12 : Target Locked

◆◆❃◆◆ᴅᴇʀᴇᴋ's ᴘᴏᴠ◆◆❃◆◆

(8:21 am. August 17, 2019, same location.)

"Okay, I'll give you a clue." the headmaster grabbed a dagger carved weird letters on the table.

'R L H S G'

What does R L H S G means?

Just what the hell this five letters meant?!

Tinignan lang ako ng tatlo habang nakangisi ang headmaster. Gusto niya talaga akong pahirapan?

"Decode that for a day and tomorrow, we will have the first phase of the game. Goodluck Joker. Moreover, the four of you can train here everyday. No need to say something to your mentors. In the meantime, the four of you will be a temporary team." kumuha ng isang card ang headmaster sa bulsa ng kanyang polo at walang sabi-sabing ibinato niya iyon kay Snow. Hindi naman sa wala akong pake sa kanya ay nagulat ako ng napigilan iyon ni Snow gamit ang kaliwang kamay niya habang nakapikit pa siya. She opened her eyes and glared atvthe headmaster while the headmaster is grinning.

"Roger that." hinagis pabalik ni Snow ang card at gamit ang index at ring finger ng headmaster, nagawa niyang makuha pabalik ang card niya. So that's why when thatvtime at the library, she caught my dagger easily. Sanay na siguro siya sa pagbabato ng cards ng headmaster sa kanya.

"On the second thought, I want to watch all of you to practice shooting daggers on an archery target." umupo ang headmaster sa tabi ni Snow na tanging ang kaliwang kamay lang ang nakalabas at nakabulsa ang kanan nito.

Mukhang alam ni Moon ang katabi niya ang headmaster dahil nakarelax pa rin siya. Hindi ba siya makikitrain?

"Andrew and Snipey, first two. Paunahan kayong makabull's eye." tinuro ng headmaster ang isang lamesa na punong puno ng mga short, sharp weapons like daggers.

"And you Lucas, I want you to sit beside me. Kayo ni Al--Moon and susunod." tinignan ni Moon si headmaster ng may balak siyang sabihin pero hindi na lang iyon pinansin ng headmaster.

At kanina pa ako nakatayo, might as well sit down and watch the first two. Namimili pa silang dalawa ng nga weapons kaya sinilip ko si Moon na nakahawak ngayon ng isang libro na kulay itim.

"Luc--"

"Derek na lang headmaster. Hindi ako sanay na may tumatawag ho sakin ng first name ko." pilit kong nilalabanan ang inis sa tono ko ng putulin ko ang balak na sasabihin ng headmaster.

"--I mean Derek, have you ever killed a person?" ramdam ko na hindi siya seryoso at carefree niya lang itong tinanong ngunit nakuha niya ang atensyon namin ni Moon na nakatingin na ngayon sa kanya.

"No. I haven't." seeing Moon shrugged at my answer and seeing the headmaster laughing so badly that Andrew and Sniper looked at out direction.

"Ooof. My bad. Shall we start?" ngumiti lang sakin ang headmaster at iniwan ako kasama ang babaeng walang pake sa sagot ko na nagpatawa ng husto sa headmaster. Ano bang nakakatawa doon?

"If you haven't experienced killing people and yet you've entered this school, what brought you here then?" tuloy pa rin sa pagbabasa ang katabi ko lahit na kinakausap ako habang pinapanood ko lang sila Sniper sa training nila.

"I haven't killed a person. Why? Because it is life. Why should we take away something that other people has?" sabi ko habang pinagmamasdan ang katabi ko na sa wakas ay sinarado ang librong binabasa niya at pinanood sila Andrew.

"You are inexperience. But someday, your skills can make yourself forget its own humanity. And when that day comes, I will certainly watch you." hindi niya ako tinignan ngunit ramdam ko ang talim ng titig niya kila Sniper. Her left eye holds many mystery and some depth. How much more if both eyes stare?

"Look at Sniper. He may look nice and a goof but his mind holds many tactics and doubts in other people's actions. The way he hold the red dagger is different, same as Andrew's. Did you know Sniper already killed a student here?" gulat akong napatingin kay Sniper na ngayon ay nakapokus sa target. Hindi agad ako nakaimik ng tumawa ng mahina si Moon.

"Pfft. Just looking at your reaction is very amusing. You seriously didn't expect that? Well, mahirap paniwalaan di'ba? A smiling face like his was not that suspicious." nanahimik na lang ako at ganun din siya. Pagkatingin ko sa direksiyon niya, nagbabasa nanaman siya. Pero hindi talaga ako makapaniwala. Sniper has killed?

"Moon and Derek. Come." sabay kaming tumayo at pumunta sa pwesto nila Andrew at Sniper kanina and while Moon was listening to the headmaster, I couldn't help but to admire each dagger's sharp blade. Naalala ko nanaman yung binigay sakin ni Moon.

"Try your best to get your dagger at the bull's eye, got that?" nakangiting tugon ng headmaster habang binigyan kami ni Moon ng tatlong daggers. Limited?

"Copy." hindi pa man sinabi ng headmaster na magsimula ay nagtapon na si Moon ng dagger at medyo malapit iyon sa target. She looked at me while her eyes tell me to take my turn.

Pinikit ko ang mga mata ko at humingang malalim. My father taught me of proper handling of daggers and using it in close combat but throwing?

Tinignan ko ang target na kulay pula sa gitna at buong lakas kong tinapon ang hawak ko, na tumama malayo sa target. Mukhang hindi ito pinansin nilalang apat saakin at tinignan ko ang target ni Moon na nakapin na ang dalawa niyang natitirang dagger. At ang parehong dagger ay nasa bull's eye....

*bang*

*bang*

"Make sure your arms have proper strength. Yours lacks. Remember that eyesight is not the only important thing in battling. Consider your body and your weapon one. I can only see on my left eye, yet I hit the bull's eye. However, you have two. You. Becoming. One. With. The. Weapon. You're. Holding." tinignan niya ako habang ineempasize niya ang mga salita niya. Becoming one?

Tinignan kong mabuti ang target. I closed my eyes and remembered every single word Moon has said earlier.

'Become one with your weapon.' that mysterious voice nanaman.

'Just do it. Let your inner force to flow in your dagger. That's what she meant.' inner force?

I concentrated very deeply that I didn't know all four of them are watching me. I opened my eyes and let two daggers at the same time flew and hit the target.

*bang*

*bang*

Yung isa nasa 8 habang yung last dagger, nasa 10...which means I did it.

"Nice. Basta tandaan mo lahat ng sinabi ko. It'll help you greatly." nagbow si Moon sa headmaster na ngayon ay ngiting ngiti at pumunta sa pwesto namin kanina at binuklat nanaman ang itim na aklat. She really likes to read?

Napailing iling na pumunta saamin ang headmaster at sinabing magtraining na lang kaming tatlo at wag pansinin ang bookworm (Moon) na ayon sa headmaster, ay walang ganang magtraining ngayon. He reminded us that the four of us starting tomorrow will train here. Pagkatapos niya kaming sabihin ay umalis siya dahil may aasikasuhin pa raw siya sa office niya at naiwan kaming kumuha ng kung anong weaponry na gagamiting pangpractice. I saw sharp shurikens and remembered the night where some random lady in black holding shuriken.

Naalala ko tuloy ang babaeng humarang sa shuriken noon gamit ang kamay niya. Hmm...duguan pa ang kamay niya nun bago ako nawalan ng malay. Kamusta kaya siya? And I unknowingly picked up some shuriken and practice throwing them at a target using whatever technique Moon told me earlier.

Tutok na tutok ako sa paghahagis ng mga shuriken ng biglang may kung sinong humawak sa mga kamay ko at inayos ang pagkakahawak ko ng mga shuriken gamit ang kaliwang kamay niyang nakagloves ng itim.

"Tss. Don't hold it in that way. If you keep holding it and throwing it like that, the first one who will die is you, not your enemy. Watch." kinuha ng ang dalawang shuriken sa mesang malapit samin at gamit lang ang kaliwang kamay, pareho nanaman niyang naitama sa target ng maayos ang mga shuriken. She's good.

"Try maintaining proper posture might as well holding weapons. Just focus." lumapit siya sa target at kinuha ang ilang shurikens na pinaghahagis ko doon kanina. Bumalik siya sa tabi ko at binigay ang isang shuriken.

"Shurikens are Japan's man-made weapon. However, people don't know that the shuriken was used to distract the opponent, not to kill. Since you haven't killed, consider using this." gamit ang kaliwang kamay niya ay inayos niyang muli ang pagkakahawak ko sa shuriken. Distracting but not killing?

Parang sinesenyasan niya akong magfocus sa pagprapractice nang binitawan niya ang kamay ko. Pagkababang pagkababa niya ng kanyang kamay, wala sa sariling binato ko ang shuriken sa target habang nakatingin ako sa kanya at ganun din siya sakin. Hindi ko alam kung ilang minuto kaming nagkatitigan nang narinig namin ang kung anong pagkabagsak ng malaking bagay.

At ang bagay na iyon ay ang hawak ni Andrew na kendo stick ata.

"Your shuriken targeted 9. Impressive." nakuha agad ng atensyon ko nang nagsalita si Moon na nakatalikod at nakaharap sa mesa. Tama siya. I hit 9--without even looking at the target.

"But, you should rely on your inner force if you want to become a master of it." tinanggal niya ang gloves niya at kumuha ng tatlong shuriken. Her hands are white. Even though the right hand is bandaged na ngayon ko lang napansin. Kaya pala nakatago lang iyon kanina.

"You are good." puri niya sakin habang nakatutok ang atensyon niya sa target ko at isa isang pinagbabato ang hawak niya.

"Not good as you though." nilagpasan ko ng tingin si Moon at tinignang mabuti ang mga kamay niya na wlaang pakundangan kung mambato.

*bang*

*bang*

*bang*

*bang*

Sunod sunod na 'bang' ang nagecho sa first floor ng building na ito dahil kay Moon. Her movements are graceful yet full of seriousness. Habang nakatingin siya sa target ay nakatingin naman ako sa kamay at mukha niya na nakamaskara.

She has this unique awra na kapag nagsasalita siya, she can trigger fear and authority inside of a person. Isa pa ay nakamaskara siya. Walang makakapansin ang reaksyon siya sa mga bagay-bagay dahil ang kaliwa niya ring mata ay expressionless. Laging walang emosyon. She is good at hiding her own feelings. Only calmness ang makikita sa mata niya.

"If you stare at me like that, I wouldn't mind to make your face be the target of my shurikens." kahit na medyo malayo kami kay Sniper ay rinig na rinig ko ang tawa nito. Nagawa niya pang marinig ang sinabi ni Moon? Tsaka...mahuli ako ni Moon na nakatitig sa kanya?!

Iniwas ko ang tingin, para tingnan ang target ni Moon na punong puno na ng mga shurikens. How did she put many shurikens in that small circle?!

*clap!* *clap!* *clap!*

"Grabe Moon! Malayo pa lang ako ramdam na ramdam ko na ang pagkaseryoso mo ah? Hahaha." binging bingi na siguro si Moon dahil dali-dali na siyang lumayo bago pa makalapit ang headmaster na tumatawa. Tumigil sila Sniper at Andrew sa mga ginagawa nila at lumapit sa headmaster.

Unang naglakad ang headmaster papunta sa elevator nang tumigil siya sa kakatawa. Sinundan naman namin siya at mabilis naman kaming nakasakay pero ng nagsara ang elevator at nagsimulang umandar ay saka ko napansing wala sa loob si Moon. Akala ko sumunod siya?

Tinignan ko ang relo ko at it was already 9:43 am na pala. Dalawang oras na pala kaming nandito?

Magsasalita na sana ako ng biglang nagbukas ang elevator at bumulaga samin ang lamesang punong-puno ng inventory ng mga weapons. At nakita ko sa may gitna na nandoon na si Moon at nakaharap nanaman sa libro niya.

"I think you are descendants of a spirit turtle." halata ang pagkairita sa boses niya kahit na nagbabasa siya. How did she get in here before us?

Bago ko pa matanong si Moon, may nilapag na kung anong halaman sa table ang headmaster na pinagtaka ko naman. Isn't this--

"Belladonna." napansin ko nung nilapag ng headmaster ang halamang ito, parang naging bata siya nung tuluyan niyang natukoy ang halaman. While wearing gloves, she touches a leaf and just by that, she distinguished what poisonous plant it was.

"This plant more commonly known as Deadly Nightshade, which was used in the 18 or 19th century as a pain reliever, muscle relaxer and - of course - a cosmetic for women, as when drops were rubbed into the cheek would create a blush effect and when added to their eyes would cause the pupils to dilate. They say, a single leaf - if ingested - is lethal." tinuloy niya ang pagpapaliwanag habang kitang kita sa mata niyang, parang nakakita siya ng isang candy at nais itong kunin at kainin.

"Good explanation. However, what is its antidote?" nakangising tanong ng headmastef habang nakatingin kay Moon, whose posture went back into being serious.

ᴛᴏ ʙᴇ ᴄᴏɴᴛɪɴᴜᴇᴅ...