ปฐมบท

ในเช้าอันสดใส เด็กหนุ่มได้ตื่นนอนมาในสลัมที่แสนจะแออัด และได้ออกไปทำงานเป็นคนแบกสัมภาระไห้กับพ่อค้าที่กำลังจะไปตั้งร้าน และนั้นเหละคือพระเอกของเรื่องนี้ ชายผู้นั้นชื่อว่าวาริอัส ชายผู้ที่จะแข็งแกร่งที่สุดในโลก เขาได้ทำงานกับพ่อค้าคนนี้ตั้งแต่อายุ6ปีจนปัจจุบันเขามีอายุ11ปี ตั้งแต่เขาเกิดมานั้นเขาไม่เคยเห็นหน้าพ่อหรือแม่เขาเลยสักครั้งเขาได้ถูกเจ้าแห่งสัตว์ป่าหรือคิงคองที่มีสติปัญญาเท่ากับมนุษย์นั้นเลี้ยงมา

พ่อค้าคนนั้นได้พูดกับวาริอัสว่า "พรุ้งนี้เจ้าก็จะอายุ12ปีแล้วนะเจ้าจะต้องไปประเมิน คิ(ค่าพลัง) และเข้าเรียนกับสถาบันแล้วนะ

วาริอัส "นี่ตาแก่ผมน่ะไม่เป็นไรหรอก แต่ตาแก่น่ะจะทำงานคนเดียวไหวแน่หรอ"

พ่อค้า "ฉันทำงานนี้มา40ปีแล้วน่ะขาดเด็กอย่างแกไป จะเป็นอะไรไปล่ะ"

ซึ่งงานที่ว่ามานั้นคือขายซากมอนสเตอร์และวาริอัสก็จะคอยช่วยล่าและแบกซากไปไห้ตาแก่ที่ร้าน วันนี้ซึ่งเป็นเหมือนกับวันสุดท้ายที่วาริอัสจะได้ทำงานนี้เขาจึงไปล่ามอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งที่สุดในเขตเริ่มต้น นั้นคือหมาป่าเขี้ยวยาวสามเขา ซึ่งเป็นมอนสเตอร์ที่สู้ได้ยากเพราะ เขาและเขี้ยวที่แหลมคมรวมถึงความเร็วของมันที่เร็วกว่ามนุษย์ปกติถึง2เท่า วาริอัสได้เข้าไปต่อสู้กับมันอย่างสูสี แล้ววาริอัสคิดว่านี่มันนานเกินไปจนพระอาทิตย์จะตกดินแล้ววาริอัสจึงใช้พลังทั้งหมดที่เขามีใส่หมาป่าตัวนั้นแต่ไม่สำเร็จ จนวาริอัสเกือบจะสิ้นชีพ แต่ในตอนนั้นได้มีผู้อาวุโสออกมาช่วยไว้ได้ทันและฆ่าหมาป่าตัวนั้นไป วาริอัสจึงได้ขอบคุณและถามผู้อาวุโสว่าท่านชื่ออะไร

ผู้อาวุโส "เจ้ายังไม่จำเป็นต้องรู้ตอนนี้เพราะเจ้าจะได้เจอข้าในอีกไม่ช้า"แล้วผู้อาวุโสก็ได้บินหายไป

วาริอัสเห็นเป็นเช่นนั้นจึงพูดขอบคุณอีกครั้งและเก็บซากศพไปไห้ตาแก่ พอไปถึงร้านตาแก่ก็ถามวาริอัสว่า

พ่อค้า "นี่เจ้าไปล่ามาเองไช่ไหม" *พ่อค้าไม่เชื่อในสายตา*

วาริอัส " ไช่ ข้าไปล่ามันแต่ข้าไม่ไช่คนที่ฆ่ามัน "

วาริอัสเล่า "ข้าออกไปจะล่าเจ้าหมาป่าเขี้ยวยาวสามเขา แต่พลังของข้าก็ไม่พอที่จะจัดการมัน และในตอนที่จะเสียท่ามัน ก็ได้มีผู้อาวุโสมาช่วยข้าไว้"

พ่อค้า "ผู้อาวุโส? ใครกัน"

วาริอัส "ท่านอาวุโสไม่ได้บอกชื่อกับข้า"

พ่อค้า" เจ้านี่น่ะทำอะไรเกินตัวจริงๆ เจ้าต้องคุณท่านนั้นจริงๆ ไม่งั้นเจ้าคงไม่อายุ12ปีหรอกน่ะ"

วาริอัส "พรุ่งนี้ท่านก็จะไม่ได้เจอข้าข้าแล้วนะดูแลตัวเองดีๆล่ะ ตาแก่"

วาริอัสและพ่อค้าคนนั้นก็ได้กินไวย์อำลากัน แล้ววาริอัสจึงได้ขอแยกตัวไปนอนเพื่อจะไปประเมินคิในตอนเช้า