74. When He Cries

|| Roxie Figueroa ||

"Sa'yo bang bahay 'to?" she roamed her eyes around while we're seating here in dining, wondering.

"Yes. It's my own house." I said with a smile plastered on my lips.

"Talaga?" she asked in amused.

"Yup. Dito rin ako minsan nags-stay kapag galing akong States.." saad ko. Masayang nakatingin siya sakin.

"Oh anyway.." inayos ko ang pagkaka-upo ko. Inilagay ko ang mga kamay ko sa ibabaw ng table. "You should eat now. Your foods is waiting on you to eat up." I said and we both chuckled. Pagdaka'y tinapunan niya iyon ng tingin, napansin kong mukhang nag-taka siya sandali kung para sa kanya ba lahat ng pagkain na nasa harap niya.

"You can eat all of that. It's all yours.." she head up when she took a glance on me.

"T-thanks.." I've just smiled to her at pagdaka'y kumain na siya. I was just watching her while she's eating her food and I could say that she's really hungry. Well, I think because of a long ride from palawan going here in cavite.

Speaking to her, there's something popped up in head when I remembered Logan.

Oh speaking to that man, he'd make me his damn personal maid after Troy told me that he always going there in bar and he's drowning himself in drunkenness. And because of his so intoxicated, naabutan ko nalang siya doon na nag-wawala. And he always keep repeating himself telling about Marsha. And I didn't doubt why he's like that. For damn sake. He's so rascal.

"Oh, siya nga pala Roxie, ikaw ba yung nag-plano na itakas ako kay Steven? S-si Stella.. matagal mo na ba siyang close?" I noticed she furrowed her head as I burst a laughed. Tumigil naman ako sandali sa pag-tawa as I looked on her seriously.

"Marsha. She's not my closed friend.." I emphasized. "Besides, I don't like her attitude. And Yep, I'm the one who planned to take you away from Steven.." ibinaba muna niya yung hawak niyang kutsara't tinidor, nang mataman niya akong tinignan.

"So, hindi mo pala siya ka-close?" she asked at napa-taas siya ng kanyang mga kilay.

"Like what I've said.."

"Pero, bakit siya ang nag-takas sa'kin at hindi ikaw?" Inayos ko ang pagkaka-upo ko. Still, keeping my eyes on her.

"Because I blackmailed her.."

"Bli-nackmail mo siya?" she asked with a big question on her face.

"Marsha, I don't know if you'll believe about what will I'll say to you but this bitch girl Stella, was hiding something between you and Logan.." I paused for a moment. Napansin kong halata sa kanyang mukha ang pagka-sabik na malaman iyon.

"M-may tinatago? S-samin ni Logan..?"

I grinned. "Yes. She insisted her parents na i-arrange marriage siya kay Logan. Because of being a spoiled brat of that bitch. I'm telling this to you because aside of it, she's really not a pregnant. She used it para pag-hiwalayin kayo ni Logan.." as I said that to her, I suddenly noticed on her face that it becomes a melancholy. She put her head down for a moment.

Yeah. that damn girl was really a big ashame to her parents. And also to my parents also. She didn't think well for about what she's doing, ilalagay lang niya sa kahihiyan at kasiraan ang sarili niya, at sa pamilya niya. Which is, they believed that she's a pregnant at ganun rin sila dad at mom.

I let out a sighed. "Marsha. This was all true. I don't want to hurt you after telling this to you but I just want you to be informed. Gusto kong malaman mo na isang malaking kasiraan ang ginawang 'yon ni Stella sa'yo. And you know what, hindi pa nga lang 'yon yung nalaman ko mula sa kanya, Steven and her agreed to each other as they planned it na ipa-kidnap ka. Dahil para ilayo ka kay Logan, so that Stella will took that chance na kunin si Logan ganun rin si Steven sa'yo." I lowered my voice. "I'm sorry about this Marsha.." after I said that to her, napa-angat ulit siya ng tingin sa'kin. This time I noticed that she's trying to smiled. But I know what she feels right now, I know she feel hurt after knowing all of this.

"A-ayos lang Roxie. Saka naniniwala ako na hindi buntis si Stella. At pati yung arrange marriage nila, alam kong hindi naman siya papatulan ni Logan eh. Dahil alam kong ako lang ang mahal niya.." she heaved a sighed. She pressed her lips for a seconds. "Pero naiinis lang ako dahil bakit hindi manlang sinabi 'yon sa'kin ni Logan. Sa'yo ko pa mismo nalaman.." I angrily bit my lower lip.

"What the--he didn't said all of those to you?!"

"O-oo. Pero ayos lang. At least nalama--"

"No. It's not right! He's your fiance, but he just hide it all to you!" I said in an higher voice. Napansin kong nabigla naman siya sa sinabi ko.

"Oh, I'm sorry. I'm just carried out.." pagdaka'y napa-buntong hininga ako ng malalim.

"Halata nga eh.." she tried to smiled in fake. But deep inside, babae rin ako 'no. And I know kung ano ang mararamdaman sa bagay na 'yon.

She just continue eating her food at bumalot naman ng katahimikan ang paligid. Sandali'y napa-buka naman ang bibig niya ng sinubukan niya uling magsalita.

"Roxie. Paano mo pala nalaman ang lahat ng 'yon? Sinabi ba niya sa'yo?" Uminom muna ako ng tubig just to ease my irritation. Pagdaka'y, suminghap ako.

"I just heard it all to her. Nung time na pumunta ako sa hospital dahil sa nangyari kay Logan, sinundan ko siya. And there, I caught her talking to Steven in her phone at narinig ko lahat ng pinag-uusapan nila. I mind that if it's better kung i-record lahat ng mga pinag-usapan nila so I have an evidence. And not at that time na nahuli kong nakikipag-usap siya kay Steven. Dahil nung time na umalis na ng hospital si Logan, I decided to hire a person to spy about her actions. Everything about what she's doing, even kung sino ang kausap niya sa cellphone. And then, all those things was startled me after kong malaman ang lahat ng iyon.." I noticed that she's just listening about what I've been said. Napa-tango naman siya matapos niyang narinig ang lahat ng iyon.

"Oh, by the way. Speaking on it again, Logan tried to go there in palawan yesterday, where Steven brought you there. But unfortunately, hindi kayo naabutan doon.." I shrugged. "Well, I thought that maybe nahuli siya sa pagdating that's why he didn't found you there.." bumuntong-hininga siya at pilit siyang ngumiti.

"Roxie, Salamat ha. Dahil kung hindi dahil sa'yo, hindi ko malalaman ang lahat ng 'to. Malaking utang na loob ko 'to sa'yo.." I held her on her left hand. I smiled to her.

"No, its okay. Besides, I'm doing this for you and to my brother. I'm grateful if I saw him happy with someone. And I'm just doing what's the best thing for him. And also between for the two of you, Marsha.." i saw that she give me a warmed smile plastered on her lips. Hinawakan rin niya ako sa kaliwang kamay ko.

"Salamat Roxie..." masaya niyang sabi.

"Ma'am, excuse po. Nandiyan na po sila.." suddenly, napa-tigil kami sa pag-uusap nang napa-baling kami ng tingin ni Marsha kay Rea, isa sa mga maid ko. She was standing there beside me.

"Oh. Tell them that I'm waiting here.." Pagkasabi ko 'non ay umalis na siya. Ipinihit ko sandali ang ulo ko kay Marsha at bakas naman sa kanyang mukha ang pag-tataka.

I know she's curious if who is it. And yes. Pinapunta ko dito sila Troy and her sister, Dwayne. I know she'll be surprise kapag nakita niya sila.

"Sino sila? Roxie?" she asked.

"You'll know later." tumango nalang siya at nagpa-tuloy ulit sa kinakain niya.

"Tita!"

After a few seconds, napa-lingon naman ako sa'king likuran at natanaw ko ngayon doon si Troy at yung girlfriend niyang si Dwayne.

Yeah. speaking to both of them, I'm not against about their relationship. Masaya ako para sa kanilang dalawa as for they become with each other well.

"Oh, you're here!" Tumayo ako sa kinauupuan ko at niyakap ko siya as he hugged me too. Afterwards kumalas kami sa pagkaka-yakap.

"Hi po. Ate Roxie.." i hugged Dwayne also at niyakap rin ako. Afterwards, we both ended hugging each other.

"Dwayne? Troy?" I swirled my body at my back nang narinig kong nagsalita si Marsha. Suddenly, I saw she abruptly stood up at sabay mabilis siyang nilapitan ni Dwayne and they both hugged each other.

"Ate, na-miss kita.."

"Ikaw rin Dwayne. Na-miss ka ni ate.." I saw Marsha na napa-luha na siya, as they're still both embracing with each other. Afterwards, they ended up. Pinunasan naman ni Marsha ang luha niya.

And for a moment. I'm just smiling here while watching them. I know how Marsha badly missed her sister after those passed days that they didn't see themselves. And I know that Dwayne was so worried to her.

"Troy?!" di-makapaniwalang sabi ni Marsha.

"Ate Marsh.."

And suddenly, niyakap rin sandali ni Marsha si Troy. They exchanged words with each other at napansin kong nag-kulitan pa yung dalawa. I suddenly made a smile. Hays. Parehas talaga sila.

-----

|| Cecil Sanchez ||

Ilang araw na akong hindi mapakali dito sa office kakaisip kung bakit hindi ko na nakikita si Marsha, hanggang ngayon. At tungkol 'don, ilang araw na akong nag-mumukhang timang dito mag-isa habang kausap ang sarili ko.

Oo. Malapit na akong mapunta sa mental. Jusko. Ugh! Nasaan na ba kasi si Marsha eh.

Speaking kay Marsha. Wala na kasi akong balita sa kanya nitong mga nagdaang-araw. Maski kay sir Logan. Gusto ko man siyang kausapin pero lagi ko naman siyang naaabutang mainit ang ulo. O kaya minsan, naririnig ko pang may nagkaka-labugan sa loob ng office niya. At mukhang nagre-wrestling ata siya 'don mag-isa. Well, maybe.

At kung hindi rin 'yon, minsan naririnig ko nalang sa ibang mga ka-trabaho ko na may tinanggal na naman siyang nga empleyado.

Ewan ko ba. Simula kasi nung hindi na siguro pumapasok si Marsha, bumalik ulit yung dating ugali niya. Sabi nung mga ibang ka-trabaho ko dito na matagal na dito. At sa pagka-kakataon na 'yon, nalaman ko sa kanila na 'yon pala yung ugali ni sir Logan. Palaging mainit ang ulo at madalas, nag-wawala. Jusko.

Pero one time, nung naglalakad ako papunta sa opisina namin ni Marsha, pagbukas ko ng pinto, nakita ko siya doon na nag-wawala. Umiiyak habang binabanggit yung pangalan ni Marsha, habang naka-upo siya 'don sa sariling pwesto ni Marsha.

Gusto ko man tumulong pero wala rin naman akong magagawa. Tutal hindi ko rin naman alam kung nasaan si Marsha.

Speaking kay Marsha, nabalitaan ko na na-kidnap siya kahapon lang. Narinig ko 'yon kay sir Logan nung pumunta ako sa opisina niya. Sinulyapan ko siya 'don sa loob at nakita kong may kausap siya sa phone niya. At doon ko sa kanya lahat narinig at nalaman yung nangyari kay Marsha.

Sinubukan ko siyang kontakin baka sakali pero hindi niya sinasagot. Napa-buntong hininga ako. Nasaan na kaya siya ngayon?

Ilang araw rin naging usap-usapan 'yon dito sa trabaho tungkol sa nangyari kay Marsha, pero hanggang ngayon, hindi pa siya nakikita.

Niligpit ko na ang mga dala kong gamit at pagdaka'y lumabas na ako ng office. Sinara ko ang pinto kasunod ay naglakad ako.

Hindi ko pa nararating yung elevator, sandali'y napa-hinto ako ng matanaw ko si sir Logan na iniluwa ng elevator. At speaking sa kanya, alam ko kung bakit na naman siya nandito--mag-wawala na naman siya dito sa office ni Marsha. Bakit hindi nalang kaya siya mag-wala 'don sa office niya? Mag-kakakalat pa siya dito. Hays. Nako.

Luminga-linga ako sa paligid napansin kong wala nang mga empleyado akong nakikita sa paligid. Hindi na ako nag-atubili at kaagad ko siyang nilapitan, lalo na nang napansin kong masuray-suray na yung lakad niya. At kahit hindi pa ako gaano malapit sa kanya, naamoy ko na amoy alak siya.

Ghad! Nasaan ka na ba Marsha? Hindi mo ba alam na yung 'love' mo, lasing na lasing?! Ugh! For pete's sake. Gagawin na naman niya akong katulong!

"M-marsha..w-we, w-we should g-go home..I-i miss you so much..l-love.." rinig kong sabi niya habang inaalalayan ko siya sa pag-lalakad ngayon. Naka-pulupot ang braso niya sa leeg ko habang naka-hawak naman ako sa bewang niya.

Gosh. Ang bango talaga ni sir. Haist. Kung hindi lang siguro 'to 'love' ni Marsha, baka napag-samantalahan ko na siya. Ugh!

Binuksan ko ang pinto at pagdaka'y dahan-dahan ko siyang ini-upo 'don sa swivel chair. Napa-stretch naman ako ng mga bisig ko at bewang ko dahil medyo nabigatan rin ako sa pag-buhat sa kanya.

Haist. Hihingin ko yung sweldo ko kay Marsha kapag bumalik siya. Hindi ba niya alam na ilang beses na akong ginawa niyang katulong? Ugh!

"M-marsha..come here..i-i want to hug you.."

Oo lalapit na ako. Bulong ko sa sarili. Haist. Nakakaloka. Kung ako lang talaga si Marsha, nako! hindi ko na 'to palalag-pasin.

"Sir, wala si Marsha dito. Hello? Si Cecil po ako. Yung empleyado niyo." sambit ko. Sana naman ma-realize siya.

Napansin kong ibinagsak niya ang sarili sa table at narinig kong paulit-ulit niyang binabanggit yung pangalan ni Marsha. At habang binabanggit niya 'yon, parang nagka-crack ang pananalita niya, at mukhang nag-babadya na naman siyang umiyak.

Ghad! Ano bang gagawin ko sa lalaking 'to? Mag-panggap kaya ako na si Marsha at yakapin ko siya? Baka sakaling tumahan siya?

Oh no. Kasalanan 'to, saka baka ano pa isipin sakin ni Marsha. At baka sabihin pa niya na pinag-taksilan ko siya. Ghad! Ugh! Erase! erase! mali ang iniisip ko!

Sandali'y pinag-mamasdan ko siya at mukhang naka-tulog na ata siya. And in a sudden, bigla namang may pumasok sa isip ko.

Mabilis ko siyang nilapitan at ibinaba ko ang sarili ko. Sinubukan kong kapain ng dahan-dahan yung bulsa niya habang naka-patong pa rin ang ulo niya sa table. Napa-ngiti naman ako ng makapa ko yung cellphone niya doon. Pagdaka'y kaagad ko iyon kinuha.

Tumayo na kagad ako at pagdaka'y binuksan ko na yung screen 'non. I was pretty relief dahil mabuti nalang at walang password ng mabuksan ko na iyon.

But suddenly, my attention caught ng makita ko yung wallpaper ng cellphone niya. Picture iyon nilang dalawa ni Marsha habang nasa kotse sila, at mukhang kissing moment nila ata yung araw na 'yon, kaya siguro naisipan ni sir na 'yon yung i-wallpaper niya sa cellphone niya. Napailing ako na napa-ngiti.

Kaagad ko nang pinindot yung contacts at tinignan ko isa-isa yung mga naka-save na numbers 'don. Sandali'y, napa-tigil ako sa pag-scroll ng nakita ko yung pangalan na 'my sister', at baka siguro eto ata yung Roxie na naririnig ko rin minsan kay Marsha noon at kay sir.

Hindi ko pa man siya nakikita personally pero baka siguro, siya na nga 'to. I said to myself.

Pinindot ko yung number na 'yon para tawagan iyon. Itinapat ko sa tenga ko yung phone at kasunod ay lumayo ako kaunti kay sir Logan. Matapos ang ilang segundo ay narinig kong may sumagot sa tawag ko.

"Hello?" I open up a conversation.

"Logan? Why makes you call? Is there anything a problem? What's up?" I heard from the other line at mukhang si Roxie na ata siya.

I cleared my throat first bago ako nagsalita. "Good evening po. Si Cecil po ito, yung employee ni sir Logan.."

"Cecil?? Why does my brother's phone was with you? Nasaan siya? May nangyari ba sa kanya?" sunod-sunod niyang tanong. At mukhang medyo naghy-hysterical na ata siya.

"A-ahh, wala po ma'am.." I said like in a defensive way..

"Then, tell me. Nasaan siya? Bakit ikaw yung may hawak ng phone niya!?" sumulyap muna ako sandali kay sir Logan at napansin kong mukhang balak pa ata niyang tumayo sa kinauupuan niya. At mukhang mag-babasag na naman siya. Kaagad ko nang ibinalik ang atensyon ko sa cellphone.

"Ma'am. Si sir po, kailangan niyo nang puntahan dito sa office ni Marsha. Mukhang mag-wawala na naman po."

"What the--okay okay.." she heaved a sighed. "Thanks for your concern, I'll be right there immediately." pagkasabi niya niyon ay pinatay na niya yung tawag.

Halos mapatalon naman ako sa gulat ng marinig kong sumisigaw na si sir Logan. At napansin kong umiiyak na naman siya.

Jusme. Iyakin pala 'tong 'love' mo, Marsha. Ganon ka ba niya talaga ka-miss?

Sinubukan kong lapitan siya para patahin. Nakahinga naman ako ng maluwag dahil buti nalang at napa-tahan ko siya. Pina-upo ko siya ulit sa swivel chair at sabay napasa-bunot naman siya ngayon sa buhok niya habang naka-yuko ang kanyang ulo.

"M-marsha..w-where are you? I badly miss you..i- miss you so much, love.." and I heard he cried and laughed like a stupid.

Sandali'y nakaramdam naman ako ng awa sa kanya dahil nakikita ko sa kanya na alam kong sobra niya nang nami-miss si Marsha. At alam kong nahihirapan siya dahil hindi pa niya nakikita si Marsha. Parang bumigat tuloy sandali ang pakiramdam ko.

I heaved a sigh. Tinapunan ko lang muna siya sandali ng tingin. Umupo muna ako sa tabi niya at pinag-mamasdan ko lang siya.

Nasaan ka na ba Marsha? Please, mahal na mahal ka ni sir Logan. He badly missed you so much. I hope na makita ka na. Bulong ko sa'king sarili.