Pagbalik tanaw sa ating masasayang kahapon (13)

Noong oras na 'yun, ang buong akala niya ay nagdidiliryo lang si Lu Jinnian sa

sobrang kalasingan...

At habang inaalala niya ang mga pagkakataon na muntik na sana nilang

malaman ang mga tunay nilang nararamdaman para sa isa't-isa ay napabuntong

hininga nalang siya at nanghihinayang nagsulat. "Alam mo ba Lu Jinnian, kung

binigyan mo lang ako ng kahit kapiranggot pahiwatig, siguro hindi na natin

kailangan maghintay ng ganito katagal."

Pagkatapos niyang magsulat, may biglang pumasok sakanyang isip kaya muli

siyang nagpatuloy. "Kung talagang gusto mo ako, bakit hindi mo ako

pinaglaban? Gusto mo ba talagang makita akong masaya sa piling ng iba? Isa

pa, kung hindi kami nagdivorce ni Brother Jiamu, ibig sabihin hindi na talaga

tayo pwedeng magkatuluyan?"

Sa ikatlong beses, muli niyang titinulak ang papel palapit kay Lu Jinnian pero

nang sandaling mabitawan niya na ito ay bigla siyang nakaramdam ng hindi

maipaliwanag na takot.

Tama...Buti nalang talaga at pareho sila ni Xu Jiamu na kapatid lang ang tingin

sa isa't-isa kaya walang naging aberya noong sinabi niya ang totoo na kailangan

nilang magdivorce, dahil kung kabaliktaran ang nangyari, malaki ang posibilidad

na tuluyan na silang mawalan ng pagasa ni Lu Jinnian...

Nakita ni Lu Jinnian ang tatlong magkakasunod na tanong ni Qiao Anhao, pero

ilang segundo pa siyang nakatitig sa papel bago niya kunin ang ball pen at

magsulat.

Hindi kagaya sa mga nauna niyang sagot, medyo mas matagal siyang nagsulat

ngayon at ilang beses din siyang napahinto habang nagsusulat. Noong sa

wakas matapos na siya, tinupi niya ang papel at inilapag ito sa harapan ni Qiao

Anhao.

Nang buklatin ito ni Qiao Anhao, tumambad sakanya ang mahabang sagot ni Lu

Jinnian na sa sobrang haba ay napuno nito ang kalahati ng papel.

"Ayoko...Pero noong mga panahon na yun, wala na akong magawa kasi ang

buong akala ko, si Jiamu talaga ang mahal mo. Gustong gusto naman talaga

kitang ipaglaban, pero ayokong masaktan ka. Sa puso ko, sobrang layo ng

lamang sa akin ni Jiamu kaya inisip ko na mas bagay siya sayo kaysa sa akin.

Alam mo ba... Sa totoo lang, hanggang ngayon, iniisip ko na hindi pa rin ako

karapat-dapat para sayo.

"Akala ko, makakalimutan kita kung sakali mang hindi na kita makita kaya

nagpakalayo-layo ako, pero mali pala ako... maling mali... dahil walang araw na

lumipas na hindi kita naisip at kung marunong lang sumigaw ang puso ko,

sigurado akong binging bingi ka na.

Dalang-dala si Qiao Anhao sa sagot ni Lu Jinnian, habang patagal ng patagal ay

paluha ng paluha ang kanyang mga mata.

"Sa tuwing umaalis ka, gustong gusto kong lumuhod sa harapan mo at

magmakaawa na wag mo akong iwanan. Pero naniniwala kasi akong may

dalawang klase ng pagmamahal; una ay ang possessive, at ang pangalawa

naman ay yung accepting. Alam ng Diyos na gustong gusto kitang makuha,

peroayokong maging makasarili, kaya pinili kong tanggapin nalang ang

pinaniniwalaan kong katotohanan.

"Para sa akin, kung masaya ka, mas masaya ako kaya kung alam ko lang noon

na ako din pala ang nagpapasaya sayo, sumpa man, hindi ako magdadalawang

isip na hawakan ang mga kamay mo ng sobrang higpit at hinding hindi na kita

pakakawalan.

"At kung hindi kayo nagdivorce ni Jiamu, hinding hindi na ako magpapakita

sayo ulit at kikimkimin ko nalang ang lahat ng sakit kaysa pahirapan pa kita.

Kasi wala na akong ibang maisip na paraan para maiparamdam sayo kung

gaano kita kamahal bukod sa pag-ako ng lahat ng sakit na posible mong

maramdaman."

Sa totoo lang, sobrang lungkot talaga niya dati kasi akala niya ay mainit lang

talaga ang dugo sakanya ni Lu Jinnian.

Ngayon na alam niya na ang katotohanan, lalo siyang naging emosyunal... dahil

sa likod ng pala ng isang suplado at ilag na Lu Jinnian ay isang Lu Jinnian na

mahal na mahal siya at walang ibang gustong gawin kundi ang protektahan siya

sa lahat ng sakit na pwedeng ibato sakanya ng mundo.

Kaya sa pagkakatong ito, ang mga luha na kanina niya pa pinipigilan ay tuluyan

na itong tumulo sa hawak niyang papel. Muli, kinuha niya ang ballpen at

nanginginig na nagsulat, "Kung totoong may iba akong makatuluyan, anong

gagawin mo?"

Habang nagsusulat, may isang luha nanaman na pumatak sa papel kaya biglang

nagkalat ang kulay itim na tinta ng ball pen sa parteng 'yun.

Sumagot si Lu Jinnian ng isang napaka simple pero tagos sa puso, "Hindi na

ako mag'aasawa at mas gugustuhin kong maging magisa nalang habambuhay."

-

Pagsapit ng ekstaktong alas siyete, nagpaalam muna si Lu Jinnian na lalabas ng

library para mag'CR.

Mahigit sampung minutong naghintay si Qiao Anhao pero noong wala pa ring Lu

Jinnian na bumabalik, bigla siyang nagaalala kaya kinuha niya ang kanyang

phone para tawagan ito, pero nang itatap niya na ang 'call button', sakto

namang may natanggap siyang text.

[Diba may date tayo ngayong gabi? Hihintayin kita sa school playground ng

seven thirty.]