Konklusyon (9)

Sa pagkakataong ito, ayaw ng pakinggan ni Song Xiangsi ang isip niya at ang

gusto niya nalang gawin ay sundin ang sinasabi ng kanyang puso.

Kaya ngayon…ibinuhos niya sa kanyang halik ang lahat lahat ng mga naipon

niyang emosyon….

Parehong-pareho pa rin ang lasa ng mga labi ni Song Xiangsi base sa naalala

ni Xu Jiamu, kaya nang maramdaman niya itong dumampi sakanyang mga labi,

halos tatlong minuto siyang nanigas bago niya maproseso ang mga

nangyayari, at 'dun niya lang din ito hinalikan pabalik.

Habang nakayakap ng mahigpit, wala silang pakielam sa mga nanunod

sakanila, at hinayaan lang ang kanilang mga sarili na ibinuhos sa isa't-isa ang

lahat ng pagmamahal at pananabik na inipon nila…. Pagkalipas ng mahagit

limang minuto, dahan-dahang kumawala si Song Xiangsi, at muli, tintigan niya

si Xu Jiamu ng diresto sa mga mata. "Jiamu, hindi pa ako kasal."

Hindi kasal…. Hindi makapaniwala si Xu Jiamu sa sinabi ni Song Xiangsi… ang

alam niya lang ay sobrang saya niya kahit hindi niya sigurado kung tama ba

ang pagkakaintindi niya, pero noong magtatanong na siya kung tama ba ang

narinig niya, muli itong nagsalita, "Tsaka….si Little Red Bean… hindi siya three

years old, two and a half pa lang siya…"

At sa pagkakataong ito, tuluyan na siyang nablangko.

"Jiamu, sabi mo diba kapag pagod na ako sa America o kapag hindi ko na

kaya, iuuwi mo ako…." Parang batang nagmamakaawa, nanginginig ang mga

kamay ni Song Xiangsi habang nakahawak ng mahigpit sa manggas ni Xu

Jiamu, at bago siya magpatuloy, huminga muna siya ng malalim. "…Kaya

pwede mo na ba akong iuwi ngayon?"

-

Kagaya ng orihinal na plano, umuwi si Xu Jiamu sa Beijing.

Pero bago siya umalis, hinatid niya muna si Song Xiangsi ng walang imik.

Sa totoo lang, hindi ito ang inaasahang sagot na makuha ni Song Xiangsi, kaya

nang makita niyang kalmado lang ni Xu Jiamu, sobrang kinabahan niya.

Mula noong umuwi ito ng China, hindi na siya ulit kinontak nito.

At hindi niya na rin ito kinontak, dahil kagaya nga ng paninindigan niya, handa

siyang pumusta kahit walang kasiguraduhan… Balik sa dating gawi, nagpatuloy

siya sa pagaalaga kay Little Red Bean, pero minsan, may nga pagkakataon pa

ring natutulala siya.

Pagsapit ng ika-pitong araw mula noong umalis si Xu Jiamu, may biglang

nag'doorbell, pagkatapos na pagkatapos niyang patulugin si Little Red Bean.

Kaya sa takot niyang maistorbo ang bata, dali-dali siyang bumaba.

Pagkabukas niya ng pintuan, sumalubong sakanya si Xu Jiamu.

Kagaya noong unang beses itong kumatok sa pintuan niya, gulat na gulat din

siya pero bago pa siya makapagtanong kung anong nangyari rito, inunahan

siya na nito, "Pinatanggal ko na yung puntod….Pinagawan ko na rin ng

playroom yung bahay natin sa Mian Xiu Garden…. May wedding team na rin

akong tinawagan…. Naimbitahan ko na lahat ng mga kaibigan natin….

Kumpleto na ang lahat, bride nalang ang kulang…"

Ibig sabihin… Noong mga araw na hindi siya kinokontak nito ay abala pala ito

sa paghahanda sa pag'uwi nila?

Dahil dito, sobrang naging emosyunal ni Song Xiangsi.

At walang pagdadalawang isip, iniabot ni Xu Jiamu ang dalawang boarding

pass. "Diba sabi mo gusto mo ng umuwi? Iuuwi na kita…"

Mangiyak-ngiyak na yumuko si Song Xiangsi para tignan ang mga boarding

pass na ibinigay nito. Ang isa ay may pangalang Song Xiangsi at ang isa

naman ay Little Red Bean.

Halos hindi makapaniwala si Song Xiangsi sa nakikita niya….Sa wakas…

makakauwi na siya… kasama ang taong mahal niya….

Pagkalipas ng mahigit limang segundo, muli niyang tinignan si Xu Jiamu, na

may abot tengang ngiti.

Sa loob ng labingisang taon, ngayon lang nakita ni Xu Jiamu na ngumiti ng

ganito si Song Xiangsi, kaya habang tinitignan ito, maging siya ay hindi rin

mapigilang mapangiti sa sobrang saya.