Chapter 2

Robbi POV

Bandang ala una nang madaling araw bigla akong naalimpungatan.

"Init!" reklamo ko.

Patay yata yung aircon. Kaya bumangon ako at chineck yung aircon.

Naka off nga.

Inopen ko yung aircon at nahiga ulit.

Napatitig ako sa babaeng katabi ko ngayon. Mga mata lng nya nakikita ko ngayon dahil nakayakap ito sa unan.

Lumapit pa ako sa tabi nito.

Niyakap ko sya at hinalikan sa ulo.

Kumilos ito bahagya, akala ko ay nagising ko na sya.

Maya maya lng ay yumakap ito saakin kaya niyakap kopa sya ng mahigpit.

Nag iinit ang mga katawan ko kahit nakabukas na ang aircon.

Baka dala lang siguro ito ng kalasingan ko.

Kumilos kilos ito at yumakap yakap saakin.

Napatitig ako sa mga mata nito.

"Sophia, baby.. Gising kba." tanong ko.

Hindi naman ito sumagot.

Natutukso ako. Kailangan kong pigilan to. Dahil kung saka sakali ay first time ito mangyayari saamin ni Sophia.

Bumuntong hininga ito.

"Gising kaba?" muling tanong ko pero di ito sumasagot.

Idinikit ko ang mga noo namin dalawa, nakatitig ako ngayon sa mga mata nya.

Sobrang lapit ng muka namin sa isat isa.

Sinubukan ko sya halikan.

Dahan dahan.

Ngunit hindi ito umiimik.

"hmmm" impit na ungol lamang ang sagot nito sa akin.

"Ilove you baby." bulong ko bago ko sya muli halikan.

I kissed her deeply. Until i heard she moan.

"hmmm" ungol nito.

Mukang sumasang ayon din ito sa gusto kong mangyari kaya hindi na ako nagdalawang isip pa..

Mahal ko sya. Mahal na mahal. Wala naman siguro masama kung may mangyari man saamin. At kung saka sakali ay pananagutan ko naman sya.

Sya lang ang gusto kong makasama habang buhay.

Wala nang iba.

I kissed her deeply full of lust. Hindi naman ito umaangal, kahit pa bahagya kong hinahawak hawakan ang katawan nito.

"hmmmm" impit na ungol lamang ang aking naririnig.

Pinagpatuloy ko ang aking ginagawa.

Kumalas ako saglit saknya, bahagyang nakamulat ang mga mata nito ngunit di nya maimulat nang maayos siguro dahil na rin sa kalasingan.

Hindi naman ito umangal nong dahan dahan ko itong hinubaran.

"Ilove you baby." bulong ko sa tenga nito at tuluyan ko na nga syang inangkin.

**********************************************

Liane POV

Pilit kong minumulat ang aking mga mata.

Nakakita ako ng kaunting liwanag mula sa bintana.

"Umaga na." bulong ko.

"Good morning baby." tinig mula sa gilid ko.

Laking gulat ko nang may makita akong braso nakapulupot sa katawan ko. Kaya pala ang bigat ng pakiramdam ko.

"Sino ka?" tanong ko sa lalakeng katabi ko ngaun.

"What, are you drunk. Umaga na lasing kapa rin baby." sagot nito habng nakapikit pa.

"Baby? Hoy! Sino ka!" bulyaw ko sa katabi ko.

"Ingay mo naman, lasing kapa-----ba" pagtatakha nito pagmulat nito sa harapan ko.

"My god! Who are you! Ano ginagawa mo dito sa kwarto ko." tinulak ko sya palayo at dali dali akong tumayo ng kama.

Nakatayo ako ngayon sa harapan nya.

Napanganga ito sa harap ko at tila di makapag salita.

"Hey! Sagutin moko. Anong ginagawa mo dito. Sino ka." muling tanong ko.

Hinablot nya yung kumot at inihagis saakin.

"Hey, whats this." iritang tanong ko. Pero nakabaling lng ito ng tingin sa ibang direksyon.

"Mag usap tayo, magbihis muna tayo." bigla itong karipas ng takbo papuntang cr tangay tangay ang isang short sa gilid ng higaan.

Nanglaki ang mata ko sa nakita ko.

Bakit sya nakahubad!!?

Tumingin ako sa sarili ko.

Bakit ako nakahubad!!?

"Aaaahhhhhhh" sigaw ko..

**********************************************

Robbi POV

"Aaahhhhhhh." sigaw ng babae mula sa labas.

Nandto ako ngayon sa loob ng cr.

Nakakailang hilamos nako. Gusto kong magising.

Ano ba itong nangyayari.

"Sino sya?" napasabunot na lamang ako sa ulo.

Hindi ko alam kung paano ako haharap sa babae na yon.

Hindi ko sya kilala.

Pero diba si sophia kasama ko kagabi?

Paanong naging sya.

Ano ba nangyayari!!??

TOKTOKTOTKTOK

Sunod sunod na malakas na katok ang ginawa nito sa pinto ng cr.

Lumingon lamang ako sa pinto.

Hindi ko alam kung lalabas ako or makakalabas pa kaya ako ng buhay sa hotel na ito.

"Lumabas ka dyan, sino ka ba ha." tawag nito.

Maya maya ay napilitan din akong lumabas.

FASTFORWARD

---------

Nakaupo ngayon kami sa magkabilang dulo ng kama.

Tahimik lang, walang gustong umimik.

Kaya ako na ang unang bumasag ng katahimikan.

"Sino ka, anong ginagawa mo dito sa kwarto ko." tanong ko.

Tumingin ito ng masama saakin.

"Its our room, pano mo nasabing kwarto mo to. Saka nasaan yung mga kaibigan ko." iritang sagot nito.

"What? No, its my room. Saka sinong mga kaibigan?" sagot ko pagtatakha ko.

"Saka bakit tayo nakahubad. May nangyari ba. Bakit? Tell me!." galit nitong tanong.

"Ano? Pagkakatanda ko nasa cr ako kagabi kasi sumuka ako nang sumuka baka nabasa yung suot ko kaya naghubad ako. Ewan ko sayo kung bakit ka nakahubad." pagpapaliwanag ko.

Sa totoo lng ito lng talaga naalala ko. Saka i was really in shock dahil hindi si sophia katabi ko.

Buong akala ko sya si sophia.

Paanong nangyari yun!!!?

"Wala akong maalala kung bakit ako nakahubad. Unless kung may ginawa ka." sabay titig nito saakin nang masama.

"What! No. Niyakap lang naman kita kasi akala ko ikaw si sophia." pagpapaliwanag ko.

"What!??" napapitlag ito sa tayo.

"Sorry, okay. Lasing tayo pareho. Wala tayong matandaan. Wala tayo sa sarili. Kalimutan nlng natin ito. Okay. Wala naman nangyari diba.." paliwanag ko, pagpapakalma ko saknya.

Wala nga ba. Bakit ba parang di ako sigurado.

"Get out." galit na utos nito.

"What? Why i should get out. This is my room." pagtatama ko.

"I dont care, just out!" sigaw nito.

"Okay, miss. Okay. Aalis nako. Sorry." tumayo nako mula sa kama at aakmang lalabas

"Im really sorry miss. Just forget it. Okay. It was a mistake, that night. Lasing lang tayo. Aalis nako." pahabol ko.

Tinignan lng ako nito ng masama.

**********************************************

Chapter 2.3

Liane POV

Palabas na ako ngayon ng building.

Iniisip kopa rin kung ano ba talaga ang nangyari kagabi.

Pero wala talaga ako maalala.

Napapailing na lamang ako sa hangin kakaisip.

Di ko namamalayan nandto na pala ako sa parking lot.

Nang may biglang may maghagis sakin ng isang bagay at pagtingin ko bag ko pala ito.

"San ka natulog kagabi ha." tanong ni diane

"Diane, kayo ba. San ba kayo natulog kagabi." balik na tanong ko.

"Edi dito sa hotel. Bakit dika bumalik kagabi sa room. San kaba nanggaling." tanong uli nito habang nananlamin sa tapat ng kotse ko.

"Ha? Wala, di naman ako lumalabas ng kwarto." paliwanag ko.

"Ano? Hoy Liane, mukang may tama kpa yata dyan sa ulo mo. Halika na. Nauna na sila Kyla umuwi.. Kanina pa kita iniintay dto sa labas." paliwanag nito.

"Siguro nga, sakit kasi ng ulo ko. Umuwi na tayo." pag aaya ko.

Naghiwalay na kami ng landas ni Diane.

Nagdrive nako ng kotse ko at umuwi sa bahay.

Ilang saglit lng ay nakauwi din ako ng bahay.

Pagpasok ko ng bahay bumungad agad saakin si Auntie Emely.

"Auntie, good morning po." mahinahong bati ko.

"Diba nagresign kana sa St. Dominic hospital last week?" tanong ni Auntie.

"Opo Auntie, bakit po." sagot ko.

"Wala naman, natanong ko lang. San ka natulog kagabi. Dont tell me sa hospital ka natulog." tanong ni Auntie.

"Po? Hindi po Auntie. Nagkaayaan lng po kami nila Diane na magbar. Medyo nalasing po kasi kami kaya sa hotel na po kami natulog. Sorry po Auntie." paliwanag.

"Bar? Liane , liane.. Akalain mo yun lahat namana mo sa nanay mo." pagngisi nito saakin at saka ito umalis sa harapan ko na pailing iling at pangisi ngisi pa..

Medyo nainis ako sa sinabi nyang yon. Napag ikom ko mga kamao ko at pilit na nagpigil ng galit.

Palagi nalng nya iniinsulto mama ko.

Dumirecho na ako sa kwarto ko at muling namahinga.

Mukang matindi hang over ko ngayon.

Ang sakit talaga ng ulo ko.

**********************************************Robbi POV

Fuck!

What on earth happening to me!

Sino yung kasama ko kagabi? Asan si sophia.

Nagsusumigaw ang isip ko ngayon dahil diko talaga lubos maisip kung paano kami nagkasama ng babaeng yon.

Toktok

Mahinang katok mula sa pinto ng aking kwarto.

Nakauwi na pala ako dito sa bahay. Dahil pagkalabas ko ng hotel ay nagdirecho uwi na din ako.

"Robbi anak, nandito si sophia." si mama nagsasalita mula sa labas ng pintuan.

"Sophia?" sagot ko sa sarili ko.

Nag ayos ako saglit ng sarili at lumabas ng kwarto.

Pababa na ako ng hagdan, mula dito sa itaas tanaw na tanaw ko si sophia.

Napatitig ako sa mga mata nito mula dito pababa ng hagdan, dahan dahan akong lumalakad pababa.

Bakit ganun, si sophia talaga nakita ko kagabi na katabi ko.

Hindi ako pwedeng magkamali.

Ang matang yon, Sophiang Sophia! Talagang sya ang nakikita ko last night.

Unti unti kong naalala mga nangyari kagabi. Siya talaga nakikita ko.

Pero pano? Bakit?

Unti unti kona rin naalala lahat, kung ano nangyari saamin kagabi ng babaeng yon.

"Robbi." tawag ni Sophia.

Nakababa na pala ako ng hagdan pero napapatulala na lng ako dahil sa mga nangyari kagabi na ngayon ay naaalala ko na.

May nangyari samin ng babaeng yon!

Fuck shit! Whos that girl. Nakipag sex ako sa diko kakilala.

"Hey, baby. Whats wrong." tanong ni Sophia, nasa harapan kona pala sya ngayon.

"Nasan ka nga pala kagabi?" tanong ko naman sknya na parang nagtaka pa sya.

"Nasa bahay. Bakit?" takhang tanong nito saakin.

Fuck! So, ibang babae nga talaga kasama ko kagabi.

My ghadd!! Robbi. Whats happening to you!

Napanganga na lng ako sa sagot nito.

"Hey, baby. Whats wrong?" tanong muli sakin ni Sophia.

"Nothing baby, im just asking. So--- what brings you here?" sagot ko nalng sknya pang out of topic.

"Wala naman, aayain sana kita sa bahay uuwi kasi si Daddy. Gusto lang kita ipakilala sknya. Weeks lng sya dito after nun, matagal na bago pa ulit sya makauwi." masayang pag aanyaya nito saakin.

Bakas sa muka nito ang pagka excite nito.

"Sure, kelan ba. Anytime pupunta ako. Just for you baby." pagsangayon ko. Kinuha ko mga kamay nito at pinisil pisil.

"Tommorrow uwi nya, so in the next day sana." sagot nito.

"Sure no problem baby. I will come." pag sang ayon ko.

**********************************************

Emely's POV

Nandto ako ngayon sa garden, kausap sa phone ang aking asawa. Ang ama ni Sophia at ng bastardang yong si Liane.

"Honey, so anong oras flight mo. Gusto mo ba sunduin ka namin sa airport." sabi ko sa asawa ko sa kabilang linya

"Hindi na kailangan honey, antayin nyo na lamang ako sa bahay. Ipaghanda nyo na lamang ako ng masarap na hapunan ng mga bata." pagtanggi nito.

"Are you sure?" sagot ko.

"Oo naman, ayoko nang abalahin pa kayo. Alam ko namang busy ka dyan pati ang mga bata sa trabaho nila. Lalong lalo na si Liane, masyadong hectic ang schedule ng doctor." sagot nang asawa ko, nagpantig ang tenga ko nang marinig ko ang pangalan ng anak nya sa labas.

Nagtungo ako sa mga bulaklak kong tanim at pinagmasdan ito. Ito talaga ang stress reliever ko noon pa.

"No honey, nandito lang sa bahay ang mga bata." sagot ko habang pinipitasan ko naman ng bulok na dahon ang aking tanim.

"Bakit? Ano ibig mong sabihin?" pagtatakha nito dahil twing tatawag ito wala dito ang mga bata.

"Nope, si Liane nagresign na sa Hospital. Last week pa. Si Sophia naman nakabakasyon sya ngayong month." paliwanag ko. Napahinto ako sa aking ginagawa at nagtungo sa upuan ng nasa garden.

"Ano? Si Liane bakit sya nagresign? May problema ba dyan." pagtatakha nitong tanong. Sounds like full of concern. Palagi nalang syang over concern sa anak nyang yon. Bastarda!!

"Sabi nya gusto daw nya magfocus sa darating na pasukan, kukuha daw sya ng masteral in surgeon." pagkakaalam ko. Actualy diko naman masyado nakakausap si Liane. Narinig ko lang yan nong last time na may kausap din ito sa phone nya.

"Talaga. Edi mainam kung ganon. Akala ko talaga wala nakong pag asa sa batang yan. Akalain mo yon, di pala sayang lahat ng panahon ko sa kanya. Di ako nagsisis na kinuha ko sya sa nanay nya. Sa tingin ko swerte sya saatin. Di ba honey." papuri nito kay Liane.

Nagpantig ang tenga ko sa mga narinig ko. Napahigpit ang kapit ko sa phone na hawak ko.

Ang bastardang yon! Kuhang kuha nlng nya palagi ang atensyon ng asawa ko, dapat ang atensyon na yon ay para kay Sophia lamang. Hindi sya kasama sa pamilyang to!

Pero ano magagawa ko. Iyan ang gusto ng mahal kong asawa. Sa sobrang pagmamahal ko sa pamilya ko, wag lang kami masira ay tinanggap ko ang lahat.

"Honey." tawag ng asawa ko mula sa kabilang linya. Saglit kasi akong natahimik dahil sa sinabi nito.

"Ahh, honey. Baka busy kapa. May naalala kasi ako. May gagawin pala ako. Ibaba kona muna itong linya natin. Tatawag na lng uli ako mamaya." pagpapalusot ko. Ayaw ko muna makipag usap sa kanya lalo na kung si Liane lng din ang topic.

"Sige, mamaya nlng. Ingat kayo dyan. See you tommorrow." paalam nito mula sa kabilang linya at ibinababa nanga nito ang tawag namin.

Nakita kong lumalapit saakin ang isang kasambahay namin. Mukang may nais itong sabihin.

"Maam. Handa napo ang agahan." anyaya ng kasambahay namin.

"Sige papasok na ako." sagot ko.

Nagtungo na ako sa dining area para makapag breakfast.

Pagpasok ko ng dining area, nakita ko Liane nakaupo na sa hapag kainan.

Dumirecho lamang ako ng lakad at naupo sa dulo ng lamesa.

"Good morning Auntie." bati saakin ni Liane.

Tinignan ko lamang ito, wala ako sa mood makaharap ang taong to.

"Ya Lina, bakit wala si Sophia. Tinawag mo ba sya." tanong ko sa isang kasambahay namin.

"Wala po sya Maam sa kwarto nya. Umalis po yata." sagot ni yaya Lina saakin.

"Ah okay." pagtango ko at inumpisahan ko na nga ang aking pagkain.

**********************************************

Liane's POV

Nasa harap ako ngayon ng hapagkainan kasama si Auntie Emely.

Tahimik lang kami kumakain ngaun.

Sanay na ako.

Ganyan talaga sya saakin noon pa. Diko alam kung galit ba sya sakin o ganun talaga ugali nya.

Hinahanap nya si Ate Sophia, kapatid ko sa ama.

Ako naman ay anak sa labas ni Daddy pero kinupkop pa rin nila ako ni Auntie kahit na anak ako ng isang bayarang babae.

Baby palang ako nong napunta ako sa bahay na ito. Iyon ang alam ko kasi kinukwento saakin ni Yaya Lina.

Hindi rin naglilihim saakin si Auntie. Palagi nya akong tinatapat sa katotohanan kahit masakit.

"Liane." tawag saakin ni auntie.

"Po, bakit po auntie." tanong ko.

"Uuwi ang daddy mo bukas, gusto nya kumpleto tayo sa dinner. Wala kanaman siguro lakad non diba." paliwanag ni Auntie.

"Wala naman po Auntie, pasensya na rin po kung inumaga po ako ng uwi ngaun. Sinabi mopo ba kay daddy?" pag aalala ko.

"Hindi, alam mo naman di ko pwede gawin yun diba. Ang kasalanan nyo ay kasalanan ko rin. Alam nyo yon diba." iritang sagot nito.

Strict kasi si Daddy. Naalala ko nong maliit pa kami ni Sophia si Auntie palagi ang nalalagot kay Daddy pag may nagawa kaming mali.

Ang tingin kasi ni Daddy noon kay Auntie ay pabayang ina saamin sa twing may nagagawa kami na hindi tama.

Palagi sya pinagbubuhatan ni Daddy noon ng kamay dahil saamin.

--------

THROWBACK

NARRATOR POV

Pak!

Isang malakas na sampal ang inabot ni Emely sa asawa nitong si Nelson.

"Nelson! Ano ba. Away bata lng iyon. Ano ba nangyayari sayo." sigaw ni emely.

"Daddy tama na po. Kami po ni ate sophia ang may kasalanan hindi si Auntie." paghila ng isang bata sa laylayan ng damit ni Nelson.

"Hindi! Emely. Ano ba ginagawa mo dito sa bahay. Bakit dimo mapalaki ng maayos ang mga bata! Ayoko nang ganyan. Hindi sila nagkakasundo!" bulyaw ni Nelson.

"Nelson! Makinig ka nga saakin. Away bata lng ito. Ano kaba.. Hindi lng sila nagkaintindihan." paliwanag ni Emely.

"Hindi emely! Hindi magandang tignan ang away nila. San nila natutunan yon. Hindi tama ang nakita ko." sagot ni Nelson sa asawa.

Kauuwi lng kasi ni Nelson non ilang araw galing abroad dahil sa business nya.

Nang abutan nyan, nagsasabunutan at nagkakalmutan ang dalawang batang sila Sophia at Liane.

Sa edad na 5 years old. Imbes na maglaro ay ganito ang aabutan nya. Hindi nya akalain na ganito mag away ang dalawang bata.

"Nelson! Natural lng sa mga ang mag away. Ano kaba! Ano ba nangyayari sayo. Maayos ang pagpapalaki ko sakanila." paliwanag ni Emely.

"Paanong naging maayos emely! Sa susunod na maulit pa ito, ikaw ang malalagot saakin. Responsibilidad mo ito. Kaya ayusin mo to" pagbabanta nito sa kanyang asawa.

Ganito dumisiplina si Nelson sa kanyang pamilya.

Nang minsan nga ay bumagsak ang grado ni Liane sa skwela noong itoy elementary na, nagalit ito kay Liane ngunit higit na nagalit si Nelson sa asawa nito.

"Ano ito? Halos ibigay ko ang lahat sainyo. Makapag aral lang kayo ng maayos tapos ito ang isusukli mo." tukoy ni Nelson sa grado ni Liane.

"Anong nangyayari?." tanong ni emely sa asawa.

"Ano to Emely! Dimoba alam ito!?" turan sa grado ni Liane.

Kinuha ni Emely ang grading cards ni Liane at tinignan.

"Ano emely! Bakit ganyan ang grado ni Liane." tanong ni Nelson sa kanyang asawa.

"Nelson, hindi kona siguro kasalanan ito. May tutor naman sila ni Sophia." paliwanag ni emeley

"At bakit hindi! Iaasa mo na lamang ba sa tutor at katulong ang lahat? Ano pa at nandidito ka, ano ang silbi mo sa pamamahay na ito kung dimo naman nagagampanan ang pagiging ina mo sa mga bata." turan ni Nelson.

Nainis si emely sa narinig nito.

"Sumosobra kana Nelson! Ginagawa ko ang pagiging ina ko kahit dyan sa batang yan, hindi ko naman yan kaano ano pero nagpaka ina ako sakanya." galit na sagot nito.

Pak! Isang malakas na sampal ang inabot ni Emely mula sa kanyang asawa dahil sa sinabi nyang yon.

"Anak ko sya at si Sophia. Asawa kita. Kaya marapat lamang na gampanan mo ang pagiging asawa mo saakin. At matuto kang sumunod sa gusto ko dahil ako ang batas dito, ako ang padre de pamilya. Ako ang nagpapakain sayo at sainyong lahat. Kaya wala kang karapatang pagtaasan ako ng boses! Emely." saka ito lumisan sa harapan nil Liane at Emely.

Tumingin naman si Emely sa batang si Liane.

Masama ang tingin nito sa bata. Dahil kasi dito kaya sila nagkasagutan mag asawa at nakukuwestyon din ang pagiging ina at magulang nito.

"Mommy Emely, Sorry po." tawag ng batang si Liane kay Emely.

"Auntie Emely! Yan ang itatawag mo saakin dahil hindi kita anak. Pero dahil sa kapalpakan mo paulit ulit akong napapagalitan ng daddy nyo. Hindi ka man lng nakamana ni katiting na husay mula sa ama mo. Manang mana ka sa nanay mo na puro katangahan ang alam. Dapat ikaw ang sinasaktan ng daddy mo, hindi ako. Puro nalang ako sumasalo ng kapalpakan mo. Kailan kaba lalaki ha, bilisan mo ang paglaki mo at mag asawa kana nang lumayas kana sa bahay nato!" dahil di makapg pigil ng galit si Emely, dina nito napigilan ang kanyang sarili. Nasabi na lamang nya ang gusto nyang masabi.

Nakatitig lamang ang batang si Liane saknya.

Napaluha na lamang ito sa mga narinig nito mula kay Emely.

Sobra sya nasaktan dahil sa pag iinsulto nito sakanya at sa kanyang ina.