Chapter 5-(First day-first nightmare)

(First day-first nightmare)

Chapter 5

"Hey are you okay? You're pale." Nagulat nalang siya nang may mainit na kamay ang pumatong sa kanyang balikat.

As if on cue ay nakagalaw siya at pabigla siyang tumayo, nagtataka namang nakatingin sa kanya si Ashton habang iniikot niya ang kanyang paningin sa paligid at sa kanyang inuupuan kanina.

"Mr. Ashton Ray Brimstone sabihin mo nga, napaparanoid na ba ako?" tanong niya habang nakatingin pa sa kanina'y inuupuan niya habang yakap-yakap ang sarili.

"Hmnnnn that's weird you have been calling me Ash during our way here yet now you're being formal. Hmnnnnn let me see.... paranoid? Ahmnnn baliw pwede pa ngunit paranoid I think you're too far from being one." Nagbibirong turan nito ngunit nang makitang seryoso siya ay hinawakan nito ang magkabilang balikat niya.

"Why? What happened?" tanong nito na halatang nag-aalala.

"A freaking ugly woman who is talking crazy suddenly hugged me and whispered to me saying that I'm hers suddenly appeared THAT's what happened!!!!" she said in an angry tone as she closed her eyes.

"Oh I see. That's bothering, but please don't cry." He said.

"Nagbibiro ka ba sinong umiiyak!!!!!" turan niya rito na napaismid.

"You are." Bumuntong hininga ito saka hinawakan ang kanyang pisngi at gamit ang hinlalaki nito ay pinunasan nito ang kanyang luha na hindi man lang niya napansin na tumutulo na.

"Wahhhhh san galing yan sandali baka tulo yan ng ulan." Saad niya saka niya dali-daling pinunasan ang kanyang magkabilang pisngi.

"What's going on there?" napalingon sila dahil sa may nagsalita at nakita nila na may palapit sa kanila, nakita nila sina Lilbenia at ang iba pang kasamahan ni Ashton na papalapit sa kanila.

"Ash what's happening here? Why are you out here in the cold?" tanong ni John nang huminto sila sa kanilang harapan.

"W-wa-walang nangyari, sige Mr. Brimstone mauna na ako sa loob at malamig pala dito." Tawa niya saka niya tanapik sa balikat si Ash at iniwan niya ito.

"Ayyy muntik ko ng makalimutan." Tatawa-tawa niyang turan saka niya kunuha yong plato niya kanina at bumalik siya sa loob ng bahay.

"Weird." Turan nina Leonore at ilbenia na magkasabay.

Nakatingin lang ang mga ito sa kanya na puno ng pagtataka ang mga mukha. Kanina pa nakaalis si Ran ngunit kanina pa nakatingin sa pintuang pinasukan nito si Ashton. Sa totoo lang ay nakita niya ang multong nakayakap dito kanina at animo'y may hinihigop na ilaw kay Ran.

"What's bothering you bro?" napabalik ang kanyang atensyon kay John na nagsalita at humawak sa kanyang kaliwang balikat.

"I'm starting to worry about her." Saad niya na napatingin sa kanyang mga kasamahang bakas ang pagtataka sa mga mukha.

"Why? Have something happened? I noticed that she looks so pale and that she seems to call you by your whole name. What did you do this time?" Leonore said as she looks at him suspecting.

"It's not me, somehow a ghost appeared to her and told her that she's hers and she scared her out. Leonore I think they are already aware. Alam nilang sa kainosentehan pa ni Ran ay pwede nilang kunin ang katawan nito. Nakita kong may parang linya ng ilaw na hinihigop kanina yung multo kay Ran. It's dangerous if we leave her unprotected." Turan niya habang yung iba ay gulat at napatingin sa paligid.

"Thread of lights? I think what you saw is her life source, I can also see it around Ran. It is a mixture of red, blue and orange… it is so vibrant and lovely. Malakas iyon at makapangyarihan. Now I know why the ghosts are crowding around her, they want to drain her life force seeing that it will eventually return to her." Turan ni Lilbenia na napapasinghap.

"They want to make her their personal life force source? How sick! Kailangan natin siyang protektahan kahit ano man ang magyari." Turan ni Robert at nagsitango ang iba.

"I'm sensing a crowd of them roaming around in here." Saad ni Lilbenia ang channeler nila na sensitive ang pangdama sa mga multo ngunit hindi nito nakikita o nakakausap ang mga ito.

"We need to conduct an exorcism in this place tomorrow, especially in the house where the newbies will be staying. Spirits always tend to pry on the innocents or to new people." Turan ni Robert na isa sa exorcist nila.

"I agree with Robert, I will conduct the exorcism here and maybe hide some protection charms all around this place. John and Stevenson will make a charm the teachers will carry every day, make sure to make a strong charm that they will not have to take off." Leonore said as she looks at them.

"Hmnn sige, John and Stevenson will work on the charm tonight while I will prepare our equipment for us to observe the old Panriche Mansion's activities. Mag-iingat kayo lagi." Ashton said as they all nod.

Robert Smith is a priest from America and he is expert in conducting exorcism throughout the country, Ashton enlisted him in his team because of his successes in fighting evil spirits. Leonore de Leon is a well-known Shrine Priestess in Japan though she was originally from Canada and she was always shown on TV, Aston also enlisted her because of her great ideas and strategies on fighting lost souls. She is their tactician in every mission. Lilbenia Caster is a good channeler and she is the daughter of the friend of Ashton's father. Stevenson Stanley is a strong "onmyoji " (as what they called him in Japan, his birth place) and has a wide range of paranormal skills for exorcism to summoning spirits that he has captured and can then control them "familiars" as what he called them (a spirits that he can use to protect someone or himself). They are all found and enlisted by the Brimstone brothers to stop the attacks of evil lost souls. The others were recommended by their mentor and adviser Ms. Shantelle Yleber

Ran feels weird, nasaan kaya siya? Napatingin siya sa paligit at napasinghap siya. She is standing on a meadow that grows a sea of flowers and the sun shines so bright, colors are in harmony and the sweet scent of the flowers are touching her nose. She started to look around and she noticed that she was wearing a white blue dress that is being blown by the wind. She looks at her hand to see a lovely handmade flower bracelet.

"Nasaan ako, anong nangyayari?" nagtataka niyang tanong habang nililibot niya ang kanyang paningin.

"Little sister here I made a beautiful crown for you." She turn around to see a lovely girl maybe in her 12 wearing a white simple dress approaching near her as she showed her the crown made of white flowers with some leaves.

She happily meets her and they sat in the middle of the meadow full of flowers. Weird, gumagalaw ng kusa ang kanyang katawan.

"Sis did you hear about mother's plan on moving?" the girl asked her as her lovely yellowish eyes shines with sadness.

She nodded; she didn't intend to do so for she was still puzzled to what is happening but as if her body was moving on its own. She can even feel that strange emotions that she knew that's not from her.

"Mother said that our powers are growing and she is scared that our father will find out about us having special powers, stronger than any of them. He might use us to do things just on his satisfaction. Mother is planning on running away with us and leave in a place we can be safe. Are you coming with us?" asked the girl to her as if pleading her than asking her.

"Of course I will. I love you and mother and if she wants to protect us by leaving then I will be willing. I don't want to separate with you and mother." She answered (not really her but as if her body is moving without her will). Pati ang nagsasalita ay hindi siya ngunit nanggagaling iyon sa kanyang bibig. Anong nagyayari?Nasaan ba siya?

The girl's face brightens as she holds her hand and kissed her fore head. Then a sudden thing happened, the girl in front of her suddenly changed into a face uglier than the one she saw while she was seating outside the house they are staying. The man's face was so creepy that she froze, even the surrounding changed into a dark cell full of cob webs. She saw him holding a big knife that is dripping with blood as he grins at her. She saw his black teeth and blood are covering his face but his eyes glowed in the darkness and she saw that is it has this color that she despise more, it was a dead man's eyes. Isa itong panaginip, sa pagpalit ng senaryo sigurado siyang panaginip ito. Kailangan niyang gumising pero…. Bakit parang totoong nagyayari ang lahat ng ito. Yung mga nararamdaman niya, yung takot na parang sasabog na ang kanyang dibdib. Kung panaginip ioito ay sana gumising na siya.

"Pakawalan mo ako please. Stop let me go!!" she started yelling ngunit nakangisi lang ito sa kanyang habang iniaaabang sa kanya yung talim ng kutsilyo.

"Your mine now!" He said in a creepy voice at sa tingin ni Ran ay para siyang nabuhusan ng napakainit na tubig.

Itinaas nito sa ere yung kutsilyo at malapit na niya itong isaksak sa kanyang puso.

"No please stoppppppppppppp!" napapasigaw siya.

"Ran wake up come on. You're just dreaming wake up please!!" napabangon siya nang maramdaman niyang may yumuyogyog sa kanya.

Nakita niya sina Maha at Jovy na kapwa magulo pa ang buhok at halatang kababangon, suot pa nila ang kanilang mga pajama at t-shirt na pangtulog. Nasa tabi naman nila sina Ramhil, Sofan, Mark at Bri na halatang nag-aalala ngunit nakatayo lang sila sa may kalayuan.

"Are you okay? Nananaginip ka lang Ran." Turan sa kanya ni Maha habang hinahaplos nito ang kanyang likod. Humihingal siya at pinagpapawisan napatingin siya sa bintana at nakita niyang nakabukas iyon at nililipad ang pink na kurtina niyon, naisip nalang niyang baka binuksan iyon nina Maha upang pumasok ang hangin dahil alam niyang nakasara iyon kaya naman pinagpapawisan siya sa init.

"Yes I-I think I'm fine, sa-salamat guys. Pasensya na nagising ko pa kayo e ang aga-aga pa naman." Hingi niya ng paumanhin sa mga ito. Nakita niyang napabuntong hininga yung iba na halatang kanina pa nagpipigil dahil sa pag-aalala.

"Ayos lang basta ayos ka na. Alas dos pa lang, magsibalik na tayo sa ating kwarto upang matulog. Mamamasyal daw tayo sa lugar kaya kailangan nating magpahinga upang may lakas pa tayo." Hinihikab na turan ni Mark habang nakatingin ito sa kanyang relo.

"Hala pasensya na talaga at nagising ko pa kayo ng kay aga aga. Sige ayos lang naman ako matulog na ulit tayo." Turan naman niya at nagsitango sila at isa-isa silang lumabas sa kanyang kwarto.

"Ran ayos ka ba talaga? Gusto mo bang tabihan na kita?" nag-aalalang turan ni Maha at ngumiti naman siya saka umiling.

"No its okay. I'm fine so magpahinga na na rin. Hindi naman siguro ako mababangungot ulit." Ngiti niya rito.

"Sige bumalik ka na din sa pagtulog. I should also need to rest. Sige." Tumayo ito mula sa pagkakaupo sa kanyang kama at lumabas na ito sa kanyang kwarto. Nang maisara na nito yung pinto ay napahiga siya at napatingin sa kisame habang inilalagay niya ang likod ng kanyang palad sa kanyang noo.

Weird things kept on happening to her ever since she step on this place, nababaliw na ba siya o talagang sinira na ng mga horor movies, mystery books at mga fictions na libro ang kanyang isip. Hindi... hinding hindi siya papayag lalo na at magtuturo sila sa mga bata kaya dapat ipakita niyang hindi siya isang taong matatakutin.

Muli niyang ipinikit ang kanyang mga mata at pinilit matulog kahit na kanina pa nagraracing ang tibok ng kanyang puso.

Nagising si Ran dahil sa ingay sa baba kaya siya bumaba at nagtungo sa may kusina. Nakita niya sina Conor at iba pang mga lalaki na maydala-dalang container na punong-puno ng mga pagkain. Nagsipasukan naman ang 5 mga babae at inaayos nila ang malawak na lamesa.

"Good morning Miss Miran." Bati nila sa kanya nang makita siya ng mga ito.

Lumapit siya kay Maha na naka t-shirt at maong pants, nakita niyang kaliligo nito dahil sa basa ang buhok nito. Tiningnan naman niya sina Jovy at ang iba na masayang nakikipagkwentohan sa mga nag-aayos ng hapag.

"Ahmnnn anung nangyayari?" tanung niya rito.

"Dudes as you can see, their fixing the table para sa atin." Nakakunot noong turan ni Maha.

"Yahhhhh I can see that, ang akin lang bakit kailangan nila tayong asikasuhin e kaya naman natin." Turan niya rin ditong nakakunot noo.

"Well! I don't know gusto nga naming tumulong ngunit pinigilan nila kami. Magrelax na lang daw tayo at ipapasyal tayo ni kuya Fred at someone who they call Sethorne." Saad nito na napapailing.

"Ran ayos ka na ba? Kumusta tulog mo, hindi ka nanamin ginising kasi alam namin na kulang mo pa tulog mo dahil sa masama mong panaginip. Ayos ka na ba?" nakita nila si Bri na palapit sa kanila kasabay nito si Ramhil na nakatingin sa kanya.

"Yes I'm fine. Nakahanda na pala kayong lahat maliban sa akin." Turan niya.

"Oo kaya ikaw maligo ka na din at baka mabahuan kami sa iyo." Turan ni Maha na nilulukutan siya ng ilong.

"Hmnnn ikaw kaya ang mabaho kahit kaliligo, grabe siya ohh." Turan naman ni Ran na nakanguso dito.

"Excuse me mabango kaya ako, sige tsupi tsupi ka na. Take a bath and ahh...dude bring your change of clothes kasi nasa labas yung banyo." Saad ni Maha na nakataas kilay sa kanya. Natawa naman sina Ramhil at Bri.

"Yahhhh whatevs." Turan niya saka siya nagrampa at nang lumingon siya rito ay napabilat siya. Saka siya nagtatakbo sa hagdanan papunta sa kanyang kwarto.

Kumuha siya ng kanyang pagbibihisan saka ang kanyang gagamiting mga pampaligo. Bumaba siya sa hagdan at nakita niya sa sala na may kausap sina Maha at Ramhil na isang lalaki ngunit hindi niya makita yung mukha nito dahil nakatalikod ito sa kanya. Nakapolo ito ng light blue, nakajeans at black shoes ito at mahahalata mong may napag-aralan ito dahil civilized and pananamit nito. Maayos din ang pagkakasuklay nito sa buhok nito na kulay itim at halatang basa pa.

Dali-dali siyang lumabas sa pinto at naglakad patungo sa banyo. Bago niya mabuksan ang banyo ay nakita niya sina Ashton na maydala-dalang mga cases na malalaki. Sa tabi nito ay isang babaeng nakabistida ng pula sa may balakang hangang sa may sahig at sa pang-itaas ay kulay puti na may mangas, yun bang sinusuot ng mga tagabantay ng templo sa Japan. Ah ewan basta ganon yung damit nung babae.....wait....si Leonore yun ah. Bakit kaya naka damit ito ng ganon?

Bago pa siya makita ng mga ito ay pumasok na siya sa banyo at naglock saka sinimulang punuin ng maligamgam na tubig yung balde na may kalawakan. Oh oo nga pala may heater yung tubig nila dito sa tinutuloyan nila kaya madali lang ang lahat. She smiled and started to take a bath.