358

NovelhallHistory

Kabanata 358 : Hindi pinapayagan na pumunta (apat pa)

Pangalan : Nais ng Emperor na Mag-asawa Ang Doktor (Ang Kasal ng isang Esteemed Supreme Healer, isang Noble Ruler) May-akda : War Nishino

+ - Patayin ang I-reset

Itinago agad ni Rong Jin ang kambal na kampanilya at tumingin sa likod.

Ang tao rito ay si Situ Xingchen.

"Princess. Bakit ka nandito?" Si Rong Jin ay atubili na ngumiti at sinabi.

Si Situ Xingchen ay tila hindi napansin ang kanyang hindi likas na pagpapahayag, na may banayad at disenteng ngiti sa kanyang mukha.

"Uminom lang ako ng alak at nakaramdam ng kaunting pagkahilo, kaya't balak kong lumabas at pumutok ng hangin. Hindi ko inaasahan na nagkataong nagkita ko ito."

Si Rong Jin ay tumango nang walang pag-iisip, iniisip pa rin ang tungkol kay Rong Zhen.

Sumulyap sa kanya si Situ Xingchen, at nagtanong ng medyo hindi tiyak:

"Pagtingin kita, parang may nasa isip mo?"

Itinago ni Rong Jin ang isang ngiti: "Ang panganay na prinsesa ay labis na nag-aalala, ang palasyo na ito ay mabuti."

Nagtaas ng ngiti ang mga labi ni Situ Xingchen, at namula ang mga pisngi, na parang medyo nahihiya.

"Nakagawa na ako ng isang kasunduan sa kasal sa prinsipe. Tawag mo pa rin sa ganoong paraan. Napaka-kakaiba talaga. Kung hindi mo tututol, maaari mo lang tawagan ang pangalan ko.

Medyo nagulat si Rong Jin, ngunit ang pagkakita ng mahinang pulang-pula na ilaw sa dalisay at gumagalaw na mukha ni Situ Xingchen ay gumalaw ng kanyang puso.

"Mga bituin."

Si Situ Xingchen ay naglabas ng isang "um", at ang kanyang boses ay malambot, na parang isang nakapapawing pagod na hangin na mahinahong sumiksik sa puso ni Jin.

"Kung may isang bagay na nakakaabala sa iyo, maaari mo ring kausapin ang mga bituin. Palaging mahirap na ma-stuck sa iyong puso."

Ang mga salita ni Situ Xingchen ay tila may ilang mahiwagang kapangyarihan, na naging kusang kumalas kay Rong Jin sa kanyang mga panlaban.

"... Ito ay wala talaga, lahat ito ay walang kabuluhan na mga bagay." Medyo gumaan ang pakiramdam niya.

Sa kasamaang palad, ang kasunduan sa kasal kay Situ Xingchen ay naayos na, kung hindi man ay hindi ko talaga alam kung anong klaseng sitwasyon ang kakaharapin niya sa kanyang pagbabalik.

Si Situ Xingchen ay tahimik na tumingin kay Rong Jin, na naglalagay ng hitsura ng isang nakikinig sa pasyente.

Si Rong Jin ay uminom ng inumin, at medyo patayo sa ngayon. Nang tignan ito ni Situ Xingchen ng ganoong pagtingin, ang puso niya ay sumulpot sa isang salpok, at ang ilang mga salita ay hindi mapigilang sumabog.

"Sa totoo lang, nagkakaroon ng gulo ang aking maliit na kapatid."

Situ Xingchen blinked: "Apat na prinsesa?"

Tumango si Rong Jin, medyo solemne ang kanyang ekspresyon.

"Napakaganda nito nang makita ko ang apat na prinsesa at Chu Liuyue na magkasama dati, kaya bakit ka nagkagulo ngayon?" Kahina-hinalang tanong ni Situ Xingchen.

Si Rong Jin ay nagulat:

"Ano ang pinagsasabi mo ?! Nakita mo bang magkasama sina Rong Zhen at Chu Liuyue?"

Tumango si Situ Xingchen: "Oo! Dalawang araw lang bago ako bumalik."

Mabilis na naalala ni Rong Jin ang oras, at laking gulat nang malaman na noong nawala si Rong Zhen!

Humakbang siya pasulong, hinawakan ang balikat ni Situ Xingchen, at agarang nagtanong:

"Saan mo sila nakilala? Alam mo ba kung ano ang ginagawa nila?"

Isang bakas ng gulat ang sumabog sa mukha ni Situ Xingchen, at ibinaba ang kanyang mga mata upang maitago ang matinding pagkasuklam sa kanyang mga mata:

"Mahal mo, sinaktan mo ako."

Mabilis na kumalas si Rong Jin: "Paumanhin, medyo nasasabik ako ngayon lang, ngunit totoo ang sinabi mo?"

Nagtatakang tumingin sa kanya si Situ Xingchen, para bang hindi niya naiintindihan kung bakit ganoon ang reaksyon niya.

"Oo. Balak kong bumalik sa bahay-aralan upang magbalot ng aking mga gamit sa araw na iyon, upang makita lamang si Chu Liuyue at ang ika-apat na prinsesa na umalis na magkasama. May isang matandang lalaki sa likuran nila. Malayo ako at hindi ko nakita kung sino . Kung saan sila pupunta ... hindi ko alam eksakto, ano ang mali, mahalaga ba ito? "

Bahagyang nanginig ang katawan ni Rong Jin, at hindi siya nagsalita sandali.

Kasunod sa kanilang matanda, ang ikawalong nakamit ay Si Meng!

Sa ganitong paraan, ang pagkawala ni Rong Zhen ay talagang may kaugnayan sa Chu Liuyue!

Nauna rito, nabanggit ito ng reyna ng ina, ngunit hindi niya ito sineryoso. Sadya lamang niyang sinali si Chu Liuyue nang hindi siya gusto ng ina.

Iniisip ngayon, baka tama ang ina!

Talagang mayroong isang kontradiksyon sa pagitan ni Rong Zhen at Chu Liuyue.

Dahil nandoon din si Si Meng, tiyak na si Rong Zhen mismo ang nagtanong na umalis sa palasyo, at malamang Chu Liuyue ang una niyang hinanap.

Ang ganitong uri ng bagay, ayon sa kanyang ugali, ay maaaring ganap na magawa.

Ngunit hindi ko inaasahan na kalaunan ay hindi nasaktan si Chu Liuyue, ngunit sa halip ay nawala si Rong Zhen na hindi maipaliwanag!

Tila may sunog na galit na sumunog sa puso niya!

"... Your Highness? Your Highness?"

Tinawag siya ni Situ Xingchen ng dalawang beses, na may mukha ng pag-aalala sa kanyang mukha.

Biglang nag-flash ang inspirasyon ni Rong Jin:

"Nasa Taiyan Academy pa rin ba si Chu Liuyue?"

"Opo. Bakit biglang hinanap siya ng Mahal?"

Natahimik sandali si Rong Jin, pagkatapos ay biglang sinabi:

"Xingchen, baka kung may magawa ka sa akin ?!"

Si Situ Xingchen ay dahan-dahang tumawa, at mahinang sinabi:

"His Royal Highness, please speak."

...

Hindi nagtagal ay dumating si Elder Mocang sa silid-aklatan.

Nakita niya si Chu Liuyue na nakatayo roon sa isang sulyap, tumalon ang kanyang puso, at naniniwala siyang talagang plano ni Chu Liuyue na umalis.

Nang marinig niya ang balita kanina, hindi pa rin siya makapaniwala.

Ang lahat ng mga henyo na nanalo ng unang pwesto sa Youth League ay ganap na gagamitin sa buwang ito kapag nakuha nila ang pagkakataong ito.

Pagkatapos ng lahat, ang ganitong pagkakataon ay talagang bihira.

Ngunit si Chu Liuyue talaga ay tumagal ng sampung araw.

Nagulat si Elder Mo Cang at nagagalak sa kanyang puso, ngunit nang makita niya ang tumpok ng mga libro, biglang naging anino ang kanyang orihinal na magandang kalagayan.

Kahit na si Chu Liuyue ay nandito lamang sa sampung araw, nakakita siya ng mga bagay na hindi matapos ng iba pa sa buwan!

Ngayon, inaasahan lamang niya na buksan lamang ni Chu Liuyue ang mga librong iyon nang hindi binabasa nang mabuti.

"Chu Liuyue, napagpasyahan mo na bang umalis?" Tanong ni Elder Mo Cang sa isang malalim na tinig na may isang kamay sa likuran niya.

Ngumiti si Chu Liuyue:

"Hindi ka ba umasa ng parehong oras?"

Malamig na humilik si Elder Mocang.

"Huwag kang masyadong mayabang! Ingat ka na huwag masyadong ngumunguya!"

Si Chu Liuyue ay walang pakialam, at ngumiti:

"Elder Mo Cang, huwag kang magalala, naiintindihan ko pa rin ang katotohanang ito."

Si Elder Mo Cang ay tumingin kay Chu Liuyue pataas at pababa, at hindi niya alam kung bakit, si Chu Liuyue ay tumingin sa isang magandang kalagayan ngayon.

Pag-isipan itong mabuti, kung sino man ang makakakuha ng ganitong pagkakataon, humiram ng maraming mga libro nang libre, at kahit na nagsisimula ng isang lokal na martial arts, lahat ay magiging masaya.

Kinumpirma na niya ang paraan ng kanyang pagpunta, at pagkatapos ng araw na iyon, si Chu Liuyue ay hindi nakakita ng iba pang ground-level martial arts.

Ito rin ay isang pagpapala sa kasawian.

"Dahil naisip mo ito sa iyong sarili, saka-dadalhin kita sa gate ng akademya, maaari kang umalis nang mag-isa!"

Ang Taiyan Academy ay mayroon ding mahigpit na hadlang, at kung nais ni Chu Liuyue na umalis, dapat siyang magkaroon ng pahintulot ni Elder Mocang.

Tumango si Chu Liuyue:

"Kung gayon gulo Elder Mocang."

Si Elder Mo Cang ay nanunuya sa kanyang puso, hindi kumain ng isang ito, lumingon at kumaway ng kanyang manggas:

"Tayo na!"

Hindi rin pinansin ni Chu Liuyue ang kanyang pag-uugali, at sumunod pagkatapos na itaas ang kanyang paa.

Sunod-sunod ang paglalakad ng dalawa patungo sa gate ng kolehiyo.

Sa daan, pinalamig ni Elder Mo Cang ang mukha at walang sinabi.

Si Chu Liuyue ay napaka nakakatawa din at hindi nagsalita.

Gayunpaman, nakuha na niya kung ano ang pinaka gusto niya, at ang malamig na mukha nitong panunuya ay hindi talaga binibilang.

Inabot ni Elder Mocang ang kanyang kamay at bubuksan na sana ang hadlang.

Tumabi si Chu Liuyue, tahimik na naghihintay.

Biglang dumating ang isang malalim at malamig na tinig:

"Huwag na!"

------Wala sa pinaguusapan ------

Ang Xiaoxiang ay tila naantala ulit ngayon

Nakaraan | Index | Susunod

<< I-click upang i-download ang Android App >>

"Nais ng Emperor na Mag-asawa Ang Doktor (Ang Kasal ng isang Tinatayang Pinakamataas na Manggagamot, isang marangal na Pinuno)" lahat ng nilalaman mula sa Internet, o ang mga gumagamit na mag-upload, Ang aming layunin ay upang itaguyod ang orihinal na may-akda ng nobela. Maligayang pagdating sa pagbabasa at koleksyon "Nais ng Emperador na Mag-asawa Ang Doktor (Ang Kasal ng isang Tinatayang Pinakamataas na Manggagamot, isang marangal na Pinuno)" pinakabagong kabanata.

© Copyright Novelhall.Com. Nakareserba ang Lahat ng Karapatan. Lahat ng Nobela | Sitemap | DMCA | Patakaran sa Pagkapribado | Paghanap ng libro