Prologo 1.1

She was feeling strange this morning. It was as if something unexpectedly is going to happen.

Pagsapit nga nang hapon ay narinig na niya ang alarm sa buong kabahayan. It was a sign that an intruder tried to pass the perimeter.

There is a wire placed in this mountain, whenever it is stepped on or moved, the alarm will be triggered.

She didn't panic, it might be a stray rabbit or wild animals that got lost in the fence.

Maraming beses nang may naligaw na hayop sa bakod na nakapaligid sa bundok Arusa. Maaari niya iyong tignan sa CCTV pero dahil balak din naman niyang bumaba ngayong araw ay hindi na siya nag-abala pa.

Tulad ng dati ay naghanda siya sa pagbaba ng bundok. Kumuha siya ng maliit na sack bag, ilalagay niya kasi roon ang mga prutas na makikita niya sa pagbaba.

She needed food, dalawang araw pa kasi mula ngayon darating ang supply niya sa pagkain. For a fourteen year old girl like her, she ate a lot.

Lumabas siya ng bahay habang isinusuot ang makapal na coat. Malamig dito sa tutok ng Bundok Arusa kahit summer ay ramdam pa rin ang lamig ng klima. Malayo rin kasi ito sa kabihasnan at siya lang ang tanging nakatira rito.

She didn't bother to lock the door.

Pababa na sana siya nang maramdam niya ang isang presensiya mula sa likuran. Nilingon niya ito.

It's her dog, Cyprus. He's not just a dog, it's a Tibetan mastiff. Malaking aso ito at limang taon na ang gulang. The only companion she have.

Hinaplos niya ang malagintong balahibo nito. Mukhang gumala na naman ito dahil basa ang makapal na balahibo.

Magkasabay sila sa pagbaba ng bundok. May shortcut na daanan sa likod at mas mapapabilis siya kung doon siya daraan pero pinili niyang sa harap ng bahay para na rin sa kanyang afternoon routine.

Ang pagbaba at pag - akyat ng bundok ay isa sa mga pagsasanay niya rito. Isa iyon sa mga rason kung bakit itinapon siya ng kanyang Lolo sa lugar na ito. To train her.

To learn to defend herself.

At a young age she endured all the hard trainings in order to satisfy her grandfather's wish.

Hindi niya rin nasubukang pumasok sa isang paaralan tulad ng isang normal na bata. She was homeschooled.

She is isolated from everyone and everything. She didn't experience making friends or meeting other people besides her family.

Her Grandfather ised to tell her, hindi niya kailangang magmadali, balang -araw ay mararanasan din niya ang lahat.

He said, she is special. Her Grandfather didn't hide anything to her. Alam niya kung sino siya at kung bakit siya nandito sa lugar na ito.

Pero hindi niya maiwasang magreklamo rito, so her Grandfather traded.

He traded, If she succeed on her duty, she will have the taste of freedom. He wish for her to be strong, so she could face the enemy without trembling in fear.

She agreed. Wala namang mawawala sa kanya kung susundin niya ang utos nito. Sa huli ay siya rin ang makikinabang.

Kaya nagpupursige siyang magsanay at magpalakas kahit bugbog sarado na ang batang katawan. She didn't complain because everything has a purpose.

She set it on her mind that it was a mission for her.

A mission she had to finish.

That's her only purpose in life, the purpose of her existence, to take revenge.

And she will gladly do it.

-

"D*mn it!" she heard a loud noise coming from the other room.

Kanina pa iyon. Sigaw iyon ng lalaking napulot niya sa paanan ng Bundok Arusa.

Naihagis niya sa sahig ang unan sa sobrang inis at padabog na bumangon mula sa kama. Nagsisisi siyang kinukop niya ito. Kung bakit kasi nagdalawang - isip pa siya!

Galit na lumabas siya ng kwarto at naglakad papunta sa kabilang kwarto. Maingay ang bawat paghakbang niya animo may dalang bagyo. Her mood is exceeding!

Tatlong araw pa lang ito sa kanya pero kung umasta akala nito'y nasa sariling pamamahay. Ano ba'ng akala nito sa sarili ...hari!

Wala naman itong malalang pinsala o sugat noong matagpuan niya ito, kaunting galos lang ang natamo nito. Isang araw lang din itong nawalan ng malay. Mahina rin kasi ang pulso nito kaya wala siyang nagawa kundi iuwi ito.

Pabagsak niyang binuksan ang pinto. Masama ang tinging ipinukol sa lalaking nakaupo ngayon sa kama.

"Hey, are you really not going to stop. If you won't, I will put you back where I found you! Your kidnappers is definitely looking for you. At kapag nakita ka uli nila malamang na ibenta na nila ang mga lamang loob mo, even your eyes!" she faked laughed to annoy him. "Oops, wala ka nga pa lang makita. It's useless now, baka ipakain na lang siguro nila iyan sa aso," she yelled at him with annoyance. Kanina pa kasi ito hindi tumitigil sa kakasigaw at naririndi na siya.

Gustong-gusto niyang bumalik sa pagtulog!

She know the fact that he was kidnapped. Sa kaso nito noong matagpuan niya ito hindi na niya kailangang manghula pa.

When she found him near the fence, he really looked hopeless, marumi ang suot nitong damit at may ilang butas pa iyon.

Alam niyang gumapang ito sa bakod. He was the reason why her alarm is triggered. Maraming nagtataasang puno at madilim sa gubat na iyon. Ilang mangangaso na rinang naligaw roon, kaya't nagtataka siya kung paano ito nakarating dito sa boundary niya.

The thought that she will find a rabbit that day, instead she found a big dog, who barks.

At that time, she noticed something in him. He can't see anything when he tried to point a gun at her direction, but failed dahil sa ibang direksiyon iyon nakatutok. He is blind.

What a pity.

"The hell I care, just give me a proper food, Kid, or I will keep bugging you!" he demandingly said to her, "What is this?! You gave me a dog food!" he complained, sabay hagis sa cupnoodles na binigay niya rito kanina. Saang lupalop kaya ito nagmula at ganito kasama ang ugali nito. She could give him an applause for being rude!

Aba't paglilinisin pa siya ng kalat nito!

Bumagsak ang balikat niya nang makita ang pagkaing ibinato nito sa sahig. Nasayangan siya roon. Hindi ba nito alam kung gaano kaimportante ang pagkain sa kanya?

At ano raw? Dog food?!

Halos mabaliw siya sa pagpipigil na sugurin ito at bigyan na naman ng malakas na sikmura.

Malamang na galit pa rin ito sa pagsuntok niya sa sikmura nito o laitero lang talaga ito sa pagkain. Nagtitimpi siyang sakalin ito.

Kasalanan naman nito, kung bakit kasi nagwala ito at pinagbabato ang mga gamit sa kwarto nang magising ito noong isang araw.

"Then, don't eat anything you ungrateful creature!" she said angrily.

"Bahala ka. Starve to death! Itatapon na lang kita sa daan pagkatapos mo'ng mabulok!" may pinalidad sa boses na sabi niya.

Tinalikuran niya ito at lumabas ng kwarto.

"Hey! Get back here! Give me an edible food!" narinig niyang habol pa nito. She ignored him.

Tignan lang natin kung hindi ito magutom sa pag-iinarte nito. Napansin niya kanina na maputla ito.

Simula nang dumating ito ay hindi na naging tahimik ang bahay niya.

Ang totoo'y hindi pa niya alam ang pangalan nito. Ayaw kasi nitong sabihin sa kanya. Mukhang wala pa rin itong tiwala sa kanya pagkatapos niya itong tulungan at kupkopin dito.

She walked out of the house. She was holding a basket in her hand, she's going to pick fruit. It's her only option she needs to feed that artistic person.

Wala siyang ibang pananim dito kun'di prutas, kahit gilay ay wala siya . Hindi rin kasi niya iyon magagamit. She didn't know how to cook, she had no interest in cooking, or even to learn.

Mga can goods, o cup noodles ang madalas na supplies na ipinapadala ng Lolo niya kada katapusan nang linggo. Kung minsan ay may lutong pagkain din. Nilalagay niya agad sa fridge para hindi agad masira at umabot pa 'yon nang dalawang araw.

Napadaan siya sa taniman ng strawberries, wala pang hinog sa mga iyon.

Bulaklak na lang kaya ang ipakain niya sa lalaking iyon. Hindi naman nito malalaman dahil bulag ito.

Naglakad siya hagdang-bato, kahit naka-tsinelas ay hindi naman siya nahirapang makababa ro'n

Nakita niya agad ang pakay. Isang puno ng mansanas 'yon malapit lang ito sa falls kaya naririnig niya mula rito ang malakas na bagsak ng tubig.

Pwede niya iyong akyatin pero dahil basa pa ang puno dahil sa hamog kanina gumamit na lang siya ng panungkit. Kumuha lang siya ng ilang piraso bago bumalik muli sa taas.

Nasa labas pa lang siya nang marinig niya ang ungol ni Cyprus sa may sala. Iniwan niya ito sa kwarto kanina siguro ay lumabas ito.

Agad siyang pumasok sa kusina. Inilapag muna niya sa lamesa ang hawak at saka nagmamadaling naglakad sa may sala.

She was surprised to see the boy lying near the stairs while Cyprus is trying to wake him up. Ginamit nito ang isang paa para itulak ang ulo ng lalaki.

Mabilis siyang lumapit sa dalawa. Baka mamatay pa ito rito. Ibalik na lang kaya niya ito kung saan niya ito natagpuan? At saka na niya balikan at ilibing kapag kalansay na ito. Napaisip siya.

Pwede rin tutal masama ang ugali nito.

"Hoy! Gumising ka nga. Bakit ba kasi bumaba ka. Wala ka na ngang makita nagpilit ka pa!" she shooked his shoulder, then she slapped his face to wake him up.

She put his index finger near his nose.

Humihinga pa ito.

Nanghina na kaya ito sa gutom?

She stood up and grabbed him with both hands and pulled him onto the sofa.

May silbi rin pala ang pagsasanay niya dahil lumakas siya. Nagawa niya itong maihiga sa sofa kahit mabigat ito.