Chapter 17

"Inom mo pa yan!" Sigaw ni Irish nang mag punta kami sa condo ng boyfriend nya para lang mag inom kami.

Nandito kaming apat, oo apat kasi nandito na si Nicole at busy naman si Desiree. Halos kaming tatlo lang ang umiinom except kay Irish. Sya lang yata ang masaya sa nangyayari ngayon eh, palibhasa loyal masyado ang boyfriend nya sa kanya ngayon, halos maging possessive na nga sa dami nang nagkakagusto sa kanya.

"Oo iinom naman, paka atat mo!" Sigaw ni Nicole sa kanya. Balita ko nahuhulog na daw ka agad ang loob nya sa kapatid ni Irish.

Pinapanood lang kami ni Chloe pero mas madalas ay cellphone nya ang kaharap nya. Bebe time din tong isa na to e.

"Ano bang nangyari ha? Partida mga walang label pero akala mong meron na kung nakapag emote kayo. Charot, open na kayo dali!" Pagdadaldal nya.

Si Nicole ang nauna at sinabi na nahuhulog na nga ang loob nya. Sinisi pa nya si Irish at pinakilala pa daw, imbis na nagpapalit palit sya nang lalaki ngayon ay nag e emote sya ngayon sa iisang lalaki na ngayon pa lang nya naranasan.

Hanggang sakin napunta. "Hindi ko alam kung saan sisimulan pero masaya naman kami e. Hindi na nga lang katulad noon dahil limang buwan na din nakalipas. We're going to dates and making some memories to each other. Only us, without friend's or families. Ang alam ko nandyan lang ang magulang nya pero hindi nya ako maipakilala." Huminga ako ng malalim. "Wag nyo akong i judge pero iyon ang alam ko. I am an overthinker person, kahit sino naman siguro mang ku kwestyon na diba? Sa limang buwan na kayong nagsasama at sa isang taon na kayo magkakilala, wala pa ring process sa amin. Hindi ko na alam kung saan ba ako dapat lumugar.

Mahal na mahal ko sya eh. Mas pinipili kong umintindi kaysa magalit sa kanya. Wala namang mangyayari, hindi nakakatulong sa akin at sa amin.

"Sis, hindi mo sure pero mas okay sa akin kung ilabas mong lahat nang yan. Based from experience, mauubos ka kakaintindi at kakahintay, pero sa huli wala ka din pa lang mapapala? For me ha, ekis na yan. Pero dahil si lexord yan, for sure may valid reason kaya sya ganoon." Sambit ni Irish.

"Hmm, pero mahirap din ang maghintay nang hindi mo alam ang rason."

"Bahala kayo basta ako iinom." Singit ni Nicole.

Napabuntong hininga ako. Si Irish lang yata ang may advice at kaonti ang kay Nicole.

"Basta, don't settle for less. If you twovare still not ready to commit. Tigilan nyo na muna, ang daming oras at panahon ang nasasayang sa inyo. Making some positive memories is good. Pero kung tuloy tuloy, iyon ang mas nakaka takot. Lalo na sayo, mas pinipili mong umintindi kaysa kagalitan mo sya. You didn't even know what will happen soon kung hindi nyo pag uusapan yan." Dugtong ni Nicole.

Maybe they're right after all. Commitment, that's what we don't have.

Kapag nagkikita kami ay puro date kang ang pumapasok sa isip namin. Napapansin ko na iniiwasan nya ang ibang tanong ko. What will happen to us kung hindi nga naman siya magsasalita?

Ako na ang gumawa nang paraan. Tinext ko sya at sinabi nyang busy sya kaya nag iwan na lang ako ng mensahe sa kanya.

To: Love.

'Can we talk tomorrow ? I miss you so much. I love you!'

Yes. I already said that to him and for the first time. He looked surprised and hugged me. Muntikan pa nyang masabi na kami na kahit sinabi ko lang iyong totoong nararamdaman ko para sa kanya.

As usual, wala akong na receive na reply mula sa kanya. Kaya mas pinili ko na lang na makipag hang out sa mga friends ko bago ano mag punta nang hide out. Ayokong mag punta nang batrip dahil sa feeling boss namin kaya dito ako dumeretso sa condo ng boyfriend ng kaibigan ko. Nakakahiya pa nga, pero mapilit ang bruha.

"Inaantok na ako, mauuna na akong matulog sa inyo ha." Sabi ni Nicole samin kaya naman pumayag na lang kami.

Nagkaroon ng katahimikan nang maiwan kaming dalawa ni Irish. Binuksan pa nya ang isang gin, tag tipid daw sya ngayon dahil balak na nyang mag move in dito sa condo ng bf nya kaya tinipid din nya ang bote ng alak.

"Krisha." Seryosong tawag nya sa akin kaya napatingin ako sa kanya. "If your love is completely full of happiness then bear with it. Pero hindi kailangan palaging masaya, hindi kailangan palaging magpakabulag. You're still a girl, a woman. Don't let yourself being in control-"

"Hindi nya ako kino kontrol, nagsasabi lang sya ng totoo." Tanggi ko sa kanya at uminom ulit.

"Don't be so sure." Nakangiting sabi nya pa bago mag pass out. Napabuntong hininga ako at inilalayan sya patayo para ilagay sa sofa.

I was smiling all night, remembering their advices to me. Iyon lang naman ang gusto kong marinig sa kanila. Pero mukhang malalim na ang hulog ko.

"I missed youu." Niyakap ko sya nang mahigpit ng magkita kami ng isang araw.

"I missed you so much, baby. Let's go." Nakangiting sabi nya at nagpahila naman ako.

"Saan tayo pupunta? Nagtatakang tanong ko nang pumasok kami ng express way.

Nakangiti lang sya at hindi ako sinagot. Ano kaya ang balak nitong lalaki na to? Naka uniform pa ako at nakitang hinihintay nya ako sa tapat ng school pero ito ang ibubungad nya sakin?

"It's been 6 months since I court you. Maybe, this is the right time to tell you my own story." He said it sincerely.

Nagulat ako sa sinabi nya, hindi agad na proseso sa utak ko. Ito na kaya yon? Iyong ilang buwan ko nang hinihintay ay maririnig ko na? Nahalata naba nya na naiinip ako? O may nagsabi sa kanya?

Nasa malalim ako ng pag iisip nang hawakan nya ang kamay ko at hinalikan iyon nang nakangiti. He looked more handsome. I can't stop but to admire and love him.

"You deserve all the truth, Babe. This is the right time." Kinindatan nya ako bago nagpatuloy sa byahe.

Hindi ko alam na nakatulog ako kung wala lang gumagalaw sa buhok ko at hinihimas iyon. Nagising na lang ako sa nakangiting si Lex at nakarinig pa ako nang alon mula sa malapit.

"Nasaan tayo?" Inaantok pa na sabi ko, mukhang nasa resort yata kami.

Inayos nya ang buhok ko na magulo bago ako sagutin. "We're in San Juan."

Sinilip ko sa bintana iyon at napangiti. I like beach pero hindi ako gaano nakakapunta dahil bihira lang ako makagala tuwing summer. Hindi normal ang buhay ko para makapunta sa ganito kaya naman tuwang tuwa ako nang makababa.

Tumakbo ako at nilapitan ang dagat kasabay nang pagtalsik nang puting buhangin mula sa paanan ko. Pumikit ako at nilanghap ang hangin, ganito pala ang pakiramdam nang malaya.

"Do you like it?" Nakarinig akong boses sa tabi ko kaya nilingon ko sya at nginitian.

"I love it, thanks for bringing me here." I whispered.

Inikot ko ang dalawang kamay ko papunta sa batok nya. Napapikit ako nang halikan nya ako at tinugon ko iyon agad. I heard our lips touching calmly and slowly move our lips with a calm waves at our background.

"You deserve it, Krisha. I am happy to see you happy. And I like your smile all day." Niyakap nya ako mula sa likod nang matapos at pinanood ang kalmadong lakad.

Hindi na ako na kapag salita nang marealizs ko na naka uniform pa ako. Doon ko lang nalaman na kumuha sya ng malaking kwarto para sa amin. Nakakagulat na may mga bago akong damit na para sa akin at kuhang kuha pa sa size ko iyon.

Kinuha ko na lang ang two piece swim suit na red bago ko inayos ang buhok at mukha ko. Kinuha ko na din ang pang patong na puti mula sa two piece, bago ako naka paa na lumabas.

Halos hapon na din at hindi gaanong mainit kaya naman nang makita ko sya at nilapitan ko na at umupo sa puting mat. Halos nagpapakiramdaman lang kami. He wear something beach shorts with nothing on top. Nag init ang pisngi ko mula sa bandang tyan nya.

Nakarinig pa ako ng tawa nya bago ako hilahin palapit sa kanya. Bakit ba kasi hindi ko matanggal ang hiya ko kapag tinititigan nya ako?!

Ano ba Krisha, umayos ka nga!

"It's fine to look, but don't make it obvious." Pang aasar nya kaya napasimangot na ako.

Mas nakakahiya yung ganito, parang nasisiyahan pa sya sa reaksyon ko. Bakit ba sya ganyan?

"Ano?! Wag ka ngang tumawa, mag kwento kana!" Inis na sabi ko kaya natawa pa sya saglit bago magseryoso.

Nakakita pa ako ng mga pagkain sa tapat namin pero hindi ko na muna iyon ginalaw. Masyado yatang mabigat iyon dahil narinig ko ang pag buntong hininga nya.

Hindi nga yata madali para sa kanya ito kaya natagalan.

"I'm sorry for making you wait pero ito na siguro iyong tamang panahon para masabi ko." Ngumiti sya sa akin kaya naman hinawakan ko ang kamay nya.

Giving him assurance that I am beside him. Never let him go alone.

"Naiintindihan ko, at mas lalo kong maiintindihan kung hindi mo pa talaga kaya. Hindi mo naman kailangang i pressure iyong sarili mo para lang masabi ang mga pinagdaanan mo eh. Ayos na sa akin iyon." Pagpigil ko sa kanya pero nakita ko ang dissapointed mula doon.

"No." Giit nya. "I can't wait anymore. I want you mine. Only mine. I'm taking the risk here to tell everything to you, I don't want you to feel like I was ignoring everything. Alam ko na hinihintay mo din ang pagkakataon na ito, kaya wag mong sasabihin yan."

Hindi ako na kapag salita, hindi dahil takot ako. Kundi dahil tama sya. Ilang buwan ko hinintay ito. Siguro, alam din nya na hindi ko kayang makipag relasyon sa kanya nang hindi pa nya nasasabi ang tunay na dahilan nya. I just don't want to people betrayed me.

Does it sound selfish?

Yes. I love him but I want to give all my trust without secrets. Or hindi kaya iyong mga bagay na iiwasan kong makakapag isip sa akin. I want a peaceful and healthy relationship with him.

Tama na iyong pinasukan ko. I am at peace and home when I'm with him. Nakakalimutan ko ang mga problema ko kapag nandyan sya.

"You're always giving me an assurance and to continue to wait for you. Kaya wala akong pagsisisihan doon. Iintindihin kita hanggang sa makakaya ko." Sabi ko pa pero ramdam ko na gusto na nya talagang sabihin.

"I know and I'm thankful for that. Kaya ngayon ko na gustong sabihin. But please don't judge me and stay by my side okay?"

Tumango ako. "I will."

To be continued...