Love 11:

I saw him gave his phone to Mae and kinuha naman kaagad ito ni Mae at lumapit sa akin.

"Ate Rae ikaw tumingin dali"sabi nito saka bigay sa akin ng phone.

I have no choice kundi ang kunin ang phone at ako ang tumingin kaso ng binuksan ko ang phone ay may password.

"Mae may password alam mo kung ano?"tanong ko Kay Mae.

"Hindi rin Ate sandali tanong ko kay Kuya"sabi nito saka lumapit sa kapatid niya.

Nakita kung parang nagdadalawang isip pa ang lalaki na sabihin sa kapatid ang password.

Lumapit naman ulit sa akin si Mae kaso mukhang problemado pa siya.

"Ate kailan birthday mo?"tanong nito.

"January 31, 2003 bakit?"sabi ko.

"013103 ang password"

"013103?"ulit ko.

"Oo birthday mo daw ang password ehhh"

Pinamulahan naman ako doon dahil alam pala niya ang birthday ko.

"Sayang pala Ate hindi ka nakadalo sa Birthday ni Mamila noon"

"Oo nga magkasunod pala kami ng birthday sayang"

"Bawi ka nalang ate sa birthday ni Kuya next week sa 24"

"Birthday niya na next week?"

"Yup February 24 19 na yata siya nun"

"Ohh okay cge check na natin phone niya."

Tinignan na namin ang phone niya at tanging mga chat lang na mayron ay mga GC ng school nilang tatlo nila Vic at sa mga kaibigan niya.

Ang latest chat ay kila Vic at Shawn kaya wala silang maibibintang sa lalaki.

"Wala naman pala Ate ehh Ikaw, ako si Lola lang naman nasa Chats niyang babae."

Hindi ako nakapagsalita at nakatitig lang sa Homescreen ng phone dahil ngayon ko lang napansin na stolen shot ko ang Homescreen

"Ano may nakita ka lovey?"

"ayyyy palaka" sigaw ko sa gulat at biglang nahagis ang phone.

Nasalo naman ito ni Xav dahil sa banda niya lumipad iyong phone.

"Kuya wag mo kasi gulatin para hindi naihahagis ang phone mo"natatawang sabi nito saka abot sa akin muli ng phone.

"Sorry naman masyado ka kasing titig sa wallpaper ko ehhh"rason nito.

"Tsss bakit kasi pasulpot sulpot ka diyan sa likod namin?"

"Kasi po wala na po ako magawa busy kayong dalawa diyan tapos hawak mo pa phone ko"

"Ohh ito na phone mo para hindi ka ma bored" abot ko sa kanya ng phone niya kaso hindi niya kinuha.

"Huwag na matutulog nalang ako gisingin na lang ninyo ako kapag aalis na tayo"sabi nito saka higa sa hita ko.

"ehh bakit diyan ka mahihiga sa hita ko?"

"Pahiga lang naman saka alangan naman kay Xav ehhh ang liit ni Xav"

"Kuya makamaliit ka diyan ahhh ang yabang nito"

"Ehhhh totoo naman maliit ka"

"Kuya sumbong kaya kita kila Mamila at Dadilo?"

"Tsss tama na yan napaka isip bata nito"

"Ako pa isip bata"

"Blehhh yan kasi"

"Ohhh tignan mo nga iyan"

"Malamang ganyan iyan kasi bata pa naman talaga siya"

"Tssss makatulog na nga lang"

"Okay sleep well kuya"

"Ohhh by the way lovey punta ka next week ahhh"

"hmm okay matulog kana diyan"

Hinayaan namin siyang makatulog at ilang minuto lang nga ay tulog na ito.

Nagkwentuhan lang kami ni Mae hanggang sa may tumawag sa kanya kaya tumayo ito para maka usap ng maayos ang tumawag. Ako naman ay sinuklay ko ang buhok ni Aaron habang nagtitingin sa phone niya.

May nag chat kay Aaron titignan ko sana kaso dumating si Mae.

"Ate pupunta daw dito sila Mamila at Dadilo dito na daw tayo mag dinner tsaka Ate kung gusto mo pwedeng doon ka muna matulog sa bahay para hindi kana maghotel pa"

"Baka makaabala ako sa inyo"

"Hindi iyon mas gusto nila iyon lalo na si Kuya. Tsaka nasabi ko na kay Mamila pumayag sila"

"Okay and wait lang may nag chat kasi sa Kuya mo check ko lang."

Tumango naman ito kaya tinignan ko kung sino ang nag chat sa kanya.

It is someone name Maxine Morales and she said

'How are you baby?'

I don't know her kaya tatanong ko sana kaso dumating ang Lola at Lolo nila at saktong nagising si Aaron.

Inayos namin ang pagkain at may dala rin silang  lamesang mababa lang at ng matapos kaming maghain ay kumain na kami.

Habang kumakain ay naalala ko iyong nag chat kay Aaron.

"Sino si Maxine Morales?"tanong ko dahilan upang sabay sabay silang tatlo masamid sa kinakain nila.

Inabot naman nila kaagad ang mga tubig nila at saka nagtinginan.

"Saan mo narinig ang pangalan na iyon apo"tanong ni Mamila.

"Uhmmm nabasa ko po"

"Saan mo naman nabasa?"tanong ng katabi ko na si Aaron.

"Sa phone mo nag chat kanina. How are you baby sabi niya sa chat"sabi ko saka binigay ang phone niya.

"Ohhh iyan iyong sinabi mo kanina ate na may nagchat kay Kuya"tanong ni Xav

"Yup"

Ito namang katabi ko ay hindi mo malaman kung anong gustong gawin.

"Replayan mo na baka kanina pa naghihintay ng reply mo iyan"sabi ko saka tumayo para umalis.

Ngunit bago pa ako makalayo ay nahawakan na nito kaagad ang kamay ko at hinila ako.

"Let me explain"

"Wala ka namang dapat ipaliwanag kasi wala pa namang tayo"

"Hija mabuti pa pag usapan ninyo iyan"sabi ni Dadilo.

"Its not what you think of. Walang kami ni Maxine. Her parents and my parents are friends and we are arranged for a marriage for business but hindi ako pumayag noon but Maxine was being persistent at pinipilit ang sarili niya sa akin."exlain nito.

"Just let me think for a while kasi nadaragdagan iyong bigat at sakit. Nakipagkita ako kay Mae kasi ang sakit ng mga nadatnan ko sa bahay pag uwi ko hindi ko naman alam na imbis gumaan ang pakiramdam ko ay lalo pa itong bibigat lalo"sagot ko saka tumakbo papunta sa sasakyan ko.

Hindi ko alam ngunit sa Museleo de Lopez ako dinala ng pagmamaneho ko.

Maganda at malinis pa rin ito parang bagong pintura pa rin ang kanilang mga pangalan.

Ngunit isang pangalan ang tuluyang nagpahina sa akin dahilan para mapaluhod ako at mapahagulgol ng iyak.

Benedictus Lopez 

Ophelia Lopez

and the name i never want to read and hear.

Everyone know that their are only two cremation urn in Museleo de Lopez because no one except for the close friends of Lopez and the caretaker knew about Xyla.

That name hunt me everytime and how I always wish na sana nandito pa rin siya. Kasi kung nandito siya hindi mawawala ang lahat sa akin.

Masaya pa sana ako ngayon. Masayang masaya at ngumingiti pa.

But now I can even smile because my smile resembles her smile.

Everything about me resembles her.

"Abeula, Abeulo, hindi ko nanaman alam ang gagawin ko hirap na hirap nanaman ako. Naiinggit sa lahat kasi masaya na sila Mama at Papa sa mga bago nilang pamilya. Naiinggit ako kasi nagagawa na nila ulit tumawa at ngumiti samantalang ako ito pa rin nasasaktan pa rin sa nangyari. Hindi ko maiwasang hindi sisihin ang sarili ko. Pakiramdam ko kasalanan ko pa rin kung bakit nangyari ito lahat. The old Xylie Rae Lopez is long gone but I still want that old Xylie. Guide me please. Gabayan ninyo akong gawin kung ano ang tama."

Hindi ako umalis doon at nakatitig lang sa urn niya at sa pangalan niya.

Pangalang hindi kilala at kinalimutan ng lahat.