EPISODE 7

การห่างหายจากบ้านหลังมา18ปีเต็ม

ผมไม่เหลือความอบอุ่นของบ้านหลังนี้อีกแล้ว

เพราะอะไรงั้นเหรอ??

ที่จริง ผู้หญิงที่เรียกอาค์เฟเมื่อกี้ไม่ใช่แม่เเท้ๆของเขา

แม่ผู้ให้กำเนิดเขานั้น จากไปตั้งแต่เขาอายุได้สามขวบ

ส่วนผู้หญิงคนนี้น่ะเหรอ? เธอเป็นแม่เลี้ยงของอาค์เฟ

ถึงแม้ว่า ซีลีนจะไมได้ทำตัวเป็นแม่เลี้ยงใจร้าย อย่างในละคร อีกทั้งยังดูแลเขาอีกด้วยแต่ก็ไม่ได้รักอาค์เฟเหมือนลูกแท้ๆของเขาหรอกนะ

ซีลีนมีลูกชายของตัวเองคนนึงหรือน้องชายต่างแม่นั้นเอง

ชื่อ อัลลัน อายุยี่สิบห้าซึ่งอ่อนกว่าอาค์เฟสองปี

ซึ่งเมื่ออาค์เฟไม่ได้กลับคฤหาสน์ตระกูลเชอวาเลียร์มา สิบแปดปีนั้นก็หมายความว่าอาค์เฟไม่ได้เจอ พ่อ , แม่เลี้ยงและน้องชายต่างแม่ มาสิบแปดปี

ส่วนแอลล์น่ะเหรอ

เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องกับอาค์เฟ เนื่องจากว่าเธอต้องเข้ามาเรียนในเมืองอาค์เฟจึงชวนเธออยู่ที่บ้าน

แอลล์นั้นหลังจากที่อาค์เฟชวนเธอมาอยู่คฤหาสน์ตระกูลเชอวาเลียร์แล้วทั้งสองก็ไม่ได้เจอกันเป็นเวลาสองปี

ณ โต๊ะรับประทานอาหารขนาดใหญ่ คนที่รับประทานมีเพียงห้าคน แต่อาหารกลับมีมากมายและหลากหลาย แบบที่ครบทุกรสทุกชาติ

ไม่ว่าจะอาหารหวานอาหารคาว ซีลีนหมุนโต๊ะเพื่อตักอาหาร บรรยากาศการทานเงียบกริบ

ไม่มีใครเอ่ยอะไรสักคำ

เหมือนจะอึดอัดหรือพูดไม่ถูก

อาค์เฟเองก็รู้สึกว่าตัวเขามาทำให้บรรยายกาศการทานอะไรขัดข้อง

ซีลีนพูดขึ้นขณะหมุนโต๊ะอาหาร

วันนี้พร้อมหน้าพร้อมตาทานกันเยอะๆนะ !! พูดพร้อมตักซุปข้าวโอ๊ตใส่ถ้วยส่งให้ลูติน พ่อของอาค์เฟและอัลลัน

ลูตินรับ เขาไม่ได้มองหน้าลูกชายคนโตแม้แต่นิดเดียว

ฝ่ายอาค์เฟเองก็ไม่ได้ใส่ใจเรื่องนั้นอยู่แล้ว

ใช่ๆ!! นานที่คนจะครบ แอลล์รีบพูดเสริม

แต่บรรยายกาศยังคงเจื่อนจางความรู้สึกอยู่ดี

อาค์เฟยืนขึ้น " ผมอิ่มแล้ว " เขากล่าวต่อ

ยังไม่กินอะไรเลยนะ!! แอลล์โพล่งออกมาเสียงดังนิดหน่อย

ก่อนจะลดเสียงลงว่า พี่ชายยังไม่ได้ทานอะไรเลยนะค่ะ?!?

พี่ไม่หิว ตอบแอลล์

กินสักหน่อยเถอะนะ ซีลีนเสริม

ครับ อาค์เฟตอบเสียงเรียบ ก็ที่จะมองอาหารบนโต๊ะว่าจะทานอะไรที่สามารถจากไปได้เร็วที่สุด

พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นขนมปังแท่งยาวหรือบาแก็ต เขาก็เหลือที่จะจับขนมปังชิ้นนั้นทันที

ในใจนั้นก็ถึงเรื่องการแย่งขนมปัง

ผมงานยุ่งขอตัวก่อนนะครับ อาค์เฟกล่าวแล้วเดินออกมา

หน้าปากประตูทางออกคฤหาสน์

อาค์เฟส่งขนมปังให้เลนน์ ซึ่งเป็นคนสนิท

นายเอาไปทิ้ง

ครับ เลนน์ตอบ