CHAPTER 7

*Ulysses Shaine Verrere POV*

And just like that ako ang naging team leader dahil marami daw akong alam, si Sky ang Vice

dahil magaling siyang mamuno, si Kate ay secretary since mahilig naman siyang magsulat, si

Aireen at Blaine ang treasurers since kailangan ang memory ni Aireen at ang Accountant ability ni

Blaine,

Si Xavier at Grace naman ay ang bahala sa mga future projects na tungkol sa engineering,

si Suitchie ang bahala sa damit, at si Art ang peace officer since nakakatakot siyang magalit.

Napailing nalang ako sa mga positions namin dahil parang naghanda talaga kami para gumawa

ng group. And we named the group HANEUL, idea ko na compensation nila sa pag bigay sa

akin ng position as a leader, that means SKY pero I didn't tell them at wala namang nagtanong.

Lumabas na kami ng fire exit with hurried but quiet steps. Kailangan naming makapunta agad

sa front door as unnoticed as possible, buti nalang mas napadali ang paggalaw namin since

binawasan na namin ang mga zombies kahapon.

Nang malapit na kami sa front door pansin

mong mas maraming zombies na kakapasok palang. Buti nalang hindi sila ganun karami at halos

lahat ng iba pang zombie ay malapit sa kotse kahapon na may kalayuan sa front door.

"I'll close

the door, you guys distract the zombies and Sky protect my back" I ordered and they all nodded.

Inagaw nga nila ang attention ng mga zombies while making sure na hindi ganun kalakas para

hindi kami mapansin ng mga nasa labas habang kami naman ni Sky ay gumagawa ng daan

papuntang front door.

Pagdating doon ay isinarado ko agad yon not minding the zombies na

papalapit sa amin. Muntik pa akong makagat ng isang zombie sa may pintuan buti nalang naka

iwas ako pero hindi ko pa na ilock yung pinto.

Napatingin ako sa salamin at napansin ang iba

pang zombies sa labas ay na attract nung ingay ng mga nasa pinto at nag umpisa ng tumakbo

papunta dito. I gritted my teeth then rushed forward, it's now or never.

I heard Sky shouting not

to go forward pero di ko siya pinansin, adrenaline rushed through my brain mas luminaw pa ang

pag iisip ko ngayon at inexamine ko ang pagkakagawa ng lock habang mabilis na tumatakbo

papalapit dito.

Ramdam ko ang pag iinit ng palad ko at tinapunan ko lang ito ng tingin, the

infinity tattoo was glowing. I didn't mind it instead pinakiramdaman ko ang buong katawan ko,

every muscle, every tissue, every cell, ramdam ko ang unlimited power na nanggagaling dito and

I can my body's full potential was growing.

Parang pinipilit na mailabas lahat ng kakayanan ko

and I let it. Mas bumilis ako and I arrive sa harap ng pinto, I easily closed it smashing the heads

ng nagpupumilit na pumasok and locked it all the while looking at my friends na inumpisan

ng patayin ang mga zombie na malapit sa kanila.

I nodded nung magkatinginan kami ni Sky at

nag umpisa na ring sumugod sa mga nakikita kong zombie, fighting with unmatched strength,

speed, and reaction. Feeling ko ang bagal ng mga nangyayari sa paligid ko, adrenaline was on my

system and it felt great.

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

hah hah hah hah

We all panted habang napapalibutan kami ng hindi mabilang na bangkay.

I almost wanted to

puke pero pinigilan ko, it's a mess. Pinatay namin lahat ng zombies sa first floor and sobrang

nakakadiri, may mga nagkalat na putol na ulo, mga hating katawan at punong puno ng dugo

ang bawat pasilio.

I looked at my friends, lahat kami may dugo sa buong katawan pati nga yung

mga mukha namin at nakakatakot ang mga itsura namin. Nagkatinginan kami and a smile was

plastered in our faces. Naka upo ako habang sila naman ay hinihingal na nakatayo.

I feel drained,

hindi ko na nga kayang itaas yung braso ko. Napatingin ako kay Sky when he went toward me

and inilahad niya ang kamay niya. Tinry kong itaas ang kamay ko then a wry smile appeared on

my face. I really can't lift my arms. Mukhang napansin naman yun ni Sky kaya binuhat niya na lang

ako piggyback style.

"Let's go to the conference room, Xavier, Kate sunduin niyo si Art, the rest

we'll stay at the conference room for one hour break then we will rescue the kids" i ordered dahil

sina Xavier at Kate lang ang okay pa ang stamina. Tumango naman sila at nag umpisa na kaming

maglakad, naghiwalay lang kami sa fire exit.

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

*Sky Forest Leywin POV*

Pagpasok namin sa conference room I looked around and tama nga yung sinabi nung dalawa,

they're all Korean stars, I remembered na we were about to greet some VIPs before this, and

mukhang sila pala yun.

I didn't think na makikilala ko ang mga taong toh because they are

like stars than you can see but cannot touch.

Ang cringe. Ibinaba ko na lang muna si Shaine

at pinagmasdan ang mga survivors na nandito, we're all drained at kahit si Shaine ay di na rin

makagalaw, they could attack us if they want and we won't be able to even protect ourselves,

kaya naging alerto ako.

Napakunot ang nuo ko when Shaine just closed her eyes and a little bit

later I could hear her steady breathing. She actually fell asleep. Tinignan ko ang iba at parang

relax sila, parang hindi lang kami nakipagpatayan kanina, looking at their faces parang nakauwi

sila, hell Blaine even gave them food and water.

"Thank you" rinig kong sabi nung isa habang

kinakain ang tinapay. What the hell? Bakit parang ang relax naman nila? Why are they not vigilant

of these people? Magkakilala ba sila? Nalilito na ako at pakiramdam ko sasabog na ang ulo ko

when I heard a laugh beside me.

Nalukot ang mukha ko when I saw na tinatawanan ako ni Shaine

na nagising who knows when. Nag unat unat siya then walked towards the group. Sinundan ko

lang siya while looking at them vigilantly.

When Shaine stopped in front of them nagsalita ang

isa sa kanila, "I'm Lee Ji Eun, also known as IU, it's nice to meet you." She said with a professional

smile. Shaine smiled back pero hers is much more sincere.

"Ulysses Shaine Verrere, the leader of

this odd group, its nice to finally see you" shaine said shaking her hand. Shaine continued shaking

hands and talking to the stars, at one point I realized na nagsasalita si Shaine ng Korean, and she

was fluent at it.

Mukha namang nag relax Yung mga survivors dahil mas naging mas madaldal na sila, parang

nagtatanong sila at sinasagot naman sila ni Shaine with a smile. They went on like that for about

an hour until we needed to go rescue the kids