(Lumipas pa ang limang taon at tinuruan nya ng pakikipaglaban sina Buko at Saeng Chul. Tinuruang gumamit ng lahat ng uri ng sandata mahirap o madali mang matutunan.)
(Higit na matalino at maabilidad si Saeng Chul kaysa
kaysa kay Buko kaya tuwang tuwa ito sa kanya... kaya maging iyo'y nainggit rin sa kanya tapos ang tawag pa rito ay prinsipe samantalang rito ay anak ko...)
(Nang sampung taon na ang dalawa, sinabi ni Yunuko Gen: Jagiya, nais ko na ulit... magtrabaho sa hari...)
Ya Nayang: Sige bahala ka!😑😑😑
(Simula non araw-araw na kung pagalitan o pagbuntunan ng galit ni Ya Nayang si Saeng Chul ngunit nagiging mabait lang pagdumarating si Yunuko Gen.)
(Ayon kay aling San Tal...)
Ya Nayang: Ya... Bumangon na (Saeng Chul-ah)
SC: Ye? Mwaaaa-ah!
Ya Nayang: Bilisan mo magluto ka na, maglaba, mamalengke, magsibak ng kahoy pagkatapos gisingin mo yung magkapatid...
SC: Ye!
(Pagdumating si Yunuko Gen...)
Yunuko Gen: Mga anak narito na ko...
Ya Nayang: ah wag kamunang magtrabaho ako na muna, mamahinga ka lang...(bulong kay Saeng Chul)
SC: (Nakangiting sumagot) Ye!
(Pagkaalis ni Yunuko Gen...)
Ya Nayang: Tang-ina gising na oras na ng trabaho...
(Minsan sa labas ng bahay pinatutulog... kaya gumawa na siya ng tulugan niya sa gitna ng mga halaman.)
Bagay lang yun kay Nayang ang mamatay pati ang tunay nyang anak...
Bakit mo naman yan nasabi?
Aba'y kung pagmalupitan naman nysn si Saeng Chul ay inam... tingnan mo ha gigisingin ng dilim pa paglulutuin ng kakanin para kanilang makain tapos kung anu-anong pagagawa pagminsan nga pinakakain ng kabuting may lason...
Ae?
Ah, oo nga ayaw pang maniwala ay...
Totoo ga yun
Oo (tugon nila)