espada?" dagdag niya pa at diniinan ang 'aking'. Ngisi ngisi na siyang nakatingin sa akin.

"H-hindi." pinilit kong wag ma-utal at gawing pagmamayabang ang pagkasabi ko pero nabigo ako. Natatakot talaga ako sa espadang nakapatong parin sa balikat ko. 'wag moko patayin huhu'

"Sus.. Hahahahaha! Tanggi kapa?! Para nangang times three ang puti mo ngayon kesa kanina, e' hahahaha!" umiwas ako ng tingin.

"e-alis m-mo ang e-espada m-mo" sinubukan kong wag ma utal pero nabigo ako!

Inalis niya ang espada niya kaya nakahinga ako ng maluwag! Binaba ko ang tingin para itago ang mukha ko, Alam kong kitang-kita niya ang takot sa mga mata ko! Ilang Segundo ang nakalipas ay inangat ko ang tingin ko at nong makita ko si Andrea ay naka ngisi na ito at nag pipigil nang tawa! 'Sino bang hindi matatakot dun!?'

Umatras ako at huminto matapos ang limang hakbang. Nakita ko sa gilid ng mata ko ang isang pirasong chicken legs sa plato sa mesa at kinuha yun gamit ang mga daliri ko sa paa. Lumayo ako kunti sa mesa at saka tumingin kay Andrea na nagtatakang nakatingin sakin. Initsa ko sa ere ang chicken legs, umikot ako at nang maka ikot na ako ay sinipa ko ang chicken legs gamit ang likod ng kaliwa kong paa. Ang plano ko ay mapunta ang chicken legs sa gilid ng tenga niya, alam kong 'di niya 'yun maiilagan kaya sa gilid lang. Pero parang nag slowmotion ang lahat nang makita ko si Andrea'ng pinwesto ang espada niya. Nong malapit na ang chicken legs ay mabilis na ginalaw ni Andrea ang espada at ang sunod kolang na nakita ay nahati na ang chicken legs at si Andrea naman ay nakaluhod na ang kaliwang paa at ang espada ay nakalampas na sa chicken legs na nahati na sa dalawa!

O_O

'Sabi konga, di niya maiilagan yun kaya hiniwa niya nalang'

"Akala mo ikaw lang magaling? Ha! Noon lang yun! Ngayon tayong dalawa na magaling!" pag mamayabang niya. "Tinuruan mo 'ko noon ng martial arts pero wala akong natutunan kaya nag practice ako gumamit ng espada, MAG ISA!" Dagdag na pagmamayabang niya.

It's true. Tinuruan ko noon si Andrea ng Martial Arts pero mahina siya nito. Mahina ang pakikiramdam niya sa paligid samantalang ako ay sa lakas ng pakikiramdam ko ay nalalaman kuna kong may tao bang nakatitig sa 'kin!

Diko ma i-i-tangging namangha ako sa kanyang ginawa! Napakabilis ng galaw ng espada niya kanina na hindi ko man lang na kita!

"Wow..." ang tanging nasabi ko at nakita ko naman ang dahan-dahang pag labas ng tuwa sa mukha niya.

'Ang mga ngiti niya ay ngiti ng natutuwa na tao.... Natuwa ba siya dun sa pagkamangha ko???'

Posible namang natuwa siya sa pagkamangha ko pero subra naman yata ang tuwa ni Andrea. 'Eh?'

"Thank Youu!" magiling na sabi niya. Biglang nawala ang mayabang na tuno ng pag sasalita niya at napalitan yun nang subrang masaya na tuno. 'weird'. Ngumiti ako sa kanya.

Naglakad ako papunta sa tapat ng pintuan. Hinanap ko muna si Andrea at nakita ko siya sa likod ko habang...Nakangiti parin! 'Weird'

Tipid akong ngumiti ako sa kanya, bumaling ako sa pintuan at nag lakad palapit dun, naramdaman ko naman ang pag sunod ni Andrea. Naramdaman ko nanaman ang kaba ko kanina ngayon. Parang kumakalawa nanaman ang puso ko sa dibdib ko sa lakas ng kabog non! Dahan dahan kong hinawakan ang door knob at dahan dahan din ang pag ikot ko non. Lumapit pa ako sa pintuan at dahan dahang binuksan 'yun. Nang maka bukas na ng kunti ang pintuan ay medyo nawala na ng kunti ang kaba ko nang...

*TUCK!!!*

O_O

MAY TUMAMANG ARROW SA PINTUAN AT MUNTIKAN AKONG NATAMAAN NON!

Agad konamang isinara ang pinto!

"Sean. A-anong nangyari?" nag aalalang tanong ni Andrea sa 'kin. "Ano din yong tumunog sa pintuan!?" nanatili akong nakasandig sa pinto at hindi nag salita habang nakatingin kay Andrea. "Woi!" nakatingin parin ako sakanya. "Tsk. ALIS!" sabi niya at hinila ako palayo sa pintuan at ako nanaman ngayon ang nasa likod niya. Tinignan ko siya. Binuksan niya ang pinto at nong makita niya ang arrow ay agad niya iyong kinuha at sinara agad ang pinto nang makuha niya 'yun. Nakatayo parin ako sa pwesto ko kanina at nakatingin sa pinto. Lumapit si Andrea sa 'kin. Hinawakan niya ang baba ko gamit ang hintuturo at hinarap sa kanya ang mukha ko. "O-okay kalang?" nag aalalang tanong niya at tumango ako. Hinila niya ako sa mesa at pina-upo dun.

O_O???

Nagulat ako nang tumawa siya bigla!

"B-bat ka natakot dun?"natatawa niyang tanong. Nag tataka ako.

"H-ha?"

"Sabi ko.... Bakit ka natakot dun?"

"Ano!?"

"Woi chill! Hahaha! Nakakatawa lang na ilang beses kana muntikang matamaan ng mga bagay-bagay tapos ganon ang naging reaksyon mo dito sa...." kinuha niya ang arrow "Minecraft? Diba ganito ang arrow sa Minecraft?" tanong niya at nilingon konaman 'to.

'Minecraft Arrow??'

Pagkakita ko nun ay bumilis agad ang tibok ng puso ko!

Tumayo agad ako at kinuha ang mga lamesa at hinarang sa pinto. Kinuha konaman ang maliliit na upuan at ipinatong iyun sa mesa. Ang may sandigan naman na mga upuan ay isinaksak ko sa mesa. Hinawakan ko ang braso ni Andrea at hinila siya papunta sa kwarto ko. Nilock ko ang pinto ng kwarto ko at naupo sa kama ko. Umupo si Andrea sa tabi ko. "Kumalma ka Sean"

"why?" sagot ko na hindi tumingin sa kanya.

"Hindi makakatulong ang panic mo sa sitwasyon na 'di pa tayo sure kong ano ang nangyayari"

"Di ako nag papanic"

"Sus"

"Hindi nga"

"Lalabas muna ak—"

"WAG!" Pigil ko sa kanya. Tumaas naman ang isang kilay niya.

"Hindi ako lalabas ng Dorm"

"O-okay"

"Sean"

"Oh?"

"Sama ka"

"Why?"

"Sama ka"

"Nasa tabi lang kwarto mo"

"Sama ka"

"Bakit?"

"Sama ka"

"Bakit nga—"

"Shawn!" malakas na sabi niya.

"Shawn?" nag tataka kong tanong sa kanya.

"'shawn' ang pag basa ng pangalan mo 'SEEN'. Hahahaha! Dimo parin alam na ganon ang basa ng name mo?" natatawa niyang tanong.

Sean.....se-an....shawn...

O_O

'What the heck!? Ngayon kopa nalamab yun ah'

"Silent 'A' siguro ang sayo kaya 'seen'."

"S-siguro. 'Seen' ang tawag sakin ni mommy e'."

"Hmm" sabi niya sabay tango-tango. "Nice. Nag iiba ka" dag dag niya pa pero dikona siya sinagot. Lumabas siya ng kwarto. Maya-maya pa ay bumalik na siya dala dala ang cellphone niya at kunting mga kasuotan.

"Dito ka sleep?" tanong ko.

"Hmmm..... Kong papayag ka"

"mm.. Okay." sabi ko at humiga sa kama. Ilang sigundo ang nakalipas pagkatapos niya epwesto ang mga damit niya ay nag laro lang kami.

Nawala sa isip ko ang nangyayari. Diko alam kong bakit o pano nawala sa isip ko iyun pero nawala sa isip ko yun.

*NEEEEEEEEEIIIIIIIIIIINNNGGGGGGGGGG*

'Siren'

Napahinto kami ni Andrea sa paglalaro at tumingin sa pintuan. Malakas nanaman ang tibok ng puso ko!!!! 'whaaaaaaaaaaa'. Naalala ko ang mga nangyari. 'Ano nanaman kaya?'

"Ano yun?" si Andrea.

"Siren"

"Siren?"

"Siren"

"Ano yun?"

"Yong narinig natin"

"Siren?"

"Oo, siren"

"Bakit?"

"Diko alam"

*NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEIIIIIIIIIIIIIIIIIINNNNNNNNGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGG*

"Siren?" si Andrea.

"Oo"

*NEEEEEEEEEEEEEEEEIIIIIIIIIIIIIIIIIIINNNNNGGGGGGGGGGGGGG*

"Sire—"

"Oo! Siren yun. Wag paulit ulit!"

"ah.. Hehehe"

>>_<<

Tinignan ko siya nang mag salita siya "Ano kaya ang nangyayari?" tumingin si Andrea sa 'kin. "Alam mo?"

"Alam mo naman kong nasaan ako diba?"

"Mm" sagot niya sabay tango.

"Asan ako?"

"Nandito sa kwarto nag lalaro"

"Tss" bumaling ako sa pinto.

"Alam mo?"

>>_<<

"Hinde!"

"Okay"

Maya-maya pa ay nag laro ulit kami.

Ilang oras ang nakalipas ay napansin kong wala na ang ingay.

Tumayo ako sa pagkakahiga.

"Sean?"

"Mm?"

"Sa'n ka?"

'Di niya ako nakikita? Kong di niya ako nakikita, bat nakaharap siya sa' kin?'

"Nandito nakatayo sa harap ng pintuan"

"Tsk! Saan ka pupunta!?"

"Ahhh. Titignan kolang ang labas. Napansin kong wala nang Siren"

"Oo nga noh? T-teka teka.. Hintayin mo'ko" sabi niya at tumayo. Kinuha niya ang Espada na nasa Ilalim ng kama niya nilagay! At humarap sakin. "Go" sabi niya at inalis ko ang lock at lumabas ng kwarto. Pumunta ako sa kusina para kumuha ng kutsara. Nagtataka naman akong tinignan ni Andrea. "Kutsara??" tanong niya habang naka tingin sa kutsara na nasa kamay ko. "Aanhin mo yan?" kunot-noong tanong niya.

To be honest, wala akong idea kong ano ang gagawin ko sa kutsara. Aasa nalang ako na may maisip gawin LOL. Hindi panaman ako na-fail sa pag aasa kasi may naiisip naman akong pwedeng gawin. Pero ngayon ay nag dadalawang isip ako sa 'pag aasa'. Hindi normal ang nangyayari ngayon. Hindi din naman normal ang multo pero mas hindi normal ito! Sa huli ay nakapag desisyon na ako. AASA NANAMAN AKO SA PAG AASA KO NA MAY MAISIP!

"Yes" tanging sagot ko. Nag taka si Andrea sa sinagot ko at pati narin ako ay nag taka sa sinabi ko kaya binawi ko agad 'yun. "I m-mean, May magagawa ako. Watch and learn."may halong pag mamayabang na sabi ko at tinaasan niya naman ako ng isang kilay. Lumapit ako sa pinto at tinabi ang mga hinarang ko dun. Si Andrea naman ay Umatras at huminto sa tapat ng pintuan ng kwarto niya.

"Shawn"

"Wag mo 'kong tawaging shawn"

"Sean"

*"Sean" is Commonly pronounced as "Shawn". Pero kay 'Sean Valir' ay "Seen" ang pronunciation ng "Sean" sa name niya. Silent "A"*

"What?"

"Dito lang ako. Kong may makita kang bagay na tatama sayo ay 'syempre' iilagan mo, tapos ako na bahala."

"S-sige" tanging sagot ko sa kanya at humarap sa pinto. Hinawakan ko ang door knob at unti unting inikot iyun nang...

*TOK* TOK* *TOK*

May kumatok sa Pinto! Bumilis naman ang tibok ng puso ko. Napaisip ako. 'Bubuksan koba 'to?'. Napag desisyonan kong buksan ito. Bago ko ito tuluyang buksan ay tinignan ko si Andrea at tumango siya. Bumaling ulit ako sa pinto. Kinuyom ko ang kamao ko para maging handa. Pabigla at mabilis kong binuksan ang pinto at....

O_O

May nakita ako sa tapat ng pinto ng 'tulugan' namin na isang square na bagay. Naging puti ito at hindi kona nabasa ang nakasulat. Tinitignan ko ito at nang mawala ang pag puti nito ay agad kong binasa ang nakasulat.

'T...N.....T??'

O_O

Agad kong isinara ang pinto nang maalala ko kong ano yun pero bigo ako, agad itong sumabog at.....

Napatayo ako sa pagkakahiga! Nilibot ko ang paningin ko. 'Nasa kwarto ako?'

"P-panaginip ko lang iyu—"

"SEEEEEEEEEEEEEEEEAAAAAAAAAAAN!!!!" sigaw ni Andrea. Agad akong pumunta sa kwarto niya dahil dun ko narinig ang sigaw niya. Pag dating ko sa kwarto niya ay nakita ko siyang nasa nakapikit pero may umaagos na luha sa kanyang mga mata! Lumapit ako sakanya at inuga-uga ang balikat niya.

"A-andrea! Andrea! Gising!" pag gising ko sa kanya at nagising naman siya. "O-okay kalang?" nag aalalang tanong ko.

"S-sean? B-buhay ka?"

'S-sean? B-buhay ka?'

Napaisip ako sa sinabi niya.

Sa panaginip ko ay nasabogan ako na posibleng ikamatay ko at ang tanong ni Andrea ay parang buhay paba ako.. It means namatay ako sa panaginip niya. Posible kayang iisa kami ng panaginip?

"S-sean! Woi!" nabalik ako sa reyalidad sa tawag niya saakin.

"H-ha?"

"Sabi ko 'ang sama ng panaginip ko'"

"P-pareho tayo"

Nagtataka naman niya akong tinignan. "Ano'ng ibig mong sabihin?"

"Namatay ba ako sa panaginip m-mo?"

"O-oo.. Nasa tapat nga ako nang pinto ng kwarto ko nong nakita kitang—"

"nasabogan."

O_O <— Andrea

"P-papano mo n-nalaman yan?" gulat at hindi makapaniwalang tanong ni Andrea.

"Yun ang panaginip ko, Andrea. Hindi pa ako sigurado kong nag kataon ba yun o ano kasi ang nasa panaginip ko ay may espada ka na mahaba."

"Yun nga!" Agad niyang sabi at dali-daling bumaba sa kama at dumapa para tignan ang nasa ilalim ng kama niya. Kinuha niya ang isang kulay pula na mahabang kahon at binuksan iyun at nilabas niya ang isang makintab at mahabang espada. "I-ito ba ang nakita mo??" tanong niya at pinakita sa 'kin ang espada. Tumango ako. "Hala. A-anong araw ngayon?"napa isip ako.

'Lunes, first day of school. Martes, walang klase dahil sa ender chest. Miyerkules ay yong araw na nakita ko si Andrea na Panaginip lang pala so dapat Miyerkules ngayon'

"Miyerkules siguro." hindi siya sumagot kinuha niya ang cellphone niya at tiningnan 'yun.

"Miyerkules..... Miyerkules yong araw ng panaginip diba?" napa isip ako at tumango. "So....posibleng..... YUN ANG MANGYAYARI!?" Hindi ako sumagot. "Paano natin malalaman kong mangyayari talaga ang lahat ng nasa panaginip ko at panaginip mo?" tanong niya. Alam kong matalino siya at alam kodeng alam na niya kong ano ang sagot sa tanong niya, naninigurado lang siya, kaya tinitigan kolang siya. Ang hula ko ay sisilipin niya ang labas kong may mangyayari ba. "O-oras..." tumingin siya sa 'kin "Ano'ng oras?" tanong niya at nag kibit balikat lang ako. Kinuha niya ang cellphone niya na nasa bulsa niya at tiningnan 'yun "5:30... Maya-maya ay may mag aannounce" sabi niya at nag hintay nga kami. Lumipas ang dalawang oras ay wala paring nangyayari. Nilingon ko si Andrea nang maramdaman ko ang pag titigniya sa 'kin. "I a-am not staring at you" mabilis niyang sabi na ikinataka konaman.

'Anong meron? Bakit ganon? At bakit siya nag english?? Char char lang? Ganon?'

Kunot-noo naman akong tumingin sa kanya. "I-i mean. Mukang h-hindi mauulit yong n-nasa p-panaginip, s-sean" parang napapahiyang sabi niya na naging dahilan para mas kumunot ang noo ko. 'Bakit parang napahiya ka ng subra sa pagkakasabi mo nyan?'.

"Titingnan ko muna ang labas." sabi ko at tumayo ng hindi man lang lumilingon sa kanya. 'Madami na ang nasa isip ko, Andrea. Wag mo dagdagan huhuhu'

Pagkalabas ko ay nagulat agad ako. May nakita akong mga tao na nakapalibot sa Library na naging dahilan para bumilis ang tibok ng puso ko! 'Ano nanaman bang nangyayari!?'

Lumingon ako sa likod ko nang maramdaman ang presensya ni Andrea. Nakatingin din siya sa Library.

"A-anong nangyari?" kunot-noong tanong niya.

"Puntahan kaya natin?" hindi ko alam kong sa'n ko nakuha ang salita na yun. Bigla kolang nasabi. Nagulat ako sa nasabi ko pero mas nagulat ako sa pag ngiti ni Andrea. 'A-andrea? Nasasaniban kaba?' "Andrea?"

"W-wag na."

"O-okay." nag aalinlangan kong sagot at muling bumaling sa library.

Hindi ito mukhang nasabugan kasi sigurado akong mawawasak ang lahat na mga salamin na nadon. Base sa mga nakikita ko ay hindi ito nasabugan o sinira ng tao kasi walang kahit anong semento o mga nagkalat na bagay sa labas na siyang kinatatayuan ng mga tao na nandun. Ang mga kalat ay malilinis. 'nalilito ako' nilibot ko ang paningin ko sa paligid ng library na wala na. Nakakapagtaka. May mga kahoy na natumba papunta sa library. Ang iba naman ay parang nabali at papunta rin ang bali ng mga kahoy sa Library. Bumaling ako kay Andrea. "Somethings wrong".

Liningon ako ni Andrea. "Ano'ng wrong, sean?" kunot-noong tanong niya at sinabi ko naman lahat ng nasa isip ko kanina, mula dun sa mga sira papunta sa mga kahoy. "Oo nga noh? Baket ganon?"

"I only need one piece of clue."

"Clue? Clue saan?"

"Sa nangyari sa Library." sabi ko at tumakbo papunta sa Library.

"Sean!!" Sigaw ni Andrea pero dikona siya nilingon at nag patuloy nalang sa pagtakbo nang...

*SLING* [tunog yan ng espada]

O_O

Tumigil ako sa pag takbo nang biglang may humarang sakin na espada. Nilingon ko ito.

"i-ilayo m-mo yan." pilit na pinipigilan na ipakita ang takot ko sa pag salita.

"W-wag kang pumunta dun, sean. Hindi ito normal gaya ng noon."

Tinignan ko ang mga kahoy at dun ko nakita ang last piece. Tumingin ako kay Andrea. "Nakita kuna ang l-last." binaba niya ang espada. "Wag mo na ulet gawin 'yun, Andrea, hindi ko yun nagustuhan." sabi ko at biglang naging subrang malungkot ang kaninang malalim ang titig sakin na mga mata niya. Kumislap ang mga ito dahil sa namumuong luha sa gilid ng mga mata niya.'s-sorry, Andrea' "Andrea..." sabi ko at laking gulat ko nang bigla siyang yumakap sa'kin ng mahigpit, subrang higpit.

"S-sorry, Sean. H-hindi ko s-sinasadya, Sean, sorry." umiiyak na sabi niya.

"A-andrea..."

"G-gusto kolang n-na w-wag kang lumapit do'n. Delikado." sabi niya habang humihikbi at umiiyak pa.

"Andrea..."

"W-wag ka magalit sa 'kin—"

"Andrea.. Pataposin mo muna ako mag salita."

"O-okay." parang napapahiyang sabi niya at kumalawa sa pagkakayakap sakin. Pinahiran niya ang kanyang mga luha at tumingin sakin. 'Hinde kita kayang tingnan na umiiyak, Andrea.'.

Naramdaman ko ang pag init ng mga mata ko kaya pumikit ako para pigilan ang pamumuo ng luha. Huminga ako ng malalim at inaasahan na mawala ang init sa mga mata ko at hindi ako nabigo. Nag buntong hininga ako at staka nag salita. "Ang mga dahon lang na malapit sa Library ang titignan ko, Andrea. Inaamin kong may parte sa 'kin na gustong pumunta sa Library pero 'di ko tinuloy. Alam kong delikado. A-at bakit kaylangan mo 'kong anohin ng espada?"

"Kasi... Alam kong hindi k-kita mapipigilan sa simpleng salita at hawak sa braso mo para pgilan ka  kaya kaylangan ko 'yong gawin. S-sorry, h-hinde na mauulit." pahinang-pahina niyang sabi at nag simulang umiyak ulit. Yinakap ko siya.

"Balik na tayo sa tulugan, Andrea."

"Dorm?"

"Tulugan"

"S-sige, sige." sagot niya at kumawala sa pagkakayakap ko. Nag lakad kami pabalik sa tulugan. "Sean?"

"Mm?"

"Nalungkot kaba sa nangyari sa Library?"

"O-oo." sagot ko at laking gulat ko nang makita si Andrea na parang nag liwanag ang mukha!

"Talaga??"

"H-ha? O-oo."

"T-teka." bigla niyang sabi na ikinataka ko naman. Patakbo siyang pumasok sa kanyang kwarto at nang maka labas ay napansin kong nasa likod niya ang isa niyang kamay.

"A-ano yan?" tanong ko. Ngumiti siya't binigay sa'kin ang isang libro na tinago niya kanina sa likuran niya. Binasa ko ito. "Zombie Apocalypse Survival Guide?"

O_O <— Andrea.

Dali-dali niyang kinuha ang Libro at binasa ang nakalagay sa cover. Unti unti namang nag bago ang kaninang masayahin niyang mukha at naging malungkot na malungkot na mukha.

'A-ano'ng nasabi ko?'

Nag baba siya ng tingin.

"Pwede kobang basahin 'yan? Kong pwede?" tanong ko at nag taas siya ng tingin sa 'kin at muling nag liwanag ang mukha niya.

"Ha?"

O_o

"Pwede ko bang basahin yang hawak mo?" tanong ko at ngumiti siya ng todo. Binigay saakin ang libro at pumasok siya sa kwarto niya. Nagtataka naman akong tumingin sa pinto ng kwarto niya. Maya-maya pa ay pumasok na ako sa Kwarto at nilagay ang book sa drawer, nahiga ako at natulog.

If you liked it, please VOTE, COMMENT, and SPREAD THE STORY para mabasa ng iba. Thank You :>

—Dogeneedlab

Facebook page: Dogeneedlab