17

KABANATA 17: Charming Start

Naalimpungatan ako dahil sa mainit na hangin na tumatama sa aking leeg. Mabigat ang aking pakiramdam, para akong dinaganan ng kahoy o anumang mabigat na bagay. Naghuramentado ako ng maramdaman ang mga kamay na nakapulupot sa aking tiyan, mas lalo pa akong nagpanic ng mapagtantong hininga ang hangin na tumatama sa aking leeg.

"GOOD LORD! MY GOODNESS!" Sigaw ko at pilit na kumalas sa mahigpit na pagkakayakap sa akin ni Lyreb!

Damn! I almost forgot, I slept beside him. Ngayon ay ginawa akong unan ng kumag na kagabi lamang ay hindi maganda ang pakiramdam.

"Hmm," reklamo ni Lyreb na tila nagising sa bigla kong pagsigaw at sa marahas kong paggalaw.

Akala ko'y papakawalan niya ako ngunit mas lalo lamang humigpit ang pagkakayakap niya sa akin. Kinapos ako ng hininga matapos niyang isuksok sa aking leeg ang kaniyang mukha.

"Damn you," hindi komportable kong mura.

"Mmm,"

Tila hindi niya nagustuhan ang pagiging malikot ko. Mas lalo niya lamang akong ginapos ng kaniyang mga bisig, inipit niya rin ang aking mga paa sa pamamagitan ng pagpulupot ng kaniyang paa.

"Walanghiya ka," untag ko.

"Hush,"

"Let go of me, you jerk!"

"Too early."

"Ang init!"

Pakiramdam ko'y pinagpawisan ako ng bongga. Balot na balot na kami ng kumot, wala akong natatandaang nagkumot ako kagabi.

"Let go of me!"

"Hush, baby, let me sleep."

Mas lalo pang kumalabog ang puso ko. Alam kong hinding-hindi ko makakalimutan ang pangyayaring ito, hindi ko makakalimutan kung paano ako tinawag ni Lyreb ng isang endearment.

Hindi ko alam kung nararamdaman niya ang pintig ng aking puso. Masyado itong malakas, tumatambol, pinatibok niya ng mabilis ang aking puso na parang nakikipagkarera sa mga kabayo.

"Let go," nawawalan na ako ng lakas. Pati ako'y tinatamaan na ring muli ng antok.

"Why?"

"Anong why? Look what you're doing! Mapagsamantala ka!"

"Tss," he sounded annoyed, "If I am mapagsamantala, you should be naked by now."

HOW COULD HE SAID THAT WHEN I'M RIGHT BESIDE HIM? Gusto ko na lamang matunaw ng segundong iyon. Napakainit ng aking pakiramdam. Tila may nabubuhay sa aking kaloob-looban. Something inside me is igniting, something in me is burning, and Lyreb set everything on fire.

Paano niyang nasasabi ng deretso ang bagay na iyon nang hindi naaapektuhan? Hindi niya ba alam na nilalamon na ako ng hiya ngayon?

"You're an asshole, how could you-"

"Hush, watch your mouth, it's too early!"

"Matulog ka, magluluto na ako!"

"Asawa ka ba?"

"Gago ka ba?"

"Dito ka muna."

Napairap ako, pilit kong pinauusbong ang inis ko dahil kung hindi ay bibigay ako sa bitag ng nilalang na ito. Tingin ko'y mabuti na ang pakiramdam niya, naasar niya na naman agad ako sa madaling paraan. Ang galing, napakagaling ng lalaking ito. Hindi lamang sa pakikipagsagupaan magaling, sa pang iinis rin, I wonder, saan kaya mahina ang isang 'to?

And which field is he the best either?

Damn, I hate my mind.

"Let me go now, I need to cook, I'm hungry."

I heard him chuckled, napairap ako, "Wanna taste me then?"

Ganoon na lamang ako kabilis na kumawala sa kaniya at malakas na pinalo ang kaniyang dibdib. Really! How could he say those things that easy? Hindi niya ba naiisip na nasa tabi niya lamang ako? O iniisip niyang nasa panaginip pa rin siya ngayon?

Hindi ako nahinto sa pagpalo sa kaniyang dibdib. Nakalimutan ko kaagad na sumakit nga pala ang kaniyang ulo. Hindi ko lang kinaya ang tabas ng kaniyang bibig, walang preno, hindi ako naging komportable.

Nabubuhay ang kakaibang init sa katawan ko.

"Stop it!" Saway niya at hinuli ang mga kamay ko. Nang mahuli niya ay mabilis niyang ginapos at niyakap akong muli ng mahigpit.

Just what the heck on earth is he doing?

"What the fuck are you doing?"

"Fuck?"

"Fuck you!"

"Sure, my pleasure."

"Wag mo akong simulan ngayon, Lyreb kung ayaw mong ibalik ko ang sakit ng ulo mo!"

Sandali siyang nanahimik at mahinang tumawa. He might be satisfied, he annoyed me early in the morning. What should I do with this guy?

"Stay still," bulong niya.

Tila ako nabato. Natagpuan ko na lamang ang sarili kong nakaharap sa kaniya, bahagyang mataas ang posisyon ko kumpara sa kaniya. Napalunok ako nang mapagtantong nakaharap siya sa aking dibdib.

Putik naman. Delikado talagang mapalapit sa isang 'to. Hindi na ako muling tatabi sa damuhong 'to, masyadong mapagsamantala!

Napasinghap ako ng sumiksik siya sa aking dibdib. Hindi ko na napigilan ang aking sariling mapamura ng malutong. He just inserted his face on my chest, and I'm facing him, how could I not react?

"Move away," pagbabanta ko.

He didn't listened. Napabuntong-hininga ako. Lesson learned, kahit gaano pa siya makiusap, hindi na ako tatabi pa sa kaniya. Hinding-hindi na.

Napapikit ako ng mariin nang maramdaman siyang ngumiti sa aking dibdib. I gasped when he embraced me harder, hinapit niya ako lalo papunta sa kaniya at talagang dikit na dikit ang aming mga katawan.

I can feel his breathe on my chest, napakainit niyon at kada buga ay mas lalong umiinit.

"So, you'll be 18 soon, huh?"

Napalunok ako sa sensasyon na aking nararamdaman habang nagsasalita siya sa aking dibdib. My breathing became uneven, alam kong hindi rin nakaligtas sa kaniya iyon.

"When?"

Pakiramdam ko'y sinasadya n'ya ang kaniyang mga ginagawa. He's igniting my fire, he's doing it on purpose. Balak niyang mag-init ako, at hindi lang init ang namumuo sa akin kundi alab. Nagsisimulang mag-alab ang aking pakiramdam.

I should do something to restrain myself and to stop him. But how could I stop him when I can't even move in his embrace.

"Aren't you hungry?" Bigla ay tanong ko, "I'll cook now, let me cook."

"I'm hungry, please let me eat you," aniya at ngumisi. Nagpakawala pa siya ng mahinhin na halakhak.

Kinurot ko siya at naramdaman kong bahagyang umarko ang kaniyang katawan.

"Ikaw, hindi na ako tatabi sa'yo!"

"Oh, ako nalang ang tatabi sa'yo, then."

"Move away!"

Nagsalubong ang aming paningin, pakiramdam ko'y dumaan ang ilang boltahe sa aking katawan matapos masilayan ang kinang ng kanyang mga mata. He's also firing up, I can see it in his eyes, damn this bullhead!

Tila ako natunaw ng ngumisi siya sa akin. Mukhang natutuwa makitang nanghihina ako habang nag-iinit. I should give him a lesson for ruining my pride, if this would continue, I'll explode like heck!

"Tigas talaga ng apdo mo!" Matalim ang mga tingin na ibinigay ko sa kaniya, nang tingalain niya ako'y siniringan ko siya at pilit na kumalas.

"Your body is well built, Seventeen."

"Shut up,"

"You're so malusog."

"Yucks, arte,"

"Tss,"

Napangisi ako ng mapansin na bahagya siyang nainis.

"May schedule rin ba 'to?" Tanong niya at sumiksik na muli sa aking dibdib.

"What the heck are you talking about? Schedule ang alin?"

"This..."

Is he referring to our position right now? Natahimik ako, saka ko lang napansin na maganda ang atmosphere sa pagitan namin ngayong umaga. Sa pinakaunang pagkakataon, ngayon lang ito nangyari matapos ang ilang araw naming pagsasama.

"I don't know, don't do anything stupid para huwag na tayong mag-away," suhestiyon ko. Nakagat ko ang aking labi, ako pa talaga ang may ganang magsabi ng don't do anything stupid sa kaniya. He used to yell those words on me back then, ngayon ay malaya kong ibinabalik sa kaniya.

"Tss, I'm not referring to what we have right now, not this position. I can always cuddle with you whenever I want to, and you can do the same, Seventeen."

Natigalgal ako, "So? Anong tinutukoy mo? May pa schedule schedule ka pa diyan?"

Humalakhak siya at muling sumiksik sa aking dibdib, "Your chest, your precious mountains, do they have schedules too? Which day is it big, bigger, or even the best? Hm? Are they naturally healthy, hm?"

Tila ako napipi sa nais niyang iparating. Ganoon na lamang kabilis na sumidhi ang aking inis. Nakita ko nalang ang aking sariling kinakagat ang mga kamay ni Lyreb upang makawala ako.

Pakiramdam ko'y nag-usok ako sa inis, kahit na gaano pa kalumanay ang pagkasabi noon ni Lyreb ay hindi ko naiwasang maasar. Kanina pa 'tong mokong na 'to, hindi nakakaramdam, walang preno ang bibig.

HOW COULD HE! HOW DARE HE!

"Damn you, I won't let this slide!" sigaw ko at kumaripas ng takbo palabas matapos makalaya sa kaniya, sa wakas. "Bastos ka! Manyak!"

"COME BACK HERE! DAMN IT!"

Hindi na ako bumalik pa kaniyang silid, hindi nawala sa akin ang kaniyang mga sinabi. Akala ko pa naman ay magtutuloy-tuloy na ang pagiging maayos naming dalawa. He just ruined the day again, this time, it was him who ruined the day! He really know how to make me mad.

"Damn!" Sigaw niya ng hindi siya kaagad nakahabol. His head probably ached again, ngunit hindi na ako magpapauto sa kaniya. Hindi na ako babalik at hindi na nga ako bumalik, sa halip ay itinuloy ko na lamang ang aking planong magluto.

"Seventeen!" He yelled.

"Manigas ka diyan, bullhead!" I yelled back.

Did I just slept beside the beast? Oh yes, I did, and I just found myself having a great start. What the heck!