webnovel

John Laurenze (tagalog)

Wala nang ibang mahihiling pa ang mga magulang ni Aeryst sakanya sapagkat lahat ng pagod t butil ng pawis ay inilaan niya para sakanila. Rason para hindi na question'nin pa ng mga magulang ang anak sa mga ibang disisyon nito sa buhay ngunit hanggang ba naman sa usapang pagpapakasal ay kailangan niya gawin para lang sa ikakabuti ng kompanya? Her father disagree with that and so as John Laurenze.

filenophile · Thành thị
Không đủ số lượng người đọc
2 Chs

01

"ANAK!!" umalingaw ngaw ang boses ni Mom sa buong bahay.

Irita akong napakamot ng buhok. Omg Omg hindi ako makakaalis sa bahay na ito kung hindi pa ako magmamadali.

Mabilis kong ininom ang natira pang shaked drink ko saka ko ipinasuyo ang mga gamit ko sa mga maid "Paki pasok nalang sa kotse ko." Ako na naglagay sa lababo ng pinagkainan ko para makapaghugas ng kamay.

"Aeryst! Aeryst!" tawag saakin ni Mom na katunayan ay hinahanap parin ako, napasilip ako at malapit na niyang tunguhin ang direksyon kung kaya't namilog ang mata ko at natarantang naglakad papunta sa kabilang daanan.

Sakto naman na nakpasok si Mom sa kusina nang matungo ko na ang backi door, tinahak ko ang garden paramakapunta sa harap at dali daling pumasok sa kotse nang "Talaga ikaw bata ka tinakasan mo lang ako, eh!"

I look at Mom like I have no idea what she was talking about, kunwari kong tinignan ang phone ko at umaktong problemado "Mom I'm sorry I need to go, Bye!" nag flying kiss ako at sumakay na nang tuluyan sa sasakyan ko.

malaya na akong nakahinga ng makaalis na ako ng bahay, Si Mom kasi, saka niya lang nare-realize pag sinasabi mo sakanya kung kaya't siguradong sinabi nga ni Dad ang tungkol sa Arrage Marriage sakanya kaya kanina?

Oo, Balak na akong lantakan ng speech ni Mom, wala pa ako sa mood magpatahan ng matanda. Mamaya mapunta nanaman sa pag i-imote si Mom, eh I really do have alot of things to work.

I parked my car as I arrive to our company at abala akong nagtitipa saaking phone ng may huminto sa harap ko. I didn't bother to look up.

"Aeryst" the voice wasn't familiar so "I'm sorry I don't know you" turan ko at badyang lalagpasan siya nang harangin niya uliako "Excuse me, I said-- 

"Oo narinig kita pero hindi ka ba magtataka kung bakit kilala kita?" Asar ko siyang inangatan ng tingin nang putulin niya naman ang sinasabi ko.

tinaasan ko siya ng tingin "Who are you?" turan ko at natawa lang siyang napangiti.

kumulo ang ulo ko, nangbwibwisit ba siya? He enterupted me and blocking my way. Gusto niya ba nang morning sapak treatment ko?

"Don't laugh!" asar kong turan "Luh, tumawa ba ako" sabi niya na, 'Tarantado', ginagawa niya rin uli ngayon.

I rolled my eyes  asar  na lalagpasan na siya ng harangin niya uli ako, dahil sa mas malaking hakbang ko muntik na akong maibangga sa katawan niya mabuti nalang at maagap niyang nasalo ang mga braso ko.

My eyes were winded, nagulat rin siya pero mabilis rin iyun nag bago at napalitan ng pilyong ngiti. "Hindi ko pa nasasagot tanong mo, teka lang" sabi niya habang pareho kaming titig sa mga mata ng isat-isa , Ngumisi siya at bumaba saaking mga labi ang tingin niya "It's John Laurenze" Bulong niya.

Napalunok ako sa epektong dala ng paraan ng pagkasabi niya sa saakin.  I felt an unfamiliar feeling on my body and a sense of familiarity. Jon Laurenze?

Napaiwas ako ng tingin at lumayo sakanya, "I-I need to go..." hindi makatingin sakanyang sabi ko bago ko siya tuluyang malagpasan at iwan roon.

Finally, hindi niya ako hinarangan pero pinanood niya ang paglayo ko.

Deretsyo akong umattend ng meeting pagkatapos, medyo lumilipad ang utak ko, I was thinking were did I met him.

Hindi naman narin kasi ako mabibigla kung kilala ako ng ibang tao dahil kalat ang pagkakakilanlan ko sa malawak na media.

Our way to the top is such a great testimony for anyone, Hindi naman kami isang mayaman na pamilya, nagsimula kami sa wala hanggang sa malaking biyayang ito.

And that's one of the reason kung kaya I'm still working hard para hindi mawala at masayang ang lahat ng pinaghirapan ng pamilya namin.

The meeting went well though after another meeting was another meeting and another.

Natapos ang lahat at nabalitaan kong nakarating ang CEO who is now knocking  at my door, hindi ako nagabalang nag angat ng tingin, I was busy reading a document "Dad come in!" turan ko nalang at abutin ang isa pang folder sa gilid.

"Ay! Talagang papasok ako! Sabi ng Mom mo tinakasan mo raw siya!" bungad ni Dad pagkapasok na pagkapasok niya.

I look at him and look back at the papers, "kararating niyo lang, Dad?" pagiiba ko "Oo" sagot naman nito na nag iba bigla ang tono na agad niya rin namang  napagtanto.

I giggled "Young Miss, don't change the topic" panduduro niya saakin pero nagkabit balikat lamang ako.

"I'm almost done here. I have an appointment after, I'll be meeting someone daw" sabi ko kay Dad at mag angat ng tingin para tignan siya.

Kunot ang noo niya ngunit ng marinig niyang may kikitain ako ay unti unting naglaho yun "Ah? Sino?" Turan niya, literally forgot the one he was about to say to me 

"Uma..." turan ko at nanlaki ang mga mata niya "Ngayon?" mukha siyang chismong makikisawsaw nang mas lumapit siya sa pwesto ko. Tumango ako.

"Someone texted me this morning, susunduin raw ako then Im off to go" turan ko ng may kumatok na nga uli, sabay naman kaming mag amang nagpatingin sa pinto.

At iniluwal nito ang secretary ng tatay ko "Sir, may nag hahanap po sainyo" pumasok ito ngunit nanatili siya sa tapat ng pinto.

Nangunot ang noo ni Dad "Sino? Papasukin mo nalang" at dahil sa sinabi ni Dad ay ang noo ko naman ang kumunot, na sumulyap saaking ama

"Uh, excuse me Dad, this is my office?" Turan ko, tumango naman na agad ang secretary ni Dad sa utos nito "I know honey" My father at kahit wala pa ang pag sangayon ko ay pinapasok nga nila ito.

"What the Dad! I hate you..." Ngumuso ako, I didn't mean what I said I hate him, ayaw ko lang na dito niya pinapapasok ang bisita niya.

It's my office! My authority!

My Dad look at me as I say those words, "Aeryst, baka kanina pa ako hinihintay ng tao kawawa naman" kabit balikat niyang turan which it's not my problem na! Ba't kailangan dito pa---

"Ahh... Good morning Mr. Ortega.....--" asar ang mukha ko nang humarap ako sa direksyon ng nagsalita.

Nagtama ang mata namin at nakita niya ang iritang mukha ko kung kaya't natigilan siya or...

"Ah?" Salitan kaming tinignan ng lalaki, he look at to my Dad then look at me. He did that repeatedly.

His face was in confusion and his index finger began to point which who... Pagkalito kung bakit nasa harap ko ang CEO ng Kompanya?

Well his my Dad at isa pa,

Siya nanaman? Umangat ang kilay ko.

"John Laurenze?" I suddenly mentioned out of consciousness "Oh, you know him?" Takang tanong naman saakin ni Dad.

"Yeah, he annoyed me this morning" turan ko at isara ang mga folder na nakabukas dito sa table ko.

"Ah?" Sabay na turan ng dalawang lalaki habang ang secretary ni Dad ay pinagsasalitan rin na tignan kami ni John Laurenze.

Bumuntong hininga ako, I just didn't mind nalang pala cause anyways I'll be leaving in a minute, I started fixing my things and stand up.

"Nothing Dad, " turan ko saaking ama saka ako muling bumaling kay John Laurenze "But what you did was annoying" sabi ko at nagreact siya naparang inosenteng tang*.

Sorry for the word, he was like What-did-I-do? Look.

I mean like, tinatanong pa ba yun? He was blocking my way!

I kissed my Dad, "Use your office" sabi ko pa and left my office without throwing one last glance to John Laurenze.

I just rolled my eyes ng malagpasan ko siya, At saka ko lang na realize ng makalabas ako. Sino nga uli ang susundo saakin?