Chapter 13: Trust Within Danger

XEÑA🎯

Alas siyete pa lang ng umaga ay gising na ako dahil sa isang mapanirang tawag na siyang dahilan kung bakit tinatamad ako sa ngayon na bumangon. Kasalukuyan pa rin akong nakahiga ng pagilid habang nakatalukbong ng kumot at nakapikit pero ang utak ko, heto at ginugulo ng deal na mangyayari sa ngayon, ginugulo ng Faulker na yun! Aishh! Damn him!

"Just want to remind you, it's the day, Vrielle. No escape thoughts so see you later."

Yan lang naman ang mapang-istorbo niyang mga salita. Aish! Parang mas gusto ko pang tumakas tuloy.

Biglang naputol ang pag-iisip ko at napamuklat nang may yumuyugyog sa akin. "Xen, bangon na diyan! Alas diyes na oh. We have something to do," it's Zy's voice. Napairap na lamang ako. Naglakas-loob talaga siyang pumasok ngayon sa kuwarto ko para lang sa something na yan. Ah, bahala siya dyan! Hindi pa ako nakakapag-isip ng maayos kung anong gagawin ko mamaya. Bumalik ako sa pagkakapikit.

"Huy, sis. Bangon na sabi oh at tama ng beauty rest yan, mukha ka ng diyosa." Napataas ako ng kilay sa sinabi niya. Aba't nangbibiro na. Ang pagkakaalam ko, hindi pa kami close sa ngayon. Tss.

"Ah, ayaw mo talaga ha. Then, I have no choice but to do this." Nagulat ako sa pagkiliti nito sa bewang ko causing me to wiggle and giggle.

"Ah, Ate naman!" Frustrated kong sambit nang umalis ako sa pagkakatalukbong at napaupo.

Tumigil ito at rumehistro sa mukha nito ang gulat.

"What?"

"You called me Ate, right?" Tanong nito. Oh, did I? Inirapan ko na lamang ito. Huwag siyang mag-assume na ok na kami, nadulas lang ang dila ko.

"Anyway, bumangon ka na diyan sis at kumain. Then after that, you will join me in my mission," she said with a smile but it made me frown.

"What mission?"

"Well, a mission called Oplan Balik Archery: Xeñatics' mission." Napairap ulit ako. "Oh siya na, bumaba ka na diyan at excited na ang ate mong mapabilib ulit," nakangiti nitong sabi at umalis na sa kuwarto ko.

Napabuntong hininga ako. Matapos kasi ng nangyari kahapon sa archery field, matapos na may marealize ako, agad kong pinuntahan si Sir Lorenzo and accepted his offer. Yes, I'm going back to archery now which is Ate Ry's wish.

Nang malaman yun ni Zyrille ay agad talaga itong pumunta sa classroom namin at walang pakundangang pumasok at emotional na niyakap ako habang paulit-ulit na sinasambit ang salitang thank you. Hays, ang OA niya, ha. Pero hindi ko siya masisisi. Sabi nga niya diba, she's a fan of mine.

Bigla na lamang sumilay ang ngiti sa labi ko. "Xeñatics, my foot." Tumayo na ako at tinahak ang pintuan palabas ng kuwarto ko.

"Ah, Xen. You're not in focus," puna ni Zyrille nang hindi ko ulit matamaan ang bullseye sa three meter distance na board. Yeah, kanina pa kami naglalaro ni Zyrille pero ni isa ay wala pang bullseye. Kahit na yung shortest distance ay di ko magawa. What the hell!

Frustrated kong ibinaba ang pana at napapikit. I'm really not in focus right now because of that Faulker, because of that race that will be happening tonight which I really wanted to escape.

Lumapit ako sa bench kung saan nakaupo si Zyrille at matamlay na isinalampak ang sarili doon.

"May I know what's bothering you? But I'm hoping it's not about your decision in playing archery," concern na tanong ni Zyrille. She's really afraid na maging false alarm ang naging desisyon ko.

"It's just about that Faulker," tipid kong sagot.

Saglit itong natigilan pagkatapos ay pilit na ngumiti. "Oh, your boyfriend," puna nito na halata pa rin sa boses niya ang pagiging affected.

"It's not like what you think," I corrected her. I don't know why but right now, it feels like I wanted to have some conversations with her, that kind of being open to her.

"What's really going on, Xen?" She asked.

Napabuntong hininga ako at diretsong tumingin sa harapan. "We're in a deal, actually consequences and part of that is having relationship with him."

Narinig ko itong napabuntong hininga rin. "He's really a different person." Napatingin ito sa akin. "But how come you got a deal with him?"

Napatingin din ako sa kanya. "Just got a bad meet ups," I answered and gave a slight smile.

Silence embraced us for a while.

"Xen..." Tawag niya but I remained silent while waiting for her to continue.

"I miss the things that we've been used to before. I miss our smiles and laughters, our strong bond...I miss the Xeña I had before, I miss you so much," she said in sadness.

I did not respond.

"If I could only be given a chance..." I saw her glanced at me. "Xen, if you could allow, can we have our 'sister's bond relationship' back?"

I couldn't give her a response immediately. I don't know how to give such answer for that. I could say that we're already ok, that I'm already accepting what had happened between us but... I don't know what's the exact word I could give. I wanted to fix it but I don't know how.

"Nevermind, Xen. I know it's already hard since madami na ring nangyari," she said and tapped my shoulder. "Tara, try mo ulit tumira baka sakaling di na nanggugulo ng utak yung bf mo," sabi nito at tumawa pa.

Tumingin ako sa kanya. I admit, I also missed her.

"So, ano tara?"

"A-ate..." I murmured which stunned her.

"Ate Zy..." Pag-uulit ko nang hindi nauutal.

At lumitaw sa mga mata nito ang mga luha at dali-daling yumakap sa akin na siyang tinugunan ko.

"You're accepting me, Xen. I'm glad you're now accepting me again Xen. How I missed you calling me Ate," she emotionally said.

I couldn't help but to smile. Right now, calling her again as an Ate is the best word to express that I'm bringing back our 'sister's bond relationship'.

Pagkaraan ng ilang segundo ay kumalas din kami. Pinunasan ni ate ang kanyang mukha.

"God, ilang araw na akong umiiyak ah."

"Iyakin ka naman talaga, ate eh." Saad ko at napatawa. Hinampas ako nito pero tawa pa rin ako ng tawa hanggang sa sumabay na rin siya.

"Lady Xeña."

Napatingin kami ni ate kay Manang na nakalapit na sa amin. "May tumatawag po sa phone niyo." Sabi niya at iniabot sa akin ang phone.

Unregistered number but I know who it is. I answered.

"What?"

"Tell me honestly, you'll be going or not?"

Napairap na lamang ako. "Seriously Faulker? Ang aga pa oh."

"I know. Just checking if you're going to mess with me again."

I smiled. "What if I didn't come?"

Silence answered me. Then I heard his deep breath. "You should come," and the call ended.

Napatingin ako sa phone ko at napabuntong hininga.

"What's that?" Tanong ni ate na nasa harapan ko.

"He will be in car racing today but I became part of it which is my mistake also. Pero tinatamad kasi akong pumunta ate, and surely, you won't allow me."

"Paano mo naman nasabing I won't allow you?"

Nagkibit-balikat ako. "I could just say it."

"Anong oras ba yan?"

"7 pm."

"Parang hindi nga pwede."

"See."

"But it's him that you will be with. Maybe I could allow you," she said in smile but it made me crease my forehead.

"Eh?"

"You can go, sis. You said you're in a mistake then, you must fix it. Isa pa, kasama mo naman si Xander. Even though it will be nighttime and that car racing could bother me with your safety but I know, he won't neglect you, that with him, you'll be safe."

Three minutes before 7 but I'm still on my way heading there. I'm sure I'm dead to him.

"Pakibilisan ng konti, kung pwede po Manong Lucas," suhestiyon ko kay manong na siyang personal driver namin. Tumango naman ito.

Ugh! Ba't kase ako nakatulog? Bwiset, kung kanina, naiisipan ko pang tumakas na ayokong pumunta pero ngayon, kabang-kaba na ako at nakakaramdam ng guilt. Hoping I could not destroy his name.

Eksaktong alas siyete ay nasa lugar na kami. Dali-dali akong tumakbo sa direksiyon ng gate. Naririnig ko na ang malakas na hiyawan ng tao. Pagkarating sa gate ay walang pakundangang pumasok agad ako at hindi na pinansin ang bantay. Hanggang sa natanaw ko na ang field kung saan nakatigil ang sasakyan ni Ace samantalang umaarangkada na ang kalaban niya. Shit talaga! Tinakbo ko na ang mahaba-habang distansiyang namamagitan sa amin ng kotse ni Ace at rinig na rinig ko ang biglaang napakalakas na hiyawan ng mga tao, ang suporta na para sa hinahangaan nilang si Master Ax.

"Sorry, I'm late," saad ko nang mabuksan ang pintuan ng kotse niya.

"Better than never," at pinaharurot na nito ang kotse na hindi ko pa nga nase-secure ang seatbelt ko at muntikan pang mauntog ang ulo ko.

"Ah! Bwiset! Papatayin mo ba ako?" Sigaw ko.

"I will if you didn't come." He said firmly. Napaawang ang bibig ko sa sinabi niya. Seriously, kaya niya? Hindi ko na siya pinansin at itinuon na lang ang pokus na maikabit ang seatbelt and thank goodness, I did.

Tumingin ako sa harapan at natanaw ko nga ang pulang kotse na siyang malayu-layo sa amin pero hindi gaanong mabilis yung pagpapatakbo nito. It seems like he's insulting this Faulker since na nahuli ito dahil sa akin.

"Kapag di ba ako dumating, di tatakbo itong kotse mo?"

"You know the deal. Walang silbi kahit na maunahan ko siya kung wala akong girlfriend na kasama," he said. Ah, that's it. Kaya pala kinukulit niya talaga ako.

Bumilis pa ang pagpapatakbo ni Ace hanggang sa nagawa nitong maiposisyon ang kotse sa mismong likod ng kotse nina Margarette at ng boyfriend nitong di ko matandaan ang pangalan.

"Ah shit!" Mura ni Ace matapos na bumuga ang kotse nila ng napakaitim na usok. Kahit ako ay nagulat din.

Nang mawala ang usok ay natanaw namin ang kalayuan nito kaya muli ring pinaharurot ni Ace ang kotse hanggang sa mapantayan naman namin ito. Ngunit ay binangga-bangga naman kami nito at sa mismong side ko pa.

"Ah, bwiset!" Bulalas ko at napansin ko pa ang pagngisi nila.

"Fucking Shit!" Sirit naman ni Ace. "Stay still, Vrielle."

Sinubukan ni Ace na iwasan nito ang ginagawang pagbunggo nila sa kotse hanggang sa nagpaubaya na lang ito at nagawa nilang makaabante pero nasa likod lamang kami nito. Muli itong bumuga ng usok pero naiwasan yun ni Ace. Pagkatapos ay humarang ito ulit sa harapan namin pero umiwas si Ace. Patuloy pa rin sila sa pagharang na hindi namin magawang maabantehan sila.

"Fuckshit! He is really testing me. No choice then. Vrielle, be ready."

Napatingin ako sa kanya. "What-" At hindi ko na natapos siyang tanungin nang biglang sumagi sa isipan ko yung araw na una ko siyang nakilala. Namilog ang aking mata nang maramdaman kong umatras ang kotse. "What a shit, Faulker!"

He just glanced on me and smirked. "We have to." At itinuon na niya ang atensyon sa unahan hanggang sa pinabilis nito ang takbo na animo'y babanggain ang kotseng nasa unahan namin pero pigil hininga na lamang ako at hindi magawang kumurap nang maramdaman ko ang pag-angat ng kotse hanggang sa mabilis itong pumaibabaw sa kotse nila at bumagsak sa sementadong daan sa mismong unahan nila na siyang pagkatapos ay walang pakundangang pinaharurot ni Ace ang kotse hanggang sa makaabot na ng finish line.

Naramdaman ko ang paglabas ni Ace sa kotse pero heto at hindi ko kayang gumalaw sa kinauupuan ko matapos ma-experience ang kakaibang pangyayari. Naghihiyawan na ang paligid pero heto't nakatulala ako.

"Not going out there?" He asked while standing at the door in my side which he opened also.

"I can't. I'm still in disbelief that it seems like my brain cannot function well," I said without turning my head on him.

"Tss," he murmured as I felt him come closer to my seat. I could see his face now in my front.

"Want a kiss? Maybe your brain can function it." At awtomatiko ko nga siyang nasampal.

"Your threat can do," saad ko at itinulak na siya palabas. Inalis ko na ang seatbelt ko at umalis na sa loob ng kotse.

Papalapit na rin sa pwesto namin sina Margarette at ang bf nito na parehong may dismayadong pagmumukha. Patuloy pa rin sa pag-ingay ang paligid.

Bigla akong kinabig ni Ace at ipinulupot nito ang braso sa bewang ko. Nagulat ako ng bahagya at napatingin sa kanya na siyang ginawaran lang ako ng ngiti bago tumingin sa kanila.

"If I remember last Sunday, the only thing I ask to you is your sorry but right now, I think it's not enough. Right, babe?" Makahulugang sambit ni Ace sa kanila. Oh God, that 'babe' thing! I just gave him a smile.

And the next thing we knew is that Margarette is now kneeling in front of us.

"I'm sorry, Xeña. I'm really sorry. Yes, I admit, it's my fault. So please forgive me." I smirked. Nakakatawang isipin na yung babaeng masyadong mataas ang tingin sa sarili ay nagagawa na sa ngayong yumuko at magmakaawa. Napatingin ako sa boyfriend nitong nanatili pa ring nakatayo na animo'y parang walang kasalanan.

"Poor Margarette but I won't accept it as long as your boyfriend won't do the same thing," I playfully said as I eyed his boyfriend.

"I won't." Pagmamatigas nito.

"Charles, please." Pagsusumamong tawag sa kanya ni Margarette. Hmm, sounds interesting here.

"No care with your girlfriend, Diangson? Or maybe she's not that's why you don't care." Uh-oh!

Napatungo si Margarette.

Napaismid si Charles pagkatapos ay napaluhod din. "Sorry." He said but not in sincere.

"Have sincerity Diangson or you'll be banned here," banta ni Ace dahilan para mawala ang angas nito dulot ng matinding pagkagulat at pangamba.

"I'm... I'm sorry. I also did a mistake. I did hurt you, miss. Please accept my sorry." Ok, satisfied.

"Yeah right. Apologies accepted," I said.

"Then, it's settled. Let's go babe," aya na sa akin ni Ace at lumakad papalayo sa kanila.

"Such a nice game, Ax," bungad sa kanya ng isang lalaking mula sa isang grupo ng kalalakihan na pinuntahan namin ni Ace. At namukhaan kong sila ang mga lalaking kausap din noon ni Ace nang mabunggo ako sa kanya.

"And such a beautiful lady to have," hirit naman ng isa at inirapan ko na lamang nang mag-wink ito sa akin.

"I'll just go to the CR," paalam ko muna sa Faulker na ito at umalis nang hindi na hinintay ang sagot.

Papalapit na ako sa direksiyon ng CR nang maramdaman kong may nakasunod sa akin. Binilisan ko na lamang ang paglalakad pero nagulat na lamang ako nang may biglang humawak sa kamay ko at sa paglingon ko ay nabitawan naman ako nito dahil sa agarang pagsuntok ni Ace sa mukha nito na siyang napasalampak sa lupa.

"Tara na." At hinila na ako ni Ace patungo sa ibang direksiyon habang nagmamadali. Pero napasulyap ako dun sa lalaki na kasalukuyang nakalapat ang kamay sa mukha at agad na rumehistro sa akin ang gulat at kaba matapos kong makita ang tattoo nitong nakaguhit sa likod ng kanyang palad dahilan para ako na ang manguna sa pagtatakbo namin ni Ace.

"Dito tayo, Vrielle," sambit ni Ace at iginiya ako sa isang makitid na pasilyo.

Takbo kami ng takbo pero bumitaw ito sa akin para hubarin at ibaba ang pang-itaas nitong suit.

Lumiko kami at sa pagtakbo ay natatanaw ko sa unahan ang isang parking lot. Bigla akong hinigit ni Ace sa nadaanan naming corridor dahilan para mapasalampak ako sa pader.

"Remove your jacket and untie your hair," pabulong nitong utos na kahit naguguluhan man ay sinunod ko. Siya naman ay mabilis na inalis ang suit sa katawan at inilagay iyon sa gilid sa bandang kanan ko maging ang jacket ko. He's now in white t-shirt paired with jeans while me is in a white fitted sando with thin straps which revealed my bared shoulder to him as it gave me uneasiness feeling when his eyes had departed on it.

God! Di ko in-expect na mapahuhubad pala ako ng jacket ngayon!

And immediately, he went closer to me. "Let's pretend we're doing a make out." Gulat kong sinalubong ang mata nito nang hawakan ng kanyang kaliwang kamay ang leeg ko at mas lalong inilapit ang mukha sa akin na isang pulgada na lamang ay magdidikit na ang aming mga labi. "Put your hand on my nape. Trust me, I won't kiss you." And out of a sudden, I enveloped my arms on his nape as I runned it towards his hair making some pull on it when I had heard some footsteps which is near on us. I also felt Faulker's body touches mine as well as his sensual touch on my left shoulder as he caressed it making the straps of my shirt be fell from its usual place. At mas lalo akong napasabunot sa buhok niya at napahawak nang mariin sa batok nito nang mapansin ko ang presensiya ng lalaking napatigil sa gilid namin. Napapikit ako at nanalangin na sana kung mapansin man niya kami ay mandiri na lamang ito dahil sa akalang gumagawa kami ng milagro.

Nakarinig kami ng pagtunog ng cellphone.

"Hello boss. Natakasan ako," sagot ng estranghero at narinig ko ang lakad nitong papalayo sa amin hanggang sa makarinig kami ng pag-alis ng isang sasakyan.

Napamulat ako nang dahan-dahang alisin ni Ace ang mga kamay nito sa akin at napatingin sa labas. Hindi ko inalis ang kamay ko at sa halip ay pareho kong inilagay sa kanyang balikat habang dahan-dahan ko ring ipinatong ng bahagya ang ulo ko dito.

"I-its them," usal ko at hindi na maiwasang mapaluha nang maalala ko ang tattoo na nakita ko kanina maging ang pagbabalik ng alaala ng masakit na nakaraan.

"I'm st-still in d-danger which I don't know what's the reason."

Pagkatapos kong sabihin yun ay naramdaman ko ang paglandas ng kamay ni Ace sa likod ko at dahan-dahan itong tinapik.

"Then, trust me with this. That in every danger, I will be there. Trust me, Vrielle. You'll be safe."

Third Person's POV

In a prestigious hotel outside the Philippines, a man in his 40s is standing with a glass of wine in his right hand while appreciating the spectacular view of the night through the front of its glass wall of a wide and expensive room which he occupied together with his wife who is now in the bathroom. His phone suddenly rang and he brought it outside of his pocket. Without looking on the screen, he put it already on his ear to hear the voice of the caller.

"Monsieur, they are in move again," said by a caller with a voice suited for a teenager guy which made him shut his eyes for a moment before he gave a reply.

"Then keep doing your mission well. Don't break my trust, man," he finally said before ending the call.

"Hon? What's going on?" A sweet feminine voice coming from her back. He turned around to see the face of his wife then smiled. "Time to go home, hon. The important work we've been waiting for is now on its way and needed to be put immediately on its ending."