Chapter 49

Chapter 49: Clingy

Pareho na kami ni Oliver na nakasay sa loob ng taxi. We were gonna celebrate our first monthsary in somewhere else. I didn't know yet where do we go, I'll just follow him. Wala akong balak itanong pa iyon sa kanya dahil gusto kong ma-surprise.

Hapon na kaming nakaalis mula sa bahay ko dahil may practice pa ako ng role play namin kanina para sa english. Kaya ang ginawa niya, he waited me as we finished our practice. Nakakatuwa lang makita na tiniis niyang mainip sa kakanood lamang sa akin para hintayin lang ako. Hindi ko siya ka-group kaya ganoon.

I looked at him with questioning expression when we entered again here in cemetery. Akala ko ba hindi na niya ako dadalhin dito? Gosh. "We're here again?!" I surprisely shouted.

"Relax, sandali lang tayo," Nag-cross arm na lang ako at ibinaling ang tingin sa labas ng bintana. Nakakainis, kailangan bang tuwing gagala kami we should visit his ex girlfriend's tomb?

Pagkarating namin, nagsindi lang ng kandali si Oliver at kinausap ulit si Angel. I don't wanna hear anything what he was saying. I just closed my eyes and control my impatience. Hindi ko tuloy maiwasan magselos kay Angel. Ako 'yong kasama ni Oliver ngunit pakiramdam ko mas inuuna niya pa si Angel kaysa sa akin. Gosh, my mind killing me.

He hold my hand, signaling that he done already. Ngumiti siya sa akin nang pilit at kinurot ang pisngi ko. "Are you mad at me?"

"To be honest, yes."

"Sorry. I promise next time, hindi na tayo pupunta rito, last na ito," He smiled and started to walk. Nagpatangay na lang ako sa hila niya at hindi na sumabat pa.

Iyan na naman siya nangako ukit, ang kahinaan ko na baka hindi ulit tuparin.

Kumain lang kami sa isang restaurant as our date. We don't have enough time to go somewehre else because it's already 7 PM and it was the exact time that my mother gave for us. Masunurin si Oliver kaya iniuwi niya na rin agad ako.

Hindi ko rin naman kailangan pumunta pa sa ibang lugar para makasama siya, makita't mahawakan ko lang siya ay okay na.

-

Monday na ngayon at kakarating ko lang ng bahay from school. Nagpaalam na rin sa akin ni Oliver pagkatapos niya akong ihatid. Papasok na sana ako sa gate namin when there's something caught my attention, there's a piece of papel posted on our gate. Nagtataka ko itong kinuha at binasa.

Please, get out from my mind.

Patuloy ko lang nasasaktan ang sarili ko.

Napakunot ako ng noo at agad inisip kung sinong posibleng nagdikit nito rito sa gate namin. But as usual, I can't figure out it but probably 'yong huling taong nagbigay sa akin ng ganito ay iisa. I decided to went on my room and get all the pieces of paper I've receive.

Napatango-tango ako sarili nang pagkumparahin ko itong tatlo. Tama nga ako, pare-pareho ang mga handwriting ng mga ito. Alam kong may ibig sabihin ang bawat sulat na ibinibigay niya sa akin ngunit hindi ko alam kung ano iyon. At kung sino nagbigay nito.

Oliver's my secret admirer and he's my boyfriend already. Basically, these all paper is didn't come from him. Mayroon pang isang tao ang nagpaparamdam sa akin. Gosh, gingulo nito ang isipan ko.

-

"Jamilla?" Oliver's nugged me but I didn't give him an attention, my mind was focusing on what I am doing. Nandito kami sa library. Nililipat ko sa reviewer 'yong mga dapat aralan ngayon araw, because tomorrow and the next day whould be our first quarterly exam.

As her girlfriend, sinabi ko na sa kanya 'yong papel na nakuha ko yesterday, ayaw kong itago iyon bilang ganti sa itinatago rin niya. Sabi niya na hayaan ko na lang.

"Hmm?"

"Tingnan mo ito," Tumingin ako sa hawak niya but I immediately covered my face by my hands. Hindi ko alam na naka-set sa camera 'yong phone niya at balak pa akong picturan ng epic. Pambihira.

Tumawa siya nang malakas kaya agad ko siyang hinampas sa braso. "Delete mo nga iyan!"

Patuloy lang siya sa pagtawa at kapag titigil ay titingnan ang litrato, tatawa ulit nang matindi. "Ang cute mo rito!" Tiningnan ko iyon at tiningnan siya nang masama. Ang epic ng mukha ko, hindi ito blurred, katulad ng inaasahan ko. Kitang-kita ang mukha ko.

"You're not funny at all. Just delete it," Itinuon ko ulit ang pansin sa ginagawa ko.

Tila sumeryoso ang hitsura ko at hindi siya binibigyan atensiyon. Hindi niya pinansin ang sinabi ko dahil patuloy lang siya sa pagtawa. "Huwag ka ngang maingay, nasa library tayo. Lumabas ka na kung tatawa ka lang."

"Sorry na," His coercion in laughing. By that, I feel that it wasn't sencere.

Inirapan ko na lang siya at nagpatuloy sa ginagawa. "Huy," He nudged me as he has stopped to laugh. Hindi ko ulit siya pinansin kaya't patuloy lang ulit siya sa pangungulit sa akin.

"Babe?" Nagulat ako sa pagtawag niya sa akin nang ganoon but I ignored it.

"Mhine?" I still ignored it.

"Baby?"

"Honney Bunch?"

"Sugar Plum?"

"Pumpie Umpy Umpkin?" It seems that it was a song?

"Sweetie Pie?"

"Cuppy Cake?"

"Gummy Drop?"

"Snoogums-boogums?"

"Apple of my Eye?"

"And I love you so and I want you to know that I'll always be right here and I love to sing sweet songs to you because you are so dear," Tumingin ako sa kanya nang tuluyan na niyang kinanta 'yon. Ngumiti ako. "Yown, tumingin ka rin."

"Can you sing it again for me? 'Yong buo na?"

"Ayaw ko na. Pambata," Sinamaan ko siya ng tingin at kunwaring pinagpatuloy ang ginagawa.

"E di, huwag,"

"Sabi ko nga, ito na," Tumingin ako sa kanya at pinipigilan tumawa. Ginagaya niya 'yong boses no'ng bata that which is 'yon ang nasa original song. Tumawa lang ako nang tumawa hanggang matapos na niyang kantahin iyon.

"Ang cute," I chuckled.

"Mas cute ka," He smiled little. Bumabanat ang loko.

"Heh. May gagawin pa ako. Huwag kang magulo d'yan."

Finally, tumahimik na rin siya at sinubsob ang ulo sa desk. Napa-iling-iling na lamang ako habang natatawa nang bahagya. Ang kulit niya ngayong araw, hindi naman siya ganyan noon. Ano kayang nakain niya?

He makes me feel happy everytime I'm getting mad at him. Ilan beses ko nang sinasabi ito pero sobrang suwerte ko talaga sa taong ito. Hindi niya hinahayaan na magalit at magtampo ako sa kanya nang matgal, gumagawa siya nang daan para magbati ulit kami agad. That's one thing that I loved about him.

Nawala ang ngiti ko nang may maalala ako bigla. Sumagi na naman sa isang sulok ng isip ko 'yong sikreto niya sa akin. Kating-kati na ako para aminin na niya iyon o wala na yata siyang balak sabihin pa iyon sa akin. Hindi naman ako magagalit dahil papatawarin ko rin naman siya agad kasi for me it was just a small thing. In fact, ayaw kong maging immature at isipin na pinaglalaruan niya lang ako noon or he has a bad intention to me. Mahal ko siya at alam kong mahal niya rin ako.

Tinitigan ko ulit siya habang nakapikit ang mga mata nito. Hindi ako magsasawang titigan ang napakaguwapo niyang mukha.

"I know, I'm handsome," Nagulat ako nang bigla siyang nagsalita. Nakapikit pa rin ang mga mata nito pero nakita ko siyang ngumisi.

"Huh?"

"Alam kong tinititigan mo ako," Sambit niya habang nakapikit pa rin.

"Hindi, ah."

"Sus, huwag ka nang tumanggi."

"Bawal ka bang titigan?"

"May sinabi ba ako? Pumili ka, tititigan mo ako o tititigan kita?"

"Bahala ka d'yan," Ipinagpatuloy ko ulit ang pagsusulat ko ngunit hindi ko magawang mag-focus na rito.

He stood up his head and stared at me. "Titigan na lang kita."

"Loko. Huwag," Sinamaan ko siya ng tingin.

"Ang ganda mo talaga," Ramdam kong uminit ang mga pisngi ko at pilit pinipigilan ngumiti. Gosh, ang clingy niya ngayon, nakakaasar.

"Huwag ka ngang maingay! May ginagawa ako."

"Okay, tatahimik na po ako," Muli siyang sumubsob ngunit ramdam kong diretso pa rin ang tingin niya sa akin.

Pambihira, paano na ako makakapag-review kung 'yong titig niya ang distraction ko? Hays.

"Gosh. Can't you please stop staring at me? Hindi ako makapag-focus sa gingawa ko," I said without even looking at him.

He chuckled. "Sige po. Baka ako pa ang dahilan ng pagbagsak mo sa exam bukas, baka madamay rin ako. Tutulog muna ako."

Hindi ko na siya pinansin at nagpatuloy na sa ginagawa ko. Mabuti naman.